گزارشی از بیمارستان شهید محلاتی تبریز به مناسبت روز پرستار؛

• سه‌شنبه ۰۳ بهمن ۱۳۹۶ ۱۰:۴۲
• کد خبر : 1285510

• اخبار
• سایر رسانه ها

هرچند پرستاران شب و روز را از یاد برده‌اند و به هنگام درد و بیماری و بحران آنان مرهم دردهای دیگرانند اما شاید تنها در یک روز و آن هم روز "پرستار" با شاخه گلی از آنان یاد شود یا در اوج خواسته‌ها مسئولین به نامگذاری یک خیابان به نام آنان بسنده می‌کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از آناج، گاهی برخی واژه‌ها در غبار تکرار چنان پیچیده می‌شوند که تنها نامی از آنها باقی می‌ماند و یا گاه برخی واژه‌ها چنان عظمت خود را در لابلای روزمرگی‌های دنیا از دست می‌دهند که جلدی خالی از نامی بزرگ به یاد می‌ماند، یکی از این واژه‌ها نام مقدس " پرستاری" و کلمه وصف‌ناپذیر "عشق" می‌باشد که این روزها شاید در کوچه و خیابان معنای معنوی خود را از دست داده است اما کم نیستند کسانی‌که حرف به حرف این واژه را به صورت واقعی معنا می‌کنند.

3 بهمن روز پرستار مصادف با سالروز ولادت حضرت زینب (س)، پرستار دشت کربلا می‌باشد و به بهانه این روز سری به بیمارستان محلاتی تبریز زدیم تا ضمن صحبت و شنیدن مشکلات قشری که تنها درد و بیماری مردم را می‌بینند و همگان انتظار لبخند و مهربانی از آنان دارند را بشنویم، اگرچه همیشه استشمام بوی بیمارستان و الکل برایم سخت بوده اما مقایسه چنین مشکلی در مقابل مشکلات پرستاران و لبخند تمام نشدنی آنها مساله‌ای حقیر به نظر می‌رسد.

کمبود نیروی پرستاری و استرس شغل پرستاری اصلی‌ترین مشکلات پرستاران است

رحیم کارگر 28 ساله و ورودی سال 88 رشته پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی می‌باشد، بلافاصله بعد از اتمام درسش در بیمارستان شهید محلاتی تبریز مشغول به کار شده و شغلش را توفیق اجباری می‌داند که تبدیل به عشق شده است، این پرستار جوان در خصوص دلیل انتخاب این رشته عنوان می‌کند: "بر اساس انتخاب رشته‌ای که داشتم در رشته پرستاری پذیرفته شدم و به نوعی این اتفاق توفیق اجباری بود اما کم کم با گذشت زمان از طول دوران تحصیل و دیدن محیط کار و برخورد با بیماران عشقم به این رشته افزوده شد."

وی ادامه می‌دهد: "به هیچ‌وجه از انتخاب شغل پرستاری پشیمان نیستم و نسبت به زمانی که داشتم بهترین انتخاب را انجام دادم واز خدمت به بیماران خوشحالم و احساس رضایت دارم، ما در اینجا با درد و آلام بیماران مواجه هستیم و وقتی کمکی در جهت تسکین این درد انجام می‌دهیم موجب رضایت و خوشحالی ما می‌شود."

کارگر در پاسخ به اینکه شیفت‌های کاری شب و ساعت‌های فعالیت در بیمارستان مشکلی در مسائل خانوادگی به وجود آورده یا نه توضیح می‌دهد:" پرستاران در هرکجای دنیا که باشند این سختی‌ها ضمیمه شغلشان است، حداقل دوبار در هفته شیفت شب کاری را سپری می‌کنیم که مشکلات زیادی را به وجود می‌آورد و حتی برای برخی از پرستاران تازه‌کار و در برخی بخش‌ها نیز تعداد شیفت‌های شب افزایش پیدا می‌کند؛ البته نه تنها در شیفت‌های شب بلکه در شیفت روز نیز پرستاری جز مشاغل سخت و سنگین به شمار می‌رود و خانواده‌های ما نیز این شرایط کاری را پذیرفته‌اند."

وی تاکید دارد: "خانواده‌های پرستاران این مشکلات را به عنوان جزء انکارناپذیر و جدا نشدنی کار ما قبول کرده‌اند، البته به جز این مشکلات یکی از مشکلاتی که تمام بیمارستان‌های کشور با آن مواجه هستند کمبود نیرو، فشار کاری بالا به ویژه در شیفت‌های شب می‌باشد؛ علاوه بر آن چون ما با آلام مردم سروکار داریم از نظر روحی نیز فرسایش بیشتری داریم و استرس کار را به خانواده منتقل می‌کنیم و از این نظر رشته پرستاری بسیار سخت است."

پرستار جوان بیمارستان شهید محلاتی در خصوص اینکه آیا تاکنون عضوی از خانواده‌اش در اینجا بستری شده و آیا تغییر رفتاری بین بستگان و بیماران وجود دارد تصریح کرد:" پیش آمده است که از بستگانمان در این بخش و یا بخش‌های دیگر بستری شده اند اما همان خدمات درمانی که به دیگران می‌دهیم به آنان داده‌ایم هرچند شاید به دلیل خویشاوندی رفت‌وآمد بیشتری با آنها داشته‌ایم اما دیگر مریض‌ها را نیز مانند پدر و مادر و برادر خود می‌دانیم و با آنها رفتار می‌کنیم."

اگر عشق به شغل پرستاری نباشد کسی در شغل پرستاری دوام نمی‌آورد

مترون بخش داخلی زنان نیز یکی دیگر از پرستارانی خوش‌خلقی بود که با تمام حوصله به وضعیت بیماران رسیدگی می‌کرد و این بار بیماران بودند که پیشنهاد مصاحبه پرستار خوش اخلاقشان را به ما دادند:" ذاتا انسان تنوع‌طلبی می‌باشم و دوس دارم بخش‌های مختلفی را تجربه کنم و اگر کسی به این کار علاقه نداشته باشد نمی‌تواند کار کند زیرا واقعا کار بسیار سختی است،شب‌کاری و بی‌خوابی از یک طرف و روحیات بیماران مختلف که در هنگام بیماری مانند کودکان می‌شوند از طرف دیگر باعث می‌شود که این شغل بسیار سخت و طاقت‌فرسا شود."

وی ادامه داد:" برای مریض به هر اندازه‌ای که زمان بگذاری بازهم کم است و کسی که عشق و علاقه‌ای به این کار نداشته باشد شاید بتواند کار بکند اما بیماران راضی از اینجا نخواهند رفت و رضایت مریض بسیار مهم است."

این پرستار باتجربه با اشاره به مشکلات پرستاران عنوان کرد:"عمده مشکلات پرستاران بحث حقوق و مزایا است که رفته رفته در حال بهبود می‌باشد، بازنشستگی پرستاران با توجه به سختی کار در 25 سال خدمت بود اما به تازگی زمزمه‌هایی مبنی بر افزایش پنج شاله شنیده می‌شود که امیدواریم تحقق نیابد زیرا سختی کار شغل پرستاری برای همه مشخص است."

200نفر کادر پزشکی و 150 تخت فعال در بیمارستان شهید محلاتی وجود دارد

علیرضا روزگاری مترون بیمارستان شهید محلاتی تبریز است که 25 سال سابقه کار دارد،این سرپرستار باسابقه در پاسخ به آمار پرستاران این بیمارستان توضیح داد:" در این بیمارستان 200 کادر پرستاری و بیش از 150 تخت فعال دارد که کسانیکه در اینجا بستری می‌شوند خدمات پرستاری با کیفیت عالی دریافت می‌کنند، سه شیفت صبح و عصر و شب داریم که مطابق با قانون کار هر پرستار در هفته 44 ساعت مشغول به خدمت می‌باشد."

وی افزود:" کمبود نیروی پرستاری رد همه جا وجود دارد اما خوشبختانه در این بیمارستان حاد نیست و به گونه‌ای شیفت‌ها را تنظیم می‌کنیم که مشکلی پیش نیاید اما نوع شغل پرستاری از شغل‌های سخت و زیان‌آور می‌باشد،اما در کل شغل پرستاری با توجه به سختی و زیان کار حقوق و مزایای متناسبی ندارند و شب‌و روز و اوقات تعطیلی ندارند."

روزگاری به نیاز روحیه عالی به دلیل برخورد مرتب پرستاران با بیماران و همراهان آنان اشاره دارد و تاکید می‌کند:" وضعیت مالی و اجتماعی پرستاران نسبت به 25 سال گذشته بسیار تغییر یافته و رشته تخصصی شده و جز 8 رشته برتر علوم تجربی می‌باشد قبلا کسی خجالت می‌کشید بگوید پرستارم اما امروز با افتخار می‌گوییم پرستاریم چون فهم و دانش مردم بالا رفته و هم این شغل را می‌شناسند."

وی در پاسخ به اینکه در هنگام انتخاب این شغل به عنوان یک مرد دید جامعه به پرستار مرد چگونه بود ادامه می‌دهد:" پرستار تنها در بیمارستان مشغول به کار نیست و در شرایط بحرانی و زلزله و جنگ هم پرستار نقش فعالی دارد و از این منظر برای ما پرستار مرد بسیار قابل‌ قبول‌تر نمود دارد."

با کادر پرستاری بیمارستان شهید محلاتی که خداحافظی می‌کنیم در حیاط بیمارستان و جلوی ورودی بخش خانواده‌ای را می‌بینیم که صدای گریه‌هایشان در باد سرد زمستان عجیب چشم و دل را می‌سوزاند مادری که ناله‌های جانسوز در غم از دست دادن فرزند سر می‌دهد و مردان فامیلی که سعی در آرام کردنش دارند دل رهگذران را خون می‌کند ورودی درب بیمارستان نیز نشانی از همین خانواده عزادار دارد و مادری در آغوش پسر یا برادرش به آرامی می‌گرید، دیدن این صحنه هرچند کوتاه و گذرا دل بینندگان را می‌سوزاند اما من همچنان در فکر پرستارانی هستم که زینب‌وار هر روز این صحنه‌ها را دیده و خواهند دید.

پرستارانی که باید آلام دیگران را تسکین دهند و مرهم زخم‌های تنهایی و بیماری‌شان باشند و لبخند به لب با دلی خونین بر بالین این بیماران حاضر شوند، دور از واقعیت نیست که اگر حرف به حرف واژه عشق با این شغل عجین نباشد هیچ انسانی نمی‌تواند به تنهایی مرهم نهادن به درد بیماران را به دوش کشد.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #