اخبار داغ

یادداشتی برای خرمشهر؛

"خرمشهر" شهر خون و قیام آزاد شد

"خرمشهر" شهر خون و قیام آزاد شد
خرمشهر را خدا آزاد کرد تا بدانیم که آنانکه دین خدا را یاری می کنند؛ خداوند یاریشان می کند.
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از ندای سرخه، سال ۵۹بود؛ تازه وارد دبیرستان شده بودم یک روز صبح بود که با صدای مهیب انفجار که باعث شکسته شدن شیشه ها شده بود از جا پریدم با عجله خودمو به کوچه رسوندم؛ انگار صحنه نمایش بود همه سراسیمه این طرف اون طرف میرفتن؛ جنگنده های نظامی بلای سر شهر  پرواز می کردن و بی وقفه به خونه ها و مردم شهر شلیک می کردن.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, ندای سرخه,

 انگار خواب بودم یکی از اون ور کوچه داد می زد فرار کنید، عراقیا حمله کردن می خوان شهر و بگیرن؛ تو دلم به این حرفش خندیدم؛ صدای بچه ای از یکی از خونه ها شنیده می شد، در باز بود رفتم تو، یه بچه یه ساله روی زمین و جنازه مادر و پدر ش؛ صحنه ای که خونمو به جوش آورد؛ بچه رو برداشتم و سراسیمه از خونه زدم بیرون.

پرسون پرسون از مردم شهر شنیدم تنها نقطه امن شهر مسجد جامعه خودمو به مسجد رسوندم؛ بچه رو تحویل دادم؛ چند تا جوون وسط مسجد بودن اسلحه داشتن یکی گفت منتظر چی هستی؛ نباید بزاریم عراقیای نامرد شهر و بگیرن ولی واقعیت چیز دیگه ای بود؛ عراقیا  با همه تجهیزات نظامی وارد شهر شده بودن.

 تانکای عراقی همه جا بودن مث علف هرز همه جا بودن؛ ما دست خالی بودیم بچه ها جونشونو کف دستشون گرفته بودن هر روز خبر شهادت یکی از بچه ها به گوش می رسید؛ شهر تبدیل به منطقه جنگی شده بود؛ ۳۵ روز رشادت بچه ها نتیجه نداشت و شهر سقوط کرد؛ ولی بچه ها عقب نشینی نکردن؛ دو سال طول کشید تا ۳ خرداد ۶۱ بود؛ خبری که اشک هر ایرانی رو در آورد و خرمشهر شهر خون آزاد شد.

زهرا زکی

,

 انگار خواب بودم یکی از اون ور کوچه داد می زد فرار کنید، عراقیا حمله کردن می خوان شهر و بگیرن؛ تو دلم به این حرفش خندیدم؛ صدای بچه ای از یکی از خونه ها شنیده می شد، در باز بود رفتم تو، یه بچه یه ساله روی زمین و جنازه مادر و پدر ش؛ صحنه ای که خونمو به جوش آورد؛ بچه رو برداشتم و سراسیمه از خونه زدم بیرون.

پرسون پرسون از مردم شهر شنیدم تنها نقطه امن شهر مسجد جامعه خودمو به مسجد رسوندم؛ بچه رو تحویل دادم؛ چند تا جوون وسط مسجد بودن اسلحه داشتن یکی گفت منتظر چی هستی؛ نباید بزاریم عراقیای نامرد شهر و بگیرن ولی واقعیت چیز دیگه ای بود؛ عراقیا  با همه تجهیزات نظامی وارد شهر شده بودن.

 تانکای عراقی همه جا بودن مث علف هرز همه جا بودن؛ ما دست خالی بودیم بچه ها جونشونو کف دستشون گرفته بودن هر روز خبر شهادت یکی از بچه ها به گوش می رسید؛ شهر تبدیل به منطقه جنگی شده بود؛ ۳۵ روز رشادت بچه ها نتیجه نداشت و شهر سقوط کرد؛ ولی بچه ها عقب نشینی نکردن؛ دو سال طول کشید تا ۳ خرداد ۶۱ بود؛ خبری که اشک هر ایرانی رو در آورد و خرمشهر شهر خون آزاد شد.

زهرا زکی

,

 انگار خواب بودم یکی از اون ور کوچه داد می زد فرار کنید، عراقیا حمله کردن می خوان شهر و بگیرن؛ تو دلم به این حرفش خندیدم؛ صدای بچه ای از یکی از خونه ها شنیده می شد، در باز بود رفتم تو، یه بچه یه ساله روی زمین و جنازه مادر و پدر ش؛ صحنه ای که خونمو به جوش آورد؛ بچه رو برداشتم و سراسیمه از خونه زدم بیرون.

پرسون پرسون از مردم شهر شنیدم تنها نقطه امن شهر مسجد جامعه خودمو به مسجد رسوندم؛ بچه رو تحویل دادم؛ چند تا جوون وسط مسجد بودن اسلحه داشتن یکی گفت منتظر چی هستی؛ نباید بزاریم عراقیای نامرد شهر و بگیرن ولی واقعیت چیز دیگه ای بود؛ عراقیا  با همه تجهیزات نظامی وارد شهر شده بودن.

 تانکای عراقی همه جا بودن مث علف هرز همه جا بودن؛ ما دست خالی بودیم بچه ها جونشونو کف دستشون گرفته بودن هر روز خبر شهادت یکی از بچه ها به گوش می رسید؛ شهر تبدیل به منطقه جنگی شده بود؛ ۳۵ روز رشادت بچه ها نتیجه نداشت و شهر سقوط کرد؛ ولی بچه ها عقب نشینی نکردن؛ دو سال طول کشید تا ۳ خرداد ۶۱ بود؛ خبری که اشک هر ایرانی رو در آورد و خرمشهر شهر خون آزاد شد.

زهرا زکی

,

 انگار خواب بودم یکی از اون ور کوچه داد می زد فرار کنید، عراقیا حمله کردن می خوان شهر و بگیرن؛ تو دلم به این حرفش خندیدم؛ صدای بچه ای از یکی از خونه ها شنیده می شد، در باز بود رفتم تو، یه بچه یه ساله روی زمین و جنازه مادر و پدر ش؛ صحنه ای که خونمو به جوش آورد؛ بچه رو برداشتم و سراسیمه از خونه زدم بیرون.

,

پرسون پرسون از مردم شهر شنیدم تنها نقطه امن شهر مسجد جامعه خودمو به مسجد رسوندم؛ بچه رو تحویل دادم؛ چند تا جوون وسط مسجد بودن اسلحه داشتن یکی گفت منتظر چی هستی؛ نباید بزاریم عراقیای نامرد شهر و بگیرن ولی واقعیت چیز دیگه ای بود؛ عراقیا  با همه تجهیزات نظامی وارد شهر شده بودن.

,

 تانکای عراقی همه جا بودن مث علف هرز همه جا بودن؛ ما دست خالی بودیم بچه ها جونشونو کف دستشون گرفته بودن هر روز خبر شهادت یکی از بچه ها به گوش می رسید؛ شهر تبدیل به منطقه جنگی شده بود؛ ۳۵ روز رشادت بچه ها نتیجه نداشت و شهر سقوط کرد؛ ولی بچه ها عقب نشینی نکردن؛ دو سال طول کشید تا ۳ خرداد ۶۱ بود؛ خبری که اشک هر ایرانی رو در آورد و خرمشهر شهر خون آزاد شد.

,

زهرا زکی

,

انتهای پیام/

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه