گزارش عزاداری متفاوت در فلاورجان
شهادت امام صادق(ع)؛ فریاد مظلومیت مردم قهدریجان
دیروز تقریبا به جز قهدریجان در هیچ کجای شهرستان فلاورجان مراسمی به مناسبت شهادت امام صادق علیه السلام برپا نشده بود؛ اما این مراسم در کنار مقبره انوش بن شیث بن آدم(ع) به قدری با شکوه بود که می توان گفت مردم قهدریجان عاشورایی دیگر بپا کرده بودند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پلنا؛ همواره یکی از اعتراض های من به هیات های مذهبی این بوده است که چرا همه عزاداری های ما به ماه های محرم و صفر و لیالی قدر منتهی می شود و حتی آنگونه که باید به ایام فاطمیه بها نمی دهیم و خیلی وقتها دیده ایم که در ایام فاطمیه عروسی های آنچنانی می گیرند و حرمت شکنی های فراوانی می شود و یا به چه کسی اعتراض کنیم وقتی مداح اهل بیت و مجری بنام شهرستان دقیقا شب وفات حضرت زینب برای آنکه کمی مبلغ تالار ارزان تر شود مجلس عروسی می گیرد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, پلنا,
, دیروز روز شهادت امام صادق علیه السلام بود و با چرخی در شهرستان که زدیم متوجه شدیم هیچ برنامه ای در هیچ منطقه ای ویژه شهادت ششمین امام شیعیان وکسی که ما هرچه داریم در مذهب مان از رشادت های آن والا مقام بوده است؛ نداشتیم و در شهرها و روستاهای مان سکوت روز تعطیل حکم فرما بود تا اینکه در شهر قهدریجان سکوت بسیار زیاد تر بود و وقتی از پیرمردی پرسیدیم چرا شهر خلوت است گفت: همه رفته اند انوش(ع).
,
, سوال دوم را که پرسیدیم مقبره پیامبر چرا رفته اند دوباره جواب داد: پسر حجی هرسال مردم قهدریجان و روستاهای اطراف در شهادت امام صادق(ع) با هیات های عزاداری به سمت این پیغمبر خدا می روند و انجا عزاداری می کنند(البته با لهجه شیرین و زیبای قهدریجانی) و همین شد که من نیز مسیر خود را به سمت این محل چرخاندم و رفتم؛ یک جاده دسترسی میان زمین های کشاورزی شهر که انتهایش به فولادشهر می خورد که یک سمتش منطقه صنعتی قهدریجان و یک کانال زه کش و سمت دیگر آن باغات و زمین های کشاورزی این شهر قرار داشت و تقریبا مسافت تا مقبره انوش بن شیث بن آدم علیه السلام ۵ کیومتر راه بود.
,
, در کنار جاده زنان، کودکان و هر قشر را می دیدی پیاده می رفتند و آنقدر صحنه زیبا بود که ناخودآگاه یاد پیاده روی اربعین افتادم؛ همان کیفیت و همان حال و هوا پیرزن با عصا و پیرمرد به کمک فرزندش و یا معلول حرکتی را نیز پدر پیر و فرتوتش کشان کشان به سمت مقبره پیامبر خدا می برد و همه یک احساس خاصی داشتند و مصمم بودند که باید پیاده به مقصد برسند؛ در این بین مادری جوان نظرم را جلب کرد که طفلی در بغل داشت و کودکی ۵ ساله نیز چادر مادر را گرفته و بود و در این آفتاب سوزان پیاده می رفتند.
,
, ,
کنارشان توقف کردم و گفتم: من این مسیر را می روم و شما هم چون فرزند دارید تشریف بیاورید بالا تا برسانمتان و مادر در کمال احترام و با لبخندی در شأن گفت: ممنون نذر دارم هرسال پیاده بروم؛ گفتم فرزندتان اذیت شده است از پیاده روی و باز پاسخ داد: فرزندم از الان باید رسم نوکری را یاد بگیرد و نوکر اهل بیت خسته نمی شود و این جواب آنقدر مرا قانع کرد که با یک معذرت خواهی به راهم ادامه دادم.
,در طول مسیر که می رفتیم قهدریجانی ها موکب زده بودند و به مردم نذری می دادند و چه زیبا بود هرچه پیش می رفتیم بیشتر دلمان هوایی کربلای امام حسین(ع) می شد وقتی می دیدیم یک نفر شیر می دهد و دیگری شربت، یکی خرما و یکی نان قندی، یک دامدار هم که دامداری اش در مسیر زائرین بود با آب پاشی مسیر که برای زائرین گردو خاک نشود اسفند دود کرده بود و به آنها دوغ می داد و پدری هم به همراه پسرهایش در کنار یکی از این موکب های نذری دهنده بر روی خودروهای مردم به عنوان نذر خوشنویسی می کرد.
,از ماشین پیاده شدم تا هم مشغول عکاسی شوم و هم شربتی بخورم در این سه چهار دقیقه متوجه شدم که بر پشت شیشه خودرو ام یک جمله «یاصادق آل محمد(ع)» نقش بسته بود و وقتی به نویسنده در این خصوص گفتم در جوابم گفت این نذری هستش و اینجا هم قهدریجان و نذری پات نوشته شده؛ به سمت مقبره پیامبر حرکت کردم و هرچه پیش تر رفتیم تراکم جمعیت بیشتر می شد و به هیات های عزاداری برخورد کردم به طوری که مجبور شدم وسط راه خودور را پارک کرده و بقیه مسیر را پیاده بروم.
,
, با آنکه اطراف مقبره انوش بن فضای زیادی وجود ندارد اما جالب است که همه مردم وسایل پذیرایی و ناهار و عصرانه آورده بودند تا چند ساعتی در کنار این مکان مقدس توقف داشته باشند و گویی دیروز کل جمعیت بخش قهدریجان در این محل حاضر شده بودند تا در سالروز عزای رییس مذهب تشیع همانند امام حسین(ع) عزاداری کنند و به آن امام والا مقام بگویند ما شیعیانی دوازده امامی هستیم و همواره در غم و شادی آنها با تمام وجود مایه می گذاریم.
,خیلی جالب است که آنها که همواره مدعی هستند دیروز در شهرهایشان کمترین اثری از ایام شهادت امام ششم و مظلوم شیعیان نمی شد مشاهده کرد اما در شهر قهدریجان، شهر شهیدان و سرداران شهید که سال هاست از بی مهری ها رنج می برند و برچسب های ناروایی که در شان همان افرادی است که به این مردم زحمت کش می زنند می بینیم مراسمی در حد روز عاشورا در عزای امام جعفر صادق گرفته می شود.
,
, به راستی عیب کار کجاست که هنوز بعد از حدود 40 سالی که از انقلاب و وقایع دهه اول انقلاب که به صورت ناخواسته توسط افرادی که از این قضیه غرض های شخصی داشتند به مردم این خطه تحمیل شده است نتوانسته ایم مظلومیت این مردم را به ایران ثابت کنیم؟ چرا ما نیامده ایم این برنامه های مذهبی که مردم این شهر با شکوه و عظمت هرچه تمام تر برگزار می کنند را بنام آنها به همه نشان دهیم تا در عوض بیایند برخی نکات منفی را با نام آنها بزرگ کنند تا جایی که وقتی شورای اداری با حضور مسئولان استانی برگزار می شود مسئول بلند پایه نام قهدریجان را با ذهنیت بد بکار می برد؟
,
, آیا حق مردمی که همواره از حق خود دفاع کرده اند و هرجایی که نظام مقدس جمهوری اسلامی به آنها نیاز داشته است صف اول بوده اند این است؟ چطور ما هرگاه از خرمشهر یاد می کنیم نام سردار شهید بهروز مرادی قهرمان را نمی توانیم نیاوریم اما نمی گوییم این شیرمرد از همین شهر قهدریجان بود؟جالب است بدانیم که در این شهر ولایی و انقلابی در هر خانه ای را بزنیم یا خانواده شهید است و یا فامیل درجه یک یک شهید و با همه این تفاسیر ما هیچگاه نتوانسته ایم حق این مردم را ادا کنیم که در هر میدانی وارد شده اند با جان و دل برای نظام کار کرده اند و کم نگذاشته اند و در عوض هر روز چوب سادگی و پاکی خود را خورده اما دم نزده اند.
,به امید روزی که تمام این تنگ نظری ها تمام شود و زیبایی های این شهر شهیدپرور و مردم زحمتکش اش را هم ببینیم.
,گزارش: سیدسعیدموسوی درآمدی
,انتهای پیام /
]
ارسال دیدگاه