هر کاری هم کنید، 88 را فراموش نمی کنیم

در چنین فضایی، به اصطلاح روشنفکرانی که میراث خوار انقلاب شده بودند، طی 16 سال توسعه اقتصادی و سیاسی، انقلاب را از صراط مستقیم خود منحرف ساختند و بار دیگر کشور و ملت را به بیراهه غربی شدن کشیدند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از نسیم زنجان،وحید کریمی در یادداشتی نوشت، نشستِ گَرد گُذر زمان بر سر وقایع و رویدادها، هرچند باعث کمرنگ شدن جزئیات می شود، اما اِشراف کلی بر رویدادها را پررنگ تر می کند و تحلیلگران را قادر می سازد تا حوادث جزئی و مقطعی را در بطن رویدادهای کلی و دنباله دار ببینند و تحلیل کنند. وقایع پسا انتخاباتی سال 1388 شمسی نیز از این منظر در بطن رویداد بزرگتری قابل ارزیابی است؛ رویدادی که وقایع دیگری از جمله حوادث کوی دانشگاه سال 1378 شمسی را نیز در بر می گیرد و دامنه دید را از روزنه ای صرفا سیاسی به افقی فلسفی و تاریخی می کشاند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, نسیم زنجان,

جامعه ایرانی به عنوان بخشی از جهان اسلام در حالی با تمدن جوان، پرانرژی و پرهیمنه غرب مواجه گشت که همچون همه اجزای تمدن اسلامی دوران افول و محنت خود را سپری می کرد و از این رو به راحتی مرعوب هیمنه صنعتی-نظامی این تمدن تازه از گَرد راه رسیده شد و یگانه راه نجات و سعادت خود را در غربی شدن از فرق سر تا نوک پا یافت !

به موازات این جریان، نظام سرمایه داری جهانی هم افزایش قدرت و ثروت خود را در گروی ترویج سبک زندگی غربی در سراسر جهان دید و بر همین اساس گسترش نفوذ فرهنگ غربی در اقصی نقاط کره زمین را وجهه همت خود ساخت؛ و از همین رو بود که در یک برهه تاریخی خاص در کشورهایی چون ایران و ترکیه و افغانستان و ... زمامدارانی با پشتیبانی اَربابان جهان سرمایه داری بر سر کار آمدند که جز غربی کردن این کشورها دغدغه دیگری نداشتند.

البته بروز موانعی چون شعله ور شدن جنگ های جهانی و وقوع انقلاب بلشویکی روسیه و شکل گیری بلوک شرق و قیام های ضد استعماری آسیا و آفریقا، روند غربی سازی جهان را با اخلال و تأخیر مواجه ساخت؛ به نحوی که کشوری چون ایران علیرغم تمام کوشش های رژیم وابسته و غرب زده پهلوی طی چند دهه حاکمیت این خاندان، در راه غربی شدن مسیر ناچیزی را پیمود.

با این وجود، جامعه ایران به سبب بنا شدن بر یک شالوده استوار توحیدی و دارا بودن یک هویت اصیل دینی، طی کردن همین مسیر کوتاه غربی شدن را نیز برنتابید و در مواجهه با آن دست به انقلابی تمام عیار زد. انقلاب اسلامی ملت ایران هرچند در صورت، ضد نظام فاسد پهلوی و ساختار پوسیده شاهنشاهی بود؛ اما در سیرت، پنجه در پنجه هیولای مدرنیته انداخت که به مدد جادوی تکنولوژی و ارعاب ماشین جنگی خود به یکِه تاز دنیا بدل شده بود.

اما فرآیند مدرن سازی جهان با آغاز عصر انفجار اطلاعات و ظهور ابزارهای نوین رسانه ای چون ماهواره و اینترنت و موبایل وارد مرحله پیچیده تری شد و شتابی روزافزون گرفت. بدین سان سراب جذاب و فریبنده غربی با جلوه گری برای انسان معاصر، تمام مردم جهان به سکونت در آرمانشهر مدرن فرا خواند. و اینچنین بود که این بار باورها، ارزش ها، رفتارها و مصنوعات جهان غرب همچون سیلی ویرانگر به سایر نقاط جهان سرازیر شد و تا بدانجا پیش رفت که حتی جامعه مسلمان و انقلابی ایران را نیز به مسخی آخرالزمانی دچار کرد، آنچنانکه عده ای از نسل جوان و تحصیل کرده ایران با بر زبان آوردن نام نیچه و سارت و فروید ژست فیلسوفانه بگیرد، با ادا و اطوار غربی فخر متمدنانه بفروشد و با تمسخر انقلاب و دفاع مقدس ادای روشنفکری در بیاورد.

و در چنین فضایی، به اصطلاح روشنفکرانی که میراث خوار انقلاب شده بودند، طی 16 سال توسعه اقتصادی و سیاسی، انقلاب را از صراط مستقیم خود منحرف ساختند و بار دیگر کشور و ملت را به بیراهه غربی شدن کشیدند. اما دواندن 16 ساله ملت در پی سراب ناکجا آباد توسعه، جامعه را نسبت به کسانی که پس از سال ها تکیه زدن بر اَریکه قدرت حال متکبرانه با توده های مردم سخن می گفتند و علیرغم سال ها اشغال مناصب قانون گذاری و اجرایی مزورانه نسبت به مشکلات کشور ژست طلبکارانه می گرفتند و همچنان خود را یگانه منجی ایران می دانستند؛ ناراضی و منزجر ساخت.

بدین ترتیب بخش قابل توجهی از مردم به تدریج از این طبقه نوظهور نوکیسه فاصله گرفتند و راه نجات خود را در کسانی جستند که بیرون از این حلقه بسته بودند. حوادث سال 1388 حاصل طغیان همین طبقه اشرافیت شبه مدرن علیه همه طبقات فرودستی بود که پس تحمل سال ها رنج و عذاب و تحقیر زبان به شِکوه گشوده و دست رد به سینه آنها زده بودند، و قیام تاریخی نهم دی ماه 1388 ملت، پاسخی کوبنده به گستاخی ها و زیاده خواهی های این اقلیت خودخواه و متکبر بود که حاضر به قبول شکست و پذیرش وزن و جایگاه حقیقی خود در میان اقشار و طبقات ملت نبود.

انتهای پیام/

]