بررسی علل و عوامل رکود صنعت۴۰ ساله لرستان؛
سوء استفاده از واگذاری کارخانه پارسیلون به بخش خصوصی
با چوب حراج زدن به کارخانجات و واگذاری آنها به نور چشمی ها و یا کسانی که از توان فنی و مالی و مدیریتی لازم برخوردار نبودند ، زمینه افت تولید و تعطیلی کارخانجات و بیکار شدن کارگران فراهم شد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از سفیرافلاک کارخانه پارسیلون (مخفف پارس نایلون) در سال 1353 توسط دو نفر از سرمایه داران رژیم پهلوی در هشت کیلومتری جنوب خرم آباد تاسیس گردید.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سفیرافلاک,,
اما قبل از بهره برداری و با سرنگونی رژیم پهلوی در سال 57 ، صاحبان این کارخانه که از وابستگان به آن رژیم بودند، به خارج فرار کرده و مدیریت این کارخانه عظیم که ظرفیت اسمی آن روزانه 46 تن نخ نایلون 6 بود (ولی در عمل هیچگاه به این ظرفیت اسمی نرسید) ، به سازمان صنایع و بعد از آن به بانک صنعت و معدن واگذار گردید.
,,
با اولین بمباران خرم آباد، مهندسین شرکت آلمانی «زیمر» (zimer) علی رغم تعهد اولیه ، کار خود را ناتمام گذاشته و به خارج فرار کردند؛ لذا با تلاش پرسنل و مهندسین داخلی، در سال 61 بهره برداری از اولین فاز کارخانه شروع شد و در شرایطِ سختِ زمان جنگ و بمباران شهرها و علی رغم اینکه کارخانه چندین بار مورد حمله هوائی دشمن قرار گرفته و همواره یکی از اهدافِ دشمن بعثی بود، اما پرسنل با ایثار و از خود گذشتگی ، بدون وقفه و تعطیلی توانستند سایر بخشهای کارخانه را یکی پس از دیگری راه اندازی و تولید را در آن شرایط تحریمی و جنگی ، تا مرز 36 تن نخ نایلون6 در روز افزایش دهند.
,,
, ,
اما با واگذاری مسئله دار کارخانه به بخش خصوصی در پائیز 82 و مشکلات ناشی از واردات مواد اولیه و گران شدن سه برابری آن، روند افول تولید شروع و در نهایت این کارخانه که زمانی با تولید روزانه 25 تا 36 تن انواع نخ خام و استرچ و رنگی و گرانول (چیپس)،حدود 400 کارخانه زیر دستی از آن تغدیه و بطور مستقیم حدود 1700 نفر و غیر مستقیم حدود ده هزار نفر از آن بهره مند می شدند، با افت شدید تولید مواجهه و در نهایت به تعطیلی منجر گردید.
,,
گرچه در دوران دولت اصلاحات بنابر اصل 44 قانون اساسی ، روند خصوصی سازی کارخانجات و صنایع دولتی تشدید گردید ، اما در سالهای آخرین این دولت بیشترین سوء استفاده از روند واگذاری کارخانجات به بخش خصوصی صورت گرفت. هدف اصلی از واگذاری کارخانجات دولتی به بخش خصوصی عبارت بود از : برداشتن بار گران ناشی از هزینه های گزاف صنایع از دوش دولت ، استفاده از ظرفیت های مالی و فنی و مدیریتی در بخش خصوصی ، تشدید روند افزایش تولید و به تبع آن اشتغالزائی و مهار تورم و گرانی و ...
,,
, ,
افت تولید و تعطیلی کارخانجات و بیکار شدن کارگران
, افت تولید و تعطیلی کارخانجات و بیکار شدن کارگران,بنابر این برای این منظور خریداران کارخانجات می بایستی حد اقل برخوردار از سه توانمندی باشند: 1-توان مالی لازم برای سامان بخشیدن به کارخانه و عدم نیاز به تسهیلات ، به دلیل محدودیت تسهیلات و منابع مالی دولت 2-برخورداری از تخصص لازم و توان وارد کردن تکنولوژی و کمک به روند صادرات 3-توان مدیریتی برای اداره امور کارخانه.
,,
اما سوء استفاده عده ای از مدیران و متصدیان امر و طمع ورزی خریداران نالایق ، باعث گردید تا نه تنها هدف خصوصی سازی محقق نشود ، بلکه برعکس ، با چوب حراج زدن به کارخانجات و واگذاری آنها به نور چشمی ها و یا کسانی که از توان فنی و مالی و مدیریتی لازم برخوردار نبودند ، زمینه افت تولید و تعطیلی کارخانجات و بیکار شدن کارگران فراهم گردد.
,,
روند غلط واگذاری پارسیلون خرم آباد توسط بانک صنعت ومعدن و شرکت آتیه دماوند، فقط یک نمونه از صدها مورد واگذاری مشکوک کارخانجات به بخش خصوصی در اواخر دولت اصلاحات است. در سال 81 بانک صنعت و معدن یک شرکت سرمایه گذاری با سهامی خاص با عنوان: « شرکت سرمایه گذاری آتیه دماوند» تاسیس نمود تا صنایع وابسته به این بانک را به بخش خصوصی واگذار نماید.
,,
اما اعضای این شرکت که بعضاً هم فروشنده و هم خریدار بودند ، آنقدر بد عمل کردند که دولت نهم در جلسه مورخه 4/4/1385هیئت وزیران خود ، مصوب نمود تا برخی صنایعی که توسط شرکت سرمایه‌گذاری آتیه دماوند به بخش خصوصی واگذار شده اند، با توجه به عدم اجرای تعهدات خریداران،ضمن خلع ید از آنها، مجدداً به شرکت مذکور یعنی آتیه دماوند عودت داده شوند.
,,
آتیه دماوند ، در پائیز 1382 پارسیلون را به دو نفر از خریداران اولیه نخ کارخانه، با قیمت حدود بیست وسه ونیم میلیارد تومان واگذار نمود؛ در حالی که ده ها تن انواع نخ تولیدی و بیش از سی و پنج هزار قطعه انواع لازم یدکی و پمپ های موجود در انبارهای بزرگ آن، بالغ بر ده ها میلیارد تومان ارزش داشتند.
,,
, ,
همچنین بخشی دیگر از سرمایه های موجود در زمان واگذاری عبارت بودند از : کارخانه ها و تأسیسات آب‌رسانی و تصفیه آبها و فاضلابهای صنعتی ؛ نیروگاه برق در دو خط هرکدام به ظرفیت تولید شش مگا وات، بوستان ها و فضای سبز متنوع، منازل مسکونی مشرف‌به کارخانه، مهمانسرای بسیار زیبا، سیستم های تهویه و انتقال چیپس، انبارهای بزرگ، زمینهای قابل کشت ، کارگاههای مکانیکی و الکتریکی و ابزار دقیقی و انواع آزمایشگاههای شیمی و فیزیک ،واحد رنگرزی ، زمین چمن و امکانات ورزشی و ... که قیمت آنها بسیار بالاتر از مبلغ واگذاری بود!
,,
خریداران که توان مالی خرید این کارخانه عظیم را نداشتند ،حدود بیست میلیارد تومان بدهی آن را به عهده گرفته و نقداً فقط مبلغ :493 میلیون تومان را در تاریخ 24/8/82 پرداخت کردند و طبق قرار داد، بنا بود حدود سه میلیارد تومان باقی مانده را طی 16 قسط 3 ماهه تا آبان ماه 87 پرداخت کنند،ولی نه تنها این امر هیچ گاه تحقق پیدا نکرد ، بلکه با دریافت ده ها میلیارد تومان تسهیلات دولتی و استمحال های طولانی مدت ، بدهی هایشان را به سیستم بانکی پس نداده و نتوانستند و یا نخواستند کارخانه را از بحران نجات دهند.
,,
, ,
البته خریدار طی این مدت و علی رغم دریافت تسهیلات فراوان ، اما با اصلاح ساختار و اصلاح برخی ماشین آلات و 5 خط تولید ریسندگی از 12 خط و نصب و راه اندازی سیستم کریستال لایزر (دستگاه بلوری) ، و نصب و اصلاح 26 ماشین تکسچره و بیش از 150 پوزیشن تیک آپ و تعدادی کمپرسور، توانست برای اولین بار انواعی از نخ های پلی استر (poy و fdy و ...) را تولید و جایگزین نخ نایلون 6 نماید ، تا از مشکلات ناشی از بازار نامناسب نخ نایلون و تامین مواد اولیه وارداتی ، رهائی یابند.
,,
اما در برابر حجم انبوه هزینه های مالی توان ادامه کار را نداشته و در نتیجه کارگروه ملی ستاد تسهیل و رفع موانع تولید درآبان ماه 95 مصوب نمود : « .... باتوجه به مباحث مطرح شده از سوی استانداری و سازمان صنعت و معدن و اظهارات مدیرعامل شرکت پارسیلون و همچنین مساعدت های صورت گرفته طی ۱۲ سال پس از واگذاری و حمایت های متعدد به دلیل حجم بالای دیون شرکت، توقف تولید از ابتدای امسال و کاهش نیروهای انسانی و بلاتکلیفی آنان به منظور جلوگیری از ادامه روند بحرانی کارخانه پارسیلون مقرر شد یک کنسرسیوم از بستانکاران عمده شرکت تشکیل و مطالبات خود را از طریق تملک سهام وصول کنند».
,,
ستاد مذکور شرکت آتیه دماوند را موظف به پی گیری امور نمود و در نهایت با حدود 140 میلیارد تومان بدهی ، که سی میلیارد تومان آن بدهی به سازمان تامین اجتماعی بود و کارگران بیکار شده و تعطیلی کامل، در پائیز 96 از خریدار خلع ید شد و بعد از 14 سال بحران و در بدری کارگران زحمت کش ، پارسیلون مجدداً به شرکت سرمایه گذاری آتیه دماوند عودت داده شد.
,,
,
انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه