ایران و جام جهانی 2018؛ از فقدان حرفه ای گری تا فقر بازی سازی
جام جهانی2018 برای ایران به پایان رسید اما بحث های متنی و حاشیه ای درباره حضور کشورمان در این رویداد بین المللی همچنان باقیست.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، کار ایران که در 2018 به پایان رسید؛ این حمایت دلگرم کننده از سوی رهبر بصیر انقلاب، برای آنان مایه مباهات بود: «به تیم ملی ایران بگویید شما پیروز و سرافراز برگشتید؛ آفرین؛ ان شاءالله موفق باشید.»
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، , پایگاه خبری تحلیلی قم فردا،, پایگاه خبری تحلیلی قم فردا, پایگاه خبری تحلیلی قم فردا,و البته، این هم جمله ای بود که در پایان این رهاورد، در رسانه ملی زیرنویس شد تا نشان دهد که هموطنانمان از بازی های تیم ملی فوتبال خود در 2018 احساس غرور می کنند: «ملت شریف ایران قدردان تلاش و همت و غیرت فرزندانشان در تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران هستند و برای آنها در مسابقات آینده آرزوی موفقیت می کنند.»
,این حمایت ها البته به معنای آن نیست که مشکلی وجود ندارد؛ باید گفت فوتبال و البته ورزش ما همچنان در ساختار و مدیریت مشکل دارد.
, ؛,شکی نیست که ورزش حرفه ای از دورن باشگاه های حرفه ای پدید می آید و البته ما همچنان در خم این پیچ نخستین گیر افتاده ایم؛ اما با این حال از رهگذر تلاش و همت و غیرت، به پیش می رویم و به آینده امیدواریم.
,جام جهانی 2018 برای ما به پایان رسیده است؛ اما این درس ها همچنان با ماست:
,
نکته نخست آن است که وقتی میگوییم در ورزش، حرفه ای نیستیم؛این جمله یک شعار نیست؛ یک واقعیت است. فعلا بحث بر سر این نیست که باشگاه های نصفه و نیمه ما، زمین تمرین مناسب و بلکه لباس و کفش و توپ مناسب ندارند! بحث بر سر این است که چرا کادر فنی ما هم پیش از بازی با پرتغال، درگیر حاشیه ای مانند انتخاب داور پاراگوئه ای برای این بازی می شود؛ بحث بر سر این است که چرا رسانه های ما، بازی سوم را اینقدر حساس کردند؛ بر اضطراب ها افزودند و حتی توقع ها را بالا بُردند؛ بحث بر سر این است که چرا هموطنان ما در یک اقدام نکوهیده و به دور از اخلاق ورزشی و حتی حرفه ای گری، شبانه جلوی هتل محل اقامت تیم پرتغال تجمع و به صراحت بیان کردند که قصدشان، اخلال در استراحت بازیکنان تیم حریف است؛ بحث بر سر این است که چرا گزارشگر رسانه ملی، خطای شدید بازیکن خودی روی بازیکن رقیب را با جمله «یه حالی به په په دادن ... په په خودش توی دوران فوتبالش، خیلی از این کارها کرده» توجیه می کند؛ بحث بر سر این است که چرا باید پیشنهاد تعطیل شدن عمومی کشور در صورت پیروزی بر پرتغال از رسانه ملی اعلام شود؛ بحث بر سر این است که چرا باید این هجمه علیه مهدی طارمی و خانواده او شکل بگیرد؛ و چرا و چرا ... .
,
همه اینها نشان می دهد که با حرفه ای بودن فرسنگ ها فاصله داریم.
,نکته دیگر این است که افتخار حضور در جام جهانی – که البته با 48 تیمی شدن جام، معلوم نیست همچنان افتخار باقی بماند – یک مسئله است و حداکثر استفاده از این فرصت و ظرفیت، یک مسئله دیگر.
,اکنون نوبت آن است تا میزان استفاده از این حضور بین المللی به بحث گذاشته شود. اکنون نوبت آن است تا از خود بپرسیم که آیا استفاده حداکثری از این مهم داشتیم یا نه؟ اکنون باید از خود بپرسیم آیا پیش بینی حضو مردم در خیابان ها و بعد از هر بازی و در صورت کسب هر نتیجه، شده بود یا نه؟ آیا اگر فوتبال ایران در 2018 تاریخ سازی می کرد و به مرحله بعد می رسید؛ پیش بینی ها و برنامه ریزی های لازم را برای آن داشتیم یا خیر.
, .,,
واما نکته سوم این است که بازی های تیم ملی در 2018 و بویژه بازی با پرتغال نشان داد که ما همچنان از نظر روحی و روانی برای چنین رخدادهای بزرگی آماده نیستیم. آنچه در قاب رسانه از رفتار برخی بازیکنان ایران در این بازی و بویژه از رضائیان، عزت اللهی و بیرانوند دیدیم؛ رفتارهایی به دور از شأن هر ایرانی است و قطعا نمی تواند برای مخاطب میلیونی بین المللی، نشانی از فرهنگ ایرانی باشد.
,در نکته پایانی باید گفت نمره قبولی بسیاری از کارشناسان به بازی های ایران در این رویداد، بیشتر از منظر بازی بسته دفاعی و پوشش مناسب دفاعی است. تردیدی نیست که ما همچنان در بازیسازی و خلق موقعیت گُل دچار مشکل جدی هستیم.
,ما در بازی با پرتغال، نیازمند بُرد بودیم؛ اما تنها در 15 دقیقه پایانی ریسک کردیم و با تعویض یکی از هافبک های دفاعی با یک مهاجم، تلاش کردیم تا برنده شویم.
,ما نیاز داریم تا خلق موقعیت هایی مانند دقیقه 58 بازی با پُرتغال را بارها و بارها در فوتبال خود تکرار کنیم؛ آنجا که با پاسکاری منظم بازیکنان، توپ درون دروازه حریف نرفت؛ ولی بازیکن پرتغالی به تور دروازه خودشان چسبید.
,کوتاه سخن آنکه اکنون جام جهانی 2018 تیم قابل تقدیر ایران را با خاطراتی از لایی زدن به پیکه یا مهار پنالتی کریس رونالدو و همچنین بازی های به یاد ماندنی بازیکنانی مانند امید ابراهیمی و وحید امیری و البته یادبودهایی از پدیده جدید کمک داور ویدئویی از دست داده است؛ اما جام ملت های آسیا 2019 در ماههای پایانی سال 1397 و البته جام جهانی 2022 و جام های جهانی بعدی انتظار ما را می کشد.
,ما همچنان سربلندیم و به آینده امیدوار.
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه