پنجم جمادی الاول روز میلاد بانوی صبر و استقامت به‌عنوان روز پرستار نام‌گذاری شده است؛ هر چند در این روز برنامه‌های زیادی برای قدردانی از این سفیدپوشان زحمت‌کش انجام می‌شود، اما نمی‌تواند کمی ‌از تلاش‌های شبانه‌روزی آنان را جبران کند و پاسخی برای از خودگذشتگی آنان باشد.

سایه این سفیدپوشان مهربان نه‌تنها جسم بیمار را درمان می‌کند، بلکه دم مسیحایی‌شان روح بیمار را سامان می‌بخشد، بیمارانی که مجبورند اندوه دردهایشان را تحمل کنند با دیدن پرستار دل‌سوز جان تازه می‌گیرند، پرستارانی که از جنس خودشان هستند و دردهایشان را لمس می‌کنند.

پرستاری از لحظه طلوع اسلام تا به‌حال قداست خاص خود را داشته است، تاریخ اسلام پرستارانی چون ام‌سلمه، ربیع، ام‌سنان، لیلا غفاری را نشان می‌دهد و در راس آنان حضرت فاطمه زهرا(س) و حضرت زینب(س) بوده‌اند که با کمال اخلاص به‌بیماران رسیدگی می‌کردند و آن‌چنان مقام پرستار در صحرای کربلا اعتبار بخشیده شد که امروز شاهد نامی ‌در تقویم برای سپاس از این وارثان معدن عاطفه هستیم.

پرستاری فقط عشق می‌خواهد

احمد میرزایی، با وجود گذشت 29 سال کار در این حرفه به عشق خستگی‌ناپذیرش اشاره کرد و گفت: همیشه در فکر کمک به بیماران بودم در میان فامیل، آشنایان و حتی غریبه‌ها بیماری می‌دیدیم از اینکه نمی‌توانستم دردهایشان را تسکین دهم ناراحت می‌شدم و این روحیه باعث شد به سمت پرستاری بروم و خدا را شاکرم که این موقعیت را نصیبم کرد.

وی با بیان فعالیت‌هایش در این عرصه عنوان کرد: به مدت هفت سال در درمانگاه 17 تیر محمودآباد بودم و بعد از آن در بیمارستان امام رضا(ع) سرپرستار، سوپروایزر و در این چند سال اخیر مدیر بیمارستان امام رضا(ع) شدم.

میرزایی پرستاری را فقط عشق دانست و افزود: هیچ وقت در پرستاری اولویت پول نمی‌تواند باشد، پرستاری که به‌فکر آن است فقط شیفت کاری‌اش تمام شود نمی‌تواند از شغلش راضی باشد؛ این حرفه فقط باید عاشق مردم بود تا بتوان از پس سختی‌های آن دوام آورد.

وی پرستاری را فاقد از نگاه مادی عنوان کرد و یادآور شد: وقتی بیماری وارد می‌شود فقط به سلامتی‌اش فکر می‌کنیم، اصلا موقعیت شغلی و یا طبقه اجتماعی‌اش برایمان ملاک نیست می‌خواهد ندار باشد یا حتی یک سارق، اولویت و نگاهمان به بیماران فقط درمان آنان است.

لبخندهای که درمان‌گرند

میرزایی ارتباط ایجاد کردن با بیمار را از وظایف پرستاران برشمرد و خاطرنشان کرد: ارتباط درست با بیمار برای روحیه بخشیدن به بیماران کمک زیادی می‌کند و در روند بیماری تاثیر مثبتی دارد، به همین خاطر پرستاران جدیدالورود قبل از شروع به کار آموزش خواهند دید که ارتباط خوب با بیماران را به‌درستی یاد بگیرند.

وی تمیزی و منظم بودن را از وظایف پرستاران دانست و افزود: پرستاری که خود نامرتب باشد نمی‌تواند ارتباط خوبی با بیمار برقرار کنند، استقبال خوب از بیمار و تمیز بودن نه تنها باعث ارتباط موثر می‌شود، بلکه بیمار حرف شنویی بیشتری به پرستار خواهد داشت.

مدیر بیمارستان امام رضا(ع) نام‌گذاری این روز با ولادت حضرت زینب(س) را افتخاری برای این قشر برشمرد و اظهار کرد: این باعث خوشحالی پرستاران است که این روز بزرگ را به‌عنوان روز پرستار نامیده‌اند؛ و این نشان از عظمت پرستاران است، همچنین که امام خمینی(ره) گفتند پرستاری شغل خدایی است و چه جمله‌ای بالاتر از این و چه افتخاری بیشتر از این برای پرستاران که بنیانگذار انقلابمان این چنین سخنی بگوید.

مشکلات مالی خستگی‌شان را دوچندان می‌کند

وی به مشکلات پرستاران اشاره کرد و گفت: دغدغه‌های مالی پرستاران را دچار مشکل کرده است، وقتی به بخش‌ها سر می‌زنم همه از حقوق معوقه‌شان می‌پرسند، از قسط‌هایشان می‌گویند و از مشکلات مالی شان حرف می‌زنند و از مطالبات 11 ماه عقب مانده‌شان که هنوز نگرفته‌اند می‌نالند.

احمد میرزایی کمبود نیرو را از دیگر مشکلات پرستاران دانست و افزود: بیماری که وارد بیمارستان می‌شود دو پرستار باید به سمت‌اش بروند و جویای احوال آن شوند، اما وقتی پرستار کافی نباشد بیماران در انتظار باید باشند که باعث دعواها و بحث‌های زیادی شده است و پرستاران از این بابت حرف‌های زیادی شنیده‌اند.

وی با بیان اینکه توجه به قشر پرستاران گامی‌ برای رفع مشکلاتشان است، تصریح کرد: مسئولان به بیمارستان‌ها بیایند و ببینند با چه سختی کار می‌کنند، شیفت‌های شب چه توانی از آنان می‌گیرد، کمی ‌به درد و دل‌هایشان گوش کنند و شدت فعالیت‌های کاریشان را درک کنند.

این پرستار آملی به‌گذر ساعت‌های طولانی شیفت شب اشاره کرد و گفت: بیشتر این پرستاران دچار مشکلات گوارشی شده‌اند و عوارض شب بیداری‌ها بیماری‌های زیادی چون اعصاب و روان را برایشان به ارمغان داشته است.

وی به دست آوردن سلامتی بیماران را حس وصف‌ناپذیری خواند و تصریح کرد: یک روز در بیمارستان محمودآباد بودم که دختر غرق شده‌ای را آورده بودند و حال بسیار وخیمی‌ داشت به‌طوری که خانواده‌اش کاملا ناامید شده بودند به سرعت ماساژ قلبی و لوله‌گذاری را انجام دادم و حال آن دختر خوب شد سال بعد این خانواده شیرازی به دیدنم آمدند و این دختر که 10 یا 12 ساله بود دسته گلی برایم آورد و از اینکه جانش را نجات دادم تشکر کرد؛ فقط اشک‌های شوق قادرند این لحظات را وصف کنند.

مدیر بیمارستان امام رضا(ع) روزهای شیرین بسیاری را از بهبودی بیماران تعریف کرد و یادآور شد: در بیمارستان محمودآباد بودم که خانم دکتری بر اثر سهل‌انگاری روی پیشانی‌اش با چاقو پاره شده بود به بیمارستان آمد و گفت یک پانسمان کنید تا برای مداوا به تهران بروم، رئیس بیمارستان به او اطمینان داد که من می‌توانم بخیه‌های داخلی بزنم و هیچ لکه‌ای از زدن بخیه برایش برجای نماند، او پذیرفت و این کار انجام شد یک سالی گذشت و من به بیمارستان امام رضا(ع) رفته بودم آن زن همراه پسرش که در خارج از کشور پزشک بود به دیدن من آمد و از اصرار پسرش برای دیدنم گفت، اینکه با چه تبحری توانستم بخیه‌های داخلی انجام دهم و پرستاران اینجا می‌توانند کارهای بزرگی انجام دهند باعث تعجب او شده بود.

وی خاطره مرگ مادرش را از سخت‌ترین خاطراتش عنوان کرد و افزود: با وجود تلاش‌های زیادم نتوانستم برایش کاری انجام دهم و این تقدیر را باید پذیرفت.

احمد میرزایی از مسئولان و مردم خواست تا پرستاران را بیشتر درک کنند و متذکر شد: مسئولان به وعده‌هایی که داده می‌شود عمل کنند و کمی ‌از درد و مشکلات پرستاران را دل‌جویی کنند، مردم نیز پرستاران را درک کنند اینکه ناراحت هستند دلیل این نمی‌شود به پرستار فحش بدهند و حرف‌های ناسزا بگویند و در آخر عذرخواهی کنند.

زنانگی زندگی پرستاری

مریم رضانیا کارشناس پرستاری به عشق و علاقه‌اش در این 12 سال خدمت اشاره کرد و گفت: احساس رضایتی که در این کار به من دست می‌دهد قابل وصف نیست، حس انسان دوستی به هم نوع باعث شد این شغل را انتخاب کنم.

وی با بیان فعالیت‌هایش در هلال احمر، خاطرنشان کرد: 16 سال است که در این سازمان خدمات داوطلبانه انجام می‌دهم، همراه همسرم واکسیناتور هلال احمر بودیم، مربی هلال احمر و در طرح‌های کاروان سلامت که اجرا می‌شود شرکت می‌کنم و امسال خداوند توفیق داد در اربعین به زائران امام حسین(ع) امدادرسانی کنم، ویزیت روزی بیش از 300 بیمار هیچ خستگی برایم نداشت.

رضانیا شب کاری برای زنان پرستار را بسیار سخت دانست و افزود: بعد از مرگ شوهرم به‌خاطر وجود دو دخترهایم همکاران لطف کردند و شب کاری را برایم حذف کردند، اما زمانی که شوهرم بیمار بود مجبور بودم نیمه‌های شب مرخصی ساعتی بگیرم و با زدن آمپول و مداوای همسرم دردش را تسکین دهم و بعد به بیمارستان بروم.

وی از آشنایی با همسرش در بیمارستان عنوان کرد و یادآورشد: 10 سال زندگی با همسرم که در بخش پاتولوژی فعالیت می‌کرد بهترین سال‌های زندگی‌ام بود، بیماری سرطان و پرستاری از او باز هم نتوانست شورو اشتیاق مرا به پرستاری کم کند.

این بانوی پرستار آملی به حقوق عملکردی پرداخت نشده‌اش اشاره کرد و گفت: در کشورهای دیگر شرایط پرستاران بسیار بهتر است اینجا از لحاظ روحی هم پرستاران را حمایت نمی‌کنند مرخصی‌های بیشتری بدهند و حتی حقوق‌های معوقه‌شان را بپردازند تا کمی ‌از خستگی‌شان کم شود؛ حتی برای جشن روز پرستار از ما هزینه گرفته‌اند.

وی با بیان تاثیر ارتباط پرستاران به‌بیماران، عنوان کرد: بیماران وقتی روحیه خوبی از پرستاران می‌بینند، انرژی دریافت می‌کنند و بهبودی شان روند سریع‌تری طی می‌کند، وقتی حالشان را می‌پرسیدم، نگران روند درمانشان هستیم احساس رضایت‌مندی می‌کنند و بارها شده بسیاری را در خیابان یا مکان‌های خاص ببینیم در حالی که ما آنها را نمی‌شناسیم ولی آنان از خاطرهایشان با ما می‌گویند.

رضانیا اولین وظیفه پرستار را تعهد به کارش خواند و خاطرنشان کرد: پایبندی به وظایف، کم کاری در قبال بیماران و حتی بی‌تفاوت نشان دادن به آنان می‌تواند تبعات بسیار بدی برای بیماران داشته باشد، همیشه باید وجدانمان را درنظر بگیریم و با جان و دل کار کنیم.

وی از پرخاشگری همراهان بیماران ابراز ناراحتی کرد و افزود: اگر بیماران حرفی بزنند به‌خاطر دردی که می‌کشند به‌دلمان نمی‌گیریم، اما برخی از همراهان بیمار پرخاشگری می‌کنند و ناسزا می‌گویند که این باعث می‌شود خستگی به تنمان بماند؛ حتی شده بارها به دلیل دیر آمدن دکتر و یا مشکلی دیگر پرستار ناسزا بشنود.

فرشتگان سفیدپوشی که خسته‌اند

این بانوی پرستارحقوق ناکافی را از مشکلات پرستاران خواند و خاطرنشان کرد: شیفت‌های در گردش، فرق قرار ندادن افراد با سابقه و تازه ورود‌ها، مرخصی دادن‌های سخت، حتی مجبور بودم تا آخرین ماه بارداری‌ام در بیمارستان فعالیت کنم و یا زمانی که بچه‌هایم مریض هستند گاهی با آن حال مجبورم در بیمارستان بماند و دلم پیش آنان باشد، بارها اتفاق افتاده که از شدت بیماری با سرم در محل کارم باشم و به بیماران رسیدگی کنم.

وی از خاطرات تلخ و شیرین زیادی که داشت تعریف کرد و یادآور شد: بیماری بود به نام مصیب که بخاطر آب آوردن مغزش چند باری در بیمارستان بستری شده بود برای عمل به تهران رفت و فوت کرد مرگش خیلی ناراحت‌مان کرد.

مریم رضانیا تمام لحظه‌هایی که بیماران سلامتی‌شان را بدست می‌آورند را خاطرات خوبش دانست و افزود: پسر بچه‌ای در تصادف ضربه مغزی شده بود و امید زیادی به بهبودی او نداشتیم بعد از مدتی وقتی عکسش را در تلگرام دیدم که می‌توانست راه برود و حرف می‌زد خیلی خوشحال شدم.

پرستاران از صفر تا صد بیمار

وی از نگاه جامعه به پرستاران اشاره کرد و گفت: جایگاه پرستار در میان مردم در حد یک آمپول زن است، جایگاه واقعی‌اش را به دست نیاورده در حالی که پرستاران صفر تا صد بیماران را می‌دانند شب و در تمام طول روز بر بالین بیمار هستند و گاهی شده تا پزشک کشیک بیاید آنان جان بیمار را نجات می‌دهند.

به گزارش سفیر هراز؛ مطابق سخنان رهبر عزیزمان؛ پرستار در یک چالش دائمی ‌روحی و روانی است، فقط مسئله جسم او نیست، خستگی روحی، مواجهه با بیمار و دردمند و احساس وظیفه اینکه باید برای این دردمند و بیمار، هم علاج جسمانی، هم علاج روحی و معنوی تقدیم کند، مسئله بسیار فرساینده و کار سنگینی است، باید رسیدگی به مشکلات و مسائل پرستاران در ارائه خدمات بهتر در مراکز درمانی، ارتقای سلامت جامعه و ایجاد انگیزه برای فعالان این عرصه مدنظر جدی مسئولان قرار گیرد.

مشکلات جسمی‌ بر مشکلات روحی آنان می‌افزاید و خستگی روز بر مسئولیت‌های زندگی‌شان سایه انداخته است؛ پرستاران همان فرشتگان بی‌بالی هستند که ستون فقرات درمان خواهند بود توجه به این قشر و رفع و رجوع مشکلات آنان باید توجه شایانی شود.

 

 

انتهای پیام/