محمد ساربان در گفتگو با دانا؛

• چهارشنبه ۰۲ خرداد ۱۳۹۷ ۰۹:۲۸
• کد خبر : 1365743

• اخبار
• سایر رسانه ها

محمد ساربان بازیگر سینما و تلویزیون گفت: حس می کنم که به آن شکل جدی باند بازی و مافیا در سینمای وجود ندارد، درست است که روابط یک مقدار حاکم است اما وقتی که تولیدات کم است، رابطه ها وجود دارد به عنوان مثال فلان بازیگر با فلان فیلمساز دوست است و بیشتر کار می کند، این اتفاقات می افتد اما به آن شکل نیست که بگوییم سینمای ما یک سینمای مافیایی است، خوشبختانه به آن ورطه نیفتاده است.

محمد ساربان بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در مورد فعالیت های اخیر خود در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گفت: خبر تازه ای ندارم، آن قدر کارها کم و بی جان هستند که آدم نمی تواند روی آن حساب کند، در حال حاضر مشغول تمرین یک تئاتر مناسبتی هستم که در خرداد ماه به روی صحنه خواهد رفت؛ امسال تا کنون برای کار تصویری دعوت نشده ام اما سال گذشته 4 کار داشتم و نقش های کوتاه و بلندی را ایفا کردم، سریال نجوا و به بهشت بر می گردیم و 2 فیلم کوتاه را داشتم.

وی که نسبت به نحوه ورود افراد به حرفه بازیگری گلایه مند بود چنین عنوان کرد: ورود به این حرفه باید سخت باشد اما متاسفانه الان درب را باز گذاشته اند و هر کسی بدون ضابطه وارد آن می شود و همه فکر می کنند که کاری راحت و آسان است، اما اینطور نیست، همانطور که بدون گواهینامه نباید پشت فرمان خودرو نشست و همچنین بدون داشتن مدرک دکترای پزشکی کسی نمی تواند طبابت کند، کار ما نیز در واقع باید همینطور باشد، اما ضابطه ای وجود ندارد، بنابراین خیلی ها به سمت این حرفه هجوم می آورند و فکر می کنند که علم بازیگری را می دانند در صورتی که تنها یک حس و علاقه ای به این رشته دارند، بازیگر باید تحصیل، تجربه و همینطور مطالعه کند و سال ها بعد بازیگر شود؛ اما الان کار ما بی در و پیکر شده است، ولی امیدوارم که این حرفه ما از طریق خانه تئاتر و خانه سینما یک سر و سامانی پیدا کند.

ساربان خاطرنشان کرد: همه هنرها برای خودشان یک خانه ای راه انداخته اند و یک تشکلی دارند تا تمام افرادی که در آن هنر فعالیت دارند در آن تشکل عضو شوند، تمام این تشکل ها نوپا هستند، فکر می کنم عمر هیچکدامشان به 20 سال هم نمی رسد و همه در حال تجربه کردن هستند، سندیکاها و شوراها در کشورهایی که دارای سینما و تئاتر هستند سال ها است که تشکیل شده و تعریف و ضابطه دارند، ما هنوز در مراحل اولیه هستیم و همین حرکت بسیار مثبتی است و باید این را غنیمت بشمریم و به آن بها دهیم و بخواهیم که این ها در مراحل بعدی قدم بردارند.

وی در ادامه افزود: ما از تکصدایی به همصدایی رسیده ایم، وقتی یک خبری هست اهالی تئاتر همه همدیگر را می بینند، با هم گفتگو می کنند و از حال همدیگر خبر دارند؛ به عنوان مثال مسئله بیمه با کمک وزارت ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی حل شد و در سالهای قبل تر اکثر بازیگران ما در خانه تئاتر و یا خانه سینما بیمه شدند، در رشته های مختلف و نه تنها در بازیگری این اتفاق افتاد، اکنون هنرمندان از شرایط بیمه استفاده می کنند و بیمه تکمیلی دارند ، این یک حرکت اولیه بود که به سادگی نمی شد انجام شود، خانه سینما بالغ بر 6000 عضو و خانه تئاتر 1800 عضو دارد، این تعداد افراد را زیر پوشش بیمه رفته اند و این کار ساده ای نیست، با مکاتبات و تلاشی که شد و با همکاری وزارت ارشاد این اعضا بیمه شدند و این بیمه به آنها خیلی کمک کرد، چون شرایط خوبی از لحاظ درآمد برای بازیگران نیست، هنرمندان از نظر بیماری و اجاره خانه  و معیشت تحت فشار هستند، بیمه توانست مقداری به آن ها کمک کند.

بازیگر فیلم راه آبی ابریشم اظهار داشت: بعد از آن تعاونی های مسکن بود که تا به حال چند دوره در خانه سینما یا تئاتر تشکیل شده و خیلی از بچه ها موفق شدند با کمک نهادهای دیگر زمین تحویل بگیرند و ساختمان بسازند و در نهایت سقفی را بالای سرشان داشته باشند و این کمک کمی نبوده است.

محمد ساربان در باب وضعیت سینما و تئاتر کشور گفت: اگر رودربایستی را کنار بگذاریم، ضوابطی که برای اجرای تئاتر و تصویب کردن فیلمنامه وجود دارد، ضوابط خوبی نیست، ما از جهان خیلی عقب هستیم، این مسئله را می توانیم در جشنواره ها به راحتی ببینیم، ضوابط و نظارت بر سینما و تئاتر ما به گونه ای است که مانع پیشرفت ما می شود، قرارداد هایی که ما برای فیلم ها می بندیم اصلا معتبر نیست و گاهی اوقات می بینیم که چند سال از اتمام کار می گذرد اما هنوز دستمزدمان را دریافت نکرده ایم.

این بازیگر پیشکسوت اذعان داشت: ما یک تشکیلات گسترده برای آموزش سینما به شکلی که لازم است نداریم، آموزشکده های به صراحت می گویم که آموزشکده های بازیگری تنها به فکر درآمد خود هستند، از دانشکده ها نیز می بینیم که وقتی دانشجو فارغ التحصیل می شود بار دانشی ندارد، به بازار کار می آیند و اگر جذب شوند آنجا تجربه پیدا می کنند؛ ما معضل بودجه، اعتبارات و آدم های متخصص داریم، امیدوارم که در سالها آینده مسیرمان را پیدا کنیم و تولیدات جهانی داشته باشیم، به این دلخوش نباشیم که آقای اصغر فرهادی یک فیلم را به جشنواره خارجی برده و به نمایش گذاشته است، این کافی نیست و ممکن است پشت آن دلایلی وجود داشته باشد.

ساربان در ادامه افزود: وقتی که در هرچیزی محدودیت داشته باشیم طبیعی است که آثار مطلوبی نداشته باشیم، ما در سینما و تئاتر خیلی محدودیت داریم، در دیالوگ، انتخاب صحنه، انتخاب سوژه و... همه این ها محدودیت هایی است که وجود دارند، همینطور ضوابط شرقی بودن و ایرانی اسلامی نیز یک سری محدودیت هایی به وجود می آورد که طبیعی است، بنابراین آثار ماندنی و جاودانی نداریم، به فرض این که ما به هندوستان می رویم و برای امکانات لوکیشنی که آن ها دارند و مجبور به روسری سر کردن نیستند به فیلممان رنگ و لعاب می دهیم و چند آهنگ هندی هم در فیلم به کار می بریم و بعد می بینیم که پرفروش ترین فیلممان می شود، این کارهای ما بسیار سطحی است، کمدی های وحشتناک، درام خانوادگی، تراژدی و اجتماعی مان همه لودگی شده است و اصلا عمیق و جدی نیست، من به عنوان یک بازیگر بابت این قضیه متاسف هستم.

وی در مورد وجود باند و مافیا در سینما گفت: حس می کنم که به آن شکل جدی باند بازی و مافیا در سینمای وجود ندارد، درست است که روابط یک مقدار حاکم است اما وقتی که تولیدات کم است، رابطه ها وجود دارد به عنوان مثال فلان بازیگر با فلان فیلمساز دوست است و بیشتر کار می کند، این اتفاقات می افتد اما به آن شکل نیست که بگوییم سینمای ما یک سینمای مافیایی است، خوشبختانه به آن ورطه نیفتاده است.

محمد ساربان بیان داشت: هر بازیگر یک بازه زمانی دارد که برای بازیگری و دیده شدن زندگی می کند و بعد آرام آرام خارج می شود و کسانی دیگر به جای او می آیند، همانطور که می بینیم در بین بازیگران جوانمان یک مدت می آیند خوب دیده می شوند و خوب هم پول می گیرند و بعد از یک مدت می روند؛ یک عده هم به دنبال دیده شدن نیستند و به تئاتر عشق دارند، من روی صحنه برایم مهم نیست که دیده شوم، این برای من مهم است که برای بازی کردن یک نقش بتوانم آن را به خوبی اجرا کنم.

وی در پایان گفت: روی سخن من با دانشجویان تئاتر است، زمان تحصیلتان را هدر ندهید، لطفا مطالعه کنید و تئاتر ببینید، گاهی اوقات به تئاترهایی که دعوت می شوم، بعد از دیدن نمایش بسیار متاسف می شوم و به حکم ادب سالن را ترک نمی کنم اما به سختی تحمل می کنم، متوجه می شوم که آن دانشجو یا کارگردان در تمام دوران کارش تعداد کتاب قابل توجهی نخوانده است.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #