پنجشنبه 06 اردیبهشت 1403 | پنجشنبه 25 آوریل 2024 |
اخبار داغ
به مناسبت روز شعر د ادبیات فارسی؛
پیش تازی زنان کرمانی در عرصه ی شعر و ادب فارسی
تاریخ سرزمین کرمان، نام زنان و نستوهی را بر سینه خود رقم زده اند. در هنگامه ای که مردها کمتر به هنر توجه داشتند و به اموری دیگر می پرداختند این زنان کرمانی بودند که با ذوق و قریحه ی خود هنرشان را در قلم و با طبع شاعری به رخ می کشیدند...[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از زنان کویر ، تاریخ سرزمین کرمان، نام زنان و نستوهی را بر سینه خود رقم زده اند. در هنگامه ای که مردها کمتر به هنر توجه داشتند و به اموری دیگر می پرداختند این زنان کرمانی بودند که با ذوق و قریحه ی خود هنرشان را در قلم و با طبع شاعری به رخ می کشیدند.بانوانی چون نهانی کرمانی، بانو حیاتی،ام السارقین، رنجور کرمانی،درویشه،رقیه سالاری هر یک ذوقی بر سرودن شعر داشتند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, زنان کویر,
نهانی کرمانی
از زنان فاضل و شاعر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و خواهر افضل الدین افضل کرمانی و از اشراف زادگان کرمان است.
آشکارا باید گفت «نهانی» از جمله گنجهای «نهان» شعر و ادب و عرفان فارسی است. این شاعره لطیف دیارمان، مصاحب و همنشین مادر شاه سلیمان صفوی بود و پدرش سرداران بزرگ سلطان به شمار می رفت این دختر از نظر زیبایی آنچنان بود که او را از سرامدان روزگار خود برمی شمارند.
او یک رباعی سروده و دستور داد تا ان را با خط جلی بنویسند و بر چهار سوق بازار آویزان کنند تا هر کس آن را جواب داد به عقد او در آید:
از مرد برهنه روی، زر می طلبم
از خانه عنکبوت، پر می طلبم
من از دهن مار، شکر می طلبم
و از پشه ماده، شیر نر می طلبم
بانو حیاتی
در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری، در شهر بم، دختری قدم به هستی نهاد که بعدها در زمره عارفان نامی ایران و ادیبان و شاعران بزرگ این دیار درآمد.
او عالم سیر و سلوک به سوی حقیقت پیش رفت و از کمالات صوری و معنوی بهره مند شد.وصال او ذوق و قریحه شاعری ئو بر کمالات معنوی وی افزود تا آنکه روزی نور علیشاه از او خواسته که قلم در دست گیرد و اشعارش را بسراید.
حیاتی امر مولای خود را اطاعت کرد و قلم گرفت و اشعار نغز و لطیفی سرود،در این باره می گوید:
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
نمایم ز الفاظ گوهر فشان
به طرز غزل چند بیتی بیان
از مجموع اشعار وی قریب ده هزار بیت ذکر کرده اند...
ام السارقین
نامی آشنا در شعر و ادب است که البته این شهرت را در بخش طنز باید جستجو کرد زیرا این خانم همسر نبی السارقین از مشاهیر عرصه ی طنز و ادب فارسی است.او در روزگار خود بهلول وار با سرایش اشعار و وشتن مطالب طنز به رسوا کردن سوجویان جامعه می پرداخت و از آنجا که معتقد بود زن و شوهر همیشه باید همراه هم باشند، لذا همسر خود را در این راه هدایت کرد.
رنجور کرمانی
در سال 1271 به دنیا آمد و اگر در هر زمینه ای رنجور بود، در عرصه شعر اقتدار داشت.
ما را به جز از وصل تو در سر هوسی نیست
جز درگه تو روی به درگاه کسی نیست
یاران همه رفتند و به گوش دل از آن خیل
جز ناله نالی و فغان جرسی نیست
درویشه
بی بی فاطی رفسنجانی، متخلص به درویشه، از جمله زنان نامدار شعر و ادب کرمان زمین در عصر قاجار به شمار می رود، هر چند که اگر در سایه سار مهجوری و تواضع رفسنجانیها نیارمیده بود و زمینه ای برای عرضه هنرش فراهم می آمد بی گمان در شمار زنان توانمند عصر خود قرار می گرفت.
شاهکاری از شاعار وی:
دوش دیدم دلبرم گیسو به دوش انداخته
زین به دوش انداختن خلقی به جوش انداخته
هر شکنج زلف مویش حاجتی سازد روا
حاجت ما را چرا در پشت گوش انداخته
انتهای پیام/
نهانی کرمانی
از زنان فاضل و شاعر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و خواهر افضل الدین افضل کرمانی و از اشراف زادگان کرمان است.
آشکارا باید گفت «نهانی» از جمله گنجهای «نهان» شعر و ادب و عرفان فارسی است. این شاعره لطیف دیارمان، مصاحب و همنشین مادر شاه سلیمان صفوی بود و پدرش سرداران بزرگ سلطان به شمار می رفت این دختر از نظر زیبایی آنچنان بود که او را از سرامدان روزگار خود برمی شمارند.
او یک رباعی سروده و دستور داد تا ان را با خط جلی بنویسند و بر چهار سوق بازار آویزان کنند تا هر کس آن را جواب داد به عقد او در آید:
از مرد برهنه روی، زر می طلبم
از خانه عنکبوت، پر می طلبم
من از دهن مار، شکر می طلبم
و از پشه ماده، شیر نر می طلبم
بانو حیاتی
در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری، در شهر بم، دختری قدم به هستی نهاد که بعدها در زمره عارفان نامی ایران و ادیبان و شاعران بزرگ این دیار درآمد.
او عالم سیر و سلوک به سوی حقیقت پیش رفت و از کمالات صوری و معنوی بهره مند شد.وصال او ذوق و قریحه شاعری ئو بر کمالات معنوی وی افزود تا آنکه روزی نور علیشاه از او خواسته که قلم در دست گیرد و اشعارش را بسراید.
حیاتی امر مولای خود را اطاعت کرد و قلم گرفت و اشعار نغز و لطیفی سرود،در این باره می گوید:
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
نمایم ز الفاظ گوهر فشان
به طرز غزل چند بیتی بیان
از مجموع اشعار وی قریب ده هزار بیت ذکر کرده اند...
ام السارقین
نامی آشنا در شعر و ادب است که البته این شهرت را در بخش طنز باید جستجو کرد زیرا این خانم همسر نبی السارقین از مشاهیر عرصه ی طنز و ادب فارسی است.او در روزگار خود بهلول وار با سرایش اشعار و وشتن مطالب طنز به رسوا کردن سوجویان جامعه می پرداخت و از آنجا که معتقد بود زن و شوهر همیشه باید همراه هم باشند، لذا همسر خود را در این راه هدایت کرد.
رنجور کرمانی
در سال 1271 به دنیا آمد و اگر در هر زمینه ای رنجور بود، در عرصه شعر اقتدار داشت.
ما را به جز از وصل تو در سر هوسی نیست
جز درگه تو روی به درگاه کسی نیست
یاران همه رفتند و به گوش دل از آن خیل
جز ناله نالی و فغان جرسی نیست
درویشه
بی بی فاطی رفسنجانی، متخلص به درویشه، از جمله زنان نامدار شعر و ادب کرمان زمین در عصر قاجار به شمار می رود، هر چند که اگر در سایه سار مهجوری و تواضع رفسنجانیها نیارمیده بود و زمینه ای برای عرضه هنرش فراهم می آمد بی گمان در شمار زنان توانمند عصر خود قرار می گرفت.
شاهکاری از شاعار وی:
دوش دیدم دلبرم گیسو به دوش انداخته
زین به دوش انداختن خلقی به جوش انداخته
هر شکنج زلف مویش حاجتی سازد روا
حاجت ما را چرا در پشت گوش انداخته
انتهای پیام/
نهانی کرمانی
از زنان فاضل و شاعر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و خواهر افضل الدین افضل کرمانی و از اشراف زادگان کرمان است.
آشکارا باید گفت «نهانی» از جمله گنجهای «نهان» شعر و ادب و عرفان فارسی است. این شاعره لطیف دیارمان، مصاحب و همنشین مادر شاه سلیمان صفوی بود و پدرش سرداران بزرگ سلطان به شمار می رفت این دختر از نظر زیبایی آنچنان بود که او را از سرامدان روزگار خود برمی شمارند.
او یک رباعی سروده و دستور داد تا ان را با خط جلی بنویسند و بر چهار سوق بازار آویزان کنند تا هر کس آن را جواب داد به عقد او در آید:
از مرد برهنه روی، زر می طلبم
از خانه عنکبوت، پر می طلبم
من از دهن مار، شکر می طلبم
و از پشه ماده، شیر نر می طلبم
بانو حیاتی
در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری، در شهر بم، دختری قدم به هستی نهاد که بعدها در زمره عارفان نامی ایران و ادیبان و شاعران بزرگ این دیار درآمد.
او عالم سیر و سلوک به سوی حقیقت پیش رفت و از کمالات صوری و معنوی بهره مند شد.وصال او ذوق و قریحه شاعری ئو بر کمالات معنوی وی افزود تا آنکه روزی نور علیشاه از او خواسته که قلم در دست گیرد و اشعارش را بسراید.
حیاتی امر مولای خود را اطاعت کرد و قلم گرفت و اشعار نغز و لطیفی سرود،در این باره می گوید:
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
نمایم ز الفاظ گوهر فشان
به طرز غزل چند بیتی بیان
از مجموع اشعار وی قریب ده هزار بیت ذکر کرده اند...
ام السارقین
نامی آشنا در شعر و ادب است که البته این شهرت را در بخش طنز باید جستجو کرد زیرا این خانم همسر نبی السارقین از مشاهیر عرصه ی طنز و ادب فارسی است.او در روزگار خود بهلول وار با سرایش اشعار و وشتن مطالب طنز به رسوا کردن سوجویان جامعه می پرداخت و از آنجا که معتقد بود زن و شوهر همیشه باید همراه هم باشند، لذا همسر خود را در این راه هدایت کرد.
رنجور کرمانی
در سال 1271 به دنیا آمد و اگر در هر زمینه ای رنجور بود، در عرصه شعر اقتدار داشت.
ما را به جز از وصل تو در سر هوسی نیست
جز درگه تو روی به درگاه کسی نیست
یاران همه رفتند و به گوش دل از آن خیل
جز ناله نالی و فغان جرسی نیست
درویشه
بی بی فاطی رفسنجانی، متخلص به درویشه، از جمله زنان نامدار شعر و ادب کرمان زمین در عصر قاجار به شمار می رود، هر چند که اگر در سایه سار مهجوری و تواضع رفسنجانیها نیارمیده بود و زمینه ای برای عرضه هنرش فراهم می آمد بی گمان در شمار زنان توانمند عصر خود قرار می گرفت.
شاهکاری از شاعار وی:
دوش دیدم دلبرم گیسو به دوش انداخته
زین به دوش انداختن خلقی به جوش انداخته
هر شکنج زلف مویش حاجتی سازد روا
حاجت ما را چرا در پشت گوش انداخته
انتهای پیام/
نهانی کرمانی
از زنان فاضل و شاعر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و خواهر افضل الدین افضل کرمانی و از اشراف زادگان کرمان است.
آشکارا باید گفت «نهانی» از جمله گنجهای «نهان» شعر و ادب و عرفان فارسی است. این شاعره لطیف دیارمان، مصاحب و همنشین مادر شاه سلیمان صفوی بود و پدرش سرداران بزرگ سلطان به شمار می رفت این دختر از نظر زیبایی آنچنان بود که او را از سرامدان روزگار خود برمی شمارند.
او یک رباعی سروده و دستور داد تا ان را با خط جلی بنویسند و بر چهار سوق بازار آویزان کنند تا هر کس آن را جواب داد به عقد او در آید:
از مرد برهنه روی، زر می طلبم
از خانه عنکبوت، پر می طلبم
من از دهن مار، شکر می طلبم
و از پشه ماده، شیر نر می طلبم
بانو حیاتی
در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری، در شهر بم، دختری قدم به هستی نهاد که بعدها در زمره عارفان نامی ایران و ادیبان و شاعران بزرگ این دیار درآمد.
او عالم سیر و سلوک به سوی حقیقت پیش رفت و از کمالات صوری و معنوی بهره مند شد.وصال او ذوق و قریحه شاعری ئو بر کمالات معنوی وی افزود تا آنکه روزی نور علیشاه از او خواسته که قلم در دست گیرد و اشعارش را بسراید.
حیاتی امر مولای خود را اطاعت کرد و قلم گرفت و اشعار نغز و لطیفی سرود،در این باره می گوید:
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
نمایم ز الفاظ گوهر فشان
به طرز غزل چند بیتی بیان
از مجموع اشعار وی قریب ده هزار بیت ذکر کرده اند...
ام السارقین
نامی آشنا در شعر و ادب است که البته این شهرت را در بخش طنز باید جستجو کرد زیرا این خانم همسر نبی السارقین از مشاهیر عرصه ی طنز و ادب فارسی است.او در روزگار خود بهلول وار با سرایش اشعار و وشتن مطالب طنز به رسوا کردن سوجویان جامعه می پرداخت و از آنجا که معتقد بود زن و شوهر همیشه باید همراه هم باشند، لذا همسر خود را در این راه هدایت کرد.
رنجور کرمانی
در سال 1271 به دنیا آمد و اگر در هر زمینه ای رنجور بود، در عرصه شعر اقتدار داشت.
ما را به جز از وصل تو در سر هوسی نیست
جز درگه تو روی به درگاه کسی نیست
یاران همه رفتند و به گوش دل از آن خیل
جز ناله نالی و فغان جرسی نیست
درویشه
بی بی فاطی رفسنجانی، متخلص به درویشه، از جمله زنان نامدار شعر و ادب کرمان زمین در عصر قاجار به شمار می رود، هر چند که اگر در سایه سار مهجوری و تواضع رفسنجانیها نیارمیده بود و زمینه ای برای عرضه هنرش فراهم می آمد بی گمان در شمار زنان توانمند عصر خود قرار می گرفت.
شاهکاری از شاعار وی:
دوش دیدم دلبرم گیسو به دوش انداخته
زین به دوش انداختن خلقی به جوش انداخته
هر شکنج زلف مویش حاجتی سازد روا
حاجت ما را چرا در پشت گوش انداخته
انتهای پیام/
نهانی کرمانی
از زنان فاضل و شاعر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و خواهر افضل الدین افضل کرمانی و از اشراف زادگان کرمان است.
آشکارا باید گفت «نهانی» از جمله گنجهای «نهان» شعر و ادب و عرفان فارسی است. این شاعره لطیف دیارمان، مصاحب و همنشین مادر شاه سلیمان صفوی بود و پدرش سرداران بزرگ سلطان به شمار می رفت این دختر از نظر زیبایی آنچنان بود که او را از سرامدان روزگار خود برمی شمارند.
او یک رباعی سروده و دستور داد تا ان را با خط جلی بنویسند و بر چهار سوق بازار آویزان کنند تا هر کس آن را جواب داد به عقد او در آید:
از مرد برهنه روی، زر می طلبم
از خانه عنکبوت، پر می طلبم
من از دهن مار، شکر می طلبم
و از پشه ماده، شیر نر می طلبم
بانو حیاتی
در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری، در شهر بم، دختری قدم به هستی نهاد که بعدها در زمره عارفان نامی ایران و ادیبان و شاعران بزرگ این دیار درآمد.
او عالم سیر و سلوک به سوی حقیقت پیش رفت و از کمالات صوری و معنوی بهره مند شد.وصال او ذوق و قریحه شاعری ئو بر کمالات معنوی وی افزود تا آنکه روزی نور علیشاه از او خواسته که قلم در دست گیرد و اشعارش را بسراید.
حیاتی امر مولای خود را اطاعت کرد و قلم گرفت و اشعار نغز و لطیفی سرود،در این باره می گوید:
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
نمایم ز الفاظ گوهر فشان
به طرز غزل چند بیتی بیان
از مجموع اشعار وی قریب ده هزار بیت ذکر کرده اند...
ام السارقین
نامی آشنا در شعر و ادب است که البته این شهرت را در بخش طنز باید جستجو کرد زیرا این خانم همسر نبی السارقین از مشاهیر عرصه ی طنز و ادب فارسی است.او در روزگار خود بهلول وار با سرایش اشعار و وشتن مطالب طنز به رسوا کردن سوجویان جامعه می پرداخت و از آنجا که معتقد بود زن و شوهر همیشه باید همراه هم باشند، لذا همسر خود را در این راه هدایت کرد.
رنجور کرمانی
در سال 1271 به دنیا آمد و اگر در هر زمینه ای رنجور بود، در عرصه شعر اقتدار داشت.
ما را به جز از وصل تو در سر هوسی نیست
جز درگه تو روی به درگاه کسی نیست
یاران همه رفتند و به گوش دل از آن خیل
جز ناله نالی و فغان جرسی نیست
درویشه
بی بی فاطی رفسنجانی، متخلص به درویشه، از جمله زنان نامدار شعر و ادب کرمان زمین در عصر قاجار به شمار می رود، هر چند که اگر در سایه سار مهجوری و تواضع رفسنجانیها نیارمیده بود و زمینه ای برای عرضه هنرش فراهم می آمد بی گمان در شمار زنان توانمند عصر خود قرار می گرفت.
شاهکاری از شاعار وی:
دوش دیدم دلبرم گیسو به دوش انداخته
زین به دوش انداختن خلقی به جوش انداخته
هر شکنج زلف مویش حاجتی سازد روا
حاجت ما را چرا در پشت گوش انداخته
انتهای پیام/
نهانی کرمانی
از زنان فاضل و شاعر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و خواهر افضل الدین افضل کرمانی و از اشراف زادگان کرمان است.
آشکارا باید گفت «نهانی» از جمله گنجهای «نهان» شعر و ادب و عرفان فارسی است. این شاعره لطیف دیارمان، مصاحب و همنشین مادر شاه سلیمان صفوی بود و پدرش سرداران بزرگ سلطان به شمار می رفت این دختر از نظر زیبایی آنچنان بود که او را از سرامدان روزگار خود برمی شمارند.
او یک رباعی سروده و دستور داد تا ان را با خط جلی بنویسند و بر چهار سوق بازار آویزان کنند تا هر کس آن را جواب داد به عقد او در آید:
از مرد برهنه روی، زر می طلبم
از خانه عنکبوت، پر می طلبم
من از دهن مار، شکر می طلبم
و از پشه ماده، شیر نر می طلبم
بانو حیاتی
در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری، در شهر بم، دختری قدم به هستی نهاد که بعدها در زمره عارفان نامی ایران و ادیبان و شاعران بزرگ این دیار درآمد.
او عالم سیر و سلوک به سوی حقیقت پیش رفت و از کمالات صوری و معنوی بهره مند شد.وصال او ذوق و قریحه شاعری ئو بر کمالات معنوی وی افزود تا آنکه روزی نور علیشاه از او خواسته که قلم در دست گیرد و اشعارش را بسراید.
حیاتی امر مولای خود را اطاعت کرد و قلم گرفت و اشعار نغز و لطیفی سرود،در این باره می گوید:
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
نمایم ز الفاظ گوهر فشان
به طرز غزل چند بیتی بیان
از مجموع اشعار وی قریب ده هزار بیت ذکر کرده اند...
ام السارقین
نامی آشنا در شعر و ادب است که البته این شهرت را در بخش طنز باید جستجو کرد زیرا این خانم همسر نبی السارقین از مشاهیر عرصه ی طنز و ادب فارسی است.او در روزگار خود بهلول وار با سرایش اشعار و وشتن مطالب طنز به رسوا کردن سوجویان جامعه می پرداخت و از آنجا که معتقد بود زن و شوهر همیشه باید همراه هم باشند، لذا همسر خود را در این راه هدایت کرد.
رنجور کرمانی
در سال 1271 به دنیا آمد و اگر در هر زمینه ای رنجور بود، در عرصه شعر اقتدار داشت.
ما را به جز از وصل تو در سر هوسی نیست
جز درگه تو روی به درگاه کسی نیست
یاران همه رفتند و به گوش دل از آن خیل
جز ناله نالی و فغان جرسی نیست
درویشه
بی بی فاطی رفسنجانی، متخلص به درویشه، از جمله زنان نامدار شعر و ادب کرمان زمین در عصر قاجار به شمار می رود، هر چند که اگر در سایه سار مهجوری و تواضع رفسنجانیها نیارمیده بود و زمینه ای برای عرضه هنرش فراهم می آمد بی گمان در شمار زنان توانمند عصر خود قرار می گرفت.
شاهکاری از شاعار وی:
دوش دیدم دلبرم گیسو به دوش انداخته
زین به دوش انداختن خلقی به جوش انداخته
هر شکنج زلف مویش حاجتی سازد روا
حاجت ما را چرا در پشت گوش انداخته
انتهای پیام/
نهانی کرمانی
, نهانی کرمانی,
از زنان فاضل و شاعر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و خواهر افضل الدین افضل کرمانی و از اشراف زادگان کرمان است.
,
آشکارا باید گفت «نهانی» از جمله گنجهای «نهان» شعر و ادب و عرفان فارسی است. این شاعره لطیف دیارمان، مصاحب و همنشین مادر شاه سلیمان صفوی بود و پدرش سرداران بزرگ سلطان به شمار می رفت این دختر از نظر زیبایی آنچنان بود که او را از سرامدان روزگار خود برمی شمارند.
,
او یک رباعی سروده و دستور داد تا ان را با خط جلی بنویسند و بر چهار سوق بازار آویزان کنند تا هر کس آن را جواب داد به عقد او در آید:
,
از مرد برهنه روی، زر می طلبم
,
از خانه عنکبوت، پر می طلبم
,
من از دهن مار، شکر می طلبم
,
و از پشه ماده، شیر نر می طلبم
,
بانو حیاتی
, بانو حیاتی,
در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری، در شهر بم، دختری قدم به هستی نهاد که بعدها در زمره عارفان نامی ایران و ادیبان و شاعران بزرگ این دیار درآمد.
,
او عالم سیر و سلوک به سوی حقیقت پیش رفت و از کمالات صوری و معنوی بهره مند شد.وصال او ذوق و قریحه شاعری ئو بر کمالات معنوی وی افزود تا آنکه روزی نور علیشاه از او خواسته که قلم در دست گیرد و اشعارش را بسراید.
,
حیاتی امر مولای خود را اطاعت کرد و قلم گرفت و اشعار نغز و لطیفی سرود،در این باره می گوید:
,
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
,
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
,
نمایم ز الفاظ گوهر فشان
,
به طرز غزل چند بیتی بیان
,
از مجموع اشعار وی قریب ده هزار بیت ذکر کرده اند...
,
ام السارقین
,
نامی آشنا در شعر و ادب است که البته این شهرت را در بخش طنز باید جستجو کرد زیرا این خانم همسر نبی السارقین از مشاهیر عرصه ی طنز و ادب فارسی است.او در روزگار خود بهلول وار با سرایش اشعار و وشتن مطالب طنز به رسوا کردن سوجویان جامعه می پرداخت و از آنجا که معتقد بود زن و شوهر همیشه باید همراه هم باشند، لذا همسر خود را در این راه هدایت کرد.
,
رنجور کرمانی
, رنجور کرمانی,
در سال 1271 به دنیا آمد و اگر در هر زمینه ای رنجور بود، در عرصه شعر اقتدار داشت.
,
ما را به جز از وصل تو در سر هوسی نیست
,
جز درگه تو روی به درگاه کسی نیست
,
یاران همه رفتند و به گوش دل از آن خیل
,
جز ناله نالی و فغان جرسی نیست
,
درویشه
, درویشه,
بی بی فاطی رفسنجانی، متخلص به درویشه، از جمله زنان نامدار شعر و ادب کرمان زمین در عصر قاجار به شمار می رود، هر چند که اگر در سایه سار مهجوری و تواضع رفسنجانیها نیارمیده بود و زمینه ای برای عرضه هنرش فراهم می آمد بی گمان در شمار زنان توانمند عصر خود قرار می گرفت.
,
شاهکاری از شاعار وی:
,
دوش دیدم دلبرم گیسو به دوش انداخته
,
زین به دوش انداختن خلقی به جوش انداخته
,
هر شکنج زلف مویش حاجتی سازد روا
,
حاجت ما را چرا در پشت گوش انداخته
,
انتهای پیام/
, ]
ارسال دیدگاه