یادداشت؛
عهدنامه‌ی مدیران انقلابی در سازمان‌های نظام اسلامی
با توجه به نیاز جامعه به کارگیری عهدنامه ی مدیران انقلابی در سازمان های نظام اسلامی تاثیر به سزائی در رشد و توسعه می تواند داشته باشد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از اوشیدا؛ با استناد به منابع غنی دین مبین اسلام اصول علمی و تجارب به دست آمده از چهار دهه خدمت در نهادهای انقلابی و سازمان‌های دولتی عهدنامه‌ای برای کسانی که در پست‌های مدیریتی منصوب می‌شوند ارائه می‌شود.
پیشنهاد می شود دستگاه‌های دولتی و حتی سازمان‌های غیردولتی بستری را فراهم آورند که این افراد در بدو انتصاب و شروع هرگونه فعالیت مدیریتی با خود و خدای خود و مسئولین بلافصل خویش عهد ببندند تا در ظل توجهات خداوند منان در طول مدت خدمت در پستی که قرار می‌گیرند به تک تک اصول و مبانی زیر عامل بوده رضای خداوند را در خدمت به مخلوق بالاترین پاداش خود بدانند:
۱. در محیط کار قاطع اما مهربان جدی اما لطیف باشند.
۲. صمیمی و با صداقت بوده سعی کنند رفتارشان با گفتارشان منطبق باشد.
۳. زودتر از دیگران به محل کار آمده و دیرتر از دیگران بروند.
۴. نظم را در محیط کاری با استقرار نظام‌های مورد نیاز برقرار کنند چون در یک محیط بی‌نظم همه طلب‌کار و مدعی‌اند اما در یک محیط منظم و مبتنی بر اصول مدعیان احساس بده‌کاری می‌کنند.
۵. آراستگی و پیراستگی را که شامل پاکیزگی زیبایی ایمنی بهداشت و انضباط است در محیط کار اعمال کنند.
۶. به اصول قول‌ها و به تعهدات خود و همکاران در محیط سازمانی و اجتماعی پایبند باشند.
۷. حتی‌الامکان خود یا نماینده‌شان در صحنه‌های شادی و غم همکارانشان حضور داشته باشند.
۸. در امر روابط با دیگران احساساتی هیجان‌زده و شتاب‌زده عمل نکنند.
۹. به نمایندگان کارکنان و نیز کارکنان با تجربه و با سابقه، اهمیت بدهند و آنها را بازوی فکری و اجرایی خود قرار دهند.
۱۰. اطلاعات‌شان را در محیط کار و زندگی همکارانشان کامل کنند، به‌خصوص به مشکلات اقتصادی و خانوادگی آنها واقف باشند.
۱۱. تبعیض یکی از شکوه‌های عمومی و مشترک همکاران آنها در محیط کار و ارباب رجوع است، این بیماری مدیریتی را در موارد و سطوح مختلف بشناسند و در رفع آن بکوشند.
۱۲. در دوران تنعم رونق و برکت همکاران و مردم را دریابند تا در دوران سختی و بحران نظام و سازمان را دریابند.
۱۳. هرگز به خاطر کارهایی که برای همکارانشان می‌کنند، بر آنها منت نگذارند.
۱۴. هرگز در حضور جمع با همکارانشان مجادله تندی و یا آنها را سرزنش نکنند اما در مورد تشویق این محدودیت را نداشته و معتقدیم تشویق در حضور عموم مؤثرتر و مفیدتر خواهد بود.
۱۵.به‌موقع تشویق کنند به‌موقع تذکر دهند و بیشتر از آنچه تذکر می‌دهند تشویق کنند یادمان باشدکه تشویق الزاماً نباید مادی باشد.
۱۶. از جاذبه و دافعه توأمان کمک بگیرند اما جاذبه را در حد اعلا و دافعه را در حد نیاز و ضرورت به‌کار برند از این دو ابزار برای افراد مختلف متناسب با ظرفیت آنها استفاده کنند.
۱۷. هر گاه تصمیم غلطی گرفتند با شهامت و درایت آن را لغو کنند اما سعی کنند کمتر چنین اتفاقی به وقوع بپیوندد.
۱۸. همکارانشان را در زحمت‌ها و رحمت‌ها و حتماً در هر دو سهیم کنند آنها تصور می‌کنند زحمت‌ها را آنها می‌کشند و رحمت‌ها را دیگران که سرپرست‌ها و مدیران می‌باشند می‌برند تلاش کنند این تصور نادرست را در ذهن همکارانشان در عمل از بین ببرند.
۱۹. در مواردی که تصمیم آنها به منافع عمومی کارکنان و مردم مربوط می‌شود با دقت و حوصله و با اطلاعات و مشورت بیشتر تصمیم بگیرند.
۲۰. از قوانین و مقررات مربوط به حقوق و تکالیف کارکنان کاملاً مطلع باشند.
۲۱. همکارانشان را بیش از هر چیز انسان ببینند و انسانیت آنها را دریابند تا آنها خود کار و مسئولیت را دریابند و آنها تأکید بر کنترل‌های درونی و وجدانی داشته باشند.
۲۲. در بازدیدها به کارهای در حال انجام توجه کنند و جلوی کار ناقص معیوب و بی‌کیفیت را در هر مرحله‌ای باشد بگیرند.
۲۳. هرگز مشکلات و مسایل انسانی را مقطعی حل نکنند بلکه با ریشه‌یابی آنها را به طور اساسی رفع کنند.
۲۴.به آموزش و پرورش همکارانشان اهمیت دهند و آن را نه مقطعی و با فاصله بلکه با برنامه‌ریزی و به‌طرزی همیشگی تعقیب کنند.
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
عباس نورزائی
انتهای پیام/
,
]
ارسال دیدگاه