یادداشت؛

• جمعه ۲۴ شهریور ۱۳۹۶ ۱۶:۲۳
• کد خبر : 1193381

• اخبار
• سایر رسانه ها

مدیریت پیر، خسته و منفعت گرای فعلی در سطوح مختلف، بلای بقای جمهوری اسلامی گردیده است. افرادی که سالهاست مسئولیت ها را به هر قیمتی در اختیار داشته و حاضر به واگذاری آن به شایستگان نیستند. پیری و کهنگی فردی و فکری مدیران و زعما در جمهوری اسلامی و بخصوص قشر حزب اللهی و انقلابی، ضعف شدید عملکرد این قشر در بزنگاه های حساس را سبب شده و آینده انقلاب را با تهدیدات جدی مواجه ساخته است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از نسیم زنجان:در آستانه چهل سالگی عمر انقلاب اسلامی، نظام اسلامی با چالش های جدی مواجه است. سیستم ها و زیر سیستم های مختلف کشور از عدم تطابق راهبرد و اجرا با اهداف کلان انقلاب و همچنین فقدان اثربخشی لازم در جامعه ی هدف رنج می برند.

چهل سالگی را سن بلوغ می نامند. نظام اسلامی نیز در ایام بلوغ خود بسر می برد و می بایست بسیاری از اشکالات خود را رفع نماید تا بتواند با حفظ مولفه های اقتدار، پیش رفته و بر تهدیدات گوناگون داخلی و خارجی فائق آید.

ابتدا بایستی مساله یابی صورت پذیرد.

- چرا با این که در برخی حوزه ها مانند موشکی و هسته ای و برخی فناوری ها شاهد پیشرفت و تاثیرگذاری گذاری هستیم، در سایر زمینه ها نتوانسته ایم کار خاصی انجام دهیم؟

- چرا با اینکه مقام معظم رهبری سیاست های کلی و حتی جزئیات را در یک حوزه مشخص کرده و بیان می دارند-یعنی هم مساله را روشن می نمایند و هم راهکار ارائه نموده اند- شاهد اجرایی شدن این راهکارها نیستیم؟

به سادگی می توان دریافت ریشه ی مشکلات اصلی نظام، ناکارآمدی محض مدیریتی کشور در سطوح مختلف است.

ناکارآمدی که فصل مشترک و جدا ناشدنی همه جناح های سیاسی و صاحبان قدرت ها و دولت ها در ایران است.

جمهوری اسلامی ایران دارای ذخایر فراوان مالی و معدنی و طبیعی و از همه مهمتر، سرمایه انسانی بی بدیل است؛ اما عملکرد همین مدیران ناکارآمد سبب اتلاف این منابع گرانبها و سرخوردگی و دلسردی سرمایه انسانی موجود گردیده که نتیجه آن را می توان در ضعف شدید اقتصاد و تولید و فرهنگ و سیاست و بسیاری حوزه های دیگر به صورت ملموس مشاهده نمود.

مدیریت پیر، خسته و منفعت گرای فعلی در سطوح مختلف، بلای بقای جمهوری اسلامی گردیده است. افرادی که سالهاست مسئولیت ها را به هر قیمتی در اختیار داشته و حاضر به واگذاری آن به شایستگان نیستند. پیری و کهنگی فردی و فکری مدیران و زعما در جمهوری اسلامی و بخصوص قشر حزب اللهی و انقلابی، ضعف شدید عملکرد این قشر در بزنگاه های حساس را سبب شده و آینده انقلاب را با تهدیدات جدی مواجه ساخته است.

افرادی که همه جا هستند. یا در این دولت، صاحب دولت اند. یا در آن دولت، دولت سایه اند. مهم این است بالاخره هستند. مشکل، بودن آنها در همه جا و در هر صورت نیست. بلکه مشکل ناکارآمدی و طرز فکر آنهاست.

- نگاه اغلب غیر واقعی به مسائل جامعه

- نگاه با عینک جناحی و سیاسی به جای نگاه جهادی و انقلابی

- عدم داشتن اعتماد و اعتقاد به جوانان در قول و عمل

- حبس خود در یک جامعه ی آماری بسیار کوچک

- دادن اولویت اصلی به حفظ بقای سیاسی خود

- عملکرد باندی و به جای کاره تیمی

فضایی که در آن نه تنها هیچ خیر و خدمتی متوجه انقلاب و کشور نخواهد شد، بلکه سبب وارد آمدن آسیب جدی به کشور، فاصله گرفتن توده های مردم از مسیر واقعی انقلاب و مهمتر از همه دلسردی و سرخوردگی و خانه نشینی جوانان نخبه انقلابی گردیده است.

همانطور که اشاره شد ضعف این تفکر مدیریتی در بزنگاه های حساس بخوبی قابل مشاهده است. انتخابات ها یکی از این بزنگاه های مهم می باشند. فقدان یک برنامه عملیاتی و چشم انداز کوتاه و بلند مدت و در مقابل ورود کور و تک بعدی به هر انتخابات باعث شکست های پی در پی اخیر  مدعیان جریان انقلابی کشور گردیده است. همچنین این روند سبب ایجاد و گسترش روز افزون شکاف بین جریان انقلابی و توده مردم عادی به عنوان کمیت موثر کشور شده است.

رمز موفقیت امام راحل در دوران انقلاب و همچنین جنگ تحمیلی، جوان گرایی و اعتماد عملی به فکر و فعل جوانان بود. روشی که پس از ایشان در سیره ی مقام معظم رهبری نیز کاملا در جریان است. حضرت امام خامنه ای به کرات تاکید بر جوان گرایی و سپردن کار به جوان ها می نمایند زیرا به درستی راهکار برون رفت از بحران موجود کشور را در این مهم تشخیص داده اند‌.

فکر و اندیشه جوان

توان و جسم جوان

ریسک پذیری و خلاقیت جوان

روحیه انقلابی و جهادی جوان

همه و همه باعث حل مشکلات کشور یکی پس از دیگری خواهد شد. حال آنکه همین حجم از تاثیر با عدم جوانگرایی واقعی و به بهانه ی تجربه گرایی، نادیده گرفته می شود.

پر واضح است تا زمانی که حلقه ی تصمیم سازی و تصمیم گیری و همچنین مدیریت اجرایی جریان انقلاب، جوان سازی واقعی نشود و کار به جوانان واگذر نگردد، هر روز بر گره های نظام افزوده خواهد شد و خطرات بیشتری آنرا تهدید خواهد نمود. با توجه به مقاومت مدیریت پیر کشور مقابل هرگونه تغییر و تحول مطلوب و اصرار این جریان بر حفظ خود در سیستم ، چگونه می توان هوای جوان بر این نظام دمید؟

دستور اخیر رهبری مبنی بر آتش به اختیاری جوانان، راهکار روشنی بر این مانع ارائه نمود است.

جوانانی که اندیشه ی پیشرو و خلاق و روحیه جهادی و انقلابی دارند خودشان باید وارد صحنه شده و ابتدا فکری به حال مدیریت کشور نمایند.

امری که جز با اتحاد و پایه ریزی عملی تشکیلات فکری، ارتباطی و عملیاتی جوان محقق نخواهد شد. اکنون کشور در دوره بسیار حساسی قرار گرفته است.حوادث سرنوشت سازی در انتظار جمهوری اسلامی ایران است. این مهم جای هیچ گونه اهمال و کم کاری برای دلسوزان واقعی انقلاب باقی نمی گذارد. عبور سربلند از این دوره، نیازمند مدیریت کارامد و جوان است.

مدیریت پیر و کهنه ی فعلی با توجه به تمایل زیادش به حفظ ساختار و وضع موجود، علی رغم ادعای فراوان تسلط لازم بر اوضاع، هیچ گاه نخواهد توانست کشتی انقلاب را از تلاطمات بیرونی و تهدیدات درونی عبور دهد.

در این پیچ مهم تاریخی، جوانان بایستی خود اندیشه و عملیات شان را پای کار بیاورند و با اتحاد و انسجام همه جانبه ضمن بدست گرفتن مدیریت کشور، مشکلات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و . . . را حل نمایند.

در غیر اینصورت سرنوشت نامبارکی در انتظار این کشور و مردمش خواهد بود.

البته سختی ها و موانع پیدا و پنهان فراوانی در این مسیر و در مقابل مدیران و فرماندهان جوان قرار دارد که بایستی با صبر و توکل و توسل و حفظ آرامش و اتحاد بر همه ی آنها فائق آمد.

محمد وهاب هاشملو

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #