کارشناس فرهنگی کشور تاجیکستان:
کار بزرگ فردوسی آمیختن داستان با حکمت بود
کارشناسی فرهنگی کشور تاجیکستان می‌گوید بزرگی شاهنامه تنها به بیان داستان قهرمانان و پهلوانان نیست بلکه کار بزرگ فردوسی آمیختن داستان با حکمت بود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، دی‌ماه سال 94 بود که شاه‌منصور شاه‌میرزا(خواجه‌اف) کارشناس فرهنگی تاجیک با همراهی رئیس اکو به سمنان آمده بود. آن روز در وقت ناهار فرصت را مغتنم شمردم و چند کلامی با او به گفتگو نشستم. او روزنامه‌نگار، نویسنده، شاعر، فعال ادبی و کارشناس فرهنگی تاجیکستان است. تا کنون 12 جلد کتاب تألیف کرده است که برخی از آن‌ها همچون «رسول بیداری شرق» بیش از 9 سال قبل، به زبان فارسی و با موضوع سیمای امام خمینی(ره) در اندیشه اندیشمندان تاجیک در ایران انتشار یافته و به دلیل استقبال مطلوب، تجدیدچاپ شده است. شاه‌منصور شاه‌میرزا در تیرماه سال 94 در محفل ادبی مقام معظم رهبری حاضر شد و شعری را با مطلع «دل اندوه‌پرور نباشد، نباشد» در محضر ایشان قرائت کرد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت, ,مشروح گفتگوی ما پیش‌تر منتشر شده است اما دریغمان آمد که در سالروز بزرگداشت فردوسی، متن یکی از سوال‌ها و پاسخ شاه‌منصور را بار دیگر با شما خوانندگان گرامی به اشتراک نگذاریم. شاه‌منصور در این پرسخ و پاسخ راز علاقه مردم تاجیکستان به فردوسی را آشکار می‌کند.
مرآت- در تاجیکستان، نام شخصیت‌های شاهنامه را برای فرزندان انتخاب می‌کنند؛ راز علاقه مردم شما به فردوسی و شاهنامه چیست؟
شاهنامه در تاجیکستان به عنوان قرآن به زبان پهلوی تلقی می‌شود و داناترین و فاضل‌ترین اشخاص در این کشور کسانی هستند که با شاهنامه آشنا باشند و آگاهی‌شان از این کتاب بیش‌تر باشد. ما نام قهرمانان و شخصیت‌های مثبت شاهنامه را برای فرزندان خود برمی‌گزینیم و شخصیت‌های منفی شاهنامه همچون گرسیوز و افراسیاب، که فردوسی از آن‌ها نفرت داشت و آن‌ها را دوست نمی‌داشت در میان ما جایی ندارند و نام آن‌ها را بر فرزندان خود نمی‌گذاریم.
راز ماندگاری شاهنامه آن است که هیچ اثری همچون این کتاب به حفظ هویت زبان فارسی کمک نکرد و این اثر از دل توده مردم و فرهنگ عامه خلق شد. تمامی ابیات شاهنامه رمز و رازی را در دل خود نهفته است. «رستم» اسم رمز ایران است که فردوسی به وی می‌بالد و افتخار می‌کند. راز علاقه ما به این اثر آن است که در زمان فردوسی سخن فارسی در فرش بود و او بار دیگر این زبان را به عرش رساند و بر کرسی نشاند.
اعراب مسلمان به هرکجا که لشکرکشی کردند، زبان آن منطقه را تغییر دادند؛ چنان‌که زبان مصریان را تغییر دادند؛ اما این فردوسی و شاهنامه بود که باعث ماندگاری زبان فارسی شد. حتی مقامات مسئول برخی از کشورهای عربی نیز اعلام کرده‌اند که اگر ما مشاهیر و مفاخری مانند فردوسی و شاهکارهایی مانند شاهنامه داشتیم، زبان ما تغییر نمی‌یافت.
فردوسی نمی‌خواهد که رستم حتی در برابر قدرتمندترین دشمنان خود، همچون اسفندیار، شکست بخورد و این نشانه وطن‌دوستی اوست. او حتی به خاطر وطن پسر خود را قربانی می‌کند. فجایعی همچون کشته‌شدن پسر به دست پدر در داستان‌های بزرگ یونانی و رومی در ادبیات جهان وجود دارد؛ اما بزرگی شاهنامه تنها به بیان داستان قهرمانان و پهلوانان نیست؛ بلکه فردوسی این وقایع را آغشته و آمیخته و سرشار از حکمت و خرد کرد و شاهنامه با سخن گفتن از خرد آغاز می‌شود و این نشان می‌دهد، خرد در فرهنگ ایرانی دارای ارزش، اهمیت و ماندگاری بالایی است.
گفتگو و تنظیم: محسن حسن‌زاده
انتهای پیام/ح
مشروح گفتگوی ما پیش‌تر منتشر شده است اما دریغمان آمد که در سالروز بزرگداشت فردوسی، متن یکی از سوال‌ها و پاسخ شاه‌منصور را بار دیگر با شما خوانندگان گرامی به اشتراک نگذاریم. شاه‌منصور در این پرسخ و پاسخ راز علاقه مردم تاجیکستان به فردوسی را آشکار می‌کند.
مرآت- در تاجیکستان، نام شخصیت‌های شاهنامه را برای فرزندان انتخاب می‌کنند؛ راز علاقه مردم شما به فردوسی و شاهنامه چیست؟
شاهنامه در تاجیکستان به عنوان قرآن به زبان پهلوی تلقی می‌شود و داناترین و فاضل‌ترین اشخاص در این کشور کسانی هستند که با شاهنامه آشنا باشند و آگاهی‌شان از این کتاب بیش‌تر باشد. ما نام قهرمانان و شخصیت‌های مثبت شاهنامه را برای فرزندان خود برمی‌گزینیم و شخصیت‌های منفی شاهنامه همچون گرسیوز و افراسیاب، که فردوسی از آن‌ها نفرت داشت و آن‌ها را دوست نمی‌داشت در میان ما جایی ندارند و نام آن‌ها را بر فرزندان خود نمی‌گذاریم.
راز ماندگاری شاهنامه آن است که هیچ اثری همچون این کتاب به حفظ هویت زبان فارسی کمک نکرد و این اثر از دل توده مردم و فرهنگ عامه خلق شد. تمامی ابیات شاهنامه رمز و رازی را در دل خود نهفته است. «رستم» اسم رمز ایران است که فردوسی به وی می‌بالد و افتخار می‌کند. راز علاقه ما به این اثر آن است که در زمان فردوسی سخن فارسی در فرش بود و او بار دیگر این زبان را به عرش رساند و بر کرسی نشاند.
اعراب مسلمان به هرکجا که لشکرکشی کردند، زبان آن منطقه را تغییر دادند؛ چنان‌که زبان مصریان را تغییر دادند؛ اما این فردوسی و شاهنامه بود که باعث ماندگاری زبان فارسی شد. حتی مقامات مسئول برخی از کشورهای عربی نیز اعلام کرده‌اند که اگر ما مشاهیر و مفاخری مانند فردوسی و شاهکارهایی مانند شاهنامه داشتیم، زبان ما تغییر نمی‌یافت.
فردوسی نمی‌خواهد که رستم حتی در برابر قدرتمندترین دشمنان خود، همچون اسفندیار، شکست بخورد و این نشانه وطن‌دوستی اوست. او حتی به خاطر وطن پسر خود را قربانی می‌کند. فجایعی همچون کشته‌شدن پسر به دست پدر در داستان‌های بزرگ یونانی و رومی در ادبیات جهان وجود دارد؛ اما بزرگی شاهنامه تنها به بیان داستان قهرمانان و پهلوانان نیست؛ بلکه فردوسی این وقایع را آغشته و آمیخته و سرشار از حکمت و خرد کرد و شاهنامه با سخن گفتن از خرد آغاز می‌شود و این نشان می‌دهد، خرد در فرهنگ ایرانی دارای ارزش، اهمیت و ماندگاری بالایی است.
گفتگو و تنظیم: محسن حسن‌زاده
انتهای پیام/ح
مشروح گفتگوی ما پیش‌تر منتشر شده است اما دریغمان آمد که در سالروز بزرگداشت فردوسی، متن یکی از سوال‌ها و پاسخ شاه‌منصور را بار دیگر با شما خوانندگان گرامی به اشتراک نگذاریم. شاه‌منصور در این پرسخ و پاسخ راز علاقه مردم تاجیکستان به فردوسی را آشکار می‌کند.
مرآت- در تاجیکستان، نام شخصیت‌های شاهنامه را برای فرزندان انتخاب می‌کنند؛ راز علاقه مردم شما به فردوسی و شاهنامه چیست؟
شاهنامه در تاجیکستان به عنوان قرآن به زبان پهلوی تلقی می‌شود و داناترین و فاضل‌ترین اشخاص در این کشور کسانی هستند که با شاهنامه آشنا باشند و آگاهی‌شان از این کتاب بیش‌تر باشد. ما نام قهرمانان و شخصیت‌های مثبت شاهنامه را برای فرزندان خود برمی‌گزینیم و شخصیت‌های منفی شاهنامه همچون گرسیوز و افراسیاب، که فردوسی از آن‌ها نفرت داشت و آن‌ها را دوست نمی‌داشت در میان ما جایی ندارند و نام آن‌ها را بر فرزندان خود نمی‌گذاریم.
راز ماندگاری شاهنامه آن است که هیچ اثری همچون این کتاب به حفظ هویت زبان فارسی کمک نکرد و این اثر از دل توده مردم و فرهنگ عامه خلق شد. تمامی ابیات شاهنامه رمز و رازی را در دل خود نهفته است. «رستم» اسم رمز ایران است که فردوسی به وی می‌بالد و افتخار می‌کند. راز علاقه ما به این اثر آن است که در زمان فردوسی سخن فارسی در فرش بود و او بار دیگر این زبان را به عرش رساند و بر کرسی نشاند.
اعراب مسلمان به هرکجا که لشکرکشی کردند، زبان آن منطقه را تغییر دادند؛ چنان‌که زبان مصریان را تغییر دادند؛ اما این فردوسی و شاهنامه بود که باعث ماندگاری زبان فارسی شد. حتی مقامات مسئول برخی از کشورهای عربی نیز اعلام کرده‌اند که اگر ما مشاهیر و مفاخری مانند فردوسی و شاهکارهایی مانند شاهنامه داشتیم، زبان ما تغییر نمی‌یافت.
فردوسی نمی‌خواهد که رستم حتی در برابر قدرتمندترین دشمنان خود، همچون اسفندیار، شکست بخورد و این نشانه وطن‌دوستی اوست. او حتی به خاطر وطن پسر خود را قربانی می‌کند. فجایعی همچون کشته‌شدن پسر به دست پدر در داستان‌های بزرگ یونانی و رومی در ادبیات جهان وجود دارد؛ اما بزرگی شاهنامه تنها به بیان داستان قهرمانان و پهلوانان نیست؛ بلکه فردوسی این وقایع را آغشته و آمیخته و سرشار از حکمت و خرد کرد و شاهنامه با سخن گفتن از خرد آغاز می‌شود و این نشان می‌دهد، خرد در فرهنگ ایرانی دارای ارزش، اهمیت و ماندگاری بالایی است.
گفتگو و تنظیم: محسن حسن‌زاده
انتهای پیام/ح
مشروح گفتگوی ما پیش‌تر منتشر شده است اما دریغمان آمد که در سالروز بزرگداشت فردوسی، متن یکی از سوال‌ها و پاسخ شاه‌منصور را بار دیگر با شما خوانندگان گرامی به اشتراک نگذاریم. شاه‌منصور در این پرسخ و پاسخ راز علاقه مردم تاجیکستان به فردوسی را آشکار می‌کند.
مرآت- در تاجیکستان، نام شخصیت‌های شاهنامه را برای فرزندان انتخاب می‌کنند؛ راز علاقه مردم شما به فردوسی و شاهنامه چیست؟
شاهنامه در تاجیکستان به عنوان قرآن به زبان پهلوی تلقی می‌شود و داناترین و فاضل‌ترین اشخاص در این کشور کسانی هستند که با شاهنامه آشنا باشند و آگاهی‌شان از این کتاب بیش‌تر باشد. ما نام قهرمانان و شخصیت‌های مثبت شاهنامه را برای فرزندان خود برمی‌گزینیم و شخصیت‌های منفی شاهنامه همچون گرسیوز و افراسیاب، که فردوسی از آن‌ها نفرت داشت و آن‌ها را دوست نمی‌داشت در میان ما جایی ندارند و نام آن‌ها را بر فرزندان خود نمی‌گذاریم.
راز ماندگاری شاهنامه آن است که هیچ اثری همچون این کتاب به حفظ هویت زبان فارسی کمک نکرد و این اثر از دل توده مردم و فرهنگ عامه خلق شد. تمامی ابیات شاهنامه رمز و رازی را در دل خود نهفته است. «رستم» اسم رمز ایران است که فردوسی به وی می‌بالد و افتخار می‌کند. راز علاقه ما به این اثر آن است که در زمان فردوسی سخن فارسی در فرش بود و او بار دیگر این زبان را به عرش رساند و بر کرسی نشاند.
اعراب مسلمان به هرکجا که لشکرکشی کردند، زبان آن منطقه را تغییر دادند؛ چنان‌که زبان مصریان را تغییر دادند؛ اما این فردوسی و شاهنامه بود که باعث ماندگاری زبان فارسی شد. حتی مقامات مسئول برخی از کشورهای عربی نیز اعلام کرده‌اند که اگر ما مشاهیر و مفاخری مانند فردوسی و شاهکارهایی مانند شاهنامه داشتیم، زبان ما تغییر نمی‌یافت.
فردوسی نمی‌خواهد که رستم حتی در برابر قدرتمندترین دشمنان خود، همچون اسفندیار، شکست بخورد و این نشانه وطن‌دوستی اوست. او حتی به خاطر وطن پسر خود را قربانی می‌کند. فجایعی همچون کشته‌شدن پسر به دست پدر در داستان‌های بزرگ یونانی و رومی در ادبیات جهان وجود دارد؛ اما بزرگی شاهنامه تنها به بیان داستان قهرمانان و پهلوانان نیست؛ بلکه فردوسی این وقایع را آغشته و آمیخته و سرشار از حکمت و خرد کرد و شاهنامه با سخن گفتن از خرد آغاز می‌شود و این نشان می‌دهد، خرد در فرهنگ ایرانی دارای ارزش، اهمیت و ماندگاری بالایی است.
گفتگو و تنظیم: محسن حسن‌زاده
انتهای پیام/ح
مشروح گفتگوی ما پیش‌تر منتشر شده است اما دریغمان آمد که در سالروز بزرگداشت فردوسی، متن یکی از سوال‌ها و پاسخ شاه‌منصور را بار دیگر با شما خوانندگان گرامی به اشتراک نگذاریم. شاه‌منصور در این پرسخ و پاسخ راز علاقه مردم تاجیکستان به فردوسی را آشکار می‌کند.
,مرآت- در تاجیکستان، نام شخصیت‌های شاهنامه را برای فرزندان انتخاب می‌کنند؛ راز علاقه مردم شما به فردوسی و شاهنامه چیست؟
, مرآت- در تاجیکستان، نام شخصیت‌های شاهنامه را برای فرزندان انتخاب می‌کنند؛ راز علاقه مردم شما به فردوسی و شاهنامه چیست؟,شاهنامه در تاجیکستان به عنوان قرآن به زبان پهلوی تلقی می‌شود و داناترین و فاضل‌ترین اشخاص در این کشور کسانی هستند که با شاهنامه آشنا باشند و آگاهی‌شان از این کتاب بیش‌تر باشد. ما نام قهرمانان و شخصیت‌های مثبت شاهنامه را برای فرزندان خود برمی‌گزینیم و شخصیت‌های منفی شاهنامه همچون گرسیوز و افراسیاب، که فردوسی از آن‌ها نفرت داشت و آن‌ها را دوست نمی‌داشت در میان ما جایی ندارند و نام آن‌ها را بر فرزندان خود نمی‌گذاریم.
,راز ماندگاری شاهنامه آن است که هیچ اثری همچون این کتاب به حفظ هویت زبان فارسی کمک نکرد و این اثر از دل توده مردم و فرهنگ عامه خلق شد. تمامی ابیات شاهنامه رمز و رازی را در دل خود نهفته است. «رستم» اسم رمز ایران است که فردوسی به وی می‌بالد و افتخار می‌کند. راز علاقه ما به این اثر آن است که در زمان فردوسی سخن فارسی در فرش بود و او بار دیگر این زبان را به عرش رساند و بر کرسی نشاند.
,اعراب مسلمان به هرکجا که لشکرکشی کردند، زبان آن منطقه را تغییر دادند؛ چنان‌که زبان مصریان را تغییر دادند؛ اما این فردوسی و شاهنامه بود که باعث ماندگاری زبان فارسی شد. حتی مقامات مسئول برخی از کشورهای عربی نیز اعلام کرده‌اند که اگر ما مشاهیر و مفاخری مانند فردوسی و شاهکارهایی مانند شاهنامه داشتیم، زبان ما تغییر نمی‌یافت.
,
, فردوسی نمی‌خواهد که رستم حتی در برابر قدرتمندترین دشمنان خود، همچون اسفندیار، شکست بخورد و این نشانه وطن‌دوستی اوست. او حتی به خاطر وطن پسر خود را قربانی می‌کند. فجایعی همچون کشته‌شدن پسر به دست پدر در داستان‌های بزرگ یونانی و رومی در ادبیات جهان وجود دارد؛ اما بزرگی شاهنامه تنها به بیان داستان قهرمانان و پهلوانان نیست؛ بلکه فردوسی این وقایع را آغشته و آمیخته و سرشار از حکمت و خرد کرد و شاهنامه با سخن گفتن از خرد آغاز می‌شود و این نشان می‌دهد، خرد در فرهنگ ایرانی دارای ارزش، اهمیت و ماندگاری بالایی است.
,گفتگو و تنظیم: محسن حسن‌زاده
,انتهای پیام/ح
,]
ارسال دیدگاه