مدیر یک کارخانه تولید رب در خراسان شمالی؛

• یک‌شنبه ۲۳ مهر ۱۳۹۶ ۱۴:۰۱
• کد خبر : 1214887

• اخبار
• سایر رسانه ها

مدیر کارخانه تولید رب در خراسان شمالی در شرایطی که تمامی عوامل دست به دست هم داده اند تا هزینه تولید بالاتر رود، با ارتقای کیفی خط تولید محصولش در تلاش است که در عرصه تولید باقی بماند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  عصر اترک، محمد رضا الهامی که پیشتر در عرصه کشاورزی و گاوداری و تولید شیر عمر خود را صرف تولید این استان کرده بود، در سال 90 تصمیم گرفت تا با راه اندازی کارخانه رب گوجه فرنگی، خط تولید دیگری را به خطوط تولیدی استان اضافه کند و محصولی را به بازار ارائه دهد که از نظر کیفیت سرتر از سایر برندهای رب گوجه فرنگی باشد.

او که با امید کارخانه ای را با سه شیفت کاری و بکارگیری بیش از 100 نفر پرسنل و کارگر فعال کرده بود، در ادامه کار با چالش هایی از جمله افزایش بهای آب، برق و گاز، کارمزدهای بالای بانکی، 90 درصد ارزش افزوده مالیاتی و کاهش قدرت خرید مردم که هر خط تولیدی را از پا درآورده است، مواجه شد.

با وجود این چالش ها، او که سرد و گرم چشیده فراز و فرودهای عرصه تولید است، تلاش کرده است تا با ارتقای کیفیت محصولش نظر کدبانوهای ایرانی را به محصولش جلب کند تا محصول او نیز در سبد خرید خانوارهای ایرانی جای گیرد و خط تولیدش برای چرخش زندگی کارگرانی که در این کارخانه کار می کنند سرپا بماند و حفظ شود.

عصر اترک درباره اینکه او چگونه کیفیت محصولش را ارتقا داده تا در این عرصه تولید باقی بماند مصاحبه ای را انجام داده است که در این گفت و گو می خوانید

ظرفیت تولید کارخانه رب گوجه فرنگی دشت بهار چه میزان است؟

در طول شبانه روز هزار تن گوجه فرنگی به این کارخانه وارد می شود و در طول هر دوره تولید چهار هزار تن رب گوجه فرنگی تولید می شود که البته ظرفیت اسمی این کارخانه برای تولید 10 هزار تن رب در هر دوره است.

یک دوره تولید در این کارخانه چه مدت است؟

یک دوره تولید، 12 ماه است اما اوج کاری این کارخانه طی مرداد تا آبان ماه است.

وقتی فعالیت خود را شروع کردید چه تعداد کارگر به کار گرفتید و در حال حاضر چه تعداد کارگر در این کارخانه فعالیت می کنند؟

در سال های گذشته که تولید گوجه فرنگی در این استان بیشتر بود این کارخانه سه شیفت فعالیت داشت و کارگران کار می کردند اما امسال تولید گوجه فرنگی استان کمتر شده و فعالیت کارخانه نیز به دو شیفت رسیده است.

در سال های گذشته در سه سه شیفت بیش از 100 نفر کارگر کار می کردند اما امسال با دو شیفت کار 60 تا 70 کارگر به کار گرفته شدند.

اما به طور کلی در این کارخانه 15 نفر به طور دائم کار می کنند و مابقی نه به صورت دائمی اما بیشترین زمان خود را در کارخانه حضور دارند.

گوجه فرنگی ها را از کدام مناطق خریداری می کنید؟

فقط از خراسان شمالی خرید می کنم.

در استان خراسان شمالی چند رقیب تولید رب گوجه فرنگی در سطح استان دارید؟

یک کارخانه در شهرستان فاروج فعالیت دارد اما به این کارخانه نگاه رقابتی ندارم چون این کارخانه و سایر کارخانجات از نظر کیفیت محصول به تولید کیفی کارخانه ام نمی رسند.

چه کرده اید که کیفیت محصول شما بالاتر شده است؟

محصولات گوجه فرنگی خراسان شمالی از نظر طعم و مزه از گوجه فرنگی سایر استان بهتراست و کمتر سمپاشی شده اند همچنین در خط تولیدم از افزودنی ها برای فرآوری رب گوجه فرنگی استفاده نمی کنم.

بازار فروش محصول شما کجا است؟

بازار داخلی ایران.

البته مقداری از محصول کارخانه ام را به افغانستان صادر کردم اما مقداری از سود حاصل از فروش را تحویل ندادند و بر همین اساس دیگر محصولی را صادر نکردم.

در حال حاضر وضعیت فروش شما در مقایسه با سایر برندهای داخلی ایران در بازار داخلی ایران چه وضعیتی دارد؟

از نظر من وضعیت فروش مطلوب نیست، چون خانواده ها که سالیان سال از یک برند مشخص استفاده می کنند تغییر سلیقه آنان برای امتحان سایر برندها بسیار سخت است و جایگزینی یک برند جدید به جای برندهای قبلی در سبد خانوارها زمان بر است، با این وجود، تلاش کرده ام تا بازاریابی محصول رب دشت بهار را در سبد خرید خانوارها قرار دهم.

وضعیت کنونی فروش کارخانه شما تا چه اندازه از هدفگذاری شما از فروش محصولاتتان را برآورده کرده است؟

متاسفانه الان در این کشور، امر تولید محکوم است به عللی از جمله اعمال 9 درصد ارزش افزوده مالیات، مبالغ بالای بیمه تامین اجتماعی و بهره های بالای بانکی و قیمت بالای تمام شده تولید محصول.

با این اوصاف، کارخانه پوست کلفتی مثل این کارخانه امروز غیر فعال نشود، شش ماه دیگر غیر فعال خواهد شد چون فشار بر خط تولید زیاد شده است.

تا زمانیکه وضع این باشد تولید در این سرزمین رشد نمی کند.

شما کارخانه خود را در این شرایط یاد شده چگونه حفظ کرده اید و برنامه شما برای ماندگاری چیست؟

امید به ماندگاری برای آینده ندارم چون بدهی های ما به بانک ها با گذشت هر سال در مقایسه با سال قبل تر بیشتر می شود همچنین شش ماه کار می کنیم و 16 ماه حقوق می دهیم و 13 روز کار می کنیم و 30 روز نیز بهره بانکی می پردازیم.

افزون بر این، قبوض برق از دو میلیون تومان به 20 میلیون تومان و قبوض گاز نیز از پنج میلیون تومان به 70 میلیون تومان رسیده است.

آیا سرانجام این بدهی ها و مخارج، تعطیلی کارخانه نخواهد بود.

شما این کارخانه را در این شرایط چگونه نگه داشته اید؟

من علاوه بر اینکه کارخانه دارم، گاوداری و کشاورزی هم داشته ام، بقدری فشار اقتصادی و مالی متحمل شدم که هفته قبل گاوداری ام را تعطیل کردم و گاوها را به کشتارگاه فرستادم، اما برای ادامه کار هر چه را که دارم را فدای یکدیگر می کنم تا در این عرصه تولید بمانم، با این وجود، باید بگویم که این کارخانه هم با این وضعیت اقتصادی سرپا نمی ماند و در ته ماجرا فقط کشاورزی ام برایم می ماند.

پیش بینی تعطیلی کارخانه خود را دارید؟

شکی در این موضوع ندارم چون در حال حاضر شاهد هستم که تعدادی از برندهای معروف با سابقه تر از ما هم تعطیل شدند.

شما برای حفظ کارخانه خود به دنبال راهکاری هستید یا بوده اید؟

هیچ کاری از دست ما تولید کنندگان ساخته نیست چون این مسیر پیش روی تولید در دست تولیدکنندگان نیست، مگر بهره بالای بانکی ، قبوض تامین اجتماعی و مالیات و قیمت های بالای بهای آب، برق و گاز در دست تولید کننده است، آنچه که در دست ما است خط تولید است که از 24 ساعت 20 ساعت را کار می کنیم.

دولت با ورود به موضوع رفع موانع تولید نیز کار به خصوصی را انجام نداد که راه سختی پیش روی ما وجود دارد.

برای بازاریابی محصولات خود چه کرده اید؟

بر روی انجام بازاریابی بسیار متمرکز شده ام که اگر انجام نمی دادم تاکنون در این عرصه نمانده بودم، برای ماندگاری بر روی کیفیت محصولاتم بسیار تلاش و سرمایه گذاری کرده ام.

حرف آخر؟

از تمامی مسئولان خواهش و تمنا دارم که نگذارند واحدهای تولیدی تعطیل شوند البته کار با شعار و نمایش هم به پیش نمی رود چون بهره های بالای بانکی، 90 درصد ارزش افزوده مالیاتی مانع تولید شده اند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #