با گذشت 30 سال؛
صنعت خودروی داخلی همچنان در بن بست عدم رقابت پذیری
عقب‌ماندگی، عدم رقابت‌پذیری، عدم تحرک و رشد خودروسازی داخلی به حدی آشکار و مشخص است که صدای مسئولان نیز درآمده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سایت قم فردا، قیمت خودرو بار دیگر افزایش یافت، این خبری است که در طی سال‌های اخیر بارها شنیده‌شده و البته مردم دیگر به آن عادت کرده‌اند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, قم فردا، , قم فردا،, قم فردا, قم فردا,حال این‌که این افزایش قیمت نه با افزایش خدمات همراه است بلکه در بسیاری از مواقع با کاهش خدمات و امکانات نیز همراه می‌شود.
,همین چند وقت پیش بود که تحویل خودروهای بدون ضبط‌صوت صدای مشتریان را درآورد اما این پایان کار اعتراض‌ها نبود، کیفیت پایین و خدمات پس از فروش ناقص موجب شده هر از چند گاهی حتی شاهد آتش زدن و به دره انداختن برخی از خودروهای داخلی باشیم.
,عقب‌ماندگی، عدم رقابت‌پذیری، عدم تحرک و رشد خودروسازی داخلی به حدی آشکار و مشخص است که صدای مسئولان نیز درآمده است به‌طوری‌که محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در این خصوص می‌گوید: ملت ما در برابر هر حادثه‌ای دو دستاورد داشته است، نخست این‌که آن حادثه را مهار کرده و دیگر آن‌که تهدید ناشی از آن حادثه را به یک توانمندی تثبیت‌شده تبدیل کرده است تا دشمن دیگر نتواند از روزنه قبلی وارد شود.
,مهم‌ترین نکته، اجازه ندادن به پیدایش تردیدها است. ایجاد تردید در راه ملت ایران به فقر و نابرابری اقتصادی می‌انجامد. پرسش اساسی این است که چطور موشک‌هایی با این برد و دقت ساخته‌ایم ولی خودروسازی ما پس از شصت سال این‌گونه عقب ایستاده است؟
,در این میان کارشناسان نیز دلایل متعددی را برای این عقب‌ماندگی عنوان می‌کنند، دلایلی که برخی از آن‌ها بعد از گذشت چندین سال برای خود مردم نیز آشکارشده است.
,ناصر بیک زاده مرزبانی یکی از مدیران باسابقه صنعت خودرو دراین‌باره می‌گوید: مهم‌ترین دلیل این است که صنعت خودرو در کشور ما خصوصی نیست؛ ایران‌خودرو، سایپا، پارس‌خودرو، بهمن خودرو و کرمان خودرو هرکدام ادعا می‌کنند که خصوصی هستند اما واقعیت این است که هیچ‌کدام از این شرکت‌ها خصوصی نیستند؛ به‌طور خلاصه می‌توان گفت تا زمانی که مدیرعامل‌های این شرکت‌ها را دولت تعیین می‌کند، ادعای خصوصی بودن این شرکت‌ها خنده‌دار است.
,دومین عامل عقب‌افتادگی صنایع خودروسازی، حمایت بی‌دریغ از این صنعت است؛ به عبارتی، انحصار بازار خودرو در ایران تنها در دست این چند شرکت داخلی است و با توجه به قوانین و مقرراتی که تقریباً ورود رقبا و خودروهای خارجی را ممنوع کرده است، این شرکت‌ها نسبت به در اختیار داشتن سهمی ثابت در بازار خودرو اطمینان خاطر دارند. افزایش غیرمنطقی قیمت‌ها و کاهش کیفیت‌ها نیز ناشی از امنیت خاطری است که این مقررات به خودروسازها داده است.
,عامل سوم، سوء مدیریت است؛ انتصاب‌ها در صنعت خودروسازی بر اساس شایستگی افراد نیست؛ وقتی صدها آدم شایستهٔ استخوان خردکرده و امتحان پس داده در صنعت خودرو وجود دارد و ما یک جوان حدود 30 ساله را - که نه مدرک تحصیلی مرتبط با صنعت خودرو دارد و نه حتی یک روز تجربهٔ کار در این صنعت داشته - به‌یک‌باره در رأس سومین خودروسازی کشور منصوب می‌کنیم و بعد از یک سال می‌گوییم او دیگر تجربه‌دار و استاد شده و مدیریت بزرگ‌ترین خودروسازی‌مان را به او می‌سپاریم؛ دیگر حق نداریم گلایه کنیم که چرا صنعت خودرو در کشور ما عقب‌افتاده است.
,چهارمین عامل این عقب‌افتادگی‌ها، مسئلهٔ فساد حاکم بر صنعت خودرو است؛ متأسفانه الآن دیگر اظهرمن الشمس شده که قطعه ساز و هر فرد که با خودروساز کار دارد باید به نحوی غیر از روال قانونی کار خود را پیش ببرد.
,غلامرضا مولایی منش کارشناس صنعت خودرو نیز راه خروج صنعت خودرو از وضعیت فعلی را خصوصی‌سازی می‌داند و می‌گوید: راه نجات صنعت خودروسازی ایران از وضعیت کنونی تولید خروج از انحصار است و تا زمانی که این صنعت به بخش خصوصی واگذار نشود در بازارهای جهانی هیچ جایگاهی نخواهد داشت.
,در این میان در طی دو سال اخیر بار دیگر پای شرکت‌ها و غول‌های خودروسازی جهان به کشور بازشده است اما نوع قرارداد با این شرکت‌ها نیز در نوع خود حائز اهمیت است.
,به اعتقاد کارشناسان باید در قراردادهای مشارکتی جدید سهمی برای صادرات در نظر گرفته شود، موردی که باعث می‌شود شرکت‌های خارجی اقدام به انتقال تکنولوژی و همچنین رعایت کامل کیفیت در محصولات مشترک کنند.
]
ارسال دیدگاه