مطالبه ای که مسئولان نشنیدند؛

• دوشنبه ۰۲ بهمن ۱۳۹۶ ۱۴:۱۴
• کد خبر : 1285135

• اخبار
• سایر رسانه ها

کسی خواهان تجمع و اعتراض در شهرستان نیست، نه مسئولش و نه آن کارگر مظلومش، همه دوست دارند تا مشکلات در زیر سایه وحدت و همدلی حل شود اما نباید اسباب را برای بعضی از این حاشیه های مردود و مطرود فراهم ساخت.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آوای نطنز، «مجتمع فولاد نطنز حقوق کارگران خود را نمی دهد»، این جمله ای است که بسیاری از کارگران، کارفرمایان، مسئولان شهرستان و بیش از همه خانواده کارکنان فولاد نطنز را به خود مشغول کرده است.

بارها در مورد مطالبات کارکنان مطالب مختلف نوشته شده است (اینجا) اما به نظر می رسد دیگر گوشی برای شنیدن فریادهای کارکنان با انواع گلایه ها از قبیل حقوق معوقه، پرداخت نشدن حقوق سال گذشته، حق بیمه، چک های برگشت خورده، کودک خردسال بیمار، طلبکار، صفر شدن توان خرید، رد میهمان و خویشان به بهانه های مختلف به خاطر ناتوانی از پذیرایی از وی و غیره وجود ندارد.

گلایه ها ابتدا از کارکنان شروع شد و گاهی از اوقات همسران و فرزندان کارکنان هم وارد میدان گلایه، انتقاد، فریاد، ناله و التماس هم می شدند اما تمامی این مراحل تاکنون برای تحصیل منافع قانونی ناکام مانده و اگر هم تلاشی از طرف بالادستی ها انجام شده است اما تاکنون این تلاش ها به نقطه امیدوار کننده ای نرسیده است.

التماس ها برای احقاق حقوق ره به جایی نبرد تا این که حدود یک ماه قبل عرصه بر کارکنان چنان تنگ آمد که تصمیم بر تجمع در مقابل فرمانداری گرفته شد، اما با ترفندهای گوناگون از طرف مدیران مجتمع، این تجمع هم به ضرب زور، وعده و یا تهدید به اخراج هم که شده بود صورت نگرفت و در قبال آن وعده  یک هفته ای برای پرداخت حقوق ها به کارکنان داده شد که این وعده هم عملی نشد.

البته این گفتار و وعده درمانی نیز به صورت پررنگ مسبوق به سابقه نیز هست تا جایی که جمعی از کارکنان فولاد از آن به توهین به شخصیت یاد می کنند اما در هر بار از آفتابی شدن مدیران در جمع کارکنان و وعده درمانی آن ها، بازهم امیدها زنده می شد اما چه فایده که چند برابر این روزها و هفته ها هم به سر می آمد و خبری از پیامک های واریز نمی شد که نمی شد.

همسران یکی از کارکنان فولاد در فضای مجازی در پیامی خطاب به استاندار و مسئولان شهرستانی چنین نوشت: شمای مسئولی که به هر صورت زورتان به رئیس کارخانه فولاد نمی رسد، تو را به خدا تکانی به خودتان بدهید و خود را جای ما بگذارید، ۱۰ ماه حقوق عقب افتاده داریم حقوقی هم که می دهند را نصف می کنند، نیمش را مثلا امروز و نیمی از آن را هر وقت دلشان خواست می دهند، ناهار و شام هم به گردن کارگران افتاده است، آخر گناه آن ها چیست که تا این حد شرمنده زن و بچه شده اند تاکی باید صلواتی کارکنند، شما مسئولید و در دنیا و آخرت باید جوابگو باشید.

هیچ کسی خواهان تجمع و اعتراض در شهرستان نیست، نه مسئولش و نه آن کارگر مظلومش، همه دوست دارند تا مشکلات در زیر سایه وحدت و همدلی حل شود اما نباید اسباب را برای بعضی از این حواشی های مردود و مطرود فراهم ساخت، موضوعی که نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه اصفهان هم در خطبه های نماز جمعه این هفته آن هم دقیقا با ارائه مثالی به موضوع مطرح شده در حوزه معوقات دستمزدی به آن اشاره و تاکید کرد: اگر واقعا بودجه هم کم دارید حقوق کارمند، کارگر و پرستار را عقب نیندازید، بارها گفته ام حقوق ناچیز آن ها را با تاخیر پرداخت نکنید؛ اگر جای آنها بودم هرگز پول کارگر را عقب نمی انداختم و گاهی همین مسائل عاملی برای ایجاد اغتشاشات می شود.

البته از تذکرها و پیگیری مسئولان ارشد در شهرستان نیز نباید غافل شد، بعضی ها کار خود را برحسب میزان ظرفیت و وظیفه خود انجام داده اند و بعضی هم پیگیر هستند اما در این میان بعضی هم که به کارکنان مظلوم بیش از همه نزدیک تر هستند نشان داده اند که رسیدگی به وضعیت پرداختی کارکنان دور از شان آن ها است!

پرواضح است که دیگر کارکنان فولاد آن هم با معوقات 10 ماهه نسبت به وعده ها، بخش نامه درمانی، دیدارهای کذایی و غیره مقاوم شده اند، آن ها موقعیتی را تحمل می کنند که به طور حتم یک مسئول دیگر نمی تواند فشار «یک دهمی» آن را نیز تحمل کند، تصور فرضیه «خود را جای وی بگذار» هم شاید در خاطرشان نگنجد چه رسد به لمس حقیقی و واقعی آن، پس این کار همت مضاعفی را می طلبد، همتی که هرچند امروز هم بسیار دیر شده است ولی باید خدا را شکر کرد که می توانست حواشی رقم بخورد که جمع کردنش کاری به مراتب سخت تر از پرداخت معوقات خواهد بود.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #