+تصاویر

تصاویر بوسه بر پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران و آیت الکرسی خواندن دسته جمعی بانوان ملی پوش کبَدی پس از قهرمانی شیرین در بازی های آسیایی 2018 اندونزی، تا ابد ماندگار است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از قم فردا، جمعه دوم شهریور ماه سال 1397 به یک روز به یاد ماندنی برای ورزش ایران تبدیل شد؛ آن جا که در ششمین روز بازی های آسیایی 2018 جاکارتا، تیم های ملی بانوان و آقایان کبَدی جمهوری اسلامی ایران یکی پس از دیگری و با غلبه بر مدعیان جهانی خود بویژه هندوستان و کره جنوبی، قهرمان قاره کهن شدند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, قم فردا، , قم فردا،, قم فردا, قم فردا,

این قهرمانی ها در حالی به دست آمد که برخی هنوز نمی دانند «کبَدی» چه ورزشی است و این واژه، اصولا چگونه خوانده می شود؟

کَبَدی (به فتح حروف کاف و ب) از جمله بازی ها و ورزش های سنتی است که بیشتر در ایران، هند و پاکستان رواج داشته و دارد.

این ورزش در ایران، به نام «زو» هم معروف است و ترکیبی از کُشتی و راگبی تلقی می شود.

«کَبَدی» در لغت، مخفف «کی بودی؟» در اصطلاح فارسی است و فلسفه ای دارد که به نبردها و جنگ های قدیم برمی گردد؛ آن جا که که سلاحی در کار نبود و مردم برای دفاع از خود سعی می کردند با توجه به اقتضای زمان و مکانی که در آن می زیستند؛ خود را برای دفاع در برابر حملات احتمالی دشمنان آماده کنند.

, .,

و اما درباره این دو قهرمانی ارزشمند به دست آمده، لازم است تا این نکات را مورد دقت نظر و تأکید قرار داد:

یک . این دو قهرمانی بیشتر از آن جهت حائز اهمیت است که ملی پوشان موفق شدند همزمان، هم در بخش بانوان و هم در بخش آقایان، قهرمان و صاحب مدال طلا شوند.

دو . نکته مهم دیگر در این ایستادن بر بام آسیا، قهرمانی در یک ورزش گروهی است؛ چراکه اکثر قریب به اتفاق قهرمانی های ملی پوشان ما در بازی های آسیایی، در رشته های انفرادی به دست آمده و می آید؛ از این رو باید اذعان کرد که این قهرمانی به عنوان یک قهرمانی در یک ورزش گروهی، حلاوتی دیگر دارد.

سه . زیباترین صحنه این دو قهرمانی، حلقه زدن ملی پوشان بر گِرد پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران و بوسه زدن بر آن بود. همچنین صحنه ماندگار دیگری هم که خلق شد، آیت الکرسی خواندن دسته جمعی بانوان ملی پوش و ریختن اشک شوق در کنار پرچم ایران عزیز بود؛ صحنه ای که تا ابد در حافظه تاریخی این ملت ثبت خواهد شد.

, .,

چهار . نتایج مسابقات کبَدی در سطح آسیا و جهان نشان می دهد که هندوستان سال هاست به عنوان قهرمان یکه تاز این مسابقات شناخته می شود. با این حال، ملی پوشان ایرانی موفق شدند پس از سال ها تلاش و کسب مدال های نقره و برنز آسیایی و جهانی، بالاخره قهرمانی را از چنگ هندی ها در آورند و به یکه تازی آنان پایان دهند. این مهم قطعا و بیش از هر چیز، مرهون تلاش و غیرت و همت خود بازیکنان و کادر فنی و البته تلاش مربیان ورزشی در شهرها و روستاهای مختلف در کشف استعدادهای فراوان در سطح کشور است تا برنامه ریزی یا سرمایه گذاری وزرات ورزش یا فدراسیون.

تلاش و حتی ایثار این ملی پوشان تا آن جا بود که حتی برخی از آنان مانند صدیقه جعفری، با پای آسیب دیده و با توسل به اسپری های بی حس کننده، قدم در مسابقات پایانی گذاشتند تا برای کشور، افتخار کسب کنند.

پنج . از انصاف نباید گذشت که طراحی چشم نواز لباس ملی پوشان کبَدی چه در زمان انجام مسابقه و چه در زمان رفتن روی سکو و دریافت مدال ها، به چشم آمد که البته از دست اندرکاران امر و بویژه هنرمندان طراح، جای تقدیر و تشکر دارد.

, .,

شش . تردیدی نیست که حفظ قهرمانی همیشه مهم تر و سخت تر از خود قهرمانی است و قطعا یکی از آفات هر قهرمانی، غرور کاذب است؛ امری که از سخنان برخی ملی پوشان بر می آید که برای مثال می توان به این جملات غزال خلج، به عنوان یکی از ملی پوشان تیم بانوان و پس از کسب قهرمانی اشاره کرد:

«ما با تلاش و پشتکاری که نشان دادیم، به هند ثابت کردیم نمی‌تواند مدال طلا داشته باشد. از این پس ما قدرت اول کبدی هستیم.»

اینگونه است که باید غرور احتمالی را در قدرت اول خواندن خود در کبَدی کنار گذاشت تا انگیزه و تلاش ملی پوشان برای مسابقات آینده و بویژه مسابقات جهانی این رشته، صدچندان شود؛ مسئله ای که البته تشویق و اهدای پاداش کافی و به موقع، یعنی پیش از خشک شدن عرق ورزشکاران را از سوی مسئولان ورزش می طلبد.