قَفَـس بافی هنری زیبا از بانوان صنعتگر مینابی

مسئولین باید بستری برای رشد ترقی صنعت بومی مردمان این سرزمین را فراهم کنند و نگذارند این صنعت به دست فراموشی سپرده شود.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از میناب جنوب، قفس یکی از هنرهای دست بافتنی بانوان جنوب ایران است،صنایع دستی میناب، ریشه در تاریخ، فرهنگ، هنر و مذهب مردمان این سرزمینش دارد، سابقه تاریخی و پیشینه فرهنگی شهرستان میناب بیش از ۵ هزار سال قدمت تاریخی دارد و شاخص‌ترین گواه آن آثار باستانی و میراث فرهنگی و صنایع دستی آن است که از گذشتگان به یادگار مانده است.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, میناب جنوب,

این صنعت بومی از چوب باقیمانده نخل خرما که در گویش محلی”پَــنگ” نام دارد تهیه می شود، این صنایع دستی در گویش محلی کِفَست نام دارد ولی در عرف آنرا به قفس می شناسند.

زنان مینابی بعد ازبریدن پَنگ های نخل خرما آن را می کوبند تا کاملا نرم شود و بعد از خیساندن آن در شکل و شمایل خاصی تهیه می شود،بافندگان اصلی این هنر بومی بانوان شرق هرمزگان در شهرستان میناب بشمار می رود.

زنان بومی شهرستان میناب این هنر زیبا را از اجداد و گذشتگان خود به ارث برده اند ولی با گذشت زمان و ماشینی شدن جامعه، دختران امروزه هیچ توجهی به این صنعت بومی منطقه خوشان ندارند.

این صنایع دستی در شکل و رنگ خاصی تهیه می شود و بهترین سوغات جنوب کشور نزد میهمانان نوروزی و گردشگران خارج از کشور است، این صنایع دستی زبانزد خاص و عام می باشد.

صنایع دستی سفالی، صنایع نخیلاتی و پوشاک سنتی صنایع فعالی هستند که در حال حاضر از رونق و رواج کامل برخوردارند و همچنان به صورت گسترده تولید می شود.

یکی از ویژگی های بارز میناب وجود انواع و اقسام صنایع دستی می باشد که قدمتی چند هزار ساله دارند و قبل از عصر فلز و ماشین در شهر میناب رواج داشته است.

سازندگان آن صنایع دستی طی یک هفته وسایل ساخته شده خود را از روستاهای دور و نزدیک جهت معاملات پایاپای یا خرید و فروش به مرکز شهر می آوردند و در پنج شنبه بازار آن که شهرتی جهانی داشته به معرض فروش می رسانده ا ند.

صفیه رحیمی یکی از زنان صنعتگر روستای پشته شهوار در گفتگو با میناب جنوب گفت: زنان این منطقه تبحر خاصی در ساخت انواع صنایع دستی بومی و محلی دارند اما عدم حمایت و استقبال از این صنعتگران استبقال چندانی برای ساخت اقدام نمی کنند.

این بانوی صنعتگرافزود: این هنر زیبا به علیت عدم استقبال بانوان به فراموش سپرده شده است، این صنعت کاربردش را از روزگاران گذشته به صنعتی تزئینی تغییر یافته است.

وی ادامه داد: این صنایع دستی برای نگهداری مرغ، کبوتر، خروس، و انواع پرندگان محلی کاربرد زیادی دارد بطوری که برخی افراد هم برای تبدیل تخم مرغ ها به جوجه از آن بعنوان یک محلی امن و پنگاه مناسبی برای درامان ماندن تخم مرغ ها از تیررس حیوانات موزی استفاده می کنند.

ناصررهسپار یکی از طرفداران صنایع دستی کشور با میناب جنوب گفت: این صنایع دستی بیشتر در روستاهای اطراف میناب مثل بهمنی، شهوار، حکمی و حتی در شهرستان بشاگرد و مرکز شهر میناب توسط بانوان ساخته می شود.

حامی صنایع دستی میناب افزود: این صنایع دستی علاوه بر فروش در داخل استان هرمزگان به تهران، شیراز و اصفهان نیز فرستاده می شود.قیمت این صنایع دستی در پنجشنبه بازار میناب 50 هزار تومان است.

وی شهرستان میناب را قطب صنایع دستی جنوب کشور دانست و ابراز داشت: در راستای حفظ و تشیق و ترغیب جوانان برای احیا و جلوگیری از به فراموشی سپردن این صنعت کهن باید از بافندگان این صنعت زیبا حمایت و پیشتیبانی انجام شود.

زهرا صادقی بهمنی بانوی فعال عرصه صنایع دستی از روستای بهمنی گفت: مسئولین از بانوان صنعتگر میناب حمایت کنند و زمینه استقبال نوجوانان از این هنر زیبا فراهم سازند.

این بانوی صنعتگر گفت: دانش آموزان زیادی برای دیدن صنایع دستی به روستای بهمنی می آیند، خیلی از دانش آموزان استعداد درخشانی خوبی برای احیاء این صنعت کهن را دارند اما چون فضایی برای ادامه فعالیت صنایع دستی برای آنها فراهم نیست از این صنعت حمایت نمی کنند.

وی بیان کرد: همه مسئولین باید اهمیت این موضوع را مد نظر قرار دهند، وعده هایی که فرمانداران سابق شهرستان میناب برای راه اندازی شهرک صنعتی به صنعتگران مینابی داده اند دیگران وعده هایشان را به تحقق عملی سازند.

صادقی بهمنی اذعان داشت: مسئولین باید بستری برای رشد ترقی صنعت بومی مردمان این سرزمین را فراهم کنند، به وعده هایی که می دهند عمل کنند و نگذارند این صنعت به دست فراموشی سپرده شود.