اخبار داغ

از رنجی که می‌بریم؛

جان هر کی دوست داری قطعش نکن!

جان هر کی دوست داری قطعش نکن!
قطعی برق در این تابستان طاقت‌فرسا علاوه بر آسیب‌های اجتناب‌ناپذیر به کسب و کار و زندگی باعث آسیب به اعصاب و روان(!) مردم نیز می‌شود. هدف از نوشتن این متن تنها بیان درد دل از یک روز عرق‌آلود است!
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، «چقد گرمه!» با گفتن این جمله و گلاب به رویتان، غرق در عرق! از خواب بیدار شدم و چند فحش نثار چند نفر کردم! برق رفته بود و حتی طاقت استراحت کردن هم نبود. نمی‌دانم مگر در روز چقد آب می‌نوشیدم که این‌همه توان تولید عرق در بدن خود داشتم! پنجره را باز کردم. باد گرم همیشگی سمنان به صورتم خورد. یادم آمد شاید در این وضع عده‌ای از مسئولان در استخرهای خانگی خود که با تانکر پر می‌شود در حال به در بردن خستگی باشند. اگر می‌خوابیدم یحتمل کل اعضا و جوارحم تبخیر می‌شد!

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,

واقعا دلیل این قطعی‌های مکرر برق چه چیزی می‌توانست باشد؟

سری به سایت‌ها زدم. چند دلیل بود که حقیقتا من را قانع نکرد.

خبرگزاری تسنیم در یکم اردیبهشت نوشته بود که احتمال قطعی برق در تابستان وجود دارد. تسنیم از قول مدیر توانیر نوشته بود تابستان سختی پیش رو داریم به خاطر افزایش مصرف مردم و کم‌شدن نقدینگی(در این صنعت) به نقل از تسنیم در بهترین حالت در ایران تولید حدود 52 هزار مگاوات برق در تابستان ممکن بود. اما اوج مصرف در تابستان 58 هزار مگاوات پیش‌بینی شده بود. چشمان عرق‌آلود(!) خود را پاک کردم. یاد زمان امتحانات افتادم! پیش‌بینی می‌کردم که امتحان سخت خواهد بود اما بیشتر مطالعه نمی‌کردم! پیش‌بینی در کنار «آمادگی برای مقابله با اتفاقات آینده» مفهوم دارد وگرنه نتیجه «مشروطی در امتحانات» خواهد بود. شاهد زنده هم خودم!

خب! پیش‌بینی این مصرف را کرده‌ایم؛ حال چه کرده‌ایم(بخوانید چه کرده‌اند!)برای رفع این نیاز؟

آخرین ذخیره‌های آب بدنم رو به پایان بود! همچنان یاد آن مسئول در استخر حیاط خانه خودش بودم!

تنها چیزی که فهمیدم تا اینجا این موضوع بود که مسئولان بحمدا... توانایی «پیش‌بینی» دارند. اما توانایی «پیشگیری» را نمی‌دانم.

برخی اخبار مرتبط هم بانمک‌تر(!) بود. دوم مرداد، باشگاه خبرنگاران جوان با معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی در مورد قطعی برق در تهران بزرگ مصاحبه کردند و ایشان فرمودند:«به دلیل کاهش نزولات جوی و کاهش منابع آبی در پشت سدها با کمبود تولید برق به صورت برقآبی مواجه شده‌ایم»

باز هم یاد امتحانات افتادم و پیش‌بینی‌های قبل امتحانات! خب به فدایت ای معاون وزیر! کاهش نزولات جوی و به تبع آن کاهش تولید برق به صورت برقآبی هم قابل پیش‌بینی بوده است! این در حالی است که در کشور کم‌آبی مثل ایران تولید برق به صورت برقآبی سهم زیادی از تولید کل برق ندارد.(در سال نود و پنج کمتر از پانزده درصد برق تولیدی از آب پشت سدها بوده است.(خبر آنلاین))

فهمیدم برخی مسئولین حتی آن قدرت پیش‌بینی که من قبل امتحانات دارم را هم ندارند. احساس غرور کردم! و همچنان با احساس غرور عرق می‌ریختم.

فکر می‌کردم شاید اگر در خانه مسئول محترم هم برق برود یا یک روز پمپ استخر حیاط کار نکند؛ یا یک روز استخر بدون آب باشد(حتی یک روز)؛ شاید قدرت پیش‌بینی و «نعمت خدمت» به مسئول برگردد!

پی‌نوشت یک: توسعه تولید برق از انرژی هسته‌ای در کشوری مثل ایران با توجه به کم‌آبی و همچنین با توجه به نسبتا پاک بودن این انرژی باید در دستور کار قرار گیرد.(یاد اشتون و موگرینی و برجام بخیر!)

پی‌نوشت دوم: «این سلاطین جور که تقریبا همه کاخ‏نشین بودند، این‌ها به فکر مردم نمی‌توانستند باشند، احساس نمی‏توانستند بکنند فقر یعنى چه، احساس نمی‌توانستند بکنند بی‌خانمانى یعنى چه‏... وقتى کسى احساس نکند که فقر معنایش چى است، گرسنگى معنایش چى است، این نمی‌تواند به فکر گشنه‏‌ها و به فکر مستمندان باشد. لکن آن‌هایى که در بین همین جامعه بزرگ شده ‌اند و احساس کردند فقر چى است، دیدند، چشیدند فقر را، احساس می‌کردند، ملموسشان بوده است که فقر یعنى چه، این‌ها می‌توانند به حال فقرا برسند. کوشش کنیم که این وضعیت در همه ما محفوظ باشد. در مجلس ما، در ارگان‌هاى دولتى ما» (از سخنان امام خمینی(ره)، صحیفه امام، ج‏17، ص: 377و376)

والسلام

محمد مرتضی‌نژاد

انتهای پیام/

,

واقعا دلیل این قطعی‌های مکرر برق چه چیزی می‌توانست باشد؟

سری به سایت‌ها زدم. چند دلیل بود که حقیقتا من را قانع نکرد.

خبرگزاری تسنیم در یکم اردیبهشت نوشته بود که احتمال قطعی برق در تابستان وجود دارد. تسنیم از قول مدیر توانیر نوشته بود تابستان سختی پیش رو داریم به خاطر افزایش مصرف مردم و کم‌شدن نقدینگی(در این صنعت) به نقل از تسنیم در بهترین حالت در ایران تولید حدود 52 هزار مگاوات برق در تابستان ممکن بود. اما اوج مصرف در تابستان 58 هزار مگاوات پیش‌بینی شده بود. چشمان عرق‌آلود(!) خود را پاک کردم. یاد زمان امتحانات افتادم! پیش‌بینی می‌کردم که امتحان سخت خواهد بود اما بیشتر مطالعه نمی‌کردم! پیش‌بینی در کنار «آمادگی برای مقابله با اتفاقات آینده» مفهوم دارد وگرنه نتیجه «مشروطی در امتحانات» خواهد بود. شاهد زنده هم خودم!

خب! پیش‌بینی این مصرف را کرده‌ایم؛ حال چه کرده‌ایم(بخوانید چه کرده‌اند!)برای رفع این نیاز؟

آخرین ذخیره‌های آب بدنم رو به پایان بود! همچنان یاد آن مسئول در استخر حیاط خانه خودش بودم!

تنها چیزی که فهمیدم تا اینجا این موضوع بود که مسئولان بحمدا... توانایی «پیش‌بینی» دارند. اما توانایی «پیشگیری» را نمی‌دانم.

برخی اخبار مرتبط هم بانمک‌تر(!) بود. دوم مرداد، باشگاه خبرنگاران جوان با معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی در مورد قطعی برق در تهران بزرگ مصاحبه کردند و ایشان فرمودند:«به دلیل کاهش نزولات جوی و کاهش منابع آبی در پشت سدها با کمبود تولید برق به صورت برقآبی مواجه شده‌ایم»

باز هم یاد امتحانات افتادم و پیش‌بینی‌های قبل امتحانات! خب به فدایت ای معاون وزیر! کاهش نزولات جوی و به تبع آن کاهش تولید برق به صورت برقآبی هم قابل پیش‌بینی بوده است! این در حالی است که در کشور کم‌آبی مثل ایران تولید برق به صورت برقآبی سهم زیادی از تولید کل برق ندارد.(در سال نود و پنج کمتر از پانزده درصد برق تولیدی از آب پشت سدها بوده است.(خبر آنلاین))

فهمیدم برخی مسئولین حتی آن قدرت پیش‌بینی که من قبل امتحانات دارم را هم ندارند. احساس غرور کردم! و همچنان با احساس غرور عرق می‌ریختم.

فکر می‌کردم شاید اگر در خانه مسئول محترم هم برق برود یا یک روز پمپ استخر حیاط کار نکند؛ یا یک روز استخر بدون آب باشد(حتی یک روز)؛ شاید قدرت پیش‌بینی و «نعمت خدمت» به مسئول برگردد!

پی‌نوشت یک: توسعه تولید برق از انرژی هسته‌ای در کشوری مثل ایران با توجه به کم‌آبی و همچنین با توجه به نسبتا پاک بودن این انرژی باید در دستور کار قرار گیرد.(یاد اشتون و موگرینی و برجام بخیر!)

پی‌نوشت دوم: «این سلاطین جور که تقریبا همه کاخ‏نشین بودند، این‌ها به فکر مردم نمی‌توانستند باشند، احساس نمی‏توانستند بکنند فقر یعنى چه، احساس نمی‌توانستند بکنند بی‌خانمانى یعنى چه‏... وقتى کسى احساس نکند که فقر معنایش چى است، گرسنگى معنایش چى است، این نمی‌تواند به فکر گشنه‏‌ها و به فکر مستمندان باشد. لکن آن‌هایى که در بین همین جامعه بزرگ شده ‌اند و احساس کردند فقر چى است، دیدند، چشیدند فقر را، احساس می‌کردند، ملموسشان بوده است که فقر یعنى چه، این‌ها می‌توانند به حال فقرا برسند. کوشش کنیم که این وضعیت در همه ما محفوظ باشد. در مجلس ما، در ارگان‌هاى دولتى ما» (از سخنان امام خمینی(ره)، صحیفه امام، ج‏17، ص: 377و376)

والسلام

محمد مرتضی‌نژاد

انتهای پیام/

,

واقعا دلیل این قطعی‌های مکرر برق چه چیزی می‌توانست باشد؟

سری به سایت‌ها زدم. چند دلیل بود که حقیقتا من را قانع نکرد.

خبرگزاری تسنیم در یکم اردیبهشت نوشته بود که احتمال قطعی برق در تابستان وجود دارد. تسنیم از قول مدیر توانیر نوشته بود تابستان سختی پیش رو داریم به خاطر افزایش مصرف مردم و کم‌شدن نقدینگی(در این صنعت) به نقل از تسنیم در بهترین حالت در ایران تولید حدود 52 هزار مگاوات برق در تابستان ممکن بود. اما اوج مصرف در تابستان 58 هزار مگاوات پیش‌بینی شده بود. چشمان عرق‌آلود(!) خود را پاک کردم. یاد زمان امتحانات افتادم! پیش‌بینی می‌کردم که امتحان سخت خواهد بود اما بیشتر مطالعه نمی‌کردم! پیش‌بینی در کنار «آمادگی برای مقابله با اتفاقات آینده» مفهوم دارد وگرنه نتیجه «مشروطی در امتحانات» خواهد بود. شاهد زنده هم خودم!

خب! پیش‌بینی این مصرف را کرده‌ایم؛ حال چه کرده‌ایم(بخوانید چه کرده‌اند!)برای رفع این نیاز؟

آخرین ذخیره‌های آب بدنم رو به پایان بود! همچنان یاد آن مسئول در استخر حیاط خانه خودش بودم!

تنها چیزی که فهمیدم تا اینجا این موضوع بود که مسئولان بحمدا... توانایی «پیش‌بینی» دارند. اما توانایی «پیشگیری» را نمی‌دانم.

برخی اخبار مرتبط هم بانمک‌تر(!) بود. دوم مرداد، باشگاه خبرنگاران جوان با معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی در مورد قطعی برق در تهران بزرگ مصاحبه کردند و ایشان فرمودند:«به دلیل کاهش نزولات جوی و کاهش منابع آبی در پشت سدها با کمبود تولید برق به صورت برقآبی مواجه شده‌ایم»

باز هم یاد امتحانات افتادم و پیش‌بینی‌های قبل امتحانات! خب به فدایت ای معاون وزیر! کاهش نزولات جوی و به تبع آن کاهش تولید برق به صورت برقآبی هم قابل پیش‌بینی بوده است! این در حالی است که در کشور کم‌آبی مثل ایران تولید برق به صورت برقآبی سهم زیادی از تولید کل برق ندارد.(در سال نود و پنج کمتر از پانزده درصد برق تولیدی از آب پشت سدها بوده است.(خبر آنلاین))

فهمیدم برخی مسئولین حتی آن قدرت پیش‌بینی که من قبل امتحانات دارم را هم ندارند. احساس غرور کردم! و همچنان با احساس غرور عرق می‌ریختم.

فکر می‌کردم شاید اگر در خانه مسئول محترم هم برق برود یا یک روز پمپ استخر حیاط کار نکند؛ یا یک روز استخر بدون آب باشد(حتی یک روز)؛ شاید قدرت پیش‌بینی و «نعمت خدمت» به مسئول برگردد!

پی‌نوشت یک: توسعه تولید برق از انرژی هسته‌ای در کشوری مثل ایران با توجه به کم‌آبی و همچنین با توجه به نسبتا پاک بودن این انرژی باید در دستور کار قرار گیرد.(یاد اشتون و موگرینی و برجام بخیر!)

پی‌نوشت دوم: «این سلاطین جور که تقریبا همه کاخ‏نشین بودند، این‌ها به فکر مردم نمی‌توانستند باشند، احساس نمی‏توانستند بکنند فقر یعنى چه، احساس نمی‌توانستند بکنند بی‌خانمانى یعنى چه‏... وقتى کسى احساس نکند که فقر معنایش چى است، گرسنگى معنایش چى است، این نمی‌تواند به فکر گشنه‏‌ها و به فکر مستمندان باشد. لکن آن‌هایى که در بین همین جامعه بزرگ شده ‌اند و احساس کردند فقر چى است، دیدند، چشیدند فقر را، احساس می‌کردند، ملموسشان بوده است که فقر یعنى چه، این‌ها می‌توانند به حال فقرا برسند. کوشش کنیم که این وضعیت در همه ما محفوظ باشد. در مجلس ما، در ارگان‌هاى دولتى ما» (از سخنان امام خمینی(ره)، صحیفه امام، ج‏17، ص: 377و376)

والسلام

محمد مرتضی‌نژاد

انتهای پیام/

,

واقعا دلیل این قطعی‌های مکرر برق چه چیزی می‌توانست باشد؟

سری به سایت‌ها زدم. چند دلیل بود که حقیقتا من را قانع نکرد.

خبرگزاری تسنیم در یکم اردیبهشت نوشته بود که احتمال قطعی برق در تابستان وجود دارد. تسنیم از قول مدیر توانیر نوشته بود تابستان سختی پیش رو داریم به خاطر افزایش مصرف مردم و کم‌شدن نقدینگی(در این صنعت) به نقل از تسنیم در بهترین حالت در ایران تولید حدود 52 هزار مگاوات برق در تابستان ممکن بود. اما اوج مصرف در تابستان 58 هزار مگاوات پیش‌بینی شده بود. چشمان عرق‌آلود(!) خود را پاک کردم. یاد زمان امتحانات افتادم! پیش‌بینی می‌کردم که امتحان سخت خواهد بود اما بیشتر مطالعه نمی‌کردم! پیش‌بینی در کنار «آمادگی برای مقابله با اتفاقات آینده» مفهوم دارد وگرنه نتیجه «مشروطی در امتحانات» خواهد بود. شاهد زنده هم خودم!

خب! پیش‌بینی این مصرف را کرده‌ایم؛ حال چه کرده‌ایم(بخوانید چه کرده‌اند!)برای رفع این نیاز؟

آخرین ذخیره‌های آب بدنم رو به پایان بود! همچنان یاد آن مسئول در استخر حیاط خانه خودش بودم!

تنها چیزی که فهمیدم تا اینجا این موضوع بود که مسئولان بحمدا... توانایی «پیش‌بینی» دارند. اما توانایی «پیشگیری» را نمی‌دانم.

برخی اخبار مرتبط هم بانمک‌تر(!) بود. دوم مرداد، باشگاه خبرنگاران جوان با معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی در مورد قطعی برق در تهران بزرگ مصاحبه کردند و ایشان فرمودند:«به دلیل کاهش نزولات جوی و کاهش منابع آبی در پشت سدها با کمبود تولید برق به صورت برقآبی مواجه شده‌ایم»

باز هم یاد امتحانات افتادم و پیش‌بینی‌های قبل امتحانات! خب به فدایت ای معاون وزیر! کاهش نزولات جوی و به تبع آن کاهش تولید برق به صورت برقآبی هم قابل پیش‌بینی بوده است! این در حالی است که در کشور کم‌آبی مثل ایران تولید برق به صورت برقآبی سهم زیادی از تولید کل برق ندارد.(در سال نود و پنج کمتر از پانزده درصد برق تولیدی از آب پشت سدها بوده است.(خبر آنلاین))

فهمیدم برخی مسئولین حتی آن قدرت پیش‌بینی که من قبل امتحانات دارم را هم ندارند. احساس غرور کردم! و همچنان با احساس غرور عرق می‌ریختم.

فکر می‌کردم شاید اگر در خانه مسئول محترم هم برق برود یا یک روز پمپ استخر حیاط کار نکند؛ یا یک روز استخر بدون آب باشد(حتی یک روز)؛ شاید قدرت پیش‌بینی و «نعمت خدمت» به مسئول برگردد!

پی‌نوشت یک: توسعه تولید برق از انرژی هسته‌ای در کشوری مثل ایران با توجه به کم‌آبی و همچنین با توجه به نسبتا پاک بودن این انرژی باید در دستور کار قرار گیرد.(یاد اشتون و موگرینی و برجام بخیر!)

پی‌نوشت دوم: «این سلاطین جور که تقریبا همه کاخ‏نشین بودند، این‌ها به فکر مردم نمی‌توانستند باشند، احساس نمی‏توانستند بکنند فقر یعنى چه، احساس نمی‌توانستند بکنند بی‌خانمانى یعنى چه‏... وقتى کسى احساس نکند که فقر معنایش چى است، گرسنگى معنایش چى است، این نمی‌تواند به فکر گشنه‏‌ها و به فکر مستمندان باشد. لکن آن‌هایى که در بین همین جامعه بزرگ شده ‌اند و احساس کردند فقر چى است، دیدند، چشیدند فقر را، احساس می‌کردند، ملموسشان بوده است که فقر یعنى چه، این‌ها می‌توانند به حال فقرا برسند. کوشش کنیم که این وضعیت در همه ما محفوظ باشد. در مجلس ما، در ارگان‌هاى دولتى ما» (از سخنان امام خمینی(ره)، صحیفه امام، ج‏17، ص: 377و376)

والسلام

,

واقعا دلیل این قطعی‌های مکرر برق چه چیزی می‌توانست باشد؟

,

سری به سایت‌ها زدم. چند دلیل بود که حقیقتا من را قانع نکرد.

,

خبرگزاری تسنیم در یکم اردیبهشت نوشته بود که احتمال قطعی برق در تابستان وجود دارد. تسنیم از قول مدیر توانیر نوشته بود تابستان سختی پیش رو داریم به خاطر افزایش مصرف مردم و کم‌شدن نقدینگی(در این صنعت) به نقل از تسنیم در بهترین حالت در ایران تولید حدود 52 هزار مگاوات برق در تابستان ممکن بود. اما اوج مصرف در تابستان 58 هزار مگاوات پیش‌بینی شده بود. چشمان عرق‌آلود(!) خود را پاک کردم. یاد زمان امتحانات افتادم! پیش‌بینی می‌کردم که امتحان سخت خواهد بود اما بیشتر مطالعه نمی‌کردم! پیش‌بینی در کنار «آمادگی برای مقابله با اتفاقات آینده» مفهوم دارد وگرنه نتیجه «مشروطی در امتحانات» خواهد بود. شاهد زنده هم خودم!

,

خب! پیش‌بینی این مصرف را کرده‌ایم؛ حال چه کرده‌ایم(بخوانید چه کرده‌اند!)برای رفع این نیاز؟

,

آخرین ذخیره‌های آب بدنم رو به پایان بود! همچنان یاد آن مسئول در استخر حیاط خانه خودش بودم!

,

تنها چیزی که فهمیدم تا اینجا این موضوع بود که مسئولان بحمدا... توانایی «پیش‌بینی» دارند. اما توانایی «پیشگیری» را نمی‌دانم.

,

برخی اخبار مرتبط هم بانمک‌تر(!) بود. دوم مرداد، باشگاه خبرنگاران جوان با معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی در مورد قطعی برق در تهران بزرگ مصاحبه کردند و ایشان فرمودند:«به دلیل کاهش نزولات جوی و کاهش منابع آبی در پشت سدها با کمبود تولید برق به صورت برقآبی مواجه شده‌ایم»

,

باز هم یاد امتحانات افتادم و پیش‌بینی‌های قبل امتحانات! خب به فدایت ای معاون وزیر! کاهش نزولات جوی و به تبع آن کاهش تولید برق به صورت برقآبی هم قابل پیش‌بینی بوده است! این در حالی است که در کشور کم‌آبی مثل ایران تولید برق به صورت برقآبی سهم زیادی از تولید کل برق ندارد.(در سال نود و پنج کمتر از پانزده درصد برق تولیدی از آب پشت سدها بوده است.(خبر آنلاین))

,

فهمیدم برخی مسئولین حتی آن قدرت پیش‌بینی که من قبل امتحانات دارم را هم ندارند. احساس غرور کردم! و همچنان با احساس غرور عرق می‌ریختم.

,

فکر می‌کردم شاید اگر در خانه مسئول محترم هم برق برود یا یک روز پمپ استخر حیاط کار نکند؛ یا یک روز استخر بدون آب باشد(حتی یک روز)؛ شاید قدرت پیش‌بینی و «نعمت خدمت» به مسئول برگردد!

,

پی‌نوشت یک: توسعه تولید برق از انرژی هسته‌ای در کشوری مثل ایران با توجه به کم‌آبی و همچنین با توجه به نسبتا پاک بودن این انرژی باید در دستور کار قرار گیرد.(یاد اشتون و موگرینی و برجام بخیر!)

,

پی‌نوشت دوم: «این سلاطین جور که تقریبا همه کاخ‏نشین بودند، این‌ها به فکر مردم نمی‌توانستند باشند، احساس نمی‏توانستند بکنند فقر یعنى چه، احساس نمی‌توانستند بکنند بی‌خانمانى یعنى چه‏... وقتى کسى احساس نکند که فقر معنایش چى است، گرسنگى معنایش چى است، این نمی‌تواند به فکر گشنه‏‌ها و به فکر مستمندان باشد. لکن آن‌هایى که در بین همین جامعه بزرگ شده ‌اند و احساس کردند فقر چى است، دیدند، چشیدند فقر را، احساس می‌کردند، ملموسشان بوده است که فقر یعنى چه، این‌ها می‌توانند به حال فقرا برسند. کوشش کنیم که این وضعیت در همه ما محفوظ باشد. در مجلس ما، در ارگان‌هاى دولتى ما» (از سخنان امام خمینی(ره)، صحیفه امام، ج‏17، ص: 377و376)

,

والسلام

,

محمد مرتضی‌نژاد

,

انتهای پیام/

,

 

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه