• چهارشنبه ۰۷ تیر ۱۳۹۶ ۱۱:۰۲
• کد خبر : 1137600

• اخبار
• سایر رسانه ها

آن گاه که خانه به محیطی نا امن تبدیل می شود، دختران راهی جز فرار نمی بینند که این رهیدن سرآغاز لغزیدن در سراب است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از سفیر افلاک یکی از معضلات اجتماعی که در سالهای اخیر برخی خانواده ها با آن مواجعه هستند پدیده فرار دختران است که به عنوان زمینه ساز بسیاری از مشکلات بزرگ اجتماعی در جامعه نمود پیدا کرده است.

فرار دختران به عوامل بسیاری بستگی دارد و حتی گاه در انحراف فردی ریشه دارد، ولی آن گاه که خانه به محیطی ناامن تبدیل می شود، دختران راهی جز فرار نمی بینند که این رهیدن سرآغاز لغزیدن در سراب است.سرابی که رفتن در پی آن، غلتیدن در چاه تباهی را به همراه دارد. اساساً خانواده پیکره اصلی جامعه است و آینده سازان فردا در خانواده پرورش می یابند، ایجاد رابطه دوستانه و سالم والدین بسیار اهمیت دارد.

والدین می بایست با پایبندی عملی به اصول اسلامی و بها دادن به فرزندانشان آنها را از لحاظ شخصیتی سرخورده بار نیاورند؛ آنها باید در زمینه دوست یابی فرزندان خود حساس باشند، امروزه عمده مشکلات جوانان ناشی از دوستان ناباب و بی بند و بار است.وقتی پدر و مادر به نیازهای جسمانی و روانی فرزندانشان بی توجه اند و نمی توانند محبت خود را به طور عینی بروز دهند، فرزند خود را خواه و ناخواه خود را در وادی فراموشی می یابد و به فرار روی می آورد.از سویی آزادی افسار گسیخته موجب می شود که هر دختری الگویی خاص برای زندگی داشته باشد و بر اساس همان الگو احتمالا به فرار روی بیاورد.

دختران فراری خیلی زود برای گذر زندگی شان به کارهای غیراخلاقی و خلاف روی می آورند و هر فرد فرصت طلبی می تواند به هرگونه ای از جسم و روحشان بهره گیرد.دختران فراری به خیال خویش از ناملایمات زندگی خانواده می گریزند ولی نمی دانند که ناهنجاری های اجتماعی در جامعه آنها را بسوی نابودی خواهد کشاند.

باید توجه داشت که دختران فراری با فرار خود، جدای مساٸل شخصی و مشکلات عاطفی و روحی خویش، به گسترش روز افزون فساد و فحشا در جامعه کمک می کنند و با ترویج بیماری هایی مانند ایدز سلامت کل جامعه را به خطر می اندازند.دختران فراری استعداد و اعتماد به نفس خود را صرف جرم و جنایت می کنند و هرگز آن گونه که باید احساسات لطیف مادر بودن را در سرپناهی امن به نام خانواده تجربه نمی کنند.

اگر بخواهیم به علل و دلایل این پدیده شوم اجتماعی بپردازیم می بایست به دل بستگی و نیازهای دختران اشاره نمود. هر فرد در هر دوره از زندگی خود، نیازها و دلبستگی هایی دارد.یک نوجوان و جوان نیز از این قاعده مستثنی نیست، نیازهایی همچون استقلال طلبی، محبوب شدن، اظهار وجود کردن و بسیاری از این قبیل، حقیقت این است که حس استقلال طلبی یا دیگر دل بستگی ها لازمه دوران نوجوانی است ولی مشخص شدن حد و مرز آن برای آنکه به ناهنجاری تبدیل نشود باید توسط پدر و مادر که نیازهای وی را برآورده می کنند می بایست لحاظ گردد.

متاسفانه در بسیاری از موارد والدین در تشخیص اندازه ی حد و مرز اشتباه دچار اشتباه می شوند که یا راه افراط و یا راه تفریط را برمی گزینند که آسیب های جبران ناپذیری به روح و اندیشه دخترنوجوان وارد می کنند که باعث شکل گیری نیازهای به دور از نیاز در وی می شود. بنابراین خانواده می بایست در فراهم آوردن نیاز فرزندان خود حریم ها را بشناسند تا باعث بوجود آمدن شخصیتی غیرقابل مهار در وی نشوند.

از دیگر دلایل این معضل اجتماعی الگوپذیری های نادرست نوجوانان از جامعه است، در دوران بلوغ به سبب اینکه نوجوان از لحاظ فکری رشد کرده است و توانایی هایی به دست آورده، نوعی جهش فکری در خود احساس می کند. بنابراین احساس می کند قدرت انتخاب پیدا کرده است و به اصطلاح بزرگ شده و می تواند به تنهایی تصمیم گیری کند.

در این برهه وقتی نوجوان با تصمیم گیری های والدین برای خود مواجهه می شود و اگر آنها را به مزاج خود خوشایند نبیند یک نوع تنفر در وی به وجود می آید و بدنبال الگوپذیری از بیرون از خانه می رود و به سمت و سوی افکار و تقلید از همسلان خود گرایش پیدا می کند.

ممکن است این گرایش به نوع لباس پوشیدن، صحبت کردن، رفت و آمدهای ناهنجار، دوستی های نامشروع تاثیر مستقیم بگذارد، این رفتارها شاید از تفکر نوجوان یک نوع استقلال طلبی و مایه افتخار باشد اما او نمی داند با این الگو پذیری های نادرست خود را به سوی تباهی و نابودی می کشاند. خانواده ها می بایست در زمان بلوغ فکری با احترام به خواسته های فرزندان، آنها را از کودکی با ارزش های انسانی و معنوی آشنا سازند تا فرزندان از بیرون از خانواده الگوپذیری نکنند.

یکی دیگر از عواملی بسیار مهم در پدیده ناهنجار دختران فراری، ارتباط با جنس مخالف است. یک نوجوان دختر ممکن در خانه بخاطر کمبودهای بسیاری نظیر محبت، مالی، تنهایی و... یک پسر را به عنوان دوست برگزیند، که این امر ممکن است موجب تاثیرگذاری افکار جنس مخالف بر ذهن و روح وی شود و بخاطر ناهنجاری های اجتماعی اقدام به فرار از خانه نماید، که خانواده ها برای جلوگیری از این امر محیطی آرام و امن را برای فرزند خود فراهم آورند که او دنبال رفع کمبودها و نیازهای خود از بیرون محیط خانه و خانواده نباشد.

خانواده ها به عنوان نخستین کانون تربیت فرزندان به این نکات توجه داشته باشند که خود آینه شکل گیری شخصیت، آداب و فرهنگ اجتماعی فرزندان هستند، یکی از موثرترین روش ها ی تربیتی، این است که برای فرزندانمان الگو باشیم و به جای اینکه همه چیز را از راه گفتار، پند دادن و نصحیت کردن به فرزندان خود بیاموزیم، سعی کنیم با رفتار خود و غیر مستقیم به تربیت و آموزش فرزندان خود بپردازیم.

والدین برای فرزندان خود باید با اعمال و رفتارشان جو خانه را چنان کنند که زندگی در آن فضای تربیتی، خود به خود به تربیت فرزندان کمک کند. برای این منظور لازم است که آن ها با عمل کردن به توصیه هایی که پیوسته به فرزندان خویش می کنند، الگوهای رفتاری زنده و مناسبی برای آنها باشند. بیشترین مشکلات موجود در تربیت فرزندان، معمولا در وهله اول از محیط خانه سرچشمه می گیرد.

اگر نوجوان از همان ابتدا در محیط خانه دروغ، بدگویی، بی ادبی ، خشونت، تجاوز به حقوق یکدیگر را مشاهده کند، بذر این عیبهای روحی و اخلاقی در روح و جان پاک او پاشیده می شود.چگونه می شود از یک کودک که دروغگویی، عدم صداقت، توهین و بدرفتاری، بی بند و باری، تخلف های خارج از چار چوب دین مبین اسلام، جرم و جنایت و صدها ناهنجاری اجتماعی والدین خود را را مشاهده میکند انتظار داشت انسانی سازگار و مفید برای جامعه به حساب آید.

از اینجا می توان دریافت آنها که قصد تربیت صحیح فرزند خود را دارند و با این مسئولیت سنگین آشنا هستند، باید تربیت را از خود آغاز کنند. اگر والدین عیب های اخلاقی و ایرادهای شخصیتی خود را با جدیت اصلاح نکنند، آن ها را به نسل بعد از خود انتقال خواهند داد.یادمان باشد فرزندان بسان درختانی هستند که در آب و خاک خانه رشد می کنند و معمولا متناسب با همان آب و خاک، میوه می دهند.

مهدی زکی پور

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #