در گفتگوی بازیگر سینما و تلویزیون با دانا مطرح شد؛

• دوشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۶ ۱۴:۳۲
• کد خبر : 1328379

• اخبار
• سایر رسانه ها

رامتین خداپناهی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر گفت: ما چه سینمایی داریم که بخواهیم مافیا داشته باشیم؟ مافیا برای یک صنعت حوزه فعالیت فرهنگی بین المللی است. ما یک سینمای بومی داریم که گاهی اوقات 3 عدد از فیلم هایمان هم به جشنواره های خارجی راه پیدا می کند. اطلاق لفظ مافیا برای سینمای ما خیلی درست نیست چون بسیار بزرگ تر از این سینماست. می توان گفت یک سری ارتباطات حجره ای است. اگر در این حجره رفت و آمد داشته باشید بیشتر کار می کنید و اگر رفت و آمد نداشته باشید دیگر به شما فکر نمی کنند.

رامتین خداپناهی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در مورد کمرنگ شدن حضورش در قاب تصویر گفت: بخشی که به من مربوط می شود برای پاسخ دهی این است که کمابیش کار می کنم. آخرین کارم در تلویزیون سریال "گسل" بود که امسال پخش شد، سال گذشته نیز سریال "پریا" را برای پخش روی آنتن داشتم. تقریبا می توان گفت سالی یک سریال کار کرده ام. اما آن بخش که مربوط به من نیست بی جواب می ماند، چرا یک بازیگر مراحلی را باید طی کند برای انتخاب، طبیعتا به من ارتباطی ندارد. اما اگر کار خوبی باشد طبیعتا کار خواهم کرد. الان نیز مشغول ضبط یک سریال به نام "بانوی عمارت" به کارگردانی آقای عزیزالله حمیدنژاد هستیم. در حال حاضر خیلی تیمی و محفلی کار می کنند. یعنی اگر شما به دفاتر تولید و تهیه کننده های مختلفی در ارتباط باشید طبیعتا حضورتان در کارها پررنگ تر خواهد شد. در این حوزه ارتباط با عوامل در پیش برد کار و فعالیت شما دخالت دارد. در همه حوزه ها شرایط به گونه ای است که باید آشنا داشته باشید. این را می توان به حوزه های مختلف تعمیم داد.  در واقع باید ارتباطاتی فرای توانمندی خودتان داشته باشید. در حوزه فعالیت ما نیز افرادی هستند که روابط عمومی و ارتباط بیشتری با عوامل دارند اما بنده به توانمندی خود در کار بسنده می کنم.

سینمای ما یک سینمای بومی است

وی در مورد مافیا در سینمای ایران گفت: ما چه سینمایی داریم که بخواهیم مافیا داشته باشیم؟ مافیا برای یک صنعت حوزه فعالیت فرهنگی بین المللی است. ما یک سینمای بومی داریم که گاهی اوقات 3 عدد  از فیلم هایمان  به جشنواره های خارجی راه پیدا می کند. اطلاق لفظ مافیا برای سینمای ما خیلی درست نیست چون بسیار بزرگ تر از این سینماست. می توان گفت یک سری ارتباطات حجره ای است. اگر در این حجره رفت و آمد داشته باشید بیشتر کار می کنید و اگر رفت و آمد نداشته باشید دیگر به شما فکر نمی کنند. در تلویزیون هم اگر حضور ما کمتر شده است به دلیل این است که تولیدات کم شده است. در دهه 80 تلویزیون مخاطبین بیشتری را پوشش می داد و توان مالی بیشتری نیز داشت. الان حدود سه یا چهار ماه همکاران ما در یک سریال کار می کنند اما تنها دستمزد یک ماه شان را دریافت می کنند. همه از سازمان پول طلب دارند، یعنی سازمان از نظر مالی خوب ساپورت نمی کند. سینما هم باند و باندازی خاص خودش را دارد. همین است که یک بازیگر به گوشه ای فرستاده می شود و فراموش می شود.

سینمای ایران اسکار نگرفته بلکه اصغر فرهادی اسکار گرفته است

خداپناهی خاطرنشان کرد: سینمای ایران اسکار نگرفته بلکه اصغر فرهادی این جایزه را گرفته است. ما برای ورود به جهان سرمایه داری باید تکلیفمان را روشن کنیم. یا می توانیم وارد این جهان شویم یا خیر که این صنعت تولید، عرضه و تقاضا دارد. اقتصاد ما، اقتصاد سرمایه داری نیست. ما یک اقتصاد دلالی داریم که به واسطه فروش نفت چرخه اقتصادمان در حال گردش است. ما تولیدی نداریم که بگوییم از فروش این تولیدات به سایر کشورها ثروت و سرمایه ای را وارد کشورمان می کنیم. ما کشوری وابسطه به نفت هستیم که اگر تحریم نباشیم و بتوانیم نفت بفروشیم ارز وارد کشور می شود و اگر نتوانیم دچار تنش های مالی خواهیم شد. این که می گوییم سینما، تلویزیون و ... این ها ابزار جهان سرمایه داری است و متعلق به ما نیست. شما زمانی می توانید بگویید ما سینما داریم که سینما روی پای خود بایستد و بتواند با شش خود تنفس کند. زمانی متوانیم بگوییم سینما داریم که جدا از جشنواره ها مانند سینمای بالیوود و هالیوود در اقصی نقاط جهان اکران شود و بازگشت سرمایه داشته باشد. ما اگر پایمان را از این مرز بیرون بگذاریم کسی ما را نمی شناسد. ولی ال پاچینو یا آمیتاب باچان را می شناسند، اما ما را کسی نمی شناسد. سوپر استارهای ما را نمی شناسند. ما کشوری صنعتی نیستیم. یک ماشین را که در داخل مثلا تولید می کنیم را هم وارد می کنیم و مونتاژ می کنیم.در واقع یک صنعت ضعیف مونتاژ داریم. اگر توانستیم تولید کنیم آن وقت می گوییم که ما نیز صنعتی هستیم و مشمول جهان سرمایه داری می شویم. سینما نیز از این قاعده مستنثنی نیست.

هر کس فیلمش فروش خوبی نداشته باشد باید درب خانه سینما را گل بگیرد؟

بازیگر سریال گسل در مورد اقدام احمد نجفی بازیگر سینما و تلویزیون در مقابل خانه سینما شماره 2 و گل گرفتن درب آن گفت: در شورای صنفی اکران فیلم عده ای هستند. فیلم های زیادی هستند که ممکن است اکران نشوند. الان سالن های سینما پذیرش فیلم می کنند. چون که می گویند فیلم باید دارای این مشخصات باشد تا بتواند به فروش رود. بعضی از سینماها دولتی هستند و برایشان خیلی مهم نیست که فیلمشان فروش خوبی داشته باشد یا خیر، چرا که بودجه را از دولت گرفته اند. برخی از فیلم ها ممکن است فروش کمی داشته باشند یا شاخصه های یک فیلم پرفروش را نداشته باشند به همین دلیل سینمادارها سعی می کنند به سمت فیلم هایی بروند که شاخصه های فروش خوبی داشته باشند. خیلی از فیلم های من نیز اینگونه بود. فیلم خاک و آتش آقای صباغ زاده را کار کردیم همین شرایط را داشت. فیلم راه بهشت را کار کردیم باز همین شرایط را داشت. 12 صندلی را کار کردیم که با یک اکران خیلی کوچک یک هفته در 3 سینما مواجه شد و سپس توقیف شد اما تهیه کننده و سرمایه گذارش مگر درب جایی را گل گرفت؟ خب خیلی از کارگردان ها هستند که فیلم هایی را ساختند که اکران نشده است.

اگر بخواهیم مسائل سینما را با سیاست ادغام کنیم راه به جایی نمی بریم

وی در پاسخ به این پرسش که چگونه می توان لابی های سینما را از بین برد گفت: مسائل به این سادگی ها که در موردش صحبت کنیم نیست. ساختمان و ساختار باید درست باشد. این گونه نیست که بگوییم با تعویض یک مدیر یا عوض کردن سمت و سوی یک جریان به ایده آل هایمان دست پیدا کنیم. مسئله پیچیده تر از این حرف هاست. بحرانی که امروز با آن رو به رو هستیم یک بحران مربوط به چند سال اخیر نیست، پشت آن گرده تاریخ است. این باید اصلاح شود. بحث اصلی من اقتصاد است. اگر همه چیز را بخواهیم در لایه های سیاست بپیچیم راه به هیچ جایی نخواهیم برد. باید این ها را از یکدیگر جدا کنیم. حقوق فردی و اجتماعی ، فرهنگی از ساختار سیاسی کشور باید کامل جدا شود تا بعد بتوانیم در مورد آن حرف بزنیم. من ایمان دارم که شرایط اقتصادیمان نه تنها رو به بهبود نخواهد رفت بلکه بسیار بدتر از این خواهد شد یعنی ما تا 10 سال آینده شرایط بسیار وخیم تری از این خواهیم داشت. این ها را نمی گویم تا کسی را نا امید کنم بلکه تنها بخاطر واقع بینی است. اگر واقع بین باشیم تلاش می کنیم تا از این شرایط نجات پیدا کنیم. باید با واقعیت ها رو به رو شویم.

خارج از کشور کار می کنید لااقل با شبکه های سطح پایین کار نکنید

خداپناهی عنوان کرد: من مخالف کارهای بین المللی بازیگران در عرصه های فرهنگی و هنری نیستم. هنر مرز و بوم نمی شناسد. مانند آقای اصغر فرهادی که در سطح بین الملل فعالیت می کنند و فیلم می سازند. باید مشکلات این افراد را دید و فهمید که چه مشکلاتی داشته اند که به این شبکه ها رفتند. به خود من هم پیشنهاداتی در این مورد شد اما نپذیرفتم. علاقه ای به حضور در کارهای این چنینی ندارم و به نظر من سبک سرانه است. من با حضور در چنین شبکه هایی موافق نیستم چون به نظرم یک سوءاستفاده ای از این بچه ها می شود. من خودم یکی از مخالفین شدید شبکه جم هستم. به نظر من شبکه ای بسیار مشکوک، ارزان و سطح پایین است. حتی مکان آن مشخص نیست. معلوم نیست چه کسی آن را ساپورت می کند و این پول ها از کجا می آید.

وی ادامه داد: خیلی به نقش های مثبت و منفی اعتقاد ندارم. من به شدت به نقش های منفی علاقه دارم چون جای بازی بیشتری دارد و می توان هیجان بیشتری را پیاده کرد.

فساد در همه جا می تواند باشد اما در سینما به دلیل جذابیت برای مردم بیشتر نمایان می شود

بازیگر سریال پریا اظهار داشت: فساد در همه جای دنیا در تمام مشاغل وجود دارد. این گونه نیست که بگوییم تنها در سینما وجود دارد. اما چون سینما جلوه  بیشتری دارد، این مسئله بیشتر هم به چشم می آید. تا زمانی که آدم وجود دارد این مسائل نیز خواهد بود. باید بپذیریم که در نهاد بشر قانون گریزی وجود دارد و قانون مداری اکتسابی است. یعنی از یک جایی به بعد تصمیم گرفته است که قانون مدار باشد. آیا در جامعه مهندسین، پزشکان و یا فرهنگیان این مسئله وجود ندارد؟ اما چون سینما جذابیت های خاصی را برای مردم دارد آنها را کنجکاو می کند در مورد زندگی شخصی هنرمند بیشتر بدانند. فیلم اسپات لایت را ببینید. کشیش ها به بچه ها تجاوز می کنند. یک مقاله ای را می خواندم که مربیان فوتبال در آلمان به کودکان زیر 18 سال تجاوز کرده بودند. در واقع اگر فساد اخلاقی هم وجود داشته باشد به ذات سینما مربوط نمی شود. آدم است و می تواند هر اشتباهی را مرتکب شود.

یک قانون نانوشته می گوید به زندگی خصوصی سلبریتی ها نزدیک نشوید

رامتین خداپناهی  افزود: من اهل حاشیه نیستم اما طبیعتا در مورد من هم حاشیه هایی ممکن است ساخته شده باشد و به گوش من هم رسیده باشد اما برایم مهم نیست. وقتی دیده و شناخته می شوید باید انتظار مورد قضاوت قرار گرفتن نیز را داشته باشید. یک قانون نانوشته آمریکایی هست که می گوید به زندگی خصوصی سلبریتی ها نزدیک نشوید. ممکن است خیلی ثروتمند باشند. اما این در مورد بازیگران ما خیلی صدق نمی کند زیرا اگر ما 3000 بازیگر داشته باشیم تنها ممکن است 10 نفر از آنها ثروتمند باشند مابقی توان مالی خوبی ندارند. خیلی از شایعات را مجلات زرد و فضای مجازی به وجود می آورد.

برخی از هنرمندان به گونه ای مانیفست سیاسی می دهند که که انگار قوام السلطنه هستند

وی در پایان گفت:من به عنوان رامتین خداپناهی تمایل ندارم که اظهار نظر سیاسی کنم. حقوق اجتماعی را از سیاسی باید جدا کنیم. احقاق حقوق اجتماعی و سیاسی کاملا منفک شده است. هنرمند بخواهد یا نخواهد چرایی مطرح می کند که در جریانات اجتماعی خواسته یا ناخواسته یک تنه ای به جریانات سیاسی خواهد زد. من با مطرح کردن چرایی و علامت سوال و احقاق حقوق فردی و شهروندی موافق هستم اما با سیاسی کاری مخالف هستم چرا که سیاست تاریخ مصرف دارد. اگر بنده در جریان انتخابات ریاست جمهوری دست در گردن یک رئیس جمهور بیاندازم به این محکوم می شوم که بنده پشت جریان فکری آن رئیس جمهور حرکت می کنم. اگر دوره آن رئیس جمهور تمام شود من نیز پایین خواهم آمد. توانمندی من در اجرای کارم است. این برد سینماست و مخاطب من در صندلی سینما و یا جلوی تلویزیون اثر من را خواهد دید. سیاست یک تخصص و علم است پس من که سواد و شعور سیاسی ندارم نباید اظهار نظر سیاسی کنم و مانیفست سیاسی دهم. بعضی از ماها به گونه ای مانیفست سیاسی می دهیم که انگار قوام السلطنه ایم و 60 سال است که در سیاست هستیم.من  چه می دانم که سیاست چیست که بگویم این آری و آن خیر؟

گفتگو احسان رستمیان

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #