یک انتصاب و چند تناقض!
انتصاب اخیر در سازمان حفاظت محیط‌زیست عملا نشان داد که دولت برنامه‌ای برای این حوزه ندارد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حسن روحانی در معرفی کابینه دولت دوازدهم، عیسی کلانتری را که در دولت‌های سازندگی و اصلاحات وزیر کشاورزی بود، به‌عنوان رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست منصوب کرد.
هرچند رئیس‌جمهور برای انتخاب رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست اختیار تام دارد و رئیس این سازمان هم نیازی به رای اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی ندارد، اما باید به این نکته توجه کرد که اهمیت و ماموریت این سازمان دست‌کمی از یک وزارتخانه ندارد و اقدامات اشتباه در این سازمان می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد، به‌طوری که سبب شود بسیاری از وزارتخانه‌ها از جمله وزارت اطلاعات را درگیر برخی تنش‌ها کند و باعث به وجود آمدن مشکلات و معضلات بسیاری شود.
چینش کابینه دوازدهم نشان می‌دهد برخی وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم، موافق تولید ملی و مدیریت منابع آب هستند؛ به‌عنوان مثال در برنامه‌های حبیب‌ا... بیطرف وزیر پیشنهادی نیرو، حفاظت و بهره‌برداری از منابع آبی به چشم می‌خورد یا در برنامه‌های اعلامی محمود حجتی به‌عنوان وزیر کشاورزی به اقتصاد مقاومتی و برنامه‌های اجرایی حفاظت و صیانت از منابع طبیعی و عملیات آبخیزداری اشاره شده است؛ هرچند این موارد برنامه‌هایی است برای گرفتن رای اعتماد از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و باید دید در مقام اجرا به چه سرنوشتی دچار خواهد شد. این در حالی است که در نقطه مقابل وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست قرار دارد که نه‌تنها نیاز به رای اعتماد و ارائه برنامه به مجلس شورای اسلامی ندارد و پس از انتصاب به راحتی بر صندلی مدیریتی خود تکیه می‌زند، بلکه بررسی مواضع مدیریتی و طرح‌هایی همچون طرح شکست‌خورده نکاشت - طرحی که براساس آن کشاورزان در ازای عدم کشت محصولات کشاورزی در حاشیه دریاچه ارومیه از دولت پول دریافت می‌کنند - که از دستپخت‌های وی است، نشان می‌دهد آش محیط‌زیست نیز امکان شور شدن دارد!
کلانتری هرچند سابقه‌ای 12 ساله در سکانداری وزارت کشاورزی دارد- وزارتخانه‌ای که اگر نگوییم بیشترین سهم در تولید ملی و اقتصاد مقاومتی را دارد، کمترین هم نیست- علاقه چندانی به تولید ملی ندارد، خودکفایی را نادرست می‌داند، معتقد است برای توسعه اقتصادی نباید روی کشاورزی برنامه‌ریزی کرد، خودکفایی در کالاهای اساسی را امکان‌پذیر نمی‌داند، برای جایگزینی تامین نیازهای غذایی کشور می‌گوید باید تجارت آزاد محصولات کشاورزی داشت و بر این باور است که تمرکز کشور روی کشاورزی ما را فقیر می‌کند.
انتخاب کلانتری در کابینه دوازدهم و حضور وی در جلسات هیات دولت با نگاه منفی که به خودکفایی و تولید ملی دارد، به حتم در آینده‌ای نه‌چندان دور سبب پدیدار شدن برخی مشکلات با وزرایی خواهد شد که در برخی حوزه‌های زیست‌محیطی، منابع آبی و خاکی و مواردی از این دست نیاز به اقدام مشترک بین دستگاهی یا وزارتخانه‌ای دارند؛ چراکه به حتم تضاد فکری کلانتری درخصوص برخی مسائل همچون خودکفایی و تولید ملی با دیگر اعضای کابینه سبب خواهد شد در بخش‌هایی مهم اگر در بدبینانه‌ترین حالت بگوییم کاری از پیش نمی‌رود، در خوشبینانه‌ترین وجه ممکن کارها به کندی انجام خواهد شد.
این تضاد فکری و عدم همسویی بین وزرا و معاون رئیس‌جمهور می‌تواند به اقداماتی که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با معیشت، وضعیت اجتماعی، محیط‌زیست و... مردم درگیر است، به نحو احسن انجام نشود و شاید وضعیت را از آن چیزی که در حال حاضر وجود دارد، وخیم‌تر کند.
مشکلات زیست‌محیطی، چند سالی است که باعث شده انتقادات بسیاری به دولت شود اما انتصاب اخیر در سازمان حفاظت محیط‌زیست عملا نشان داد که دولت برنامه‌ای برای این حوزه ندارد و برگ برنده دولت برای این سازمان مهم بیشتر از کلانتری نیست!
از سوی دیگر انتصاب کلانتری در سازمان حفاظت محیط‌زیست و نبود نگاه مشترک بین وی و وزرای پیشنهادی مرتبط همچون بیطرف و حجتی، نشان از یک تضاد غیر موجه در دولت دوازدهم برای حل مشکلات زیست‌محیطی است. هرچند روحانی برای انتخاب رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست نیازی به رای اعتماد نمایندگان مجلس نداشت و هر کس را که دلش می‌خواست می‌توانست منصوب کند، شاید بهتر بود در انتخاب این عضو کابینه دوازدهم کمی نگاه بهتری داشت و فردی دغدغه‌مند، با برنامه بهتر، جامع‌تر، روشن‌تر، همسو با اعضای کابینه دوازدهم و پایبند به برخی مسائل انتخاب می‌کرد.
,
,
,
,
,
,
,
,
حسین جهانی
]
ارسال دیدگاه