دانشگاه به کدام سو خواهد رفت؟

جریانی مرموز در تلاش است تا دانشجویان را از کنشگری در معادلات سیاسی و اجتماعی برحذر داشته و آنها را از عواقب اظهار نظرهای متناسب با دوران دانشجویی بترساند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت- جنبش دانشجویی در ایران همواره با کلیدواژه «اعتراض» از مصدر «برنتافتن» عجین بوده است. اعتراضی که گاه به شهادت 3 دانشجو در جریان سفر معاون رئیس جمهور آمریکا به ایران در اوایل دهه 30 می انجامد، گاه به تسخیر سفارت ایالات متحده در سال 58 منجر می شود و گاه زمینه ساز چالشی بزرگ در اواخر دهه 70.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,

جنبش دانشجویی در دوران های مختلف با فراز و فرودها، چالش ها و دستاوردهای گوناگونی همراه بوده است اما در هیچ دوره ای ماهیت نقادانه خود را از دست نداده است. دانشجویی که در 16 آذر 32 به تحقیر غرور ملی اعتراض می کند و در راهش جان می دهد همان دانشجویی است که پرچمدار مبارزه با فساد و اشرافی گری مسئولان در دهه 80 و 90 می شود.

هرچند بن مایه تمام جنبش های دانشجویی از ابتدای تاسیس دانشگاه در ایران تاکنون «اعتراض» بوده اما در مقاطعی، پیکان این اعتراضات با هدایت های پیدا و پنهان عناصری خارج از دانشگاه تغییر جهت داده و کارکردهایی غیرحقیقی درپی داشته است.

از سویی دیگر در سالهای اخیر جریانی مرموز در تلاش است تا دانشجویان را از کنشگری در معادلات سیاسی و اجتماعی برحذر داشته و به انحاء مختلف آنها را از عواقب اظهار نظرهای مقتضی دوران دانشجویی بترساند.

نگارنده معتقد است این جریان نه تنها نسبتی با مبانی انقلاب اسلامی، اندیشه های امام و رهبری نداشته و ندارد بلکه اگر دقیق تر بنگریم آگاهانه و یا از روی غفلت، دقیقا در نقطه مقابل آن ایستاده است. امام خمینی (ره) دانشجویان و دانشگاهیان را قوه متفکر ملت می داند و رهبر انقلاب اسلامی نیز به صراحت از دانشجویان می خواهند نسبت به موضوعات پیرامون خود حساس باشند و در خصوص آنها تحلیل ارائه کنند.

بدیهی است دانشجویی که نسبت به مسائل پیرامون خود حساسیتی نداشته باشد و یا حساسیت وی به سمت و سویی خاص سوق داده شده باشد نه تنها بر محیط خود موثر نخواهد بود بلکه متاثر از شرایط و پدیده های متنوع اجتماعی صرفا ادامه حیات خواهد داد حال آنکه بسیاری از همین پدیده ها، نحوه ادامه حیات او را تعیین خواهند کرد. این گزاره به وضوح نشان می دهد چنانچه جنبش دانشجویی در برابر وقایع سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشور از کنشگری مطلوبی برخوردار نباشد به عنوان پدیده ای مانند بسیاری از پدیده ها در معادلات هضم خواهد شد و جایی که قرار بود به پایگاهی برای تولید ابتکار و خلاقیت تبدیل شود از دستیابی به هدف خود باز خواهد ماند.

مسعود تبریزی

, مسعود تبریزی ,

انتهای پیام/

]