شعری زیبا در وصف آزاد سازی خرمشهر

حاج خسرو حسین میرزایی پدر شهید محمود حسین میرزایی بنی یکی از شعرای گران قدر شهر بن در وصف آزادی خرمشهر شعری زیبا سروده است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خبرنگار زنگ خبر، حاج خسرو حسین میرزایی پدر شهید محمود حسین میرزایی بنی یکی از شعرای گران قدر شهر بن در وصف آزادی خرمشهر شعری زیبا سروده است.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, زنگ خبر,

چو آگاهی آمد زیزدان سپاه           سوی شهر خونین گشودند راه

کنون چهره بایست پرچین نمود                       نظر جانب شهر خونین نمود

که هنگام پیروزی دیگر است                            پی سوی مردان یزدان پرست

که تا از عنایات پروردگار                                  رهد امتی از غم انتظار

جوانان سراسر به شوق و شعف                      همه رزم جوی و همه جان به کف

به سنگر گرفته همه خامه ها                          نوشتند سوی وطن نامه ها

پس از ذکر نام خداوندگار                                نوشتند از صحنه ی روزگار

پدر را نوشتند فرزندگان                                 که در مرگ ماهیچ محزون نمان

دگر اینکه با مادر من بگوی                             که دیگر نه بینی زفرزند روی

که در خوابم این مژده برمن رسید                    که در راه محبوب گردم شهید

به مرگ پسر آه و شیون مکن                      نکن شادمان قلب دشمن مکن

چومن کشته گردم به راه خدای                       نکن گیسو ای مادر نیک رای

که فرزند تو گر که بی سر شود                       از آن به که رهبر مکدر شود

من اینجا به رزم و جهاد اندرم                         سرم را دهم در ره رهبرم

پس از مرگ من ای برادر بهوش                      به راهی که من کشته گشتم بکوش

زمن بشنو ای خواهر نیکخوی                        بجز عفت طریقی مجوی

که باشد حجاب تو کوبنده تر                         زخون شهیدان والاگهر

قلم را نهادند و ابزار جنگ                             گرفتند بر دوش خود بی درنگ

دلیران آزاد در کار زار                                    کشیدند برگرد دشمن حصار

جهان شد برآن نابکاران قفس                               نه راهی به پیش و نه راهی به پس

به یمن دعاها، خداوند پاک                           فرو ریخت بر فرق کفار خاک

چو اخبار پیروزی از ره رسید                          به دلها دمیدند نور امید

زهر گوشه تکبیر ها شد بلند    که آزاد شد شهر خونین زبند

چراغانی و شور و شوق و طرب    که چون روز روشن شد از نور شب

چنین ضربه ای را که صدام دید    شد از جان و از زندگی نا امید

انتهای پیام/