مسئول میراث فرهنگی شهرستان سرایان:
حوله بافی سنتی در سرایان احیا شد
مسئول میراث فرهنگی شهرستان سرایان گفت: یکی از مهمترین اقدامات در زمینه صنایع دستی ، احیاء حوله بافی در شهرستان سرایان است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ محمد عرب مسئول میراث فرهنگی شهرستان سرایان امروز صبح در گفت و گو با سرایان بیدار گفت:سابقه دستبافی در ایران به هزاره‌های قبل از میلاد می‌رسد و نخستین نشانه‌ای که از وجود پارچه منسوج در ایران موجود است، متعلق به 4000 سال قبل از میلاد است، که طی حفریات انجام شده در شوش به دست آمده است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سرایان بیدار,وی افزود:در گذشته صنایع دستی؛ بدون آنکه کسی اطلاعات و آگاهی درباره آنها به جامعه بدهد، به عنوان بخشی از زندگی روزمره استفاده و از نسلی به نسل بعد منتقل می‌شد. در روند تکاملی صنایع دستی غالبا مشاهده می‌شود که این صنایع در تقابل با صنایع جدید، از مبانی و ریشه سنتی خود فاصله گرفته و دستخوش تغییرات دنیای مدرن شده‌اند
,مسئول میراث فرهنگی شهرستان سرایان اظهارکرد:حوله‌بافی نوعی فرآورده نساجی سنتی است که به کمک دستگاه بافندگی چهار وردی تولید می‌شود. ازجمله خصوصیات این رشته از صنایع دستی این است، که اولا کلیه‌ی مراحل سه‌گانه بافندگی با حرکات دست و پا انجام می‌شود. ثانیا امکان استفاده از پودهای رنگی به میزان نامحدود و همچنین تنوع طرح بافت با در اختیار داشتن و کنترل حرکات وردها میسر می‌شود.
,عرب گفت: هنر حوله بافی در بهمن ماه 1392 با پیگیری های فراوان و با توجه به اینکه حتی لوازم حوله بافی برای مردم تبدیل به شی موزه ای شده بود ، دوباره جان تازه گرفت و اولین دوره آموزش با شرکت 10 نفر برگزار گردید و این شروع سرایان برای فعالیت در سایر رشته های صنایع دستی بود.
,وی خاطرنشان کرد : متاسفانه در زمان برگزاری دوره آموزشی و احیاء این رشته ، عده ای باور نداشتند که این هنر به این سرعت با استقبال مردم مواجه شود و رونق بگیرد ولی خوشبختانه نه تنها به سرعت گسترش یافت که علیرغم وجود فضای رقابتی توانست جای خود را در نمایشگاههای صنایع دستی سایر استان ها هم باز کند و اغلب ، صنعتگران شهرستان بعنوان نمایندگان استان در نمایشگاههای مختلف شرکت کرده اند.
,مسئول میراث فرهنگی شهرستان سرایان بیان داشت : از اواخر سال 92 تا کنون 15 دوره آموزشی در سطح شهرستان و در شهرهای سرایان ، آیسک ، سه قلعه و روستاهای بغداده ، کریمو ، مصعبی ، زنگو و چاه غیاث برگزار شده و مجموعاً 150 نفر آموزش دیده اند و گواهی آموزش دریافت کرده اند. از بین افراد آموزش دیده 51 نفراقدام به راه اندازی کارگاه نموده و جزء شاغلین این رشته می باشند.
,عرب تصریح کرد: احیاء این رشته از ابتدا با نیت سرمایه گذاری بخش خصوصی صورت گرفت و خوشبختانه این برنامه ریزی به نتیجه بسیار مطلوبی رسید و تا کنون سه نفر در این رشته سرمایه گذاری کرده اند که کارگاه حوله بافی پارند در شهر سه قلعه با 7 نفر شاغل حوله بافی ، طرح پشتیبان کارگاه زمرد در شهر سرایان و روستاهای کریمو و دوحصاران با 16 نفر شاغل در این رشته ، و طرح پشتیبان کارگاه تار و پود در روستای چرمه با 6 نفر اشتغال و طرح پشتیبان حوله بافی روستای مصعبی با 6 نفر اشتغال که مجموع این 4 طرح باعث اشتغال 35 نفر گردیده و 16 نفر دیگر هم بصورت انفرادی مشغول فعالیت هستند.
,وی همچنین افزود : اهمیت این احیاء این رشته در شهرستان زمانی بیشتر می شود که اولاً می بینیم راه اندازی هر شغل در سایر حوزه ها چقدر سخت و با چالش مواجه است و دوماً احیاء این رشته باعث احیاء رشته چادر شب بافی و ثبت آن در فهرست میراث معنوی کشور به نام شهرستان سرایان گردیده است.
,مسئول میراث فرهنگی سرایان اظهارداشت : از ابتدای حضور در شهرستان سرایان برنامه ریزی لازم برای احیاء حداقل یک رشته در سال انجام گرفت و در سال 92 حوله بافی ، سال 93 جاجیم بافی ، سال 94 سفالگری ، سال 95 چادر شب بافی و سیاه چادر عشایری و در سال 96 میناکاری و نمد مالی احیاء گردید و خوشبختانه تمامی این رشته ها دارای کارگاههای تولیدی در سطح شهرستان می باشند و حضور فعالی در نمایشگاههای صنایع دستی در سطح کشور دارند و در اکثر نمایشگاههای خارجی نیز متقاضی هستند که البته هنوز زمینه حضور صنعتگران در این نمایشگاهها فراهم نشده که با حل شدن مشکل بسته بندی این مهم نیز میسر خواهد گردید. در گذشته سرایان فقط بنام آهنگری و زنگوله سازی شناخته می شد و در نمایشگاهها حضور می یافت ولی امروز علاوه بر شهرت زنگوله های سرایان ، هنرمندان و صنعتگران شهرستان در رشته های سفالگری ، میناکاری ، جاجیم بافی ، حوله بافی ، پارچه بافی ، چادر شب بافی ، گلیم بافی ، تراش سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی و... در اکثر نمایشگاهها حضور دارند.
,به گفته عرب : شیوه بافت حوله به این صورت می‌باشد که: ابتدا نخ‌های پنبه‌ای را به وسیله چرخ ریسندگی و چرخ ماسوره تهیه‌کرده و سپس در یک فضای باز به وسیله تعدادی چوب نازک و هم اندازه به اصطلاح محلی "چله‌ها را دوانید". بعد نخ‌های پیچیده شده به دور چوب‌ها (فاصله هر کدام از چوب‌ها یک متر می‌باشد) را به دور یک چوب بزرگ و ثابت شده به نام "نوورد" می‌پیچیند. جهت بافت می‌بایست نخ‌ها را با ماکو ردکرده و بعد از هر بار نخ ردشده دنده یا "دفتین" که به سمت جلو و عقب آورده می‌شود، نخ‌ها کوبیده و پارچه بافته می‌شود. وقتی ماکو از سمت راست رد می‌شود پاتلک سمت چپ با پا به حرکت در‌آمده (و بالعکس) و وردها را جابه‌جا می‌کند. به هراندازه که پارچه بافته می‌شود متی و دستکش به وسیله هنرمند به حرکت درمی‌آید تا پارچه بافته‌شده جمع و به دور چوب قطوری به نام "بالین "پیچیده شود. هنر حوله‌بافی با ترکیب رنگ‌ها در کل پارچه و حاشیه کار با خلاقیت خود هنرمند تولید می‌شود. البته ممکن است برای طراحی یک بافته از نمونه‌هایی استفاده شود که در زمان گذشته کاربرد داشته‌است.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه