• دوشنبه ۰۳ مهر ۱۳۹۶ ۱۱:۱۴
• کد خبر : 1200920

• اخبار
• سایر رسانه ها

آیین نمایشی تعزیه در کمیجان و مناطق تحت پوشش آن، به دلیل اهمیت حضور مذهب تشیع، از جایگاه کاملا خاصی برخوردار است و بنا به اظهار نظر پیشکسوتان این هنر مذهبی، بومی تعزیه در بین مردم کمیجان و میلاجرد، فتح آباد، اسفندان، وفس و... از عهد قاجاریه معمول شده است و از قداست خاصی نزد مردم برخوردار است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سلام کمیجان؛ ایرانیان باستان در گذشته های دور برای انجام مراسم مربوط به رابطه انسان با بوم به اجرای نمایش های ایرانی مبادرت می ورزیده اند. یکی از آن نمایش ها در دوره ی اسلامی شدن ایران دارای کاربرد متناسب با فرهنگ مردم می شود و رفته رفته نام تعزیه به خود میگیرد.

به دلیل اهمیت حضور مذهب تشیع؛ تعزیه در کمیجان قداست خاصی دارد

آیین نمایشی تعزیه در کمیجان و مناطق تحت پوشش آن، به دلیل اهمیت حضور مذهب تشیع، از جایگاه کاملا خاصی برخوردار است و بنا به اظهار نظر پیشکسوتان این هنر مذهبی-بومی تعزیه در بین مردم کمیجان و میلاجرد، فتح آباد، اسفندان، وفس و...  از عهد قاجاریه معمول شده است و از قداست خاصی نزد مردم برخوردار است.

​

​

تاریخچه تعزیه خوانی در کمیجان

معمولا از اول تا نهم محرم هرساله به هنگام غروب آفتاب تعزیه محلی با صدای طبل و سنج و نی و دوقلو، برگزار می شود اما در روز ۲۸ صفر و عاشورا دقیقا از صبح تا غروب اجرا می شود.

حاج غلامعباس فخارنیا ۷۲ ساله، مرحوم ملاموسی یزدی و مرحوم ملا صادق صادقی این رسالت عظیم را به عهده داشته اند، ابزاری چون آلات موسیقی، به همراه مشک، خیمه، قنداقه حضرت علی اصغر(ع)، کشکول، خنجر، کمربند، علم، نیزه، شمشیر، کلاه خود و.. وسایل مورد نیاز تعزیه در کمیجان به شمار می آید.

​

​

تشکیل گروه اولیه تعزیه خوانی کمیجان

تعزیه از دیر باز در دو محله ی بازار و سراب کمیجان در ایام محرم اجرا می شد و اکنون نیز اجرا می شود. مرحوم ملاموسی یزدی از پیشگامان و مروجان تعزیه در کمیجان بود و با توجه به صدای دلنشین و خوش‌لهجه ای که داشت و با عنایت به با سواد بودنش نقش های اصلی را در تعزیه های مختلف ایفا کرده است.

گروه اولیه تعزیه در کمیجان را مرحومان ملاموسی یزدی، کربلای صادق صادقی، مسیب الفی، محمد حنفیه صادقی، حاج علی اکبرخان بهادری، مشهدی خلیل الله یزدی، میرزا نبی الله یزدی تشکیل می دادند.

​

​

نویسندگان بومی در تعزیه نویسی

زبان نمایش تعزیه در کل منطقه به سه شکل منفک و در عین حال همگن اجرا می شود که شامل؛ زبان فارسی، ترکی و تاتی(وفسی) است.

از نویسندگان تعزیه در کمیجان می‌توان به آخوند ملا اسد الله آمره ای، ملا احمد آمره ای، مرحوم میرزا عباس اسفندانی، مرحوم ملا صادق و شاعران چوم قمری نام برد.

به هر روی تعزیه در کمیجان همانند سایر نقاط ایران توسط مردان بومی شبیه خوانی شده و دو دسته اولیا و اشقیا دو رکن اساسی تعزیه به شمار می آیند. در گذشته از شتر و کجاوه و نمادهای محلی بیشتر استفاده می شد.

در کمیجان هنوز هم تعزیه به شکل جدی اجرا می شود و فرم اجرایی آن همانند تعزیه در سایر نقاط ایران از اصول سنتی ویژه ای برخوردار است.

تعزیه خوان ها در این مناطق پولی دریافت نمی کنند و اغلب در میادینی که فاقد تکیه یا مکانی سرپوشیده باشد از خیمه های نمادین جهت تعویض لباس و گریم استفاده می کنند.

​

​

​

​

تعزیه خوانی در فریس آباد

مردم روستای فریس آباد از روستاهای کمیجان در ایام محرم و صفر به تعزیه در سوگ آل محمد(ص) می پردازند و از دو مسجدی که در روستا وجود دارد به نحو چشمگیری جهت عزای اهل بیت اسفاده می برند، با این تفاوت که تدارکات عزاداران را کل مردم روستا به عهده میگیرند. معمولا در نقاط دیگری از کمیجان غالبا افراد خاصی هزینه ها را متقبل می شوند.

در فریس آباد رسم است که روز عاشورا قبل از مراسم تعزیه ی امام حسین (ع) گوسفندی را قربانی می کنند و بعد از آن وارد مسیر میدان جنگ می شوند.

نوحه ها نیز هم به ترکی هم به فارسی خوانده می شود که توسط اهالی نگارش شده است. نذورات، رنگ ها، ابزار فرم اجرایی و سایر عناصر دیگر تعزیه همانند سایر نقاط کمیجان اجرا می شود.

تعزیه هنوز هم با شکوهی خاص و حمایت های ویژه مردم در اغلب نقاط کمیجان اجرا می شود.

​

​

​

​

برگرفته شده از کتاب: کمیجان سرزمین تات ها و مادها نوشته دکتر محمد عارف

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #