برخیها با چسباندنِ خود به درگاهِ ابی عبدالله الحسین (ع) می خواهند خود را پاک بنمایانند غافل از اینکه ممکنست چهرهی زیبای درگاه حسینی را با کراهت های باطنی خویش در منظرِ عموم کریه نشان دهند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از آناج، درگاه حسینی نه محدود به انسانهایی خاص هست و نه برای رونق دادن به آن باید از کسی اجازه گرفت و از همین روی ممکن است برخیها که طینت حسینی ندارند نیز خود را میدان دار این میدان نشان دهند، ممکن است شخصی رباخوار از مال حرام خویش نذر و احسانی راه بیندازد، یا شخص غلط اندازِ غلط روشی سردستهیِ دسته عزاداری امام حسین علیه السلام شود و اینها همه، نباید ما را به حسین و مکتبش و به عاشورا و هدفش بدبین سازد، چون قرار نیست امام حسین (ع) را از روی رفتارهای ظاهری برخی حسین چیها بشناسیم، تاریخ پر است از انسانهایی که حسین وار زیستهاند و حسین وار رفتهاند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, آناج,من حسین را با شهرداری میشناسم که برای پاکسازی خانهی پیرزنی که که دچار آب گرفتگی شده بود، شلوارش را بالا می زند و بیل به دست گرفته و کار میکند و بعدا میشود شهید باکری!
,حسین را با دستهای سیاهِ رزمندهی نوجوانی میشناسم که شبها را تا به صبح، یواشکی پوتینهای رزمندگان را واکس زده و نزدیکهای صبح کارش را تعطیل میکند تا کسی نداند و نشناسد. حسین را با شهید حججی میشناسم که با عمق عشق به معشوقه و فرزند چند ماههاش، عشقِ به وطن و دینش را مقدمتر از عشق به اولاد و اموال و زندگی دنیا میداند.
,من حسین را با شهید رجایی و باهنر میشناسم که در اوج سادگی زیستند و اسیر پست و مقام و جاه و جلال مسئولیت های زودگذرِ دنیا نشدند. حسین را با امام خمینی (ره) میشناسم که راحتِ جان و بله قربان گویی به اعلی حضرت را فدای تبعید و زندگی در غربت و گرمایِ طاقت فرسای کوچههای نجف نمود و حتی شهادت فرزندش نیز او را در ادامهی مسیرش متزلزل نساخت.
,من حسین را با پدر سه شهیدی میشناسم که بخاطر شهادت فرزندانش، نه خود را طلبکار این ملت میداند و نه انتظار دارد، زمین و زمان برایش بندگی کنند، همین که یاد و نام و هدف فرزنش زنده باشد برایش کافیست. حسین را با تک تکِ انسانهایی می شناسم که در مقابل تحریم فشار میکشند و به سختی زندگی میگذرانند اما در مقابل یزید زمان سرِذلت فرود نمیآورند.
,آری برای حسین شناسان، حسین کم نیست.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه