روشنفکریِ فوتبالی؛
از دعوت ظریف به 90 تا فوتبال سیاسی نیست
اگر قشر روشنفکر برای تفریح به سینما می‌روند، بچه‌های جنوب شهر، با مینی‌بوس‌های اوراقی به استادیوم رفته‌اند. اما با ظهور عادل فردوسی پور به عنوان شخصیتی فوتبالی و تحصیل کرده، روشنفکری با فوتبال پیوند خورد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از مرآت، بازی دو بازیکن ایرانی در مقابل یکی از تیم های رژِیم صهیونیستی واکنش ها و اعتراض های زیادی را در پی داشت.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,1- برای پسر بچه‌های ایرانی، فوتبال همیشه در مقابل درس بوده. همچنین این ورزش، تفریح مورد علاقه طبقه متوسط به پایین جامعه ما بوده؛ تا جایی که فوتبالیست‌های ما غالباً (اگر نگوییم همگی) از جنوب شهر بوده‌اند.
,اگر قشر روشنفکر برای تفریح به سینما می‌روند، بچه‌های جنوب شهر، با مینی‌بوس‌های اوراقی به استادیوم رفته‌اند. اما با ظهور عادل فردوسی پور به عنوان شخصیتی فوتبالی و تحصیل کرده و رونق برنامه نود، روشنفکری با فوتبال پیوند خورد.
,2- امروز دیگر عادل فردوسی پور یک فرد نیست. او در این سال‌ها با پایگاه قرار دادن برنامه نود طیفی از شخصیت‌های فوتبالی و رسانه‌ای را به رهبری فکری خود شکل داده که اسمشان را می‌گذارم روشنفکران فوتبالی. همزمان، پرداخت‌های آن چنانی به بازیکنان باعث شده تا پسر بچه‌های جنوب شهری دیروز، به ثروتمندان امروز تبدیل شوند طوری که دیگر حتی نمی‌توان به آن‌ها عنوان طبقه متوسط شهری را اطلاق کرد و باید به آن‌ها گفت اشراف!
,3- روشنفکران فوتبالی که امروز شعار «سیاسی نبودن فوتبال» سر می‌دهند، صرفاً به این خاطر که با سیاست‌های رسمی جمهوری اسلامی همراه نیستند، می‌خواهند فوتبال را از سیاست جدا نشان دهند. لذا با تأکید بر قید حرفه ای سعی در القای جدایی کامل فوتبال حرفه‌ای از سیاست دارند. در واقع مسئله ایشان جدا کردن فوتبال از سیاست نیست. چرا که خودشان هم می‌دانند که اساساً نمی‌توان فوتبال را از سیاست جدا کرد. بلکه دنبال جدا کردن فوتبال ایران از سیاست رسمی جمهوری اسلامی هستند.
,4- اما عدم پذیرش سیاست رسمی جمهوری اسلامی از طرف داعیه داران استقلال فوتبال از سیاست، به معنای عدم پذیرش تأثیر فوتبال از هرگونه سیاستی نیست! پس می‌توان در اوج فتنه۸۸ با دست‌بند سبز به میدان مسابقه با کره جنوبی رفت و می‌توان شخصیت‌هایی غیر فوتبالی مثل کیانوش عیاری و اصغر فرهادی را به برنامه نود کشاند. پس گزاره‌ی «فوتبال سیاسی نیست»، بیشتر از آنکه نشان دهنده سیاسی نبودن فوتبال باشد، مستمسک استفاده سیاسی از فوتبال است.
,5- واقعیت این است که حتی بازی دوستان ایران با برزیل هم به روابط سیاسی دو کشور بستگی دارد چه رسد به جام‌های بین المللی. مناقشه آرژانتین و انگلیس بر سر جزایر فالکند دست مارادونا را به دست خدا تبدیل می‌کند، تجاوزات نازی‌ها تا سال‌ها تأثیر خود را در بازی‌های هلند و آلمان نشان می‌دهد و حتی در رده باشگاهی هم رقابت بین دو قطب فوتبال اسپانیا (رئال مادرید و بارسلونا) زائیده مناقشات سیاسی حاکمیت مرکزی و استقلال طلبان کاتالونیا است.
,6- روشنفکری فوتبالی هم به مانند اصل جریان روشنفکری ایرانی زائیده بغض‌های عمیق نسبت به گذشته بومی خود است. مشخصاً بغض نسبت به سیاست رسمی جمهوری اسلامی باعث شده تا به امید جدا کردن فوتبال ایرانی از سیاست ایرانی، واقعیاتی جهانی مثل تأثیر پذیری فوتبال از سیاست (که مورادی از آن اشاره شد ولی احصاء موارد جهانی آن در کمتر از یک کتاب ممکن نیست) انکار شود. [البته در خصوص مسئله فلسطین، رژیم غاصب تلاش‌های گسترده‌ای برای جلب حمایت افکار عمومی می‌کند که از جمله آن‌ها سوء استفاده از همین فوتبال است.
,7- اما این تمام درد نیست. از آرمانهای انقلاب که بگذریم، روشنفکران ادعای انسان مداری دارند. لکن همانطور که روشنفکر ایرانی در عین داشتن ادعای آزادی خواهی، از بغض دین می‌تواند استبداد رضاخانی را توجیه کند، روشنفکر فوتبالی از بغض جمهوری اسلامی حتی می‌تواند انسانیت را هم فراموش کند. می‌تواند چشمانش را به روی جنایات رژیم اشغالگر ببند. می‌تواند حمایت بزرگترین فوتبالیست‌های دنیا از ملت مظلوم فلسطین را نبیند و متوجه نباشد که در صورت عدم بازی بازیکنان ایرانی در مقابل صهیونیست‌ها، سایر فوتبال دوستان دنیا، به ایشان به عنوان پیشتازان انسانیت نگاه خواهند کرد. چرا که منشاء این کارشان همان منشاء حمایت ستارگان دنیای فوتبال از فلسطین است.
,متأسفانه باید گفت روشنفکری ایرانی نشان داده که می‌تواند ضد دین، ضد انسانیت و حتی ضد آزادی باشد...
,پ.ن:
,ادعا شده که بازیکنان براساس قرار داد حرفه ای! مجبور به بازی در مقابل تیم اسرائیلی می‌شوند! این در حالیست که یکی از تبصره‌های قراردادهای بازیکنان ایرانی با تیم‌های خارجی، عدم شرکت در بازی‌های مقابل تیم‌های صهیونیستی است. کما اینکه وحید هاشمیان هم در زمان بازی در بایرن مونیخ با تیم اسرائیلی بازی نکرد. و البته شجاعی و حاج صفی برای بازی رفت به سرزمین‌های اشغالی سفر نکردند.
,به قلم رضا پیامی
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه