روستاهای منطقه نرم آب‏ دوسر (از ایلال تا بالاده و واوسر و روستاهای زکریاکلا، کمرکلا، و …) در دهستان چهاردانگه به علت نداشتن جاده دسترسی مناسب آن هم چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی سخت در تنگنا قرار دارند.

چقدر زجر آور است که گفته می‌شود مردم روستاهای چهاررودبار و کمرکلا از داشتن یک دهنه پل سیمانی بر روی رودخانه، که از آن رفت و آمد ایمن کنند، ۴۰ سال باید انتظار بکشند و این پروژه! هنوز به بهره‏ برداری نرسیده باشد و چه دردناک است که بخاطر مشکلاتی کوچک، مردم برخی از روستاها تا ۱۰۰% مهاجرت نموده و روستاها خالی از سکنه شده‏‌اند، ضمن اینکه راه روستاهایی با وجود فاصله‏‌ی ۴ کیلومتری از جاده اصلی، هنوز خاکی است.

شهرستان ساری و سایر شهرهای مازندران و حتی استان سمنان از منابع شن و ماسه این منطقه بهره‌ها می‌‏برند، اما برای مردم روستاهای چهاردانگه برای مرمت جاده‌های خاکی آنان مجوز صادر نمی‌‏شود، یا هفت‏ خوان رستم را برای چند کامیون ماسه باید طی کنند و حتی سال گذشته، رئیس قبلی سازمان محیط زیست کشور سرکار خانم ابتکار شخصاً در جاده بالاده حضور یافته و از برداشت شن در گوشه‌ای از این منطقه جلوگیری کردند و این جاده که می‏‌بایست به امیدی برای مردم تبدیل شود،بر اثر برف و باران دوباره نابود شده است.

چقدر دلم برای مردم روستاهای زلم، ادرو، توسه، سنور، گلجاری، لسفرم، کنتا، ازنی، پاجا، و … می‏‌سوزد که با اندک محصول کشاورزی خود، امرار معاش کرده و دست به سوی کسی دراز نمی ‌کنند و در سال زراعی گذشته، زمین‌‏های کشت آنها با بی ‏توجهی مسئولان بر مدیریت منابع آبی یا به زیر کشت نرفته و یا بازده محصول آنها به شدت افت کرده وبعضاً بی ثمر مانده و کشاورز بیچاره‏ به امان خدا سپرده شد.

در نامه واتابی مشکلات چهاردانگه از سوی بخشدار قبلی این منطقه، پیرامون زباله آمده:

شهرداری ساری به مصوبات شورای تامین استان و حتی به وعده‌‏ها و تعهدات خود وقعی نگذاشت و کماکان با وعده‏‌های توخالی، زمان می‏‌خرد و با این کار جیب پیمانکاران را از پول مردم پر می‏‌کند. شوربختانه اراده‌‏ای هم برای ساخت کارخانه زباله سوز نیست و به بهانه‌های واهی و پوچ کماکان بر مردم چهاردانگه می‏‌تازند.

به زعم مردم، زباله و سود حاصل از آن تبدیل به مافیایی گردیده که عده ‌ای منفعت طلب نمی‏‌خواهند دست از این منفعت میلیاردی بکشند و جان و سلامتی مردم و نیز حفظ محیط زیست برای این رانت‏‌خواران ارزشی ندارد.
کافی است تحقیق بفرمایید چه پیمانکارانی در امر زباله میلیاردر شدند که به نان شب خود محتاج بودند. اکنون آب، خاک، محیط زیست، دام‌ها و حیوانات اهلی و وحشی و مهمتر از همه، جان مردم چهاردانگه در معرض خطر جدی قرار گرفته است.

از آب دهستان پشتکوه آزمایش گرفته شد و نتیجه برای مراجع ذیصلاح ارسال گردید، اما هیچ پاسخی دریافت و واصل نگردید.

انتقال روزانه نیم میلیون تُن زباله شهرستان ساری به دهستان پشتکوه و مرتفع‌ترین مکان شهرستان ساری در کنار پارک ملی شاهدژ منجر به اعتراض به حق مردم دهستان پشتکوه و به تبع آن اهالی چهاردانگه گردید، که با پا‏درمیانی مدیرانی که نزد مردم محبوبیتی داشتند، دعوت به آرامش شدند و در همان سال ۱۳۸۴ قول دادند که حمل و دپوی زباله در این منطقه فقط برای مدت شش ماه و جهت پیداکردن مکان مناسب در اطراف ساری می‏‌باشد، اما بد عهدی و دروغ‌گویی مسوولان، اکنون به بیش از ۱۲ سال رسیده و دیگر جان و حیات مردم که با محرومیت از آب و هوای سالم، سخت مورد تهدید قرار گرفته و به نومیدی از زندگی و نیز بی اعتمادی نسبت به مسوولان استانی و شهرستانی به ویژه شهرداری و اعضای شورای اسلامی شهر ساری و دیگر مسوولان تبدیل شده است.

به گزارش بلاغ، محمد سلطانی به وجود مافیای زباله، نداشتن پل و جاده مناسب در منطقه نرم آب دوسر، ممانعت از دسترسی مردم عادی به شن و ماسه حتی برای رفع نیازهای خودشان، آلوده شدن آب شرب منطقه، کم توجهی به وضعیت کشاورزی مردم منطقه و عدم برنامه‌ریزی مناسب برای توسعه پایدار در نامه خویش اشاره کرده است.

بخشدار سابق منطقه چهاردانگه مازندران خودش در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها گفت که به دلیل بیماری قلبی استعفا داده است.

 

 

انتهای پیام/