طلای سیاه مایه بدبختی مردم منطقه میانکوه!/طعم تلخ نفت بخش میانکوه را سوزاند

بی توجهی مسئولین شرکت نفت نسبت به آلودگی نفتی در بخش میانوه شهرستان اردل صنعت ،کشاورزی،دامداری و پروش ماهی این منطقه را نابود کرد.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از جهانبین نیوز، سرخون شهری در بخش میانکوه شهرستان اردل و در جنوبی‌ترین نقطه چهارمحال و بختیاری قرار دارد که از سال ۹۱ و بعد از تجمیع با چند قسمت دیگر تبدیل به شهر شده و در حال حاضر نیز مرکز بخش میانکوه است.

چشمه سرخون که از کوهستان‌های منطقه سرچشمه می‌گیرد و در مسیری به طول ۲۰ کیلومتر در منطقه گسترده شده است تا چند سال پیش جریان حیاتی این بخش بود.

اکنون این چشمه به سبب پسماندهای ناشی از عبور خطوط انتقال نفت خام از خوزستان به پالایشگا‌های دیگر خصوصاً پالایشگاه اصفهان آلوده شده و نه تنها دیگر منبع آبادانی، عمران و سرسبزی منطقه نیست بلکه از آب آن حتی برای شرب نیز نمی‌توان استفاده کرد.

در واقع این آلودگی نفتی زندگی مردم منطقه را مختل کرده و می‌رود و به یک فاجعه زیست‌محیطی که هم زندگی انسان‌ها، هم منابع آب و هم کشاورزی و پرورش آبزیان منطقه را تحت‌الشعاع قرار دهد.

مهران بابائیان نماینده پرورش دهندگان ماهی قزل آلای منطقه میانکوه در حاشیه تجمع اعتراض آمیز مردم منطقه میانکوه جلوی تلمبه خانه گندمکار که نسبت به بدقولی های شرکت نفت صورت گرفت افزود: قریب ۷ سال است که رودخانه و چشمه سرخون که تنها منبع تامین آب شرب و کشاورزی مردم منطقه میانکوه بوده به علت نشت نفت از تاسیسات خط انتقال نفت دچار آلودگی نفتی گردید که این امر باعث گلایه و اعتراض مردم این منطقه از مسئولین شده است.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, جهانبین نیوز,
,
,
,
,
,
,
,
,

,
,

بابائیان افزود:آلودگی نفتی باعث تعطیلی ۶۵ مزرعه پرورش ماهی ، از بین رفتن ۲ هزار هکتار زمین شالیزار ۱۵ هکتار باغات و کشاورزی و تعطیلی یک کارخانه اب معدنی گردید .

وی بیان کرد:بی توجهی مسئولین شرکت نفتی در خصوص جلوگیری از نشتی نفت در این منطقه همچنین باعث بروز بیماری‌های متعدد ناشی از آلودگی آب شرب و همچنین مهاجرت مردم منطقه و بیکاری شدید گردید ولی صرف جلسات متعدد و توافقات انجام شده که متاسفانه هر بار با عهد شکنی مسئولین به نتیجه نمی رسد.

نماینده پرورش دهندگان ماهی قزل آلای منطقه میانکوه در پایان اظهار داشت:مردم منطقه میانکوه شهرستان اردل از اینکه چند سالی نشتی لوله انتقال نفت باعث آلودگی آب شرب و محیط زیست این منطقه شد گلایه مندند و از مسئولین خواستند که دیگر نظاره گر این مشکل نباشند و برای حل آن چاره ای بجویند.

از مجموع مسائل ذکر شده اولین سؤالی که در اذهان تداعی می‌شود این است که وزارت نفت و شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران چرا در خصوص تعهدات خود به مردم این منطقه محروم پاسخگو نیستند؟

اینکه نفت سرمایه ملی است را بارها و بارها شنیده‌ایم و همه به آن تأکید دارند پس چرا برای انتقال این طلای سیاه باید از لوله‌های مستهلک استفاده شود که در طول مسیر نیز شاهد این‌گونه اتفاقات باشیم؟

انتهای پیام/