اخبار داغ

نویسنده برجسته کشور:

جایزه نوبل را به یک آوازه خوان دادند!/ روایت "بررس" هایی که داور شش دانگ نیستند

جایزه نوبل را به یک آوازه خوان دادند!/ روایت "بررس" هایی که داور شش دانگ نیستند
نویسنده برجسته کشور گفت: امسال جایزه نوبل را به یک آوازه خوان دادند! در حالی که کارهای او در زمره ادبیات مکتوب همچون رمان نمی گنجد.
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، روز سه شنبه هفته جاری، آخرین رمان مصطفی جمشیدی با عنوان «رویای آق تاریم» توسط انتشارات به نشر منتشر شد. این رمان داستان فردی به نام «قدیر» را روایت می کند که در جریان شورش جنگل، ماهیگیران را در اقلیم شمال برای مبارزه ترغیب می کند و می کوشد با نظامیان وارد مبارزه شود.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,

جمشیدی از نویسندگان برجسته کشور ماست. او دو سال قبل به عنوان دبیر جشنواره داستان انقلاب انتخاب شده بود. رمان «سمندر» هم از دیگر آثار اوست که در حوزه دفاع مقدس نوشته شده است.

,

ما در گفتگویی که در پی می آید درباره برخی چالش ها در ارتباط با اعطای جوایز ادبی با وی گفتگو کرده ایم. شما را به مطالعه این گفتگو دعوت می کنیم.

,

مرآت- جناب جمشیدی! شما پیشتر از نحوه گزینش آثار برای اعطای جوایز ادبی در جشنواره های دولتی و خصوصی انتقاد کرده بودید. به نظر شما این که بخش های خصوصی و دولتی شیوه ای مشابه را در پیش گرفته اند، نشان از همگرایی و توافقی غیرآشکار بر سر اعطای این جوایز نیست؟

, مرآت- جناب جمشیدی! شما پیشتر از نحوه گزینش آثار برای اعطای جوایز ادبی در جشنواره های دولتی و خصوصی انتقاد کرده بودید. به نظر شما این که بخش های خصوصی و دولتی شیوه ای مشابه را در پیش گرفته اند، نشان از همگرایی و توافقی غیرآشکار بر سر اعطای این جوایز نیست؟,

به نکته خوبی اشاره کردید. اگر بدبینانه به موضوع نگاه کنیم متأسفانه نوعی هماهنگی میان جشنواره های دولتی و غیردولتی وجود دارد. حوزه ادبیات ما دچار آفت زدگی است و این آفت زدگی البته مشهود است. جوایز دولتی و خصوصی از این آفت زدگی بری نیستند و عده ای نمی خواهند این مسأله را ببینند. مسلما اوضاع یک شبه به اینجا نرسیده است.

,

تلاش نافرجام نویسندگانی که در اندیشه ادبیات متعهد بودند

, تلاش نافرجام نویسندگانی که در اندیشه ادبیات متعهد بودند,

ادبیات معاصر ما در سایه نوعی یأس فلسفی غنوده بوده است و البته پس از انقلاب هم متأسفانه تلاش نویسندگانی که در اندیشه ادبیات متعهد-به ویژه در حوزه رمان و داستان کوتاه- بودند به آنجا که باید ختم نشده است تا در نتیجه این تلاش بتوان تمام قد با بیماری ادبیات مبارزه کرد. اکنون شما با نسل جدیدی از نویسندگان روبرو هستید که نمی توانند بپذیرند دهه چهل و پنجاه ادیبانی نداشته است که به ایستایی انسان بیاندیشند.

,

تنگسیر؛ ملهم از افکار چپ و سوسیالیستی

, تنگسیر؛ ملهم از افکار چپ و سوسیالیستی,

البته در آثار کسی همچون صادق چوبک، اثری مثل «تنگسیر» وجود دارد که آن هم با افکار چپ و ادبیات سوسیالیستی ملهم از ادبیات شوروی سابق نوشته شده است اما متأسفانه غالب ادبیات ما متأثر از فضای یأس فلسفی و نیهیلیزم است. این که از وضعیت چگونه برای ادبیات به ارث رسیده است بحث جداگانه ای است. ما این آفت را در آثار نویسندگانی که در دهه هشتاد و نود نوشته اند و می نویسند می بینیم.

,

تصمیم گیران برای اعطای جوایز دغدغه های متعهدانه ندارند

, تصمیم گیران برای اعطای جوایز دغدغه های متعهدانه ندارند,

طبیعتا کسانی که برای اعطای جوایز تصمیم می گیرند هم به پسند روز فکر می کنند و دغدغه های متعهدانه را چندان در تصمیم خود لحاظ نمی کنند. انجمن قلم امسال هیچ کتابی را مستحق دریافت جایزه رمان سال ندانست. به نظر من این کار خطاست. مرحوم امیرحسین فردی معتقد بود در میان حجم انبوه آثار بالاخره اثری پیدا می شود که بتوان جایزه ای در این حد را به آن اختصاص داد.

,

پاسخگویی درباره اعطای جوایز دولتی باید تشدید شود

, پاسخگویی درباره اعطای جوایز دولتی باید تشدید شود,

من البته نمی خواهم مسئولان انجمن قلم را محکوم کنم چراکه به هرحال نظر آن ها این است که کار درخوری در میان آثار وجود ندارد. در اعطای جوایز دولتی باید حساسیت ها بیشتر باشد. پاسخگویی درباره اعطای این جوایز به نهادهای بالادستی هم باید بیشتر باشد. اما متاسفانه اعطای این جوایز با حساسیت و دقت همراه نیست. آفت دیگری که به ویژه در حوزه جوایز دولتی وجود دارد این است که فارغ از رفاقت بازی ها، امور به صورت غیرکارشناسانه دنبال می شود.

,

«بررس»هایی که داور شش دانگ نیستند!

, «بررس»هایی که داور شش دانگ نیستند!,

انبوهی از کتاب ها در اختیار چند «بررس» قرار می گیرد. این «بررس»ها داورهای مشهور و معروفی نیستند. من نمی خواهم آن ها را محکوم کنم، آن ها هم آدم های زحمتکشی هستند اما به هر حال داور شش دانگ نیستند. به آن ها می گویند مثلا در عرض بیست روز از میان 200 اثر، ده کتاب را انتخاب کنند! اگر بر فرض شش داور وجود داشته باشد آن ها باید دست کم 30 اثر را در این مدت مطالعه کنند!

,

مطالعه 3 هزار کتاب در 3 ماه!

, مطالعه 3 هزار کتاب در 3 ماه!,

هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد که مثلا داوران در عرض 3 ماه، 3 هزار کتاب را مطالعه کنند! اصلا مطالعه 200 یا 100 کتاب هم در این مدت عملی نیست. بنابراین این روند غیرکارشناسانه است. من پیشنهاداتی هم برای اصلاح این روند دارم. نخست این که آثار در طول سال مورد بررسی قرار بگیرد و چنانکه در گذشته ارشاد کتاب ها را بین اهل فن تقسیم می کرد، اکنون نیز آن روند احیا شود.

,

وضع جوایز خصوصی از جوایز دولتی بدتر است!

, وضع جوایز خصوصی از جوایز دولتی بدتر است!,

متأسفانه در انتخاب بسیاری از آثار برای اعطای جوایز، «ملاحظات» دخیل می شود. نکته دیگری که وجود این است که جوایز خصوصی که پرشمارتر از جوایز دولتی هم هستند، وضع بدتری دارند. این جوایز معونه ای ندارند. تیم سازی ها در کشور ما تبدیل به «دورهمی» شده است! پسرخاله هایی که پدربزرگ پولداری دارند دور هم جمع می شوند و چهار تا هنرپیشه پیدا می کنند و یک دوربین می خرند و فیلم می سازند!

,

جوایز خصوصی یا دورهمی؟!

, جوایز خصوصی یا دورهمی؟!,

در این دورهمی ها نه کسی را راه می دهند و نه حتی اکران برای آن ها اهمیت دارد. جوایز خصوصی در حوزه کتاب هم به نوعی «دورهمی» تبدیل شده است. دست اعطاکنندگان جوایز خصوصی بازتر است و آن ها سلایق خودشان را دارند. سلایق آن ها البته به انتخاب هایی منتهی نمی شود که بر اساس ایستایی انسان در برابر مشکلات صورت گرفته باشد.

,

تلقی سیاه نویسندگان از واژه رنج!

, تلقی سیاه نویسندگان از واژه رنج!,

ما عموما با ادبیاتی مواجهیم که به سقوط انسان و نزول درجه اعتبار انسانی او منجر می شود. این ادبیات از واژه «رنج» که می تواند پله ای برای ترقی انسان باشد، تلقی های سیاهی دارد. حرف من این است که اگر ادبیاتی مشکلات را تعقیب نکند و نتواند راه حل موجهی برای برون رفت از مشکلات ارائه دهد، از حوزه ادبیات فخیمی که به پایداری می اندیشد خارج شده است.

,

فاصله وحشتناک میان کیفیت آثار منتخب جشنواره های مختلف

, فاصله وحشتناک میان کیفیت آثار منتخب جشنواره های مختلف,

این ادبیات در اعطای جوایز خصوصی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. چند نفر جمع می شوند و یک جایزه خصوصی راه می اندازند! آن ها اغلب دوست دارند که به اپوزیسیون فرهنگی توجه کنند. فاصله وحشتناکی میان کیفیت آثار منتخب جشنواره های خصوصی وجود دارد. ما کمتر می بینیم که مثلا در چهار جشنواره خصوصی، یک اثر مشترک انتخاب شده باشد.

,

همین امر نشان می دهد که سلایق در این ارتباط بسیار موثر است. البته این تعبیر محترمانه ای است و من از کلمه پارتی بازی استفاده نمی کنم!

,

مرآت- بسیاری از اهل فن نسبت به عملکرد کمیته تخصصی ارزشیابی شاعران و نویسندگان وزارت ارشاد انتقاد دارند. به نظر شما نویسندگان متعهد ما توسط وزارت ارشاد چنان که باید تحویل گرفته می شوند؟

, مرآت- بسیاری از اهل فن نسبت به عملکرد کمیته تخصصی ارزشیابی شاعران و نویسندگان وزارت ارشاد انتقاد دارند. به نظر شما نویسندگان متعهد ما توسط وزارت ارشاد چنان که باید تحویل گرفته می شوند؟,

هر ارزشگذاری در حوزه هنر نیازمند هیأت ژوری است و متأسفانه فقدان دلسوزی در بدنه ژوری مشهود است. شما در وزارت ارشاد یک هیأت ژوری دارید که چندماه یکبار پرونده ها را بررسی می کنند اما فیلترهایی که پرونده ها را کانالیزه می کنند و در اختیار هیأت ژوری قرار می دهند، اکثرا انتخاب های وحشتناکی دارند. آدم هایی که عیار هنری بالایی دارند آنقدر دستشان بسته است که به ارشاد یا جای دیگری مراجعه نمی کنند.

,

خطری در کمین زندگی بخور و نمیر هنرمندان!

, خطری در کمین زندگی بخور و نمیر هنرمندان!,

هنرمندان به وزارت نمی گویند که:«ما هم هستیم به ما هم جایزه بدهید!» اگر چنین کنند ممکن است همین زندگی بخور و نمیری که دارند با مخاطره روبرو شود. من اعتقاد دارم که این روش خوبی نیست که یک هنرمند به وزارت ارشاد برود و بگوید به من درجه هنری بدهید. وزارت ارشاد باید کمیته های فعالی داشته باشد تا از میان انتخاب های متعدد به انتخاب درستی برسند.

,

جایزه نوبل را به یک آوازه خوان دادند!

, جایزه نوبل را به یک آوازه خوان دادند!,

اگر حتی فقط یکسال انتخاب درستی در مورد اعطای جوایز مختلف صورت نگیرد، این کمیته ها زیر سوال می روند و حیثیت علمی خود را از دست می دهند. درباره جوایز ادبی هم وضعیت به همین منوال است. البته در کشورهای دیگر هم این مشکلات وجود دارد. امسال جایزه نوبل را به یک آوازه خوان دادند! در حالی که کارهای او در زمره ادبیات مکتوب همچون رمان نمی گنجد.

,

خود برنده جایزه نوبل از گرفتن این جایزه تعجب کرده بود!

, خود برنده جایزه نوبل از گرفتن این جایزه تعجب کرده بود!,

آثار او حتی شعر هم محسوب نمی شود بلکه صرفا یک نوع تصنیف خوانی است. خود برنده جایزه هم تعجب کرده بود! حرف من این است که در این هزاره پرآشوب، گرداب هایی گریبانگیر عرصه فرهنگ و هنر شده است. این آشوب جهان را فراگرفته است و این به هم ریختگی ها بر کشور ما هم سایه افکنده است. چشم روشنفکران ما هم به جهان دوخته شده است!

,

وزارت ارشاد باید «دیده بانی» کند

, وزارت ارشاد باید «دیده بانی» کند,

هر اتفاقی در جهان می افتد ما هم تقلیدگرایانه به سمتش می رویم. در مجموع من هم به وضعیت موجود انتقاد دارم. هنرمندی که خودش نمی تواند به وزارت ارشاد و کمیته های ارزشیابی برود، باید مورد توجه قرار بگیرد. وزارت ارشاد باید «دیده بانی» کند؛ کاری که الان متاسفانه انجام نمی شود. در اعطای جوایز ادبی هم این دیده بانی صورت نمی گیرد.

,

اگر کار به دست کاردان سپرده شود بسیاری از این مشکلات حل می شوند.

,

مرآت- جناب جمشیدی! به عنوان پرسش پایانی، چه کتابی را برای مطالعه مخاطبان ما پیشنهاد می کنید؟

, مرآت- جناب جمشیدی! به عنوان پرسش پایانی، چه کتابی را برای مطالعه مخاطبان ما پیشنهاد می کنید؟,

نمی خواهم کتاب خارجی معرفی کنم. من الان در حال مطالعه کتاب «لم یزرع» هستم و مطالعه آن خالی از لطف نیست. البته من عموم کتاب های دفاع مقدس را دوست دارم.

,

مرآت- بابت وقت ارزشمندی که در اختیار ما قرار دادید سپاسگزاریم.

,

برای شما و همکارانتان آرزوی توفیق دارم.

,

گفتگو و تنظیم: محسن حسن زاده

,

انتهای پیام/

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه