ائمه به ‏طور شایسته مورد توجه قرار نگرفته

رهبر معظم انقلاب می فرمایند: مهمترین چیزى که در زندگى ائمه ، علیهم السلام، به‏طور شایسته مورد توجه قرار نگرفته، عنصر «مبارزه حاد سیاسى» است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از رودآور؛ زندگى امام هشتم ،علیه ‏السلام، که قریب بیست‏ سال از این دوره تعیین کننده و مهم را فراگرفته از جمله برجسته‏ترین بخش هاى آن است که بجاست درباره آن تامل و تحقیق لازم به کار رود .

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, رودآور,

مهمترین چیزى که در زندگى ائمه ، علیهم السلام، به‏طور شایسته مورد توجه قرار نگرفته، عنصر «مبارزه حاد سیاسى» است. از آغاز نیمه دوم قرن اول هجرى که خلافت اسلامى به‏ طور آشکار با پیرایه ‏هاى سلطنت آمیخته شد و امامت اسلامى به حکومت جابرانه پادشاهى بدل گشت، ائمه اهل بیت ،علیهم ‏السلام، مبارزه سیاسى خود را به‏ شیوه‏اى متناسب با اوضاع و شرایط، شدت بخشیدند.

این‏ مبارزه‏ بزرگترین‏ هدفش تشکیل نظام اسلامى و تاسیس حکومتى بر پایه امامت ‏بود. بى‏شک تبیین و تفسیر دین با دیدگاه مخصوص اهل بیت وحى، و رفع تحریف‏ها و کج‏ فهمى‏ ها از معارف اسلامى ‏و احکام‏ دینى نیز هدف مهمى براى جهاد اهل بیت‏به حساب مى ‏آمد. اما طبق قرائن حتمى، جهاد اهل بیت‏به این هدف ها محدود نمى‏شد و بزرگترین هدف آن، چیزى جز تشکیل حکومت علوى و تاسیس نظام عادلانه اسلامى نبود. بیشترین ‏دشواری هاى ‏زندگى‏ مرارت‏بار و پر از ایثار ائمه و یاران آنان به خاطر داشتن این هدف بود و ائمه ، علیهم‏ السلام، از دوران امام سجاد، علیه‏ السلام، وبعدازحادثه عاشورا به زمینه‏ سازى دراز مدت براى این مقصود پرداختند.

در تمام دوران صدو چهل ساله میان حادثه عاشورا و ولایت عهدى ‏امام هشتم ،علیه ‏السلام، جریان وابسته به امامان اهل بیت‏یعنى شیعیان همیشه بزرگترین و خطرناکترین دشمن دستگاه هاى خلافت ‏به حساب مى‏ آمد. در این مدت بارها زمینه‏ هاى آماده‏اى پیش آمد و مبارزات تشیع که باید آن را نهضت علوى نام داد به پیروزی هاى بزرگى نزدیک گردید.

اما، در هر بار موانعى برسر راه پیروزى نهایى پدید مى‏ آمد و غالبا بزرگترین ضربه از ناحیه تهاجم بر محور و مرکز اصلى این نهضت، یعنى ‏شخص ‏امام‏ در هر زمان و به زندان افکندن یا به شهادت رساندن آن حضرت وارد مى ‏گشت و هنگامى‏ که‏ نوبت ‏به امام بعد مى ‏رسید اختناق و فشار و سختگیرى به حدى بود که براى آماده کردن زمینه به زمان طولانى دیگرى نیاز بود .

ائمه ،علیهم‏ السلام، در میان طوفان سخت این حوادث هوشمندانه و شجاعانه تشیع را همچون جریانى کوچک اما عمیق و تند و پایدار از لابه ‏لاى گذرگاه هاى دشوار و خطرناک گذراندند و خلفاى اموى و عباسى در هیچ زمان نتوانستند با نابود کردن امام، جریان امامت را نابود کنند و این خنجر برنده همواره در پهلوى دستگاه خلافت، فرو رفته ماند و به صورت تهدیدى همیشگى آسایش ‏راازآنان‏ سلب‏ کرد.هنگامى‏ که حضرت‏ موسى ‏بن‏ جعفر،علیه‏ السلام، پس از سالها حبس در زندان هارونى مسموم و شهید شد در قلمرو وسیع سلطنت عباسى اختناقى کامل حکمفرمابود .در آن فضاى گرفته که به گفته یکى از یاران ‏امام‏ على‏ بن موسى، علیه ‏السلام، «از شمشیر هارون خون مى‏چکید».

بزرگترین هنر امام معصوم و بزرگوار ما آن بود که توانست درخت تشیع را از گزند طوفان حادثه سلامت ‏بدارد و از پراکندگى و دلسردى یاران پدر بزرگوارش مانع شود و با شیوه تقیه‏ آمیز و شگفت‏ آورى جان خود را که محور و روح جمعیت‏ شیعیان بود حفظ کرد و در دوران قدرت مقتدرترین خلفاى بنى‏ عباس و در دوران استقرار و ثبات کامل آن رژیم مبارزات عمیق امامت را ادامه داد. تاریخ نتوانسته است ترسیم روشنى از دوران ده ‏ساله زندگى امام هشتم در زمان هارون و بعد از او در دوران پنج‏ ساله‏ جنگ هاى‏ داخلى ‏میان‏ خراسان و بغداد به ما ارائه کند. اما به تدبر مى‏توان فهمید که امام هشتم در این دوران همان مبارزه دراز مدت اهل بیت ،علیهم ‏السلام، را که در همه اعصار بعد از عاشورا استمرار داشته با همان جهت‏گیرى و همان اهداف ادامه مى‏ داده است. هنگامى که مأمون در سال صد و نود و هشت از جنگ قدرت با امین فراغت ‏یافت و لافت‏بى منازع را به چنگ آورد یکى از اولین تدابیر او حل مشکل علویان و مبارزات تشیع بود، او براى این منظور، تجربه همه خلفاى سلف خود را پیش چشم داشت.

انتهای پیام/

]