وظیفه رسانه‌ها را مرور کنیم؛

• جمعه ۰۶ بهمن ۱۳۹۶ ۱۱:۲۵
• کد خبر : 1287697

• اخبار
• سایر رسانه ها

هر کدام از نهادهای رسانه‌ای که وظیفه تبلیغ و آموزش بر عهده آن‌هاست، در حد خود در تحقق ظهور نقش دارند و باید در راهبری جامعه دخیل باشند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل ازصاحب نیوز؛ جهان امروز پر از رمز و راز و شگفتی است. اگر زندگی امروز را با 10 سال پیش مقایسه کنیم، موارد و تفاوت های بنیادین بسیاری را خواهیم شناخت که زندگی ما را دگرگون کرده اند. یکی از مهم ترین تفاوت های عصر حاضر با گذشته، نفوذ همه جانبه رسانه در زندگی است.

رسانه علاوه بر تاثیرات منفی، بستری مناسب برای بهره برداری های ارزشی و فرهنگی است. از این رو این یادداشت در پی بررسی شرایط استفاده از رسانه به عنوان ابزار دستیابی به هدف نهایی زندگی بشر و کمک به ظهور حضرت حجت(عج) است.

*****

سیر تاریخ، به طور کلی، به سمتی جهت دارد که به ظهور می‌انجامد. حال ممکن است در این راه، افت و خیز و کندی و سرعت باشد، ولی به هر حال، پایان تاریخ مشخص است و سرنوشت جهان، وراثت آن به مستضعفان و پیروزی حق بر باطل است. آن چنان که فرموده است: «وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ[سوره الانبیاء، آیه ۱۰۵]: و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد.» بنابراین هر چند شاید در برهه‌هایی باطل اوج بگیرد و حکومت شیطان بر تاریخ گسترش یابد، ولی در نهایت، آن چه ماندنی است، حق است و باطل هرگز پایا و جاودانه نیست.

باطل طفیلی حق است و همان طور که خداوند فرموده است: …فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاء وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الأَرْضِ [سوره الرعد، آیه ۱۷]، باطل رفتنی است و حق باقی می‌ماند. باطل چیزی جز کفی بر آب نیست و از خودش وجود مستقلی ندارد.

ظهور حق غایت تاریخ است

سیر طبیعی تاریخ، به جایی کشیده می‌شود که وراثت مستضعفان صورت گیرد و ظهور حضرت حجت(عج)، در این راستا، محقق شود. البته قبل از آن، شرایط آخرالزمان رخ خواهد داد، که طبق اخباری که از آن هست، شرایطی بسیار سخت است که جز نخبگانِ اهل ایمان از آن سالم به در نمی‌برند؛ و اصلا خاصیت حاکمیت حق آن است که تنها اهل حق باقی بمانند. آن جا که قرار است حق به طور کامل و خالص حاکم شود، باید کارگزاران و مردم نیز کامل‌ترین و خالص‌ترین افراد در پذیرش حق باشند.

شکی نیست که شرایطی که در دوران اخیر بر جهان حاکم است، حکایت از شرایط سخت آخرالزمان دارد. آن چنان که در روایات متعدد آمده است، در آن دوران، شرایط اقتصادی بسیار سخت می‌شود و اهل حق، به شدت در تنگنا قرار می‌گیرند. علاوه بر آن، بن‌بست عظیمی در بین مردم جهان، نسبت به مکاتب رایج شکل می‌گیرد و مردم منتظر راه فراری برای رهایی از دنیازدگی و پوچی زندگی‌های آلوده به شهوت و رسیدن به حقیقت اصلی زندگی هستند. از این رو، خبر از نزدیکی ظهور، گزافه نیست.

بصیرت، عامل سرنوشت‌ساز

جهان به سوی ظهور و نیل به منجی بشریت می‌رود. حال اگر با آن همراه شویم، از سعادتمندان هستیم و نجات می‌یابیم و اگر با آن همراه نشویم، راه به جایی نخواهیم برد و از این عدم همراهی، زیانی به حق نخواهد رسید: …وَمَن یَشْکُرْ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ[سوره لقمان، آیه ۱۲]. آن چه در این جا مهم است، بینش و بصیرت است. کسی که بصیرت دارد حق را از باطل تمییز می‌دهد و پیرو آن می‌شود.

همان طور که هر فرد، شخصا، سیری را مطابق جریان حق و باطل در طول این دوران طی خواهد کرد، جامعه نیز سیری به سوی ظهور دارد که در آن، سره و ناسره از هم جدا خواهند شد. در این مسیر، لاجرم ریزش‌هایی خواهد بود؛ همان طور که رویش‌هایی نیز در آن خواهد بود. جامعه‌ای در این سیر موفق است که ریزش‌هایش اندک و رویش‌هایش بیشتر باشد.

جامعه موحد و سختی‌های آخرالزمان

آن چنان که در مورد فرد گفته شد، آن چه جامعه را نیز در این مسیر موفق می‌کند، بصیرت صحیح اجتماعی است. جامعه‌ی موحد می‌تواند سختی‌های مقارن ظهور را تحمل کند و از آزمایش‌های سخت آن به سلامت به در رود.

حال، باید اندیشید که در جامعه‌ی اسلامی ایران، آیا بینش صحیح و بصیرت اجتماعی درست وجود دارد یا خیر. باید به این سوال پاسخ داد که چقدر توحید اجتماعی در جامعه وجود دارد و ارزش‌های موجود در اجتماع، تا چه میزان با آن چیزهایی که اسلام توقع دارد منطبق است. عدالت تا چه حد در جامعه محقق شده است؟ آیا ملاک برتری تقوا و علم و جهاد است، یا آن چیزی که غربیان بر ما تحمیل کرده‌اند (مثل مد و تجمل و دنیازدگی)؟ بینش عمومی مردم به سختی‌هایی که پیش می‌آید، چیست؟ مردم در این مشکلات، آزمایش‌های الهی را می‌بینند، یا از آن به جزع و فزع می‌افتند؟ مردم دچار دنیازدگی و خودپرستی هستند یا رها از این بندها، آزادانه آرمان‌ها را می‌بینند و به حق گرایش دارند؟

مسئول آگاه هستند؟

در این مجال، مقصود پاسخ به این سوالات مهم و سوالات بسیار مشابه آن نیست. بلکه در این جا، اساسِ بصیرت‌افزایی و هدایت جامعه، که نهادهای آموزشی و تبلیغی هستند، مدنظرند. درست است که در این سیر، ریزش‌هایی هست و این ریزش‌ها، اجتناب‌ناپذیر است، منتها اگر بنیان‌های بینشی جامعه درست چیده شده باشد و اعتقادات مردم به نحوی متقن و استوار شکل گرفته باشد، هزینه‌هایی که پرداخت می‌شود، بسیار کمتر است.

پاسخ به این پرسش مهم است که آیا مسئولان این دو نهاد سرنوشت‌ساز، به خطر عظیمی‌که سهل‌انگاری آن نهادها در فرهنگ‌سازی بر جامعه تحمیل خواهد کرد واقف هستند یا نه. آیا مسئولان این دو نهاد، به جایگاه ایدئولوژیک آن‌ها آگاهی دارند یا خیر؟ آیا مسئولان صدا و سیما به خطر انحراف آن سلاح بزرگ جنگ نرم آشنا هستند و می‌دانند اگر در هدف‌گیری اشتباه عمل کنند، چه رخ خواهد داد؟

ظهور نزدیک است و روز به روز نزدیک‌تر می‌شود. باید توجه داشت که هر کدام از نهادهای رسانه‌ای و تبلیغی و آموزشی کشور، در حد خود در این مسیر نقش دارند و باید در راهبری جامعه دخیل باشند. حال این کار یا در مسیر درست انجام خواهد شد و هزینه‌های جامعه کم خواهد شد، یا در مسیر درست نخواهد بود و ریزش‌ها و هزینه‌های گزافی بر جامعه تحمیل خواهد شد. به هر صورت، ظهور رخ خواهد داد و حکومت جهانی حق شکل خواهد گرفت. آینده از آن حق است.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #