معجون تلخ و مبتذل؛ نسخه سینمای ایران برای مخاطبان

چندان جای تعجب نیست که در این بلبشوی سینمای به اصطلاح ملی(!)، ارزش‌هایی چون خانواده، سبک زندگی دینی، امید به زندگی، معنویت، نوع‌دوستی، اخلاق و مضامینی از این دست، اساساً محلی از اعراب نداشته باشند و به جایش فیلم های مبتذل و یا تلخ و سیاه نما جولان بدهد

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از انقلاب نیوز،مجید مجیدی،فیلمساز نام آشنا و بین المللی سینمای ایران چند سال پیش در جلسه ای نسبت به شنیده شدن صدای ابتذال در سینمای کشور به شدت ابراز نگرانی کرده بود؛ نگرانی ای که البته امروز بیش از هر زمان دیگری از سوی دغدغه مندان و دلسوزان هنر هفتم وطنی احساس می شود و گاه گاهی نیز به بهانه ای ابراز می گردد اما متاسفانه گویا در بر همان پاشنه ای که بود می چرخیده و می چرخد!

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, انقلاب نیوز,

نگاهی به فیلم های کنونی روی پرده سینما به عیان نشان می دهد که متاسفانه معجونی از فیلم های تلخ به اسم فیلم های اجتماعی و روشنفکری از یک سو و فیلم های متبذل و سطح پایین به اسم توجه به خواست و ذائقه مخاطب از سوی دیگر در سینماهای کشور اکران می شود و در این میان معدود فیلم های استاندارد و ارزشمند نیز چندان مجال اکران مناسب و دیده شدن پیدا نمی کنند.

این که می بینیم در سال های اخیر فیلم هایی چون «چند کیلو آلبالو»،« من سالوادور نیستم» ، «اکسیدان» «نهنگ عنبر» جزو فیلم های پرفروش سینمای ایران هستند نشان دهنده آن است که متاسفانه بر اثر سیاست های غلط سینمایی ، سطح سلیقه و ذائقه مخاطب به شدت نازل شده و باید برای این روند نگران کننده فکری کرد.

چندسالی است که بر نگرانی های مقام معظم رهبری از وضعیت فرهنگی افزوده شده چنان که ایشان سال گذشته از عبارت ولنگاری فرهنگی در یکی از بیانات خویش نشان دادند که بی شک بخشی از این ولنگاری متاثر از فضای نامساعد فرهنگ و هنر کشور خاصه در هنر – صنعت پرمخاطبی چون سینماست.

در این بین، جای بسی تاسف است که سازمان سینمایی در دوره جدید فعالیت خود بیش از آن که درباره سامان دادن به وضعیت بغرنج فیلم‌های سینمایی برنامه جدی داشته باشد، صرفاً زمان را به حرف زدن و شعار دادن گذرانده و اصلی‌ترین کارش را بر رفع توقیف آثار مسئله‌داری چون فیلم "خانه دختر" متمرکز کرده‌است؛ فیلمی که در آن بازیگران شاخصی نیز به ایفای نقش می پردازند اما با این حال در تاروپود روابط انسانی قصه خود، رویکردی ضد مردانه و فمینیستی دارد ، ضمن آن که یکی از کاراکترهای مهم فیلم با بازی "رویا تیموریان" در نقش زن به ظاهر مذهبی دارای خوی و خصلت دیکتاتورمنشانه و بداخلاقانه ای دارد.

از این حیث چندان جای تعجب نیست که در این بلبشوی سینمای به اصطلاح ملی(!)، ارزش‌هایی چون خانواده، سبک زندگی دینی، امید به زندگی، معنویت، نوع‌دوستی، اخلاق و مضامینی از این دست، اساساً محلی از اعراب نداشته باشند و به جایش فیلم های مبتذل و یا تلخ و سیاه نما جولان بدهد.

انتهای پیام/

,
,

انتهای پیام/

]