گفتگو با رئیس اتحادیه سنگبری های اصفهان:

• سه‌شنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ ۱۶:۳۹
• کد خبر : 1345718

• اخبار
• سایر رسانه ها

رئیس اتحادیه سنگبری های اصفهان گفت: درحال حاضر نزدیک به ۵۰ درصد کارخانه ها در حالت تعطیلی هستند و کارخانه های فعال نیز با حداقل ۱۰ الی ۳۰ درصد ظرفیت خود فعالیت می کنند؛ یعنی زمانی که کار باشد، کارخانه را باز می کنند. در دولت قبل کارخانه ها سه شفیت کار می کردند و خاموشی نداشتند، اما امروز سنگ تولید می شود ولی از سالن کار بیرون نمی آید.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ وضعیت اقتصادی کشور به سمتی کشیده شده است که نه تنها خبری از صادرات صحیح نیست بلکه صنعت داخلی هم در ریل اصلی خود قرار ندارد. راه حل این مسئله تنها در دست دولت است. پای درد دل های عزیزالله تقی مومنی رئیس اتحادیه سنگبری ها نشسته ایم. وی حدود پنجاه سال است که سابقه فعالیت در این صنف را دارند.

***

چرا کسب و کار در سنگبرها از رونق افتاده است؟

با توجه به  اینکه ساخت و ساز در دوره دولت قبل زیاد بود، دو مشکل عمده اکنون برای ما بوجود آمده است. اول اینکه آن زمان درخواست سنگ زیاد بود و زمین ها هم گنجایش داشت. کارخانه دارها سالن ها را دوبله کردند و تعداد سنگبری ها زیاد شد. دوم اینکه کارخانه دارها دستگاه های پیشرفته تر خریدند که به جای یک تیغ برای برش سه تیغ روی دستگاه می بستند؛ تولید بسیار بالا رفت.

ساخت و سازهای بسیاری در کل کشور انجام شد. آمار کلی ندارم ولی این را می دانم درحال حاضر نه تنها ساخت و ساز کاهش پیدا کرده است، مردم هم دیگر توان خرید ندارند. سرمایه ای هم دیگر وجود ندارد که در ساخت و ساز بریزند. بخاطر تزلزلی که در ساخت و ساز وجود دارد، کسب و کار سنگبری ها هم از اوج افتاده و تولید بسیار کاهش پیدا کرده است.

 مبحثی که مسئولین مطرح کرده اند این است که مسکن از رکود خارج شده است؟شما این خروج را تایید می کنید؟

– نمی توان چنین مسئله ای را تایید کرد. سال گذشته ملکی را که متری سه میلیون تومان بوده است نمی توانیم بگوییم امسال سه میلیون و 500 هزار تومان هم به فروش می رسد. اصلاً اینطور نیست. اگر مشتری برایش پیدا شود دو میلیون و 500 هزار تومان هم به فروش می رسد.

اما این صحت دارد که فلزاتی که در ساختمان سازی استفاده می شود حداقل بیست درصد افزایش قیمت پیدا کرده است. اگر میانگین را در نظر بگیریم که برای ساخت هر متر ملک یک میلیون هزینه شود، فروشنده نمی تواند متری یک میلیون و دویست بفروشد. ساخت و سازهای شخصی هم پاسخگوی سنگبری ها نیست. تنها راه حل نجات صنعت سنگ صادرات است.

 با تعداد زیادی از سنگبرها که صحبت می کنیم، یا کارخانه خود را بستند یا کارخانه خود را اجاره داده اند یا سرمایه خود را از سنگبری ها بیرون کشیده اند. چرا صنعت سنگ به اینجا رسید؟

– اینکه همکاران دیگر تمایلی به کار ندارند چند دلیل عمده دارد؛ درحال حاضر نزدیک به 50 درصد کارخانه ها در حالت تعطیلی هستند و کارخانه های فعال نیز با حداقل 10 الی 30 درصد ظرفیت خود فعالیت می کنند؛ یعنی زمانیکه کار باشد، کارخانه را باز می کنند. در دولت قبل کارخانه ها سه شفیت کار می کرد و اصلاً خاموشی نداشت. از استادکار تا کارگر همه سه شیفت مشغول کار بودند که الان یک شیفت هم کار نمی کنند.

 با وجود تعطیلی کارخانه شرایط برای آینده این صنعت چگونه خواهد بود؟

– الان سنگ تولید می شود ولی از سالن کار بیرون نمی آید. تعدادی از کارخانه دارها که ملکشان استیجاری بود، عقب نشینی کردند و بایستی کارخانه را خالی کرده و تحویل دهند. عده ای فرصت طلب هم سنگ های این کارخانه دارها را برده اند و به این راحتی پول آن ها را برنمی گردانند. مسئله این است که دولت باید کمک کند و این بار سنگین را از دوش کارخانه دارها بردارد.

دولت چه کمک هایی می تواند انجام دهد؟

– دولت با عناوین مختلف مالیات مستقیم می بندد. افرادی که سواد ندارند و وکیل ندارند و از حقوق دارایی چیزی نمی دانند، بسیار آسیب می بینند. کارخانه دار زیاد که بحث کند نهایت 25 درصد بتواند تخفیف بگیرد و بقیه به دست کارفرماست. مالیات بر ارزش افزوده هم که دست و پای تولید کننده را بسته است. شخصی که سنگ تولید می کند باید به فروش برساند که بتواند این مالیات های سنگین را پرداخت کند؟

زمانیکه حتی سنگ به فروش می رسد اما پولی دریافت نمی کند چگونه این مالیاتهای سنگین را پرداخت کند؟ این رقم های بالا استرس در کار ایجاد می کند. پس شخص به راحتی سرمایه اش را از کار بیرون می کشد و خریدهای کاذب انجام می دهد، مثلاً  دلار یا سکه می خرد.

پول که از تولید خارج شود در دست مردم سرگردان است و این پول سرگردان هر بار در یک بازاری دست به دست می شود یا عده ای هم در بانک ها می گذارند و به همان سود بانکی قانع هستند. با این کارها تولید نابود می شود. در کار سنگبری واسطه زیاد وجود دارد. سنگ ها در انبار شهرستان جمع آوری می شود و هیچکس هم پاسخگو نیست.

در این وضعیت هر کس به هر اندازه ای که از هوش و حواس رتبه دارد، پولش را در هر کجا که بتواند سرمایه گذاری می کند که از بین نرود. ما از دولت پشتیبانی نمی شویم، ساخت و سازی هم صورت نمی گیرد. خب اگر کسب و کار فراهم بود کارخانه دارها به راحتی هرگونه مالیات و عوارضی را پرداخت می کردند.

 سنگ هایی که از چین وارد می شود آیا یکی از عوامل ضربه زدن به تولید داخلی نیست؟

– سنگی که از چین می آید سنگی نیست که در خانه ها مصرف شود. سنگ های مزار است، خب بی تاثیر که نیست اما آنچنان تاثیرگذار هم نیست. دو نوع سنگ از چین وارد می شود که سنگ های مصنوعی هستند و کیفیت ندارد. مردم این سنگ ها را نمی پذیرند. دولت باید کمک کند که صادرات جان تازه ای بگیرد.

 شما در گفتگو  بر بحث صادرات تاکید دارید. بیشتر توضیح دهید؟

-دستگاه های ما آنقدر پیشرفته نیست که با ترکیه، ایتالیا و چین مقابله کنیم. بعنوان مثال می گویم، در چین اگر قرار باشد تولیدکننده ای محصولی را صادر کند، دولت چین تمام هزینه حتی هزینه کشتی را هم تقبل می کند، یعنی تمام مسیر صادرات برای تولیدکننده رایگان تمام می شود. اگر ما بتوانیم زیرساخت های خود را همچون چین کنیم، بسیاری از مشکلات تولید حل می شود.

حقوق یک کارگر چینی بسیار پایین است و دولت هم مزایایی برای کارگر در نظر می گیرد. دولت چین است که  تولید را محکم نگه داشته است. در چین تنها بحث تولید سنگ نیست، از هر تولیدی به خوبی حمایت می شود و برای تولید سرمایه گذاری می کنند اما در ایران اگر یک تولیدکننده بخواهد یک وام از بانک ها دریافت کند اینقدر سنگ جلوی پایش می اندازد که از وام گرفتن منصرف می شود.

ما به کشورهای عربی همچون عراق و باکو و آذربایجان سنگ صادر می کنیم که وقتی چین جنس را با قیمت ارزان تر وارد بازار کرد، فروش ما هم کمتر شد.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #