مداحی باید با زبان حال باشد نه با زبان قال

این روزها اگرچه سید حسین میر جعفری به دلیل بیماری و کسالت جسمانی، توانایی گذشته را برای خدمت به خاندان عصمت و طهارت(ع) در کسوت مداحی ندارد اما قلب پاک و نگاه عارفانه‌اش، همچنان شور و شعور حسینی را در وجودش فروزان داشته است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح تفت، سیدحسین میرجعفری تفتی فرزند سید علی در سال 1344ه ش.درشهرتفت دیده به جهان گشود و تحصیلات دورۀ ابتدایی و متوسطه را در همین شهر به پایان رسانید و بنا به علاقه اش به شغل معلمی روی آورد وضمناً تحصیلاتش را تا مقطع کاردانی ادامه داد.

میرجعفری که در خانواده ای متدین و مذهبی تولد یافته ،از همان دوران کو دکی با کلام وحی آشنا شده و به جهت برخورداری از صدایی گرم و دلنشین به قرائت این کلام نورانی پرداخت به گونه ای که اکنون وی یکی از برجسته ترین قاریان این شهر به شمار می رود و بسیاری از جوانان و نوجوانان تفتی با حضور در جلسات تدریس قرائت او،امروز از قاریان صاحب نام و موفق استان یزد هستند.

سید حسین، در کنار قرائت قرآن و خواندن ادعیه، سال ها در ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)به نوحه خوانی پرداخته که به دلیل آشنایی با دستگاه های مختلف موسیقی ایرانی و عربی تسلط برقواعد صرف ونحو و اوزان و عروضی شعر فارسی و همچنین نوای گرم و گیرایش، یکی از نام آورترین نوحه خوانان این شهر به شمار می آید.

صوت حزین و شور انگیز او به کلام، جان می داد؛ سادگی و بی آلایشیاش در زندگی نشان از صفای باطن اوست و به همین جهت مورد احترام مردم تفت بوده و در 3 دورۀ شوراهای اسلامی شهر تفت، یکی از نمایندگان مردم در این شورا بوده است. بیست و چند سال نوحه خوانی در هیئت بازار که یکی از بزرگترین و با سابقه ترین هیئت های عزاداری شهر تفت است خود دلیلی بر شایستگی های اوست .

وی معتقد است نوحه خوان موفق کسی است که ضمن بهره مندی از استعداد فردی و ذاتی، از لحن وصوت وکلام مناسب سود برده و با هماهنگی و همخوانی این 3اصل مهم بتواند اثری جاویدان، تأثیر گذار و شایستۀ مقام و مرتبۀ سید الشهدا اجرا نماید.

اشعاری که توسط او اجراگردیده، عمدتاً از کتب نوحه و مراثی اقتباس شده و بخشی از آنها نیز از سروده های بشیر تجلی بهبهانی، مصطفی فلاح پور، ابوالفضل فرساد و دیگر شعرای استان بوده است. از معروف ترین نوحه هایش می توان به «قوم جفا»، «مکن ای صبح طلوع»، «کرب وبلا دشت بلا»، «آمدم زانو به زانو» و«شسته به خون»اشاره کرد.

نامبرده مسئولیت نوحه خوانان و بخصوص مداحان را بسیار سنگین و در عین حال تأثیرگذار دانسته و معتقد است که مداحی باید با زبان حال باشد نه با زبان قال، تاضمن تأثیر گذاری بیشتر، به اهداف و فلسفۀ تشکیل این مجالس و هیئت ها نزدیک تر شود و همچنین، رفتار و منش یک نوحه خوان یا مداح اهل بیت در جامعه باید برگرفته از رفتار و زندگانی بزرگان دین بوده، تا الگویی مناسب را برای دیگران ارائه نماید نه اینکه خدای ناکرده، موجب دلسردی و تردید مردم و بخصوص نسل جوان شود.

او بازگشت به سبک و سیاق گذشته در عزاداری حضرت سید الشهدا(ع) را ضروری می داند و بر این عقیده است که اشعاری را که امروزه بسیاری از نوحه خوانان و مداحان محترم اجرا می نمایند، چندان از پختگی و وزن لازم برخوردار نبوده و گاه به دور از شأن و منزلت اهل بیت است.

سید حسین میرجعفری، بارها در بین حرف هایش عنوان می دارد که این حضور فعال و پرشور و بی ریای جوانان در هیئت است که به او دلگرمی دهد و انرژی مضاعفی در او به وجود می آورد و آرزویش موفقیت، سربلندی و سعادتمندی همۀ جوانان است.

این روزها اگرچه سید حسین میر جعفری به دلیل بیماری و کسالت جسمانی، توانایی گذشته را برای خدمت به خاندان عصمت و طهارت(ع) در کسوت مداحی ندارد اما قلب پاک و نگاه عارفانه‌اش، همچنان شور و شعور حسینی را در وجودش فروزان داشته است و این گنجینه ارزشمند در عرصه مداحی و نوحه‌سرایی سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدا... الحسین(ع) می تواند الگو و راهنمایی موثر و سودمند برای جوانان عزیز در این عرصه متعالی باشد.

انتهای پیام/م*