گفتگو با عکاس قمی؛

• سه‌شنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۶ ۰۹:۴۰
• کد خبر : 1166399

• اخبار
• سایر رسانه ها

عکاس قمی گفت: با هر عکسی که موفق شده باشم خدمتی هرچند ناچیز، به فرد یا افرادی از جامعه کرده باشم، آن را جزو مهمترین افتخارات خودم به عنوان یک عکاس خبری می دانم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، شاید تمام شهروندان در مراسم های مختلف ملی و مذهبی عکاسان خبری را دیده باشند که در شرایط مختلف در حال ثبت لحظه ها هستند و همه زحمات این قشر زحمت کش به صورت عکس در رسانه های مکتوب و رسانه های مجازی از جمله کانال های خبری استان منعکس می شود.

رویدادهایی مانند نماز جمعه یا همین گلباران های ضریح مطهر حرم حضرت معصومه(س) در دهه کرامت در هفته گذشته  رخ داد  که بنا به دلایلی نتوانستم در آن حضور پیدا کنیم اما  با دیدن تصاویر این مراسم ها احساس لذت برده و خود را در مراسم حاضر دیده ایم، که همه این ها حاصل زحمات عکاسان خبری استان قم است.

عکاسان خبری یکی از فعالترین و زحمتکش ترین اهالی رسانه هستند؛ اما آنطور که باید و شاید در جامعه معرفی نشده اند. به مناسبت روز خبرنگار با محمد رفیعی موحد یکی از عکاسان خبری استان قم گفتگویی داشتیم، که تقریبا در همه مراسم های استان قم حضور دارد و عکس های خبری وی را علاوه بر مجلات، روزنامه ها و نشریات دیگر، در کانال ها و گروه های تلگرامی قم بارها مشاهده کردیم.

بیوگرافی خودتان را بگویید و اینکه چند سال است که به  کار عکاسی و عکاس خبری هستید؟

محمد رفیعی موحد 26 سال سن دارم کارشناسی ارشد رشته ی شهرسازی  دارم، شهریور 86 با ورود به خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) فعالیت حرفه ای را آغاز کردم و تا به امروز به کار عکاسی خبری مشغول هستم

چرا علاقه مند به این کار شدید؟

مدت ها قبل از عکاسی خبری، به عکاسی علاقه مند بودم.، بعدها با قوت گرفتن نقش شبکه های مجازی در ارتباطات اجتماعی مردم، با توجه به دغدغه هایی که داشتم سعی کردم به زبان های مختلف به اندازه وظیفه و توان خودم تاثیر گذار باشم. طولی نکشید به این نتیجه رسیدم که عکس بدون نیاز به دانستن زبان های مختلف بسیار راحت تر، غیر مستقیم و در خلال جذابیت های هنری می تواند حرف ها را بین فرهنگ ها و زبان های مختلف منتقل کند.
 

 آیا این شغل اصلی شماست؟ اگر خیر علت رو بگویید؟

طی این 10 سال گذشته، عمدتا عکاسی خبری شغل اصلی من بوده  اما در بازه هایی که فعالیت عمرانی و ساختمانی سنگین تری داشته ام، از پوشش برنامه های روزمره و اتفاقات عادی کم کردم و به سوژه های خاص تری پرداختم.

البته این را یک نقطه ی قوت می دانم که خبرنگار بدون دغدغه ی معیشت دست به قلم شود  و بدون نگرانی از بابت ناراحتی مسئولین و تاثیر این ناراحتی ها روی درآمد خود، بتواند رفع مشکلات مردم را مطالبه و پیگیری نماید.

مشکلات یک عکاس خبری به ویژه در قم چیست؟

متاسفانه تمام تعریف اطلاع رسانی و خبر در ذهن بسیاری از مسولین، فقط در خبرنگار صدا وسیما خلاصه شده است. یک پله بالاتر، نامه های اطلاع رسانی از طرف روابط عمومی دستگاه ها خطاب به صداوسیما تدوین می گردد و به صورت رونوشت به دست دیگر رسانه ها می رسد. نهایتا تعداد مسولینی که درک کاملی از رسانه و خبر داشته باشند، متاسفانه بسیار ناچیز می شود. در نتیجه به جرات می توان گفت که این روزها حقوق و مزایای یک راننده ی خودروی نقلیه ی خبرنگاران صداوسیما در مقایسه با یک عکاس خبری عادی، بسیار بالاتر است.

عکاسان خبری استان، عموما حتی از حقوق اولیه ی اشتغال، همچون بیمه و بازنشستگی نیز محروم هستند. خبرگزاری ها عمدتا از زیر بار مسولیت های کارفرمایی در قبال خبرنگاران شهرستانی شانه خالی می کنند و اصرار خبرنگاران بر این موارد، معمولا به از دست دادن شغل آنها منجر می شود. لذا این موضوع نیازمند پیگیری های بالادستی است که متاسفانه تا کنون اقدام یا حتی تصمیم موثری برای رفع این مشکل عکاسان خبری نداشته اند.
 

از بعد دیگر، عکاسان خبری برای انجام وظیفه ی خود نیاز به حمل دوربین عکاسی دارند که ورود آن به هر مکان و ارگان و ساختمان دولتی و عمومی، مستلزم رعایت قوانین خود نوشته و گاها ناعادلانه ی میزبان شده است. در حالی که با توجه به تعداد بسیار محدود عکاسان خبری در قم، نهادهای مرجع نظارت بر رسانه های استان می توانند هماهنگی های بالادستی را بر عهده گرفته و مجوز های واحد برای فعالیت عکاسان خبری صادر نمایند.

برای عکاسی خبری به کدام مناطق کشور و یا خارج از کشور سفر کرده اید؟

به عنوان یک عکاس خبری با وظیفه ی پیگیری دغدغه های مردم، پیگیری مشکلات شهر و استان خود را اولویت اصلی فعالیت می دانم و در درجه ی بعدی هر گوشه ی کشور که احساس نیاز به بازتاب رسانه ای گسترده تر از معمول باشد، حاضر م یشوم. مثلا در مواقع بروز بلایای طبیعی مثل زلزله، معمولا تعداد عکاسان خبری استان محل حادثه و استان های همجوار آن، برای پوشش ابعاد حادثه کفایت نمی کند.

 یا سفر به مناطق دور افتاده و محروم که هم از نظر اقتصادی برای عکاسان خبری مقرون به صرفه نیست، هم برای انعکاس محرومیت ها محدودیت های آزار دهنده ای وجود دارد و هم تحمل شرایط سخت این مناطق برای بسیاری از شاغلین این حرفه ممکن نیست، وظیفه عکاسان خبری که دغدغه درآمد نداشته و توان زندگی در شرایط نامناسب را دارند، سنگین تر می شود. تقریبا موضوع تمام ماموریت های عکاسی خبری بنده در این چارچوب و مواردی که عرض کردم خلاصه شده و استان های زیادی از کشور را شامل می شود.

دوست دارید برای عکاسی به کجا سفر کنید؟

نقطه ی خاصی به عنوان هدف سفر در ذهنم نیست، اما از آرزوهای برون مرزی می توانم تهیه ی گزارش های مستند از زندگی اقوام مختلف، آثار جنگ و اینگونه موارد را مثال بزنم که لازمه ی انجام اینچنین پروژه هایی، سفر به کشورهای زیادی ست.

شده عکس که شما گرفته ای بازتاب مثبتی داشته و یا باعث کمک به فرد گروه  و یا محله ای شده که باعث خوشحالی و رضایت شما شده است؟

با هر عکسی که موفق شده باشم خدمتی هرچند ناچیز، به فرد یا افرادی از جامعه کرده باشم، آن را جزو مهمترین افتخارات خودم به عنوان یک عکاس خبری می دانم.
 

در واقع ارزش یک عکاس خبری را می توان با این مقیاس سنجید که چه مقدار برای رفع مشکلات مردم یا بهبود کیفیت زندگی دیگران تلاش کرده و موفق بوده است.

مثلا وقتی می بینم  گزارش های تصویری که از مناطق محروم جنوب شرق کشور گرفته ام و انعکاس آنها در رسانه ها و مطبوعات باعث  کمک های زیاد از طرف مردم شده و حتی در برخی مناطق که مسجد وجود نداشت مسجد ساخته شده باعث می شود در کنار همه مشکلات از کارم لذت ببرم این حس مطمئنا در دیگر عکاسان خبری نیز وجود دارد.

 از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید سپاسگزارم.

من هم از شما سپاسگزارم.
 

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #