«آوین» رمانی که راه رسیدن به سجایای انسانی را طی کرده است

پایان صحبت‌هایم باز هم به این مهم تاکید می کنم "آوین" رمانی است که راه رسیدن به سجایای انسانی، مانند به تصویر کشیدنِ فقر و اختلافات طبقاتی را به خوبی طی کرده. مخاطب فهیمِ امروز، می‌تواند در کنار شخصیت‌های آن، شاد، غمگین، مشمئز و یا عاشق شود. این بدان معناست که اثر از ارزش ادبیِ بالایی برخوردار می باشد و خانم عبدی توانسته اند رسالتشان را نسبت به تقدس قلم، به خوبی ایفا کنند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، سیمین عیوض زاده روزنامه نگار، منتقد درباره رمان بلند آورین می‌نویسد؛ "آوین" رمان بلندی است که بسیاری از عناصر ساختمان دراماتیکِ داستان، در آن به خوبی به کار رفته شده.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

نویسنده برای به تصویر کشیدن صحنه‌ها، گاه ادبیات بومی و گاه ادبیات اجتماعی و مدرن را به خدمت گرفته. استفاده از انواع زبان، مانند زبان محلی، زبان گونه، زبان محاوره و ... و شیوه های درست گفتگونویسی، از امتیازات بارز این رمان به شمار می رود.

وجود شخصیت‌های بسیار در این روایت، گرچه گاه سبب سردرگمیِ مخاطب می شود، اما از پیگیریِ مخاطب برای دانستن آنچه در داستان اتفاق خواهد افتاد، نمی کاهد.

در "آوین" از تکنیک لایه‌ی پنهان نویسی چندان استفاده نشده، اما نویسنده در بعضی صحنه‌ها، چنان از نمودهای حرکتی و روایی زیبا، به جا و متناسب با فضای داستان استفاده کرده که سبب گردیده ارزش داستانیِ این رمان بالاتر برود.

بکار بردن ویژگی‌های بنیادینِ میان انسان‌ها، در این روایتِ زیبا، سبب ملموس شدن و ایجاد حس همزادپنداری در مخاطب می شود و این از نظر اهل فن، یعنی به کمالِ مطلوب رسیدن یک اثر.

آنچه اندکی ذهن مرا در مورد این آفریده به خود مشغول کرد، این است که شخصا دوست تر می داشتم تا در مورد یکی از حوادث اصلیِ داستان که همانا مجروح شدن آوین و آنچه بین او و خواهرش گذشته بود، جلوتر و در یک فصل مستقل، اطلاعات کامل‌تری به مخاطب داده می‌شد و این کار تعلیق داستان را از بین نمی‌برد. چرا که تعلیق دیگری که همانا مسئله‌ی عشق بین ثنا و امیرحسین بود، تا انتهای داستان ذهن مخاطب را به خوبی به خود درگیر می‌کرد.

نکته‌ی دیگر این که با توجه به تعدد فصل‌ها و توصیف‌های پی در پی و موشکافانه در طول روایت، پایان داستان و پرونده‌ی شخصیت‌های نزدیک به شخصیت اصلی، به نظر بنده با سرعت و مانند خلاصه‌گویی بسته شد.

در پایان صحبت‌هایم باز هم به این مهم تاکید می کنم "آوین" رمانی است که راه رسیدن به سجایای انسانی، مانند به تصویر کشیدنِ فقر و اختلافات طبقاتی را به خوبی طی کرده. مخاطب فهیمِ امروز، می‌تواند در کنار شخصیت‌های آن، شاد، غمگین، مشمئز و یا عاشق شود. این بدان معناست که اثر از ارزش ادبیِ بالایی برخوردار می باشد و خانم عبدی توانسته اند رسالتشان را نسبت به تقدس قلم، به خوبی ایفا کنند.

انتهای پیام/