مردم روستای بازه عاشقان رشتخوار در روشی قدیمی با سوزاندن گیاهی به نام انشیان یا همان شوره، ماده گیاهی با نام محلی (شُغار یا شُخار) جهت عرضه به عطاریها تولید و از این طریق کسب روزی حلال میکنند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از چهل ماه نیوز، مردم روستای بازه عاشقان رشتخواردر روشی قدیمی با سوزاندن گیاهی به نام انشیان یا همان شوره، ماده گیاهی با نام محلی (شُغار یا شُخار) جهت عرضه به عطاریها تولید و از این طریق کسب روزی حلال میکنند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, , چهل ماه نیوز,
طبق لغتنامه دهخدا و مردم محلی شُغار ماده تولیدشده از سوزاندن گیاهی به نام انشیان یا همان شوره می باشد که درساخت صابون ومحصولات شوینده استفاده می شود.
,
در این روش و در اولین قدم مردم گیاه شوره را به صورت دسته دسته جمع آوری و با قرار دادن در محیط مناسب مقدمات خشک شدن گیاه را فراهم میکنند، تا آماده سوزاندن شود، در مرحله بعد بر روی بلندی کوچکی گودالی به عمق یک تا یک مترونیم مشرف به باد حفر کرده، و درآخرین مرحله گیاه خشک شده شوره را کم کم در گودال ریخته و سوزانده که ماحصل ساق وبرگ های سوخته شده این گیاه طبیعی بر روی هم باعث بهوجود آمدن مادهای سبز رنگ شبیه سنگهای سخرهای میشود، که این محصول بدست آمده را در زبان محلی شُغار یا شُخار مینامند.
,,
از این ماده بدست آمده در صنعت مواد بهداشتی نیز استفاده میشود، نکته اصلی قابل تامل در پروسه تولید این محصول همزیستی با طبیعت میباشد بطوری که انسان از عناصر طبیعی استفاده بهینه میکند و از ازدیاد این گیاه که موجب از بین رفتن سایر پوشش گیاهی در منطقه می گردد جلوگیری میکند.
,,
همچنین روش صحیح استفاده از باد که در سطح تحتانی گودال یا تنور آتش، سوراخی تعبیه میشود که باد وهوا از ناحیه کف وارد شده وباعث تولید حرارت بیشتر ودر نهایت شغار با کیفیت بالاتر میشود.
,,
این محصول بدست آمده درعطاریها نیز عرضه می شود.
,,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه