قضاوت های نا آگاهانه در زمینه طبابت و انعکاس آنها در رسانه های عمومی از یکسو باعث بی اعتمادی به پزشکان و مراکز درمانی و از سوی دیگر با ایجاد رعب و وحشت در بین پزشکان باعث مهاجرت آنها به مناطق توسعه یافته تر می شود[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از سفیر افلاک بدون تردید سلامتی، مهمترین سرمایه هرفرد و عامل اصلی برخورداری او از سایر مواهب زندگی است و تلاش برای حفظ و ارتقاء آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سفیر افلاک,,
رجوع به پزشک برای درمان بیماری ها هم، از این جنبه حائز اهمیت است و اهمیت کار پزشکان و پرستاران نیز به همین علت است.
,,
به همین دلیل است که پرداختن و اهمیت دادن به خطای پزشکی از دیرباز، بسیار بیشتر از خطاهای سایر رشته هاست که مورد بحث و تفحص قرار گرفته است.
,,
به عبارت دیگر در سایر رشته ها هم خطاو قصور، بی تردید بسیار شایع تر است ولی ازآن جا که اهمیت کمتری دارد و کمتر به آن پرداخته می شود طبیعتاً در آمارها و اخبار، ظهور کمتری دارند.
,,
ولی تحلیل و تبیین خطای پزشکی مانند سایر امور در کشورهای توسعه نیافته، فاقد اصول وشاخص های علمی است.
,,
بارزترین اشکال در برخورد و مواجهه با خطای پزشکی در کشورهای جهان سوم ، برخورد احساسی و هیجانی در محافل و رسانه ها ی عمومی و به اصطلاح کشاندن آن به کف خیابان است!
,,
حساسیت کار درمان و پیچیدگی های آن باعث شده در تمام دنیا هرگونه ادعا یا شکایت مبنی بر قصور پزشکی در مراجع کاملا تخصصی و فوق تخصصی از پزشکان خوشنام و بی طرف مطرح شود و در صورت اثبات قصور یا تقصیر، طبق قانون با آنها برخورد شود.
,,
قضاوت های افراد غیر متخصص و نا آگاه در زمینه طبابت و انعکاس آنها در رسانه های عمومی از یکسو باعث بی اعتمادی به پزشکان و مراکز درمانی و در نتیجه عدم مراجعه بیماران به آنها و خود درمانی های خطرناک شده و از سوی دیگر با ایجاد رعب و وحشت در بین پزشکان باعث مهاجرت آنها به مناطق توسعه یافته تر و یا حداقل از بین رفتن اعتماد به نفس و ریسک پذیری آنها در انجام عملهای سنگین و پر خطر و در نتیجه لاعلاج ماندن بسیاری از بیمارانی که قابل علاج بوده اند، خواهد شد.
,,
دومین اشکال در مواجهه با خطای پزشکی، عدم تفکیک خطای پزشک از بیمارستان است. حال انکه قانون تکلیف هردو را ، روشن نموده و سهم پزشک، پرستار و بیمارستان هر یک به تفکیک تشریح شده است.
,,
به عنوان مثال، اشکال در تجهیزات ، قصور بیمارستان است ولی تشخیص نادرست یا عدم بکارگیری صحیحح وسایل میتواند خطای پزشک باشد ( البته در صورتی که سایر شرایط هم موجودباشد). طبیعی است که بستگان بیمار، انتظار دارند که بیمارشان با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص شود.
,,
در واقع به همین منظور هم مراجعه کرده اند و طبیعی است که در صورت عدم تحقق خواسته شان ناراحت شوند ولی تفاوت در نحوه برخورد آنها با این مسئله است که یکی از تفاوتهای جوامع توسعه یافته و عقب مانده را روشن می کند.
,,
درگیری با کادر درمان و ضرب و جرح آنها، شکستن درب و پنجره و تجهیزات بیمارستان، کشاندن موضوع به رسانه های عمومی و ایجاد التهاب در فضای عمومی جامعه، غیرازتخریب سرمایه ها و داشته هایمان نتیجه دیگری ندارد.
,بدون تردید هیچ پزشک و بیمارستانی نمی خواهد نتیجه کارش ناخوشایند باشد و اغلب بسیار بیش از بستگان بیمار دغدغه درمان او را دارند ولی باید توجه داشت که پزشک و بیمارستان یک طرف قضیه هستند و همه عوامل در اختیار انها نیست.
,,
صرف نظر از هزاران و میلیونها عوامل شناخته نشده بیماری باید به ژنتیک ، بهداشت، تغذیه ، ورزش ، عوامل فیزیکی و محیطی مثل سیگار، عوامل سرطانزا، تشعشعات، عوامل روحی ، خانوادگی ، سطح سواد و سطح اقتصاد خانواده و هزاران عامل ریز و درشت دیگر که در مثمرثمر بودن یا نبودن درمان تاثیر گذارند هم توجه نمود.
,,
بدون تردید یک درمان مشخص برای یک بیماری مشخص در دو نفر با توان فیزیکی، روحی ، سطح سواد و بهداشت و تغذیه و... ، نتیجه متفاوتی خواهد داشت و همه آن را به گردن پزشک و بیمارستان انداختن فقط یک فرافکنی نادرست است!
,,
کسی که در تمام طول عمرش ورزش نکرده، از کم کاری یا پرکاری هورمونهای مختلفی رنج برده و بافتهای بدنش تخریب شده و آسیب دیده ولی درمان نکرده ، پرخوری کرده ، سیگار کشیده و هزاران بی توجهی به سلامت خود نموده نباید انتظار داشته باشد که با یک مراجعه به بیمارستان همه مشکلاتش برطرف شود.اعضا و ارگانهای بدن بهم مرتبطند و بیماری و ضعف یکی بر دیگران تاثیر گذار است.
,,
البته می توان باقضاوتی نادرست همه تقصیرها رابه گردن دیگران انداخت ولی بدون تردید حاصل چنین رویکردی وضع را از آنچه هست بدتر می کند!
,,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه