به بهانه سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به میهن اسلامی؛

• پنج‌شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۶ ۱۱:۴۳
• کد خبر : 1172732

• اخبار
• سایر رسانه ها

آزادگان پس از تحمل شکنجه های فراوان و سال ها دوری از وطن سرانجام در تاریخ ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹، به خاک میهن پای گذاشتند و به آغوش خانواده و ملت بازگشتند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از قم فردا، سالها پیش رژیم بعث عراق با حمایت آمریکا دست به حمله گسترده ای علیه ایران زد و 8 سال خون مردم را در شیشه کرد! اما ملت غیور ما در برابر این غاصبان کوتاه نیامده و از زن و مرد و پیر و جوان مقابل آنها ایستادند و اجازه ندادند حتی یک وجب از خاک میهنمان نصیب دشمنان گردد.

اما در این بین تعداد زیادی از جوانان برومند کشورمان را از دست دادیم که یاد آن ها همیشه در دلهای ما زنده است، چرا که آن ها همچون مولایمان امام حسین (ع) در برابر یزیدیان زمان ایستادند و جان خود را در راه اسلام و قرآن فدا کردند. همانطور که امام خمینی (ره) فرمودند: خون شهیدان ما امتداد خون پاک شهیدان کربلاست.

علاوه بر شهدا، جوانانی هم در چنگال تیز دشمن گرفتار آمده و سال ها رنج دوری از خانواده و وطن را تحمل کردند! اما ای کاش فقط همین بود؛ زیرا آن از خدا بیخبران با شکنجه های زجرآورشان با روح و روان این بچه ها بازی می کردند و آنها را عذاب می دادند!

 به طوری که در خاطرات یکی از آزادگان آمده است: ... مست می کردند، لباس هایشان را درمی آوردند و با یک شلوار، سوت آمار می زدند. پنج تا پنج تا پشت سر هم می نشستیم؛ فشرده، یک گوشه آسایشگاه، بعد آن قدر می زدندمان که نفسمان بند می آمد!

آری، خاطرات این رزمندگان پر است از لحظه های سختی که فکر کردن به آن هم دردآور است چه برسد به تحمل آن! اما آزادگان سالها در راه عهد و پیمانی که با خدا بسته بودند، در زندان ها و اسارتگاههای مخوف رژیم بعث عراق این سختی ها را با جان و دل تحمل کردند.

البته ناگفته نماند که همین آزادگان به خاطر ایمان و روحیه قوی ای که داشتند، در اوج سختی ها، دست از عبادت، عزاداری های ائمه و حتی خنده و شوخی برنمی داشتند.

در همین راستا به خاطره یکی از آزادگان عزیز اشاره می کنیم: ...یکی از کارهایم توی جبهه، خنداندن بچه ها بود. بدم نمی آمد اسیر شوم. فکر می کردم اسارت، یک جور زندان دربسته است. گفتم بروم بچه ها را بخندانم تا اسارت بگذرد. به چیزی که می خواستم رسیدم، تا دم آخر هم بچه ها را می خنداندم!

به هر تقدیر، آن بزرگمردان پس از تحمل شکنجه های فراوان و سال ها دوری از وطن سرانجام در تاریخ ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹، به خاک میهن پای گذاشتند و به آغوش خانواده و ملت بازگشتند.

آزادگان؛ شیرمردان در بند

امام خمینی (ره) در خصوص آزادگان فرمودند: اسرا، با استقامت و پایداری و پای مردی خویش، به بنیانی مرصوص مبدل گشته اند که نه تهدید ابرقدرت ها آنان را به هراس می افکند و نه از محاصره ها و کمبودها به فغان می آیند و نه از خیانت و وحشی گری های صدامِ دیوانه و افسار گسیخته رو به زوال در زدن شهرها و ویران کردن خانه ها و... خم به ابرو می آورند و چون گذشته به راه خود که همان راه اسلام عزیز و عزت و شرف و انسانیت است، ادامه می دهند و زندگی با عزت را در خیمه مقاومتِ صبر، بر حضور در کاخ های ذلت و نوکری ابرقدرت ها و سازش و صلح تحمیلی ترجیح می دهند.

صبر و استقامت شما به اسلام آبرو بخشید

همچنین مقام معظم رهبری در خصوص آزادگان فرمودند: شماها ده سال، هشت سال کمتر یا بیشتر، سخت ترین دوران را گذراندید. جوانی و زندگی باطراوت دوران شباب را در راه خدا دادید، اما ضرر نکردید؛ چون با خدا معامله کردید. صبر و استقامت شما، به اسلام آبرو بخشید. خانواده های شما با صبر خود اسلام را روسفید کردند و به نظام و جمهوری اسلامی آبرو دادند. در این مدت هشت سال و ده سال و دوران تلخ اسارتِ شما در دست دشمن، ملت ایران با سربلندی از گذرگاه های بسیار سختی عبور کرد. این ملت در جاده آسفالته حرکت نکرد. گردنه های زیادی را طی کرد و با خطرها مواجه شد... ما به شما و به خانواده های شما و به مجاهدت شما افتخار می کنیم.

در پایان ناگفته نماند که نه تنها استقامت آزادگان، بلکه صبر و شکیبایی خانواده های این عزیزان نیز بسیار ستودنی است. زیرا آن ها همچون حضرت زینب (س) که اسوه صبر و پایداری بودند، در دوران اسارت فرزندان و عزیزان خود شکیبایی پیشه کرده و آن ها را تقدیم اسلام و انقلاب کرده بودند.

• برچسب ها
• #
• #
• #