یادداشت/
آسیب شناسی فعالیت های فرهنگی در شهرستان مهدیشهر
دلخوش کردن به انجام کار فرهنگی بدون مدیریت فعالیت ها بر اساس نیازهای اساسی و اصلی و بدون نقد مداوم عملکردها، از اثربخشی فعالیت ها می کاهد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خبرنگار نیزوا، محمد علی یوسفیان کارشناس فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی نوشت: برای رشد فرهنگی، فعالیت گوناگون فرهنگی مورد نیاز است. فعالیت فرهنگی نیز به صورت مداوم باید آسیب شناسی شود تا راه های اشتباه تصحیح شود. دلخوش کردن به انجام کار فرهنگی بدون مدیریت فعالیت ها بر اساس نیازهای اساسی و اصلی و بدون نقد مداوم عملکردها، از اثربخشی فعالیت ها می کاهد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, نیزوا,در مهدی شهر نیز تشکل های مختلف مشغول انجام کار فرهنگی هستند اما آیا این تشکل ها نیاز به نقد و آسیب شناسی ندارند؟
,به نظر می رسد موارد دوازده گانه زیر اهم آسیب های فعالیت های فرهنگی شهرستان مهدی شهر باشد که مراکز فرهنگی دولتی و غیر دولتی بدان دچار هستند.
,1. نبود رویکرد حل مسئله و یا به عبارت دیگر مسئله محور نبودن فعالیت های فرهنگی؛ عمده اقدامات فرهنگی بدون در نظر داشتن این نکته انجام می شود که این حرکت چه مشکلی را از جامعه می زداید. فعالیت انجام می شود تا صرفا کاری صورت پذیرد.
,2. نبود متولی خاص و آشنا به کار برای برخی فعالیت های فرهنگی مهم؛ مثلا برای فعالیت در حوزه اعتیاد، خانواده، و... مراکز تخصصی وجود ندارد.
,3. تکراری و فاقد جذابیت بودن برخی فعالیت ها؛ فعالیت هایی با یک روش همیشگی هرساله انجام می شود و تغییری در برنامه صورت نمی پذیرد.
,4. انحصار فعالیت فرهنگی در مساجد به برنامه های روزانه مساجد و عدم بهره گیری از ظرفیت های فرهنگی برای رونق بخشی به مسجد
,5. مغفول ماندن برخی فعالیت های فرهنگی- مذهبی؛ به عنوان مثال برای گرامیداشت عید بزرگ غدیر یا مبعث رسول اکرم(ص) اتفاق خاصی در شهر رخ نمی دهد.
,6. عدم تعامل مناسب نهاد های فرهنگی در اجرای برنامه های فرهنگی و در نتیجه حرکت جزیره ای که با ضعف بسیار همراه است.
,7. کم توجهی به مباحث مرتبط با فرهنگ عمومی در فعالیت های فرهنگی؛ بدین معنا که عمده فعالیت های فرهنگی باری از دوش فرهنگ عمومی برنداشته اند، به عنوان مثال کدام برنامه فرهنگی ناظر به اصلاح فرهنگ داد و ستد در شهرستان بوده است؟
,8. عدم آموزش فعالان فرهنگی و ارتقاء سطح علمی و مدیریتی آنان
,9. کم توجهی به نقش سنت های بومی در اثرگذاری فرهنگی و عدم بهره گیری از این ظرفیت ها
,10. میل به تک روی و در نتیجه افزایش موازی کاری و تضعیف برنامه ها
,11. عدم گرایش خیرین به فعالیت های فرهنگی عمیق و اثرگذار
,12. توجه به برخی موضوعات مهم فرهنگی به صورت فصلی و مقطعی و نبود پیوستگی در اجرای فعالیت ها
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه