کزازی، حافظ شناس مطرح کشور بیان کرد؛
حافظ؛ سخنوری رازناک و ناشناخته
استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: حافظ سخنوری رازناک و ناشناخته خواهد ماند، زمانی نخواهد آمد که ما هیچ نتوانیم در باره حافظ سخن بگوییم و نکته های ناب در سروده های او یافت نشود که اگرچنین شود مرگ حافظ فرا رسیده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ میرجلال‌الدین کزازی، استاد زبان و ادبیات فارسی و متخصص حوزه شعر کلاسیک فارسی، نویسنده کتابهای دیرِمغان و پندُ و پیوند در حوزه حافظ شناسی در گفتگو با پایگاه خبری دیار آفتاب؛ به مناسبت روز حافظ گفت: راز ماندگاری حافظ در پهنه فرهنگ و ادب ایرانی به شیوه ی سخنوری او بر می گردد، اگر بگوییم حافظ بزرگترین غزل سُرای جهان است، سخنی بی پایه و گزاف نگفته ایم.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, دیار آفتاب,وی در پاسخ به این سوال که چرا حافظ بزرگترین غزل‌سُرای جهان است؟ اظهار کرد: حافظ غزل پارسی را به فرازنایی از پختگی، پروردگی و پیراستگی برده است که اندکی آن سو تر ما به قلمرو جاودانه خُنیا می‌رسیم؛ اگر فراخ بنگریم، حافظ با واژگان زبان پارسی همان کرده است که خُنیایی یا آهنگساز با آواها می کند.
این استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: حافظ غزل پارسی را به گونه‌ای از روانی و گریز از کالبد رسانیده است؛ این ویژگی‌ها تنها در خُنیا یافتنی است.
حافظ در غزل پارسی خنیاگری کرده است
کزازی گفت: بیت‌های حافظ به گونه‌ای است که می توان دو یا چند گزارش گونه‌گون حتی ناساز از آن ها کرد.
وی در ادامه گفت: اینکه چرا حافظ بدین نام، نامیده شده است؟ بی چند و چون روشن نیست؛ کسانی بر آن رفته اند که چون حافظ نُوی(قرآن) را به یاد سپرده بوده، به این نام خوانده شده است؛ از سوی دیگر در روزگار حافظ خُنیاگران(آوازخوانان) که مایه ها و گوشه های خُنیایِ ایرانی را در یاد داشته اند، هم حافظ نامیده می‌شده‌اند؛ بیت‌هایی در دیوان خواجه است که آشناییِ ژرف و دانشورانه او را با خُنیا بر ما آشکار می کند.
هنر حافظ در زمان نمی گنجد
این متخصص حوزه شعر کلاسیک فارسی گفت: زمانی نخواهد آمد که ما هیچ نتوانیم در باره حافظ سخن بگوییم یا دیوان او را نتوان پژوهید و نکته های ناب در سروده های او یافت نشود که اگرچنین شود آن زمان مرگ حافظ فرا رسیده است.
وی خاطرنشان کرد: حافظ سخنوری رازناک و ناشناخته خواهد ماند زیرا یکی از بزرگترین هنرمندان جهان است؛ هنر، پدیده(آفریده ای) است که زمان‌مند نیست، اگر آفریده ای هنری زمان‌مند بشود، از آن پس نمی توان آن را آفریده ای هنری دانست.
انتهای پیام/
وی در پاسخ به این سوال که چرا حافظ بزرگترین غزل‌سُرای جهان است؟ اظهار کرد: حافظ غزل پارسی را به فرازنایی از پختگی، پروردگی و پیراستگی برده است که اندکی آن سو تر ما به قلمرو جاودانه خُنیا می‌رسیم؛ اگر فراخ بنگریم، حافظ با واژگان زبان پارسی همان کرده است که خُنیایی یا آهنگساز با آواها می کند.
,این استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: حافظ غزل پارسی را به گونه‌ای از روانی و گریز از کالبد رسانیده است؛ این ویژگی‌ها تنها در خُنیا یافتنی است.
,حافظ در غزل پارسی خنیاگری کرده است
, حافظ در غزل پارسی خنیاگری کرده است, حافظ در غزل پارسی خنیاگری کرده است,کزازی گفت: بیت‌های حافظ به گونه‌ای است که می توان دو یا چند گزارش گونه‌گون حتی ناساز از آن ها کرد.
,وی در ادامه گفت: اینکه چرا حافظ بدین نام، نامیده شده است؟ بی چند و چون روشن نیست؛ کسانی بر آن رفته اند که چون حافظ نُوی(قرآن) را به یاد سپرده بوده، به این نام خوانده شده است؛ از سوی دیگر در روزگار حافظ خُنیاگران(آوازخوانان) که مایه ها و گوشه های خُنیایِ ایرانی را در یاد داشته اند، هم حافظ نامیده می‌شده‌اند؛ بیت‌هایی در دیوان خواجه است که آشناییِ ژرف و دانشورانه او را با خُنیا بر ما آشکار می کند.
,هنر حافظ در زمان نمی گنجد
, هنر حافظ در زمان نمی گنجد, هنر حافظ در زمان نمی گنجد,این متخصص حوزه شعر کلاسیک فارسی گفت: زمانی نخواهد آمد که ما هیچ نتوانیم در باره حافظ سخن بگوییم یا دیوان او را نتوان پژوهید و نکته های ناب در سروده های او یافت نشود که اگرچنین شود آن زمان مرگ حافظ فرا رسیده است.
,وی خاطرنشان کرد: حافظ سخنوری رازناک و ناشناخته خواهد ماند زیرا یکی از بزرگترین هنرمندان جهان است؛ هنر، پدیده(آفریده ای) است که زمان‌مند نیست، اگر آفریده ای هنری زمان‌مند بشود، از آن پس نمی توان آن را آفریده ای هنری دانست.
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه