خروج خط ریلی در ایران 18 برابر بیشتر از متوسط دنیاست
حادثه خروج از خط به‌عنوان یکی از مهم‌ترین سوانح ریلی در جهان شناخته می‌شود و وقوع این حادثه در ایران از بیشترین فراوانی برخوردار بوده و مطابق آمارهای سال گذشته تقریباً 18 برابر بیشتر از متوسط کشورهای عضو اتحادیه بین‌المللی راه‌آهن‌ها بوده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، در سال‌های اخیر اهمیت و لزوم استفاده و گسترش صنعت ریلی فقط به برگزاری چند همایش و مراسم منجر می‌شود و ما همچنان در نقاط مختلف کشور شاهد عدم دسترسی به شبکه‌ی ریلی و قربانی گرفتن در تصادفات خونین شبکه‌های موجود هستیم.
, شبکه اطلاع رسانی دانا, پایگاه خبری تحلیلی قم فردا,واقعیت این است که تصادفات ریلی به دلیل حجم بالای تصادفات جاده‌ای و هوایی کمتر موردتوجه قرارگرفته است، این در حالی است که نگاهی به آمار و ارقام نشان می‌دهد که میزان تصادفات ریلی در ایران به نسبت تراکم خطوط ریلی بسیار بالاتر از میانگین جهانی است.
,سهم جابه‌جایی مسافر با شبکه ریلی ۸ درصد در کشور است
,تراکم خطوط ریلی ایران بسیار پایین است به‌نحوی‌که 12 مرکز استان هنوز خارج از شبکه ریلی کشور است و سهم جابه‌جایی مسافر با راه‌آهن ۸ درصد و سهم بار ۱۲ درصد از کل حمل‌ونقل کشور را دربرمی گیرد به‌عنوان‌مثال در کشورهایی چون آلمان هر فرد سالی ۱۵ بار و در کشورهای همسایه ما، سالیانه دست‌کم هر فرد یک یا دو سفر با قطار انجام می‌دهد، اما هر ایرانی می‌تواند تنها ۵ سال یک‌بار با قطار مسافرت کند.
,باوجود خطوط ریلی پایین ایران در 4 ماه نخست سال جاری تاکنون چندین حادثه تصادف قطار یا خارج شدن قطار از ریل در کشور رخ‌داده است که تحت تأثیر حوادث هولناک هوایی و آمار بالای تصادف‌های جاده‌ای به چشم نیامده است.
,یکی از این حوادث که چند روز پیش اتفاق افتاد، قطار مسافری شماره 187 مشهد – شوشتر بود که در برخورد با قطار باری در «ایستگاه تنگ هفت» لرستان، دچار سانحه شد.
,به گفته شاهدان عینی، این حادثه زمانی رخ داد که باوجود جا ماندن یک واگن قطار باری در مسیر عبور قطار مسافری در ایستگاه تنگ هفت، به علت روشن بودن چراغ سبز برای عبور، قطار مسافری با آن برخورد کرد.
,,
این در حالی است که یکی از مصدومان این حادثه توسط اورژانس 115 و هفت مصدوم دیگر نیز برای درمان به‌طور سرپایی راهی بیمارستان اندیمشک شدند.
,علیرغم آن، روز 15 خردادماه نیز در سانحه‌ای مشابه در حادثه برخورد قطار مسافربری تهران - مشهد به یک قطار باری در ایستگاه امروان در نزدیکی دامغان، دست‌کم دو کشته و 30 زخمی برجای ماند و سه روز بعد، کمیسیون عالی سوانح راه‌آهن اعلام کرد که لوکوموتیوران و کمک لوکوموتیوران قطار مسافری و کنترلر بهره‌برداری مقصران این حادثه هستند.
,علت این حوادث متوالی و مکرر چیست؟ آیا تاکنون دلیل وقوع این حوادث به اطلاع افکار عمومی رسیده است و تدابیر لازم برای جلوگیری از وقوع این دست حوادث اندیشیده شده است؟
,تحقیقات نشان می‌دهد، در حوادث جاده‌ای که معمولاً انسان عامل تصادف معرفی می‌شود. به عبارتی در تقسیمات عوامل تصادف به عناصر جاده، وسیله نقلیه و انسان این انسان است که عامل اصلی بیشتر تصادفات شناخته می‌شود.
,بر اساس این تحقیقات دو عنصر جاده و خودرو به‌اندازه انسان در وقوع تصادفات جاده‌ای تأثیرگذار نیستند! سهم انسان به نهایی 52 درصد و سهم جاده و خودرو باهم 43 درصد عنوان‌شده است. هرچند در خصوص عامل 5 درصد دیگر هم دلیلی مطرح نشده است!
,جالب اینجاست که در حوادث هوایی هم معمولاً این خلبان است که به‌عنوان عامل انسانی مقصر شناخته می‌شود.
,اما آیا در حوادث ریلی کشور نیز می‌توان عامل انسانی را دلیل اصلی حادثه دانست؟ آیا لوکوموتیوران مقصر اصلی است وقتی قطار مسافربری در حال حرکت با یک قطار باربری، عابر پیاده و...برخورد می‌کند.
,حتی اگر بپذیریم که عامل انسانی متغیر اصلی تصادفات جاده‌ای، هوایی و اخیراً ریلی کشور است چیزی از مسئولیت متولیان آموزش، تعلیمات راهنمایی و رانندگی و مسئولیت فرهنگ‌سازی در زمینه حمل‌ونقل، ترابری مسئولان و سازمان‌های مربوطه نمی‌کاهد.
,از سوی دیگر داوود کشاورزیان معاون وزیر راه و شهرسازی، اردیبهشت‌ماه 93 در سومین کنفرانس ملی تصادفات جاده‌ای، سوانح ریلی و هوایی اظهار کرده است: آمار تلفات تصادفات در دنیا در سال گذشته، یک‌میلیون و 204 هزار نفر بود و این در حالی است که ایران باوجود دارا بودن یک درصد از جمعیت دنیا، در سال گذشته آمار 18 هزارنفری را در تلفات تصادفات سطح جهان دارد.
,بر همین اساس، در حال حاضر نگرانی‌های جدی درباره امنیت خطوط ریلی کشور وجود دارد و جزیره‌ای عمل کردن دستگاههای متولی، نبود یکپارچگی و انسجام بین سازمان‌های متولی، نبود ارتباطات ساختاری نظام‌مند بین دستگاهها و بیتوجهی به مدیریت بعد از حادثه از عوامل معضل ساز مدیریت ایمنی راه‌های ارتباط ریلی کشور به‌حساب میآیند.
,یادآور می‌شود که الگوهای جهانی و اسناد سازمان ملل، سال‌های 2011 تا 2020 را باهدف تثبیت و کاهش تلفات به میزان 50 درصد در سال 2020، دهه ایمنی نامگذاری کرده و راهکاریهای اجرای این امر را وفادار ماندن به کنوانسیون بین‌المللی، استراتژی امنیت شبکه ریلی پایدار، تعیین هدف و تقویت زیرساخت‌های مدیریتی است.
,در آخر باید گفته شود که کاهش میزان تلفات در شبکه‌های ریلی کشور، موضوعی ملی است و با توجه به ابعاد متعدد فرهنگی، مهندسی، صنعتی و تولیدی، مشارکت همه دستگاهها و عزم ملی ضرورت دارد.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه