کُردها به عنوان چهارمین جمعیت قومی بزرگ خاورمیانه طی دهههای گذشته در مراحل تاریخی مختلف، قیامهای مختلفی را برای کسب استقلال انجام دادهاند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مکریان،کُردها به عنوان چهارمین جمعیت قومی بزرگ خاورمیانه طی دهههای گذشته در مراحل تاریخی مختلف، قیامهای مختلفی را برای کسب استقلال انجام دادهاند. در این میان کُردهای عراق مهمترین نیرو و جریانی هستند که در میان کُردهای حاضر در منطقه خاورمیانه با ایجاد حکومت اقلیم کُردستان توانستهاند به استقلال و ایجاد دولت کُردی نزدیک شوند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مکریان,
در شرایط کنونی نیز بنابر اذعان بسیاری از کارشناسان حوزه مسائل خاورمیانه، کُردهای عراق در سالهای بعد از ظهور داعش در عراق و سوریه، بیش از زمان دیگری به استقلال نزدیک شدند. در واقع، «بعد از کنترل استانهای موصل، الانبار و بخشهایی از استانهای دیاله، صلاحالدین و کرکوک توسط تروریستهای داعش، این کردها بودند که توانستند با پیشروی به سوی آخرین حدود مرزی مورد ادعای خود در مناطق مورد منازعه که در اصل ۱۴۰ قانون اساسی کشور بدان اشاره شده است، پایگاههای قدرت خود را در عراق تثبیت نمایند. علاوه بر این مساله اختلافنظر میان سران حکومت مرکزی با سران حکومت اقلیم کُردستان در زمینه بودجه و مسائل اقتصادی تنشها را به اوج رساند و نهایتا حکومت اقلیم کُردستان در سال ۲۰۱۵ با تصمیم خود مبنی بر فروش نفتِ مستقل از حکومت مرکزی و کمپانی سومو (شرکت بازاریابی نفت ملی عراق) از آخرین پایههای وابستگی به بغداد گذار نمود. در نتیجه این شرایط یکی از بحثهای عمده که در اقلیم کُردستان به شکل جدیتر از همیشه مطرح شده است، بحث استقلال اقلیم کُردستان و تشکیل دولت مستقل کُرد در خاورمیانه میباشد.
اما چرا بارزانی اصرار دارد انتخابات مربوط به استقلال اقلیم کُردستان از عراق را در شرایط فعلی و در کمتر از دوماه دیگر برگزار نماید؟
مسعود بارزانی رئیس اقلیم کُردستان در ۳۰ مارس ۲۰۱۷ (۱۰ فروردین ۱۳۹۶) در دیدار با آنتونیو گوترش رئیس سازمان ملل، بار دیگر بر برگزاری همهپرسی استقلال در اقلیم کُردستان تاکید کرد.
بارزانی با ترسیم شرایط بغرنج داخلی عراق به ویژه نتیجه جنگ نیروهای مردمی با گروه تروریستی داعش دچار اشتباه محاسباتی شده زیرا وی گمان نمی کرد نیروهای مردمی عراقی با این سرعت موفق به شکست داعش و باز پس گیری مناطق تحت اشغال این گروهک علی الخصوص بصره به عنوان پایتخت خود خوانده آنها در عراق بشوند و با تصور اینکه نیروهای عراقی در صورت اعلام استقلال اقلیم به واسطه درگیر بودن در جبهه داعش امکان مقابله با اقدامات وی و همپیمانانش را نخواهند داشت و از این رو قسمتی از از رشته هایش پنبه شده است.
موضوع دیگری که بارزانی را واداشته به در هیبت رهبر جریان کُردی عراق دم از استقلال طلبی بزند، فقدان رهبری در احزاب اپوزیسیون او در این اقلیم خود مختار است. ۲۹ اردیبهشت امسال، حزب تغییر(گوران) به عنوان دومین حزب پر طرفدار کردهای عراق پس از حزب متبوع بارزانی، رهبر خود را از دست داد و این حزب همچنان درگیر کشمکش های داخلی بر سر تعین رهبر جدید و تبعیت از گزینه مطرح شده به عنوان راهبر جدید گوران است. حزب گوران بزرگترین حزب اپوزسیون در منطقه کردستان عراق است که صاحب ۲۴ کرسی در پارلمان این منطقه است. گوران در شرایط فعلی مخالف برگزاری همه پرسی استقلال است و حتی بعضی از اعضای این حزب کمپینی تحت عنوان “نه به رفراندوم” را تشکیل داده اند.
پس از “گوران” اتحادیه مهینی کردستان عراق به رهبری “جلال طالبانی” (سیاستمدار با سابقه کُرد و رئیس جمهور سابق این کشور که چند سال است به دلیل بیماری از دنیای سیاست کنار کشده است) هم به صورت ضمنی با برگزاری انتخابات در شرایط فعلی مخالفت کرده است.
شرایط “اتحادیه میهنی”(یه کیه تی) به مراتب بدتر از حزب “گوران” است. اختلاف نظرها در مورد جانشین طالبانی به شدت بالا گرفته و کشمکش های درون حزبی جریان “هیرو ابراهیم” (همسر طالبانی) و “برهم صالح” پیامدهای ناگوراری را برای جایگاه اجتماعی این حزب در پی داشته است.
در چنین شرایطی بارزانی عزمش را جزم کرده که در خلاء رکن رهبری در احزاب رقیب با تحریک احساسات قومی مردم این منطقه آرزوی رهبری اش بر مردمان کُرد این منطقه را تحقق بخشد.
بارزانی با تعجیل و شتابزدگی خود در موضوع استقلال اقلیم کُردستان، سرنوشت و آینده مردمان اقلیم کردستان را مورد تهدید جدی قرار داده و اقدامات او میتوان وضعیت اقتصادی و اجتماعی کردها را در شمال عراق در معرض تهدید جدی قرار دهد. وی در ابتدا امیدوار بود که با طرح برگزاری همهپرسی استقلال رضایت تمامی جناحهای سیاسی داخل اقلیم کُردستان را جلب کند اما زمانی که موج گسترده مخالفتها را دید، دست به گریبان حمایت کشورهای خارجی شده است. با نظر به روندی که تاکنون حاکم بوده به نظر میرسد سفر او به ترکیه، اروپا و کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز توفیقاتی در پی نداشته است. اتحادیه عرب نیز به شدت مخالف ادامه بحران قومی و مذهبی در عراق است.
تلاشهای سیاسی و رسانه ای حزب بارزانی در عراق و منطقه نیز هیچگونه جلب حمایت رسمی و بزرگی از استقلال اقلیم کردستان در سطح جهانی را در پی نداشته زیرا علاوه بر کشورهای منطقه، کشورهای غربی از جمله آمریکا و فرانسه بارها با این موضوع مخالفت کرده اند.
با وجود مخالفتهای داخلی، منطقهای و بینالمللی گسترده و در واقع عدم وجود اجماع داخلی و منطقهای و جهانی کافی بر سر مسئله استقلال اقلیم، تعیین تاریخ برگزاری رفراندوم از جانب رهبران کرد به چه معناست؟ در چنین شرایطی بسیاری از ناظران سیاسی، کارشناسان و حتی مردم عادی میگویند رئیس حکومت اقلیم با طرح مجدد موضوع همهپرسی در صدد “خرید زمان” و “سرگرم کردن افکارعمومی” برای غلبه بر بحران و اختلافات کمسابقه در اقلیم کُردستان است که موضوع ریاست مجدد او، یکی از جدیترین محورهای آن به شمار میرود.
ادامه دارد…
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه