فعالان تئاتر از وضعیت هنرهای نمایشی همدان می‌گویند:

• پنج‌شنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۶ ۱۵:۲۶
• کد خبر : 1330727

• اخبار
• سایر رسانه ها

در سال‌های اخیر علی‌رغم فعالیت چشمگیر تئاتری‌های استان بخصوص در حوزه تئاتر کودک و نوجوان، متاسفانه تئاتر همدان نه تنها از شادابی و طراوت گذشته بدور بوده بلکه اکثر چهره‌های جوان و هنرمندان موفق آن هم از شهر و دیار خود مهاجرت و تئاتر همدان را بیش از پیش در سکوت فرو برده‌اند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صبح الوند؛ هنرهای نمایشی از آن دسته هنرهایی است که در همدان سابقه دیرین داشته و این استان در طول سال‌های گذشته همیشه علاوه بر تولید و اجرای نمایش‌های متعدد و موفق همیشه پای ثابت میزبانی از برگزاری جشنواره‌های مختلف در سطوح ملی و بین المللی از جمله کودک و نوجوان بوده است که حاصل این امر ظهور هنرمندانی کاربلد در این حوزه و حضور آنها در جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی و کسب رتبه‌های متعدد در این جشنواره‌هاست. اما در سال‌های اخیر علی‌رغم فعالیت چشمگیر دست اندرکاران این حوزه بخصوص در حوزه تئاتر کودک و نوجوان، متاسفانه تئاتر همدان نه تنها از شادابی و طراوت گذشته بدور بوده بلکه اکثر چهره‌های جوان و هنرمندان موفق استان از جمله افرادی که سابقه حضور و کب رتبه در رویدادی مهمی همچون جشنواره فجر را دارند از شهر و دیار خود مهاجرت و تئاتر همدان را بیش از پیش در سکوت فرو برده‌اند. به منظور بررسی بیشتر این موارد و همچنین تشریح شرایط تئاتر همدان در سال 96 با چند تن از فعالان و دست اندرکاران این بخش به گفت‌و‌گو پرداخته‌ایم که مختصری از آن را در ادامه می‌خوانید.

*تئاتر همدان در سال 96 برون‎گرا بوده است

سرپرست گروه نمایشی هناسه  در خصوص تئاتر همدان در سال 96 اظهارکرد: تئاتر همدان، نامی به بلندای جغرافیا و فرهنگش دارد. که در سال‌های دور و نزدیک دیگر شهرها به احترامش، کلاه از سر برداشته‌اند.

روح الله صالحی با بیان اینکه تئاتر همدان در سال 96 تئاتری برون‎گرا به لحاظ موفقیت کوچنده‌هایش داشته است،گفت: این افراد نام‌های دهان پر کنی بوده‌اند و کارنامه پرباری داشته‌اند از مهدی حبیبی و محمد قاسمی گرفته تا بهنام شرفی و امیرباباشهابی و بلیغ فر و... توانسته‌اند به پشتوانه سال‌های آموختنش شان در استان همدان برای روزهای پربار توشه بردارند.

وی افزود: اما در درون استان، آنهایی که با جریان روز تئاتر در ارتباط هستند، توانسته؟‎اند مسیر قبل خود را کم و بیش ادامه دهند اما با اینحال بنده هنوز بر این باورم که پاشنه آشیل تئاتر همدان، جشنواره بین المللی تئاتر کودک است که وسوسه انگیز هنرمندان را به سمت گیشه پر زرق و برق هل داده است.

صالحی با تاکید براینکه عدم موفقیت تئاتر استان در دو سال اخیر این جشنواره به نشانه  زنگ هشداری است، ادامه داد: عدم توجه به خلاقیت در حوزه کودک سبب فاصله با تئاتر خلاق کشور شده است.

وی گفت: از سوی دیگر بجز دو ماه پایانی سال که دو نمایش‌نامه خارجی با دراماتورژی دو تحصیل کرده و پیشکسوت، بارقه از امید را به تئاتر نیمه خاموش بزرگ سال دمیده است، هنرجویان دهه هفتاد اینک در برنایی خود به سر می‌برند و هنرجوی دهه هشتاد و نود هنوز آن‌گونه که باید دیده نشده‌اند و ابزاری برای هل دادنشان به سمت اعتماد به نفس و ریسک کردن طراحی نشده است.

سرپرست گروه نمایشی هناسه با بیان اینکه به هوای تازه و تلاش برای تمرین آثار بکر و خلاقانه نیاز داریم تا از درون خلاقیت‌های این چنینی بتوانیم پشتوانه سازی کنیم، تصریح کرد: برای رسیدن به این مهم  لازم است که اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برای جشنواره‌های خلاقانه درون استانی اعتبارات مناسبی را در نظر بگیرد.

*جای یک تشکل صنفی تئاتری همچنان بر هنر نمایش همدان خالی است

مریم رازانی، یکی از فعالان تئاتر همدان با تاکید براینکه در سال 96 تئاتر بزرگسال استان همدان از رونقی بیش از سال‌های گذشته برخوردار بود، گفت: اگر از نمایش‌های کودک که سالیانه حجم زیادی از سالن‌های ما را به دلیل میزبانی همدان از رخداد مهم جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در برمی‌گیرد، که بگذریم، می‌توان گفت که در این سال تئاتر همدان بخصوص در حوزه بزرگسال پر تلاش بوده است.

 رازانی گفت: با اجرای نمایش هایی که در سال گذشته داشتیم، تئاتر ما مخاطب های تازه ای جذب کرده و از طرفی جوایز  مناسبی هم توسط هنرمندان ما در جشنواره های مختلف کسب شد.

وی با اشاره به اینکه علی رغم همه اینها  اما مشکلات گذشته همچنان پابرجا باقی مانده است، ادامه داد: نداشتن بودجه کماکان بزرگ ترین مشکل تئاتر همدان است که همچنان سد راه بود و هست.

این هنرمند پیشکسوت تئاتر همدان افزود: نبود ِ بودجه، نبودِ سالن‌های متعدد برای اجرای نمایش و برخی مشکلات دیگرکه برهمگان عیان است اجرای نمایش‌ها را با دشواری مواجه کرده که امید است در سال آتی با تصمیماتی که جامعه تئاتری برای ارتقای خودش می گیرد، دست کم بر برخی موانع پیروز شوند.

وی تاکید کرد: جای یک تشکل صنفی تئاتری همچنان بر هنر نمایش همدان خالی است و تا به این مهم پرداخته نشود راه درازی تا بهبود شرایط در پیش خواهد بود.

رازانی گفت: انشالله شاید جنس اسپانسرهایی هم که گروه‌های تئاتری را حمایت می‎کنند، تغییر کند، تا دیگر شاهد تبلیغات فست فود و ... در کنار اجراها نباشیم.

*تئاتری های همدان در سال 96 اجراهای خوبی داشتند

مسئول انجمن نمایش همدان  با بیان اینکه تئاتر استان در سال 96 رو به جلو بود، اظهارکرد: در این سال و از بعد فعالیت، گروه‌ها و هنرمندانی داشتیم که اجراهای مناسبی داشتند و چند کار خوب هم توسط آنها بروی صحنه رفت.

سهراب نیک فرجاد گفت: در برخی شهرستان ها این امر بخوبی احساس شد بطوریکه هنرمند پر تلاشی همچون سجاد طهماسبی از تویسرکان به نگاه تازه ای که به تئاتر دارند، توانستند که با کسب رتبه برتر در جشنواره استانی برای دومین سال پیاپی به جشنواره بین المللی فجر هم راه پیدا کرده و در این رویداد هم اجرا داشته باشند.

وی ادامه داد: البته در جشنواره استانی چند کار مناسب و قوی دیگر هم داشتیم اگر چه میتوان گفت که چند نمایش ضعیف هم در این جشنواره ارائه شده بود.

نیک فرجاد با تاکید بر اینکه باید آثار بیشتری از شهرستان همدان در جشنواره استانی حضور داشته باشند، افزود: یکی از برنامه‌هایی که انجمن نمایش داشت ( که با توجه به حجم کارها و البته حواشی‌های ایجاد شده فرصت پرداختن به آن نشد) این بود که تعدادی از نمایش‌های قوی و موفق استانی را در برخی از شهرستان‌های استان که هنوز هم تئاتر در آنها هنوز به جایگاه خود نرسیده است، اجرا کنیم تا از این طریق بتوانیم مردم و هنرمندان آنجا را بیشتر با آثار فاخر آشنا کرده و به نوعی کلاس آموزشی هم داشته باشیم.

 وی با اشاره به نمایش‌های خارجی مطلوبی که در اواخر سال در شهر همدان اجرا شد، گفت: البته نباید فراموش کرد که در این سال هم همچون گذشته تعدادی از هنرمندان موفق ما به خارج از استان کوچ کردند و از قضا موفق به کسب مقام‌ها و درخشش در جشنواره‌های مختلفی هم شدند با اینحال هدف  و انتظار همه اهالی تئاتر به روز بودن و کسب موفقیت‌های بیشتر است.

*سال 96 هم همچون سال‌های قبل اتفاق خاصی در تئاتر همدان رخ نداد

اما کیانوش بهروز پور نیز با بیان اینکه سال 96 نیز همچون سال های گذشته اتفاق خاصی در تئاتر همدان رخ نداد؛ اظهارکرد: در سال گذشته نه نقاط قوت و پیشرفت‌های زیادی داشتیم و نه ضعف‌های دیگری که بخواهیم به آنها اشاره کنیم و لذا شاید بتوان گفت که تئاتر 96 همدان هم مثل سال‌های 95، 94 ، 93 بود.

وی با تاکید براینکه وقتی انگیزه ای برای فعالیت در هنر و بخصوص تئاتر وجود نداته باشد، آنها راکد و درجا می‌زنند. گفت: در حال حاضر تنها انگیزه هنرمندان تئاتر ما علاقه و اشتیاق شخصی آنها به این هنر است.

مسئول سابق انجمن نمایش همدان افزود: این رفتار ما دقیقاَ به مانند فردی است که از روی عادت سیگار می کشد یا اینکه تیک عصبی دارد و به ناخودآگاه این اعمال را انجام می دهد زیرا وقتی به درون خود بر می گردیم یم بینیم که واقعاَ هیچ انگیزه و هدفی جز تکرار عادات گذشته برای فعالیت خود نداریم.

وی ادامه داد: با این وجود نباید قانع باشیم و نیاز هست که تلاش و کوشش بسیاری در این حوزه داشته باشیم زیرا که جایگاه تئاتر همدان بسیار بالاتر از این سطحی است که امروز مشاهده می کنیم.

بهروز پور گفت: البته همین که برخی از دوستان ما همچنان پرتوان و با انرژی کار کرده و دست به تولید نمایش در این استان می زنند، جای تقدیر فراوان دارد زیرا که زیرا که در بسیاری از شهر ها و استان های کشور همین میزان فعالیت هایی که ما در استان خود داریم، چه در بعد کیفی و چه در بعد کمی، را هم ندارند.

سخن پایانی...

بدون تردید اندک روشنایی و کورسوی چراغ تئاتر همدان حاصل زحمات و تلاش‌های دلی علاقمندان و دست اندرکاران این هنر بوده و این قشر فرهیخته و مظلوم هستند که به تنهایی بار سنگین زنده نگه داشتن این هنر را در دیار هگمتانه بر دوش می‌کشند به امید آنکه شاید روزی فرجی شده و دستانی از غیب به یاری آنان بشتابد.

اینکه متولیان فرهنگی استان علی رغم داعیه پایلوت بودن همدان در هنر تئاتر تدبیر و حتی برنامه سالانه‌ای برای فعالان این حوزه و حمایت از فعالان آن ندارند، جای تعجب نداشته بلکه آنچه موجب شگفتی همگان شده است، تداوم این امر و برجای ماندن مسوولانی است که در طی سال‌ها مدیریت خود در حوزه های خطیر فرهنگی همچون اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، نه تنها تئاتر بلکه اکثر حوزه‌های فرهنگی و هنری پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین را به رکود و تعطیلی کشانده‌اند. امید آنکه تا بیش از  فرصت ها از دست نرفته و اندک هنرمندان همدان  هم کوچ نکرده یا انگیزه فعالیت دارند، مسوولان رده بالای استانی تدبیری برای این معضل مدیران موروثی و سنتی بیاندیشند، شاید که حال هنرمند، هنر و جامعه هم بهتر شود.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #