مردم از انقلابی نبودن مسئولان و خواص گله مندند؛

• شنبه ۱۸ فروردین ۱۳۹۷ ۱۵:۵۸
• کد خبر : 1338821

• اخبار
• سایر رسانه ها

مردم از چه چیزی گله دارند؟ گله مندی مردم جای نگرانی دارد؛ مشکلاتی که تحت یکی از عناوین فقر، فساد و تبعیض قابل طبقه بندی است و در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود…

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛به فرموده مقام معظم رهبری «فقر»، «فساد» و «تبعیض» عناوین کلی مشکلات نظام جمهوری اسلامی ایران هستند. مواردی که به هیچ وجه شایسته نظام مقدس جمهوری اسلامی نیستند و به عبارت دیگر نقاط ضعف و ضربه پذیر نظام هستند و لازم است در یک «محدوده زمانی قابل قبول» برطرف شوند.

واقعیت این است که اگر مسئولان جمهوری اسلامی بخواهند در خارج از مرزهای خود در مقابل دشمن محکم بایستند، خط استقامت را حفظ کنند و به اهداف والای خود که همانا اثبات کارآمدی حاکمیت دین در برقراری عقلانیت، عدالت و معنویت جهانی است برسند و دلها را برای ظهور انسان کامل آماده نمایند باید ابتدا این نقیصه ها را در داخل از بین ببرند. چه اینکه عدالت اجتماعی در داخل، پشتوانه استقلال و مقاومت در برابر زیاده خواهی دشمنان در خارج است.

نقاط ضعف حکومت جمهوری اسلامی ایران

مقام معظم رهبری در سخنرانی بهمن 95 فرمودند: «مردم گله دارند». مردم از چه چیز گله دارند؟ گله مردمی نقاط ضعف نظام است. بی توجهی به گله و شکایت ها، کاری از روی تکبر است که تمام طول تاریخ بر پایان شوم آن گواه است. گله مندی مردم جای نگرانی دارد. گله و شکایاتی که تحت یکی از عناوین فقر، فساد و تبعیض قابل طبقه بندی است و در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود؛

1– ضعف در اسلامیت نظام؛ یعنی هنوز نظام اقتصادی و مدیریت و سیاست و خانواده و… اسلامی نشده اند؛ چون دانشگاه اسلامی نشده است و کتب درسی برآمده از متن قرآن و سنت، تدوین نمی شوند و صرفا ترجمه کتاب های غربی است. لذا یکی از مطالبات جدی امام ره و مقام معظم رهبری تحت عنوان «دانشگاه اسلامی» و «جنبش نرم افزاری» و «الگوی اسلامی- ایرانی» و… تبیین و تدوین مبانی دین در حوزه های گوناگون از سوی دانشگاه و حوزه بوده و هست. (البته گامهایی در این زمینه برداشته شده ولی متاسفانه سرعت آن به ویژه در بخش علوم انسانی به هیچ وجه با سرعت تحولات همخوانی ندارد)

2– ضعف در جمهوریت؛ جمهوریت صرفا به معنای رای به شعارها و سپس خالی کردن عرصه عمل نیست؛ بلکه به معنای حضور در صحنه و مطالبه سامان یافته اصول انقلاب و شعارها و شعور نامزد منتخب است. به معنی امر به معروف و نهی از منکر نظام مند است. به معنی حضور جدی مردم در مدیریت کشور و رای به شعارها و مبارزه با بی شعوری ها است.

به معنی مطالبه آبادانی، اصلاح و عدالت در برابر تصمیم گیری های غلط سامان یافته ای که منجر به فقر و فساد و تبعیض می شوند. مطالبه ای که در بیان امام تحت عنوان «حضور در صحنه» و در بیان مقام معظم رهبری تحت عنوان «لزوم مطالبه مردمی» و «لزوم پاسخگو بودن مسئولان» بارها بر آن تاکید شده است. این مهم جز با حضور «عمارها یا همان خواص ارزشی» و قبول پرداخت هزینه از سوی آنان و آگاهی بخشی به مردم و متحد کردن و سامان بخشی به مطالبات مردمی قابل اجراء نخواهد بود.

3– ضعف در خودباوری و عدم اعتماد به توانایی های داخلی از سوی برخی مسئولان؛ مطلبی که امام ره و مقام معظم رهبری از آن به «ما می توانیم» و «من انقلابی ام» یاد نمودند. من انقلابیم؛ یعنی من به «ما می توانیم» از بن دندان معتقدم. یعنی نگاه و اتکاء به توانایی های داخلی و نه اعتماد و اتکال به کدخدا. مادامی که ما در مقابل سیب نیم خورده خارجی علامت سوال می گذاریم اما از چرایی 33 پل و نه 34 یا 32 پل نمی پرسیم به خودباوری نرسیده ایم.

4– ضعف در قانونگذاری؛ باید قانون به اندازه کافی و شفاف وجود داشته باشد تا افراد مفسد نتوانند با وکلای گران قیمت، فساد خود را توجیه کنند و بخرند. باید گلوگاه های فقر و فساد را مسدود کرد و فشرد.

5– مکمل نبودن دولتها؛ متاسفانه دولتها مکمّل هم نیستند و دولت بعدی کار دولت قبلی را ادامه نمی دهد. هر دولتی ساز خود را می زند و لذا کارها هم افزایی ندارد و پیشرفت نمی کنیم؛ چون کار، دست مجری هاست نه متفکرین جامعه؛ به عبارت دیگر دولتها صرفا مجری نیستند بلکه مجری تفکرات خود هستند در حالی که  دولتها باید مجری تفکرات متخصصان جامعه باشند (و چون نیستند همیشه از برنامه ها عقب هستند).

به بیان دیگر تصمیم سازان هر بخشی باید نخبگان آن بخش (اقتصادی، یا سیاسی و…)  باشند تا پایگاه تصمیم سازی ثابت باشد و رییس جمهورها و وزرا عامل آنها باشند. اگر تصمیمات و تصمیم سازان ثابت باشند و تا زمانی که هر تصمیمی امتحان خود را پس نداده مسیرش را تغییر ندهد، ضعف و قوت الگوها و مدلهای اقتصادی و سیاسی و… معلوم می شود و مملکت عرصه آزمون و خطای سیاسیون نمی شود.

6- ضعف در مدیریت؛ یعنی سرعت تغیرات با سرعت تدبیرات تناسب ندارد؛ مثلا همین ترافیک، بروکراسی اداری، آلودگی هوا، نظام ناکارآمد آموزش و پرورش، ضعف در جمع آوری و سامان دهی فقراء و زنان و کودکان خیابانی و… (تنها در تهران دو هزار زن خیابانی داریم و در سطح شهر اطفال در حال گدایی) و… متاسفانه مدیران در جمهوری اسلامی می گویند «باید چنین بشود» در حالی که مدیریت یعنی «چنین شد».

7- ضعف در کار جمعی؛ متاسفانه کار جمعی نمی کنیم؛ مثل عدم ارتباط دانشگاه با صنعت، سینما با متخصصان، وزارت خارجه با وزارت اقتصاد و… حتی اگر ما به خودباوری برسیم اما کار جمعی نکنیم باز هم راه به جایی نمی بریم کما اینکه خداوند می فرماید: یدالله مع الجماعه.

8- ضعف در بانکداری اسلامی؛ سود بالا، مصائب ضمانت و نگاه سودمحور بانکها به جای نگاه خدمت محور، ورود بانک ها به بازار و تجارت، بهره بانکی و شکست تولید و…

9- فرار مالیاتی؛ فقط سی درصد مالیات می دهند و قشر ثروتمند از دادن مالیات فرار می کند.

10- وابستگی بودجه دولت به درآمدهای نفتی و خام فروشی محصولات و عدم ارتقای امنیت سرمایه گذاری و بهبود محیط کسب و کار و حمایت از فعالان اقتصادی

11- مشکل واردات و قاچاق؛ رهبر معظم انقلاب: «مهم قاچاقِ صدها کانتینر است نه کوله بر ضعیف… بنده به مسئولین گفته‌ام جنس قاچاق را جلوی چشم همه آتش بزنید؛ ضربه بزنید به قاچاقچی و جنس دارای مشابه» (بهمن 95).

و این در حالی است که حجت الاسلام منتظری دادستان کل کشور می گوید: «به آقای روحانی در یک جمله گفتم بندر شهید‌ رجایی از نظر کنترل کالا و ورود قاچاق تقریباً رها است. برخی مقامات و کسانی که باید دلسوزانه در مبارزه با قاچاق تلاش کنند، یا خودشان یا فرزندانشان در قاچاق سهم دارند. مدعی‌العموم همچنین گریزی به ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز زد و از به تعطیلی کشانده شدن آن با عدم معرفی نماینده از سوی رئیس‌جمهور انتقاد کرد. به گفته دادستان عدم اهتمام مسئولان در معرفی یا پیدا نکردن فردی مناسب برای این جایگاه سؤال‌برانگیز است. 12.5، میلیارد دلار در سال قاچاق کالا وارد کشور می شود.»

12- عدم مدیریت در توزیع و ترانزیت انرژی و کالاها؛ فقط به عنوان نمونه: 8 میلیارد دلار گردش پول زعفران در جهان است و سهم ایران از این مبلغ فقط 300 میلیون دلار است و این در حالی است که که 95 درصد زعفران جهان را ایران تامین می کند (تو خود قصه مفصل بخوان از این مجمل).

13- ضعف در اجرای اصل 44 قانون اساسی (کوچک سازی دولت و توانمند سازی مردم)؛ دولتی بودن اقتصاد ایران در برابر مردمی بودن و خصوصی بودن اقتصاد از جمله مشکلات عمده اقتصاد ایران است.

14- مشکل اشتغال؛ از مجموع جمعیت فعال اقتصادی، ۳ میلیون و ۱۵۶ هزار و ۸۲ نفر را بیکاران (بی کاری مطلق) و ۲۳ میلیون و ۸۲۷ هزار نفر را شاغلان تشکیل می‌دهند (همچنین 18 % از شاغلان کشور در بخش کشاورزی، 32.5 % در بخش صنعت و 49.4 % در بخش خدمات فعال هستند. و 7 میلیون نفر از شاغلین شغل کاذب دارند. و همچنین در حال حاضر 3 تا 4 هزار نفر دکترای بیکار داریم).

15- مشکل مسکن؛ در ایران 67 درصد مردم مالک و 33 درصد مستاجر هستند.

16- مشکل بیمه فراگیر و امنیت شغلی؛ 15% مردم فاقد هرگونه بیمه ای هستند و 70 درصد هزینه های درمانی توسط بیمه شدگان پرداخت می شود در حالی که فقط 30% باید بپردازند.

17- مشکل ازدواج و طلاق؛ افزایش درصد طلاق‌های عینی و عاطفی و کاهش ازدواج‌های رسمی و دائم؛ تعداد جوانان در سن ازدواج هرگز ازدواج نکرده ۱۱ میلیون و ۲۴۰ نفر بود و از این تعداد ۵ میلیون و ۵۷۰ هزار نفر مرد و ۵ میلیون و ۶۷۰ هزار نفر نیز زنان اند. همچنین 493 طلاق در روز یعنی هر ساعت 21 طلاق.

18- مشکل عدم آمادگی در برابر حوادث طبیعی؛ به عنوان نمونه 8 میلیون خانه غیر ایمن در برابر حوادث طبیعی داریم اما زلزله اخیر نشان داد که برنامه جامع و مدونی در کار نیست. (فکر کنید اگر در هر خانه میانگین 4 نفر زندگی کنند معنای این جمله این است که 32 میلیون نفر در ایران محکوم به مرگ اند)

19- مشکل کم کاری فرهنگی؛ که از دغدغه های جدی مقام معظم رهبری است و لیستی از مشکلات فرهنگی کشور را در سخنرانی… اعلان داشتند و بالاخره کار به جایی رسید که معم له حکم به «آتش باختیار» نمودند.

20- مشکل کمبود حوزه های علمیه، مساجد و اماکن مذهبی و نهادهای فرهنگی مردمی؛ تعداد کم مساجد: 2700 مسجد در تهران و 60 هزار مسجد در کل کشور وجود دارد و این در حالی است که در آنکارا 6000 هزار مسجد وجود دارد و قزاقستان با یک دهم خاک ما 600 هزار مسجد (یعنی ده برابر ایران) دارد.

تعداد کل طلاب کشور هم بسار کم و برخی از شهرها و روستاها روحانی ندارد.

21- بحران رشد فزاینده پدیده زشت زمین خواری، جنگل خواری و دریاخواری، در قالب قانونی و روز روشن؛ در یک دهه گذشته 60 % جنگلهای ایران از بین رفته؛ اروپا سرسبزتر و ایران بیابانی تر شده است. پیش بینی می شود تا 3 دهه آینده در شمال جنگلی باقی نخواهد ماند.

هم اکنون بیش از 2000 پرونده زمین خواری و تخریب طبیعت باز است. یقه سفیدها و حتی برخی نهادهای رسمی سالانه 400 هزار هکتار جنگل ها را قلع و قمع می کنند. هر روز 40 هکتار جنگل دارد از بین می رود.

22- اسراف: فقط ضایعات محصولات کشاورزی در ایران سالانه 35 میلیون تن است. یعنی ایرانی‌ها به اندازه ١٠ کشور اروپایی مواد غذایی دور می‌ریزند. براساس گزارش سازمان جهانی خواربار و کشاورزی، ضایعات موادغذایی در ایران معادل ٣۵‌ میلیون تن است این درحالی است که در اتحادیه اروپا با ٢٧ کشور عضو و 507 میلیون و 400 هزار نفر جمعیت تنها ٩٠‌ میلیون تن موادغذایی راهی زباله‌ها می‌شود.

سرانه زباله هر ایرانی در روز 907 گرم است در حالی که استاندارد آن 300 گرم است. یک پژوهش علمی ارزش مادی ضایعات موادغذایی در ایران را ١۵‌ میلیارد دلار برآورد کرده که اگر این رقم را با درآمد نفتی پیش‌بینی‌شده در بودجه ٩۵ مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم ایرانی‌ها معادل ۶٠‌ درصد درآمد نفتی‌شان را با ضایعات غذا به سطل زباله می‌ریزند.

از این گذشته گزارش مرکز ملی مطالعات راهبردی کشاورزی و آب اتاق بازرگانی نشان می‌دهد میزان آبی که برای ضایعات کشاورزی مصرف می‌شود، معادل ٩,٣‌ میلیارد مترمکعب است. جالب است بدانید که گزارش‌های رسمی حاکی از آن است که کل آب مصرفی در بخش شرب و صنعت تنها ٧‌ میلیارد مترمکعب برآورد شده و این به آن معناست که میزان آبی که با ضایعات کشاورزی در ایران تلف می‌شود، به اندازه تمام آبی است که مردم کشور و صنایع مصرف می‌کنند.

23- حاشیه نشینی کلان شهرها؛ جمعیت حاشیه نشین کشور بالغ بر 15 میلیون نفرند و این در حالی است که 60% مسئولان نظام بالاشهرنشین و در منطقه 1 تهران ساکن هستند.

24- نابسامانی اقتصادی (مرفهین و غیرمرفهین)؛ 33% مردم ایران زیر خط فقر هستند. 4% مرفه و 96% مردم زندگی معمولی دارند یا با سختی زندگیشان را تامین می کنند.

به این لیست بیفزایید مشکلات:

حجاب و عفاف، عدم اطلاعات آماری دقیق، نظام دموده و مندرس آموزش و پرورش، مشکل کاهش جمعیت، مشکل استاندارد، مشکلات عدیده محیط زیست و اکو سیستم ها، عدم خلاقیت و نوآوری و کارآفرینی متضمن اشتغال، رانتها، اختلاسها، حقوق های نجومی، املاک نجومی، ضعف در استراتژی و برنامه ریزی و آینده نگری (کار استراتژیست ها حفظ تمدنها از طریق پیش بینی آینده است؛ امروزه در برخی موارد استراتیژیست ها تا دویست سال آینده پیش بینی و برنامه ریزی می کنند. در کشوری مثل امریکا صدها استراتژیست آینده را برنامه ریزی می کنند).

جناح بازی، سیاسی کاری حتی در هنگام وقوع حوادث و شرایط بحرانی، تغییر نظام سنتی خانواده به سمت بی‌نظامی، گسترش فحشا و فساد و خیانت و بیماری‌های مقاربتی حتی بین بعضی از ساکنین روستاها، ناامیدی روزافزون دختران و پسران تحصیل کرده از پیدا کردن کار مناسب و ازدواج متناسب، رنگ پریدگی اخلاقی، بحران تهاجم و شبیخون فرهنگی، نخبگان بی تفاوت، فرار مغزها، قانون گریزی، شرک، اعتیاد، نبودن الگوهای فرهیختگی و فقدان برنامه‌های ارجمندی اخلاقی و امید به طلوع صبح صادق، عدم تعمیق فرهنگ ولایت و انتظار.

عدم تبیین سبک زندگی اسلامی، عدم فرهنگ وجدان کار، کسب حلال و انضباط اجتماعی، عدم جریان سازی فرهنگی و دشمن شناسی و مقابله با جابجایی ارزشها، عدم اهتمام به ورزش و اوقات فراغت، عدم حمایت از نخبگان و استعدادهای برتر، عدم تکمیل و اجرای نقشه علمی کشور و تقویت و توسعه زیرساخت های تکنولوژیک، عدم افزایش قدرت خرید ملی به ویژه در بین محرومان و کاهش فاصله بین دهکهای درآمدی بالا و پایین، عدم گسترش آموزشهای فنی و حرفه ای و علمی، عدم افزایش اشتغال به ویژه در فعالیتهای زود بازده و به ویژه برای جوانان.

مشکلات عدیده حمل و نقل عمومی، عدم الگوی معماری و شهرسازی اسلامی ایرانی، عدم مدیریت جابجایی و توزیع جمعیت، دیپلماسی ضعیف، عدم معرفی اسلام ناب محمدی به جهانیان و مقابله با ناتوی فرهنگی، مشکلات عدیده قضائی، عدم صیانت از حقوق فردی و اجتماعی و کرامت انسانی، عدم پیشگیری از وقوع جرم و ایجاد زمینه لازم برای جرم زدایی، عدم تنقیح قوانین، عدم طراحی نظام نظارت یکپارچه، عدم کاهش تصدی گری دولت و تفویض اختیارات به سطوح منطقه ای و محلی، وجود عدم تقارن در جمعیت شهرهای کشور.

پدیده آقازادگی، بی برنامگی در دفن زباله ها (جنگلهای شمال قبرستان زباله ها شده و نفس جنگلها را به شماره انداخته)، عدم شفافیت در حسابرسی مالی بیت المال (حداکثر ده درصد حسابرسی می شود)، عدم استقرار سامانه جامع و یکپارچه اطلاعاتی و دولت الکترونیک، عدم شفافیت در عملکرد پزشکان (به عنوان نمونه؛ استاندارد عمل جراحی دو عمل در روز است اما در ایران یک پزشک تا ده عمل در روز دارد) و پزشکان یا پرونده ندارند و یا دسترسی به پرونده عملکرد آنها ممکن نیست. عدم جرات و جسارت نظام حتی در اعلان اسامی مفسدان و…

مردم از اینکه انقلاب دست نامحرمان باشد گله مند هستند. از اینکه اختلافات داخلی کار را به جایی رساند که مجبور شدیم نرمش کنیم (ولو قهرمانانه) گله مندند. مردم از اینکه شرایطی در مجلس باشد که افرادی برایش میلیاردی خرج می کنند گله مند هستند. مردم از اینکه استقلال و عزتشان دارد صعیف می شود و از موضع گیری های انقلابی دور می شویم گله دارند. مردم گله مندند از برخی سیاسیون که مرزها را شفاف نگه نمی دارند و مرزهای حق و باطل را التقاط می دهند… در یک کلمه مردم از انقلابی نبودن (یعنی مطالبه نکردن انقلاب) توسط مسئولان و خواص خود گله مندند.

چه باید کرد؟ (راه مبارزه با فقر و فساد تبعیض)

اِنَّ اللّه لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهم (کریمه رعد/ شریفه11)؛ باید انقلابی بمانیم. همان که آقا فرمود: «من انقلابیم» و انقلاب از قلب می آید و کار قلب تپیدن و زیر و رو کردن است. و به قول قرآن کریم باید خود را تغیر بدهیم و الا هیچ اتفاق مثبتی نخواهد افتاد.

عناوین راهکارهای مبارزه با فقر و فساد و تبعیض عبارتند از:

1- بازگشت به معارف قرآنی (توحید، خودباوری، تقویت وحدت، توکل بر خدا، ایمان به غیب و وعده های الهی، ایمان به بندگی خدا، یاری دین خدا، لزوم ارتباط با خدا و یاد قیامت، خودسازی و جهاد اکبر، قدرت اصلی را خدا و مردم دیدن و در عین برنامه ریزی غره نشدن به سایر قدرتها ،حکومت و قدرت را آزمایش بزرگ الهی دیدن)

2- ارتباط نزدیک با مردم

3- توبه از منیت ها و دنیاگرایی (حب الدنیا راس کل خطیئه)

4- حضور جدی عمارها در وسط میدان و مطالبه جدی اهداف انقلاب از مسئولان نظام و ساماندهی مطالبات به حق مردمی تا وصول به اجرای عدالت

5- بستن گلوگاه ها (قوانین قابل سوء استفاده)

6- دور ریختن مدیران ناکارآمد

7- اقتصاد مقاومتی

8- توجه به راه اندازی و حمایت از کارگاه های کوچک

9- کار رسانه ای درست (بصیرت افزایی)

10- درس عبرت گرفتن از تاریخ و صعود و سقوط دولتهای قبل

11- دعای همگان به درگاه الهی و توسل به اهل بیت به ویژه امام زمان عج

12- استدلال با مردم در منطقی و مفید بودن تصمیمات نظام و پرهیز از برخورد تحکمی با مردم

13- اصلاح بروکراسی اداری

14- تعدیل دلالی در نظام اقتصادی

15- حل مشکلات مسکن

16- حل مشکل ربا در نظام بانکی

17- تغیر نگاه دولت از نگاه سودمحوری به نگاه خدماتی به ویژه در عرصه بانکداری

19- پرهیز از فشار بر مردم

20- مشورت خواستن و مساعدت فکری از نقطه نظرات حوزه ها و دانشگاه ها

21- توجه به مشکلات و خواسته های اقشار و اصناف گوناگون اجتماع و رفع مشکلات هر صنف با استفاده از توانایی های صنف دیگر

22- لزوم پرکاری، وجدان کاری و انضباط کاری به ویژه در مسئولان

23- مدیریت رشته های دانشگاه و حوزه و تقسیم منطقی نیروها در رشته ها با توجه به نیاز جامعه

24- بیان خوبی های مردم و تشکر از صبر و پایداری آنان

25- زنده نگه داشتن فرهنگ ایثار، شهادت و امر به معروف و نهی از منکر

26- هیچکس زیر خط فقر نباشد

27- بالا بردن قدرت اقتصادی مردم و متناسب با آن دریافت مالیات

28- ممنوعیت چند شغله بودن

29- تنظیم بازار

30- ایجاد فرهنگ تولید بیشتر و مصرف کمتر

31- توجه خاص و ویژه به مستضعفان

32- حفظ کرامت ارباب رجوع

33- پرهیز از امضای پیمان با قابلیت سوء استفاده دشمن

34- وفاداری در پیمانها و پرهیز از عهدشکنی

35- بازگشت به سبک حاکمیت علوی؛ از جمله:

– کوتاه کردن دست آقازاده ها از اقتصاد و سیاست کشور

– کم شدن حقوق های نامتعارف و تقریبا یکسان سازی زندگی ها

– پرهیز جدی مسئولان از زندگی تجملاتی و استقبال از زندگی مردمی و بلکه زندگی زاهدانه و مبارزه با طول امل و به عبارت دیگر ساده زیستی در مسئولان را واجب بدانیم نه مستحب.

– تولی پابرهنگان و تبری از ظالمان (اشداء علی الکفار رحماء بینهم)

– به قدرت رساندن نیروهای ارزشی و کاردان (با حضور نیروهای مومن و کاردان در انتخابات و مدد مردمی در انتخاب آنان)

– غافل نشدن از امور کوچک و روزمره مردم در کنار اهداف و کارهای بزرگ

– برخورد جدی با مفسدین در هر لباس و موقعیتی

– پرهیز جدی از تکبر و خودبزرگ بینی مسئولان

– پرهیز از روابط، و حاکمیت ضوابط و مساوات همگان در پیشگاه قانون

– شایسته سالاری

– مراقبت از نفوذ نفوذی ها و نفاق

– تقسیم عادلانه ثروت

– مردم گرایی به جای خواص گرایی

– دور کردن مشاورین چاپلوس و ترسو و گماشتن مشاورین صادقی که عالمانه حقایق را به مسئولان بگویند و با امور کشور سیاسی و جناحی برخورد نکنند.

– انتخابات و تصمیمات فراجناحی مسئولان

– افراد مفید پاداش بگیرند و افراد نالایق و خائن تنبیه و برکنار شوند.

– در پست های حساس از افراد با حسب و نسب و شریف و صبور و متواضع در برابر حق و انتقادپذیر و اهل تحقیق و مسلط بر احساسات استفاده کردن.

– لزوم ناظرین امین بر کارگزاران

– لزوم برخورد قاطع، سریع و شفاف با کارگزاران خائن و جبران خسارات از سوی آنان.

خلاصه اینکه انقلاب باید خودش را از انقلابیونی که نان انقلاب را می خورند اما مدیریت ندارد یا اصلا از انقلاب بریده و ادای انقلابی ها را در می آورند خلاص کند و به انقلابیون مخلص با لیاقت مدیریت، پر و بال بدهد.

اگر ان شاءالله به موارد فوق توجه شود و در یک «محدوده زمانی قابل قبول» (نه در پروسه زمانی که صبر ایوب می طلبد و عمر نوح) عزم جدی در برطرف کردن نقاط ضعف نظام جزم شود در این صورت ان شاءالله نظام اسلامی با قوت راه خود را ادامه خواهد داد و زمینه ساز ظهور خواهد بود.

انتهای پیام/ 

• برچسب ها
• #
• #
• #