دردِ دل خواندنی ساکنین بافت تاریخی ابرکوه؛

• دوشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۶ ۰۹:۱۹
• کد خبر : 1174842

• اخبار
• سایر رسانه ها

از زمانی که 162 هکتار بافت تاریخی ابرکوه در فهرست آثار ملی ثبت شد، به علت وجود برخی قوانین میراث جهت جلوگیری از تخریب و بازسازی خانه های قدیمی،مشکلات ساکنین این بافت ها خصوصاً جوانانی که شغل و درآمد مناسبی ندارند، چندین برابر شد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سرو ابرکوه، ابرکوه شهری با قدمت دیرینه است که چندی پیش به عنوان یکی از 14 شهر نمونه گردشگری معرفی شد و 162 هکتار بافت های قدیمی آن در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. جالب این است که شهر ابرکوه صرفاً به این عناوین مزین شده است، زیرا تا کنون اعتباری جهت بهسازی و توسعه و درآمدزایی در این خصوص به آن اختصاص داده نشده است.

از زمانی که بافت تاریخی ابرکوه به ثبت ملی رسید، موانع و مشکلاتی برای مردمان این دیار ایجاد کرد که بعضاً افرادی که در دستگاه های مختلف مشغول هستند و یا حتی در ابرکوه زندگی نمی کنند و با آن سر و کار ندارند، از آن مسائل بی خبر هستند و دائماً به اسم حفاظت و نگهداری از این بافت، مانع پیشرفت ساکنین این مناطق می شوند.

در این همین راستا به پیشنهاد خود ساکنین بافت های قدیمی، خبرنگار سرو ابرکوه برآن شد تا این مشکلات را بازگو کند، شاید مسولان در رده های بالا تدبیری اساسی در این راستا بیندیشند، که نه مردم ناراضی باشند و نه گزندی به بناهای تاریخی وارد شود. با توجه به اینکه همه می دانند هدف از حفظ میراث، بهره برداری مردم از آن است.

مکان هایی که استفاده فرهنگی ندارند تخریب و بازسازی شوند
احمد مولودی یکی از ساکنین محله دروازه میدان شهرستان ابرکوه که قدمت بیشتری نسبت به محلات دیگر دارد، در گفتگو با خبرنگار سرو ابرکوه، اظهار کرد: قدمت حسینیه این محل حدوداً به 200 سال پیش می رسد و مردم نسبت به اعتقاداتی که به ائمه و امام حسین (ع) دارند، زمین هایشان را برای توسعه آن اهداء می کنند.

مولودی افزود: زمینی که مشاهده می کنید 4 سال پیش به حسینیه اهداء شد ولی متأسفانه در استفاده آن کوتاهی شده است، که امیدواریم نهادهای مربوطه با هیئت امنا ( که معتقدند بافت قدیمی، ارزشمند است)، برای تخریب و احداث ساختمان های سنتی و زیبا به توافق برسند، تا چهره زشتی که اکنون برای شهر ایجاد کرده است، بهبود یابد.

وی ضمن تأکید بر اینکه همسایگان شب ها، بخاطر عدم امنیت، آسایش و آرامش ندارند، درخواست کرد: هر چه سریعتر به خواسته اهالی محل که رسیدگی به وضعیت این مکان ها است، ترتیب اثر داده شود، که در این صورت برای مردم، میراث و شهر، خوب است و توریست هم استفاده می کند. لازم است هر چه سریعتر مصوبه آن در شورای عالی استان مصوب شود.

یکی از دوستداران میراث ابرکوه تصریح کرد: برخی خانه هایی که دیوارهای آنها ترک برداشته اند و همسایگان را تهدید می کنند، با توجه به اینکه  قدمت چندانی ندارند و استفاده فرهنگی هم ندارند و در معبری قرار دارند که در ایام محرم یا مناسبت های مختلف، محل تردد افراد و هیئت ها است، بهتر است تخریب و بافت سنتی جایگزین آنها شود.

مولودی در پایان خاطر نشان کرد: مسئولین باید تدبیر اساسی بیندیشند که نه به ضرر مردم باشد نه میراث.

صدای حیوانات داخل خرابه ها، شب ها وحشت آور است
نرگس خاتون زهرایی یکی دیگر از اهالی پیشکسوت محله دروازه میدان عنوان کرد: به اندازه عمر خودم و والدینم در این محل زندگی کردم. این خانه های اطراف حسینیه مدت ها است، خالی از سکنه شدند و به محلی برای زندگی حیوانات تبدیل شده اند، که بچه ها از صدای آنها وحشت دارند.

زهرایی افزود: دیوارها کهنه و خراب است، خاک های آن دائماً کوچه را کثیف می کند و زمانی که بارندگی می شود، خرابی های بیشتری در پی دارد. بارها به مسئولین شهرستانی و استانی متذکر شدیم که فکری اساسی برای این منطقه بیندیشند، ولی متأسفانه فایده ای نداشت.

وی گفت: با توجه به افزایش جمعیت محل، برخی از این خانه ها برای توسعه حسینیه اهداء و یا خریداری شده است، که اگر میراث اجازه ساخت و ساز بدهد، بسیاری از این مشکلات حل خواهد شد.

به صرف نگهداری بناها، نمی توان فرهنگ را منتقل کرد
محسن زهرایی پسر خانم زهرایی در ادامه صحبت های مادرش گفت: حمایت از میراث فرهنگی ابرکوه و حفظ آنها، امر مهم و مفیدی، برای رونق صنعت گردشگری شهرستان است. ولی اینکه مردم برای آب خوردن هم باید اجازه میراث داشته باشند، مناسب نیست و ایجاد محدودیت ها در ساخت و سازهای برخی بناهایی که قدمت چندانی هم ندارند، دست و پای مردم را می بندد.

وی افزود: مگر جز این است که چیزهایی که به اسم میراث امروز برای ما وجود دارد، از مردمانی است که در گذشته دور زندگی می کردند. پس باید طرحی اجرا شود که هم میراث و هم مردم، هر دو حمایت شوند، هر چند مردم به مراتب مهمتر از میراث هستند و باید جوری با آنها رفتار شود که اذیت نشوند.

زهرایی عنوان کرد: وقتی کسی هزینه میلیونی صرف مرمت و بهسازی خانه خود کرده است، چرا میراث توقع دارد صاحب خانه با کاهگل، نمای بیرونی منزل خود را آراسته کند؟

وی با اشاره به اینکه با ساخت و ساز برخی خانه های قدیمی، می توان 10 خانه جدید احداث کرد، گفت: به گفته پدرم زمانی محله دروازه میدان مملو از جمعیت و تردد بود و همه در کنار هم یا صفا و صمیمیت زندگی می کردند، ولی امروز بخاطر خانه های قدیمی که خالی از سکنه شده است، خبری از زندگی دورهمی و ارتباط های اجتماعی نیست.

زهرایی تصریح کرد: پیشرفت اکنون ابرکوه، بخاطر فرهنگ مردم قدیم و نحوه زندگی آنها در گذشته است و اگر این محلات قدیمی، این دورهمی ها و ارتباط ها از بین برود و مردم از هم گسسته شوند، که تقریباً هم این اتفاق افتاده است، فرهنگ گذشتگان هم از بین می رود. صرف نگهداری بناها، نمی توان فرهنگ را منتقل کرد بلکه افرادی در آنها زندگی می کنند مروج فرهنگ هستند.

جوان ابرکوهی تأکید کرد: اگر امروز درگیر جنگ نرم هستیم و دشمن از طریق فضاهای مجازی، جامعه و بنیاد خانواده ما را هدف گرفته است، بخاطر این است که ارتباط های رودرروی مردم جای خود را به ارتباط های مجازی داده است و مردم محلات قدیمی را ترک کرده اند و در یکجا جمع نیستند.

وی حتی همین حسینیه ها که محل تجمع مردم است، اگر به علت کمبود جا رها شوند، وضعیت از این هم که هست، بدتر می شود. حرف مردم این است که بناها و آثاری که ارزش فرهنگی دارند، حفظ شوند و برای مابقی دست مردم را باز بگذارند، تا هم خدا را خوش بیاید و هم مردم را.

میراث فرهنگی با کدام اعتبار هنگفت می خواهد این خرابه ها را بازسازی کند؟
علی فلاح زاده از ساکنین بافت قدیمی محله نبادان، گفت: به علت اینکه وضعیت مالی خوبی نداشتم، برای شروع زندگی مشترک، منزل قدیمی پدرم را در حد توان تعمیر کردم و تا این لحظه در آن زندگی می کنم.

فلاح زاده افزود: یک سوال از کسانی دارم که به اسم حفاظت از میراث فرهنگی، قوانین دست و پاگیر برای ساکنین بافت تاریخی وضع می کنند؛ آیا این افراد خودشان حاضرند یک هفته، فقط یک هفته با خانواده هایشان در این خانه ها با این وضعیت زندگی کنند؟ شما خانواده محترم این افراد آیا حاضرید یک روز (نمی گویم شب) تنها در این خانه سپری کنید؟

وی تأکید کرد: از بحث گردشگران داخلی و خارجی که بگذریم آیا عوامل میراث تا حالا یک نگاهی به این مناطق انداخته اند، تا از آن لذت برند، که بخواهند آن را حفظ کنند؟ انصافاً چه فرهنگ ارزشی از گذشتگانمان، با این خرابه ها دستگیر آیندگان می شود؟ آیا جز این است که با نصب یک تابلو جلو آسایش دیگران را می گیرند؟

جوان ابرکوهی تصریح کرد: واقعاً میراث فرهنگی با کدام بودجه و اعتبار می خواهد این خرابه های به اصطلاح تاریخی و ارزشی را، مرمت کند؟ میراث می گوید: «طرح مشارکتی»! اگر خرابه ای مثل این، نیاز به مثلاً 100 میلیون اعتبار داشته باشد، آیا میراث می تواند 50 میلیون آن را متقبل شود؟ به فرض که متحمل شود صاحب خانه 50 میلیون دیگر را چگونه فراهم کند؟

وی خاطر نشان کرد: پشت بام این خانه های قدیمی همه متصل به هم است، به هیچ وجه امنیت ندارد. اصلاً هیچ کس اهمیت نمی دهد، حتما باید اتفاقات ناگواری بیفتد تا یکی دست بکار شود. انگار این بناهای بی جان مهمتر از جان آدم ها است. جوانی که سرمایه ندارد خانه در محلات جدید بخرد، چه گناهی کرده است که باید این همه مشکلات را تحمل کند.

وضعیت مالی مناسبی ندارم که در جای دیگر خانه بخرم
غلامرضا مشتاقی که به گفته خودش از زمان تولد در محله دروازه میدان زندگی می کند، بیان کرد: خانه ام پشت اداره میراث فرهنگی ابرکوه (خانه صولت) نزدیک باغ خرابه ای است، که شب ها محل استراحت حیواناتی مثل سگ و شغال است.

مشتاقی افزود: درباره این معضل چندین گزارش به شورای شهر ارسال کردم و جریان را با برخی اعضاء توضیح دادم، تا حتی الامکان دیواری جلو این خرابه ها کشیده شود و از مزاحمت جانوران و سر و صدای آنها در امان باشیم، ولی متأسفانه هنوز اقدامی نشده است.

وی با اشاره به اینکه بچه هایی که به این محل رفت و آمد می کنند، از صدا و زوزه حیوانات می ترسند، گفت: پیشنهاد ما این است که خود میراث این خانه ها را بخرد و مرمت کند و یا اینکه قانونی مصوب کنند که صاحب خانه ها خودشان، آنها را تعمیر کنند، تا از شکل خرابه در بیایند.

پیرمرد محله دروازه میدان خاطر نشان کرد: من و همسرم تنها در منزل زندگی می کنیم و با حقوق بازنشستگی امورات زندگی را می گذرانیم. هزینه ای نداریم که در جای دیگر خانه بخریم تا آسایش داشته باشیم.

خانه های مخروبه را یا تعمیر کنند یا خراب کنند
سکینه زارع یکی از خانم های ساکن محله دروازه میدان گفت: این خانه خرابه هایی که پاتوق افراد معتاد و حتی محل امنی برای جانوران شده است، برای میراث فرهنگی چه فایده دارد. چرا به این مخروبه هایی که چهره شهر را زشت کرده است، دلخوش می کند؟

زارع ادامه داد: حتی افرادی که از خارج و ایران خودمان برای دیدن، خانه های تاریخی می آیند، با دیدن اینها، بیشتر ناامید می شوند تا اینکه برایشان جذاب باشد و خاطره زشتی آن برایشان به یادگار می ماند.

وی بیان کرد: ما مدتی خانه خودمان را به علت خرابی که هزینه تعمیر آن به صرفه نبود، رها کردیم و در جای دیگر اجاره نشین بودیم، تا بلکه آن را خراب کنیم و مجدداً بسازیم، ولی میراث اجازه نمی دهد و مجبور شدیم به اینجا برگردیم. چقدر باید هزینه تعمیر بدهیم و فایده هم نداشته باشد.

زارع ضمن تأکید بر اینکه ورودی های خرابه ها را مسدود کنند که افراد شبگرد از آن سوءاستفاده نکنند، تصریح کرد: در حال حاضر هم شبها در این کوچه های باریک و تاریک و پشت بام های متصل به هم، احساس امنیت نداریم. میراث فرهنگی یا اینها را تعمیر کند یا خراب کند. خانه های با قدمت 50 یا 60 سال برای میراث چه فایده ای دارد.

مشکل بافت های قدیمی کوچه های کم عرض و عدم تردد وسایل نقلیه است
عبدالرحمن فلاح زاده کارمند بازنشسته شهرداری ابرکوه، اظهار کرد: مشکل اصلی بافت های قدیمی که خالی از سکنه شده است، کوچه های کم عرض و عدم دسترسی مناسب به آنها است، که از تردد وسایل نقلیه در آن جلوگیری می کند.

فلاح زاده افزود: یکی دیگر از مشکلات این است که در حال حاضر بیشتر افراد غیر بومی که فرهنگ آنها با مردم شهرستان سازگاری ندارد، در خانه های قدیمی، سکونت موقت دارند و این امر به نوعی باعث بروز آسیب های اجتماعی و مشکلات دیگر شده است. بعضی خانه های دیگر هم به علت اینکه خالی از سکنه است، به مرور زمان تخریب شده اند و بارندگی هم این تخریب را تشدید می کند.

وی تصریح کرد: میراث فرهنگی که قصد نگهداری این بافت ها را دارد، باید ابتدا مشکل عبور و مرور آنها را برطرف کند، تا مردم برای سکونت در آن انگیزه پیدا کنند. سپس با تدبیر اساسی یا صاحبان این بناها را حمایت کند که آن را بازسازی و مرمت کنند، یا خودش آنها را بخرد و تعمیر کند. ضمن اینکه همین احیاء بافت قدیم خیلی هزینه بر است.

فلاح زاده بیان کرد: میراث فرهنگی یا اجازه دهد بناهای قدیمی به سبک جدید بازسازی شوند و یا با تخریب آثاری که ارزشی نیستند و از بین رفته و چهره شهر را زشت کرده اند، مسیر دیگر بناهای تاریخی ارزشمند برای گردشگران باز کند.

کارمند بازنشسته شهرداری با اشاره به اینکه تنها 20 الی 30 درصد بافت های قدیمی با حضور افراد مسن مسکونی است، گفت: با توجه به اینکه این مناطق امکانات آب، برق، تلفن و... دارد، میراث فرهنگی مردم را تشویق کند که در آن زندگی کنند.

وی تأکید کرد: از طریق هماهنگی مسئولین مربوطه، دادستانی، شورای تأمین و حتی رئیس میراث کشور، طرحی ارائه کنند که در حین حفظ میراث فرهنگی، مردم هم اذیت نشوند. صرف اینکه بگویند: بافت قدیمی نباید تخریب شود و بخواهند مردم را دادگاهی کنند، کاری از پیش نمی رود.

اگر سرمایه مرمت و بازسازی خانه قدیمی را داشتم، اجاره نشین نبودم
روح اله فخرایی نژاد کارگر شهرداری و از اهالی محله دربقلعه، که به علت فرسودگی خانه پدری خود گرفتار پله های دادگاه شده است، گفت: یک منزل قدیمی داشتیم که حدود یک سال پیش به علت فرسودگی و متروکه شدن، بر اثر وزش باد، دیوار آن فرو ریخت و ماشین همسایمان زیر آوار آن له شد.

فخرایی نژاد افزود: هر چند بخاطر این جریان درگیر راهروهای دادگاه هستم، ولی خدا را شکر که این خانه خسارت جانی به بار نیاورد. خانه هایی مثل این خانه که قابل سکونت نیست و اکثر دیوارهای آن ترک خورده است، کدام فرهنگ و سنت را منتقل می کند، که میراث می گوید باید از آنها مثل گنچ نگهداری کرد.

وی با تأکید بر اینکه خانه ما قدمت چندانی ندارند و بخاطر معضلات اجتماعی باعث نارضایتی همسایه ها شده است، گفت: کسانی که می گویند این خانه ها را تخریب نکنید، اگر خدایی ناکرده بجای این ماشین یک کودک بی گناه زیر آوار می رفت و جانش را از دست می داد، خسارت آن قابل جبران بود؟

کارگر شهرداری تصریح کرد: مرمت چنین خانه هایی که ارزش چندانی هم ندارند، هزینه زیادی در بر دارد، واقعاً میراث در طرح مشارکتی، چند درصد این هزینه را پرداخت می کند؟ تنها منبع درآمد من حقوق کارگری است و اگر توانایی و سرمایه بلاتکلیف، داشتم که این خانه را بازسازی کنم و در آن زندگی کنم، اجاره نشینی نمی رفتم.

با وجود این خرابه ها مغازه های اطراف امنیت ندارند/ بافت سنتی برای هر شغلی مناسب نیست
ناصر حسن زاده یکی از مغازه داران خیابان شهید باهنر با اشاره به خرابه های روبرو تصریح کرد: این آثار هیچ زیبایی برای شهر ندارند و علاوه بر اینکه نمای شهر را در چشم گردشگران زشت جلوه می دهند، زباله دان و محلی برای جمع شدن افراد معتاد و خیابان گرد است.

وی افزود: اگر اینها بخشی از بافت تارخی است پس میراث و صاحبان ملک، آن را بازسازی و مرمت کنند و اگر نیست، خرابش کنند. در غیر اینصورت هر کس بخواهد در این منطقه سرمایه گذاری کند، با دیدن شرایط پشیمان می شود. چون امروزه نمای ظاهری مغازه ها در جذب مشتری بسیار موثر است.

حسن زاده ضمن تأکید بر این مطلب که با این وضعیت مغازه های اطراف امنیت ندارند، گفت: بافت سنتی برای هر شغلی مناسب نیست و منبع درآمدزایی نمی شود، زیرا مشتری دنبال چیزهای شیک و به روز است. مغازه ها با دکراسیون و سبک قدیم اصلا فایده ندارد و اگر کسی نتواند مغازه اش را بازسازی کند، درآمد ندارد.

وی بیان کرد: پس از کلی دوندگی و نامه نگاری، شهرداری نمای خیابان اصلی را دیوار کشیده است، که تأثیری ندارد چون چیزی عوض نشده است و همان برنامه هایی که در این خرابه ها بود، هنوز ادامه دارد.

امنیت جانی برای کودکان وجود ندارد
فاطمه اکرمی یکی دیگر از ساکنین محله دربقلعه اظهار کرد: خانه های این اطراف خراب شده و بعضی دیوارهایش فرو ریخته است. حتی زمانی که بارندگی باشد این معضل بیشتر نمایان می شود و قسمت بیشتری از دیوارهای فرسوده فرو می ریزد.

این مادر جوان ادامه داد: با توجه به این وضعیت خانه های قدیمی امنیت جانی برای اهالی محل مخصوصا کودکان تضمین شده نیست.

اکرمی گفت: از مسئولین مربوطه و صاحبان ملک ها می خواهیم که فکر اساسی برای این بافت ها بیندیشند، تا اتفاق ناگواری رخ نداده است.

«طرح مشارکتی» در بازسازی بافت های قدیمی اصلاً معنا ندارد و کمک به مردم نیست
غلامعلی زارع زاده یکی دیگر از ساکنین بافت قدیمی باغشهر محله نبادان، اظهار کرد: مشکل این بافت ها نگاه دوگانه دولت ها به آن است. یکی اصلاً به این موضوع توجه ندارد و با بی تفاوتی از کنار آن رد می شود و با اجرای پروژه هایی مثل مسکن مهر، بافت قدیمی را خالی از سکنه می کند و دولت دیگر به بافت قدیمی بها می دهد تا جایی که با هر گونه تخریب و ساخت و ساز مقابله می کند.

زارع زاده با تأکید بر اینکه باید میانگین این دو دیدگاه در نظر گرفته شود، افزود: لذا مردم مقصر نیستند، دولت ها سیاست واحدی ندارند و سلیقه ای عمل می کنند. اگر این دیدگاه های مختلف کلان کشور، ریشه ای بررسی شود و در رأس اصلاح شود، مشکلات رفع می شود.

وی خاطر نشان کرد: در کجای دنیا بافت های با 50 یا 60 سال قدمت را به عنوان بافت قدیمی و تاریخی بحساب می آورند. محدوده بافت تاریخی و ارزشی باید تعریف و مشخص شود. نمی توان گفت هر ساختمان خشت و گلی، نماد بافت قدیمی و میراث فرهنگی است. آنهایی که شناسنامه دارند و ملت گواه قدمت و تاریخی بودن آن هستند، جزیی از بافت محسوب می شوند.

زارع زاده با اشاره به اینکه میراث باید حمایت کند نه فقط بگوید "بافت قدیمی است و باید حفظ شود"، بیان کرد: پاسداشتن میراث فرهنگی خوب است، ولی به چه قیمتی؟! به قیمت اینکه افرادی که خانه قدیمی دارند و توانایی خرید خانه جدید را ندارند محکوم به فنا شوند؟! 

دبیر بازنشسته ابرکوهی تصریح کرد: مخالف میراث فرهنگی نیستم بلکه یکی از حامیان آن هستم؛ ولی اصلاً طرح مشارکتی در تعمیر و مرمت خانه های قدیمی که صاحب دارد، معنا ندارد و کمک به ملت محسوب نمی شود.

وی با بیان این مطلب که مسئولین سیاست متعادل در شهر پیاده کنند که به نفع مردم و میراث باشد، گفت: آنها دو تا راهکار دارند که انجام دهند؛ یکی با تسهیلات بلاعوض بافت ها را اصلاح و مرمت کنند، که قابل سکونت شود و دیگری اینکه اجازه تخریب و ساخت و ساز به مالکین بدهند.

بعضی مردم زباله هایشان را در این خرابه ها می ریزند
فاطمه استوار ساکن قلعه نو با لفظ مادرانه خود، گفت: کسی در این خانه های قدیمی زندگی نمی کند و بعضی ها زباله هایشان را در آن می ریزند. حیواناتی مثل سگ و شغال در آن است. 

استوار ادامه داد: قرار بود اینجا را خراب و صاف کنند، ولی نمی دانم چرا این کار را نکردند.

منصفانه نیست با وضع قوانین دست و پاگیر به بهانه حفظ میراث، نسل جوان نابود شود
خلیل معصوم شاهی دبیر الهیات درباره دیدگاه دولت ها در مورد بناهای تاریخی اذعان کرد: عیب کار ما این است که به قول معروف هر بار از یک طرف بام می افتیم. باید ببینیم این بافت تاریخی که جلو تغییر کاربری آن را گرفته اند، برای شهر درآمدی دارد؟

معصوم شاهی با یادآوری ضرب المثلی از حاج آقا نوراله مهدوی که می گفتند:" عروس لباس ندارد ولی دارند بزکش می کنند" تصریح کرد: ما باور نداریم که نسل زنده امروز و آینده را داریم که با سرگرم شدن به در و دیوار آنها را فراموش کرده ایم و در حال نابودی هستند.

وی گفت: یکی از معضلات نسل جوان ابرکوه، اجاره خانه های سنگین و سرسام آور است، که هیچ نظارتی بر آن نیست و زوج های جوان خانه های قدیمی پدران خود را با تعمیرات جزیی، برای آغاز زندگی مشترک، انتخاب می کنند. قطعاً افرادی که این راه را انتخاب می کنند، مشکلات مالی دارند که نتوانسته اند، منزل بهتری برای همسر خود مهیا کنند.

دبیر ابرکوهی ضمن تأکید بر اینکه بناهایی ارزش فرهنگی و میراثی دارند که قدمت آنها به دوران خیلی دور می رسد، عنوان کرد: با وجود این شرایط آیا منصفانه است که با وضع قوانین دست و پاگیر به بهانه ارزشی بودن خشت و گل، جلو ازدواج سنت پیامبر خدا را بگیرند که خود نیز اساس معضلات دیگری است. 

معصوم شاهی افزود: بافت قدیمی ابرکوه نقطه قوتی برای است که باید برای آن برنامه ریزی شود، باید متوجه باشیم که به خاطر برخی از این موانع، رشد جمعیت شهری منفی می شود و چه بسا افراد نخبه و پتانسیل های ارزشمند از شهرستان مهاجرت می کنند. این مشکلات بعداً قابل جبران نیست و زمانی به خود می آیم که علی مانده است و حوضش...

وی تأکید کرد: وقتی اشتغالزایی صفر است؛ جوانان فرشته نیستند که با ذکر زندگی را سپری کنند. انتقادی که به کارکرد میراث دارم این است که چرا به مکان هایی که ارزش فرهنگی ندارند، اهمیت می دهند ولی خانه های عالمان ربانی شهر متروکه و خراب شده است.

کسانی که می گویند بافت تاریخی ابرکوه، گرانبها است، بیایند و در آن زندگی کنند
حبیب روحی پناه یکی از اعضاء هیئت امناء حسینیه حضرت اباالفضل (ع) محله دربقلعه، اظهار کرد: باور ندارم که مسئولان اعتقادی به حفظ و احیای بافت تاریخی ابرکوه داشته باشند. برخی اقتضای پست شان این شعارها را می دهند که تاریخ مصرف آن گذشته است و مردم گول این حرف ها را نمی خورند.

روحی پناه افزود: تا زمانی که برخی از ذکر نام پر آوازه ابرکوه، تعمداً خودداری می کنند، بعید است که بخواهند شهرت دیرینه و میراث آن را حفظ کنند. کسانی که نه بافت قدیم بلکه شمال شهر ابرکوه را برای سکونت قابل نمی دانند، چگونه می خواهند از ارزش های تاریخی و فرهنگی شهرشان حمایت کنند.

وی بیان کرد: زمانی که مسئولان کشوری و استانی میراث فرهنگی، میراث استان یزد را در چند شهرستان ویژه استان خلاصه می کنند و ابرکوه و قدمت آن را که در سال 1354 مرکز باستان شناسی یونسکو بود، فراموش می کنند، زمانی که در تخصیص اعتبارات عدالت رعایت نشود، بحث دفاع از میراث فرهنگی، شعاری بیش نخواهد بود.

دبیر بازنشسته ابرکوهی تأکید کرد: کسانی که می گویند بافت تاریخی ابرکوه، خوب و قشنگ است، بیایند و در این بافت زندگی کنند. هر چند آنها حاضر نیستند در ابرکوه زندگی کنند چه رسد به این بافت ها. آنها می خواهند به عنوان اینکه ابرکوه، اسمی داشته باشد با مردم برخورد منفی کنند و آنها را به دادگاه بکشانند.

روحی پناه گفت: افرادی هستند به ویژه جوانانی که بخاطر مشکلات اقتصادی و نداشتن شغل و درآمد مناسب، در این بافت ها زندگی می کنند ولی اجازه بهسازی ندارند. به عنوان مثال اگر آنها مریض داشته باشند، چگونه آمبولانس از کوچه های یک یا دو متری به درب منزلشان برود. کماکان که دیده ایم در شهرستان های دیگر استان، جلو آثار تاریخی شان بلوار و خیابان های بزرگ احداث شده است. 

ایرادهای میراث فرهنگی در برخی موارد بجا نیست
غلامرضا حمیدی زاده کسی که پس از چند سال دوری، مجدداً به منزل پدری خود در محله دروازه میدان برگشته بود، گفت: برخی خانه های قدیمی اطراف حسینیه محل که جهت توسعه آن خریداری شده است، نه قابلیت سکونت دارند و نه قابلیت تعمیر دارند.

وی افزود: ضمن تأکید بر اینکه ایرادهای میراث فرهنگی در مواردی این چنین، بجا نیست، خاطر نشان کرد: با توجه به در ایام محرم و صفر جمعیت محل بیشتر می شود، اگر این خانه تخریب شود، پارکینگ و فضای سبز اطراف حسینیه را می توان توسعه داد.

حمیدی زاده بیان کرد: کاش اداره میراث فرهنگی اجازه تخریب چنین بناهایی را می داد، که لاأقل مردم از انواع جانورانی مثل موش و شغال و زباله ها، رها شوند.

افرادی که منافع شخصی را در نظر می گیرند بافت را خرابه می نامند/ مجوز تخریب و بازسازی مجدد در مواقع ضروری صادر می شود
عباس قدیریان رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ابرکوه، با اشاره به ثبت 162 هکتار بافت تاریخی در فهرست آثار ملی اظهار کرد: نگاه میراث فرهنگی به بافت تاریخی، نگاه فرهنگی و ارزشی است و هیچ گاه به چشم خرابه به آن نگاه نمی کند.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ابرکوه، افزود: لذا افرادی که نفعشان در تخریب و بازسازی این اماکن است و خواسته شخصی خود را بر خواست عموم ترجیح می دهند، آن را بافت فرسوده و خرابه می نامند.

قدیریان گفت: برنامه میراث این است که مردم را از ارزش این بناها مطلع کند و چنان فرهنگ سازی کند که خود مردم حافظ میراث گرانبها باشند. ما و مردم در تقابل هم نیستیم بلکه در کنار هم هستیم. مسلماً وجود مردم در بافت تاریخی، بافت را نگه می دارد و میراث در واقع ناظر و حامی آن است.

وی تصریح کرد: گردشگری در کشور ما نهال نوپایی است در حال شکل گیری است. اگر چه کشاورزی و صنعت رونق دارد ولی شاید نتواند آینده فرزندان ما را تأمین کند و اشتغالزا باشد. تنها چیزی که ما می توانیم از آن درآمد پاک داشته باشیم، صادرات غیر نفتی گردشگری است که در طرح مشارکتی چندین ساله، جواب می دهد.

قدیریان بیان کرد: تلاش ما جهت حفظ میراث برای آینده مردم است و در قالب طرح مذکور هر کس خانه قدیمی دارد و بخواهد تعمیر کند، میراث فرهنگی کمکش می کند. در این طرح اعتباری پرداخت می کنیم که مرمت های اضطراری خانه های قدیمی انجام و از تخریب آن جلوگیری شود، که خانه در وضع موجود حفظ شود.

وی با اشاره به طرح جامع مرکز محله، گفت: در این طرح مسائل و مشکلات بررسی می شود و مشخص می کند که کجا باید تخریب شود و کجا باید حفظ شود. میراث تحت هیچ شرایطی مجوز تخریب صادر نمی کند، مگر در مواقع اضطراری که خطر وجود دارد مجوزی تحت عنوان تخریب و بازسازی مجدد صادر می شود.

قدیریان در پایان تأکید کرد: بحث ایمنی و امنیتی شهر در حیطه کار میراث نیست و به نیروی انتظامی مربوط می شود.

برای حفظ بافت تاریخی با تسهیلات بدون بهره و بلند مدت، مالکین را حمایت کنید
محمد حسین ابراهیمی دادستان عمومی و انقلاب ابرکوه، در خصوص ساخت و ساز در بافت های قدیمی اظهار کرد: طبق ماده 564 کتاب پنجم تعزیرات از قانون مجازات اسلامی مصوب 75 ، تنها مرمت، تغییر، تجدید و توسعه بنایی، بزه و جرم محسوب می شود، که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده باشد.

ابراهیمی افزود: تعیین محدوده کلی آثار تاریخی، توسط اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، بدون ثبت خاص اثر تاریخی، شامل قانون مذکور نمی شود و از سویی به فرض تفسیر موسع باید محدوده به اطلاع مردم برسد.

وی بیان کرد: لذا بنظر می رسد تحقق این جرم در محدوده کلی قابل تأمل باشد. از طرفی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان چنانچه تمایل به حفظ بافت تاریخی ابرکوه دارد، بایستی از طریق واگذاری تسهیلات بدون بهره و بلند مدت، مالکین آن مناطق را حمایت مادی کند.

دادستان ابرکوه تأکید کرد: ساکنین این بافت ها نباید تحت فشار قرار گیرند، زیرا برخی از آنها شرایط اقتصادی مناسبی ندارند، که بخواهند هزینه های مرمت و بازسازی خانه های قدیمی را متقبل شوند.

ابراهیمی در پایان گفت: با توجه به نارضایتی مردم، اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری جهت مرمت و احیای بافت تاریخی هماهنگی های بیشتری با مردم داشته باشد.

انتهای پیام/ ف

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #
• #