یادداشت؛

• دوشنبه ۰۲ مهر ۱۳۹۷ ۱۳:۴۰
• کد خبر : 1411650

• اخبار
• سایر رسانه ها

گرچه به نظر می آید تمام اعضای قوه مجریه در شیپور جنگ فریاد می زنند اما عملا آرایش جنگی برای حل مشکلات اقتصادی شکل نگرفته است زیرا راس این آرایش جنگی باید وزیر اقتصاد باشد که متاسفانه نزدیک به ۶۰ روز است فردی در این مسند وجود ندارد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به  نقل از  راه آرمان از آغاز سال ۹۷ و شعار حمایت از کالای ایرانی در کارزار جنگ اقتصادی  نزدیک به ۶ ماه می گذرد اما نه تنها اتاق جنگی شکل نگرفته است بلکه حمایت از کالای ایرانی به عدم حمایت از تولید و کار ایرانی بدل شده است به گونه ایی که مواد اولیه کارخانجات تولیدی یا خریداری نمی شوند و یا اگر خریداری شد مدت ها طول می کشد تا به خط تولید وارد شود .

از ابتدای سال جاری قیمت ها ۴۰۰ درصد رشد داشته است و مانند سکه و ارز قیمت های لحظه ایی آرامش اقتصادی جامعه را از بین برده است .

گاهی به این امر فکر می شود مگر مسئولان داخل این آب و خاک زندگی نمی کنند و آیا نسبت به این زمین و مردم صبورش تعهدی ندارند که عملا کشتی  اقتصادی کشور را بدون  ناخدایی درست و حسابی رها کرده اند ؟؟؟

از ابتدای سال ۹۷ گرچه گرانی ها ، کمبود مواد اولیه ، قیمت افسار گسیخته طلا و ارز ، کمبود پوشک و انواع احتکارهای وطنی مردم ایران را به تنگنا رسانده است اما نداشتن یک وزیر جوان در اقتصاد ، نداشتن وزیر رفاه در مسند که عامل ایجاد رفاه و اشتغال است و نداشتن دو سفیر در چین و هند که بیشترین مراودات ایران در آنها انجام می شده است نه تنها قلب ها را چنگ می زند بلکه نشان از عدم تدبیر و اتخاذ تصمیم درست در عرصه رفع مشکلات اقتصادی کشور است و به نظر می آید تعمدی باشد !!!

مردم با خود بارها بارها با خود سئوال می کنند ، چطور یک نماینده ملت و منتخب مردم نمی تواند کوچکترین مشکلات داخلی را که تنها به دست خودش رفع می شود را رها کرده است و کاری انجام نمی دهد ۴ سال از وقت کشور که می توانست برای آبادانی و رفاه صرف شود برای برجامی خرج شد که هیچ فایده ایی برای ایران نداشت و اکنون نیز در آستانه سفر دوباره رئیس جمهور منتخب به آمریکا داعیه مذاکره آنهم با کشوری که به تعهدات خود بی هیچ دلیلی ناپایدار است در سر پرورانده می شود .

فشار های اقتصادی را بر مردم بیشتر تحمیل می کنند و البته از داخل به بیرونی ها کد داده می شود که اقتصاد ناپایدار مردم ایران را به جان انداخته است  و این عملیات تروریستی نبوده و فقط مسلحانه در قالب اعتراضات مدنی است  لذا در بهبوبه تروریستی  اهواز ایران معلوم نیست دوباره کدام لایحه و یا کدام سیایت خارجی در جهت انحراف افکار عمومی داخلی در حال طراحی است که بعدها آهنگش نواخته می شود .

در زمان جنگ امام حسین با یزید گرچه مذاکراتی صورت می گرفت اما دشمن با دو عنصر منافقین و خود فروخته ها توانست بدون رسیدن به هدفش که بیعت گرفتن از امام  بود خاندان وی را به خاک و خون بکشد و به قول خودش آل عطرت را زمین گیر کند زیرا گروهی را با خود همراه ساخته بود که همه می دانستند امام کیست اما باز هم فی سبیل الله بر وی شمشیر کشیدند ،  اما این فرهنگ و خون به ناحق ریخته شده منبع کثیر هدایتبرای شیعیان جهان شد ، گرچه این جنگ نشان داد که همیشه جنگ رسانه ایی دشمن قوی عمل کرده است .

اما امروز دوباره همان منش یزیدی در دل گروهی رخنه کرده است و سعی دارد آب ، خاک و این مرز و بوم را دو دستی تقدیم استکبار کنند تا نام و نشانی از شیعیان ایران در جهان سراسر ظلم باقی نماند که منبع الهام بخش شیعیان جهان شود و برای ظهور منجی عالم بشریت قیامی شکل نگیرد .

امروز اقتصاد ایران تنها عامل چند تدبیر نادرست و البته نا امید کننده است که برخی مسئولان در پی اجرای نا خواسته آن هستند که اقتصاد را از حالت مقاومتی خارج و به حالت وابسته وارد کنند ، صنعت  موشکی خودکفای خود را همچون غنی سازی هسته ای با آن همه شهید ترور و دانشمند را رها کنیم و برای آرامش به استعمار لبیک بگوییم

دشمن هرگز از تحمیل و فشارهای خود دست بر نمی دارد مگر آنکه ایرانیان از تفکر اسلام گرایی و فرهنگ دفاع از مظلوم دست بردارند ،  آنوقت است که کاخ نشینان  قارون صفت بر مسند نشسته و به آرامش می رسند و دست از سر ملت مستضف ایران بر خواهند داشت و دیگر به دنبال ایجاد تفرقه ، نفاق و …. نخواهند بود و در کاخ هایشان نشسته و بر ریش مردم گرسنه و مستضعف لبخند زده و مملکت اسلامی را به چوب حراج بیگانگان خواهند سپرد  ، اما این اتفاقات در سال ۵۷ برای یکبار طومارش درهم پیچیده شد و دیگر رخ نخواهد داد هرچند که همه با تمام توانشان این فتنه اقتصادی را دنبال کنند .

امروز تنها مشکل تولید کنند گان عدم توجه دولت به نیاز واقعی آنها نسبت به میزان مواد اولیه برای تولید است ،  عدم توجه به سامانه ارزی مناسب و عدم دقت سامانه گمرکی که هرچه را بخواهند ترخیص می کنند اما مواد اولیه که باید اقتصاد را تضمین و تقویت کنند در پیچ و خم آزاد سازی مانده اند و  واحد های تولیدی  که یکی پس از دیگری در حال تعطیلی هستند و برای کسی صرفه اقتصادی ندارد زیرا مواد اولیه ای وجود ندارد که بخواهند تولید کنند ،  لذا اینجا باید بیان می شود که تدابیری که از آن در بلند گوها گفته می شود کجاست و پیشرفت های پسا برجامی در  کجا احساس می شوند و اینکه در کجا این تدابیر ماخوذه قابل لمس هستند ؟؟؟؟

بی سامانی ارزی ، واردات بی حد و حساب کالاهای ساخته شده ، عدم قیمت گذاری صحیح در عرصه مواد معدنی و فولادی ، عدم توزیع عادلانه لاستیک و قطعات ماشین های سنگین صنعت حمل و نقل را دچار رکود ساخته است و خودرو سازانی که بی دلیل فروش خودرو را متوقف ساخته اند تا آن را به مصرف کننده گران بفروشند و محتکرانی که انبار های خود را از کالا های اساسی چون پوشک بچه ، برنج ،  چای و روغن و ….. پر ساخته اند همه مواردی هستند که تنها می توان قوه مجریه و تیم ضعیف اقتصادی این دولت را در آن دخیل دانست .

گرچه به نظر می آید تمام اعضای قوه مجریه در شیپور جنگ فریاد می زنند اما عملا آرایش جنگی برای حل مشکلات اقتصادی شکل نگرفته است زیرا راس این آرایش جنگی باید وزیر اقتصاد باشد که متاسفانه  نزدیک به ۶۰ روز است فردی در این مسند وجود ندارد لذا چطور می توان به این آرایش جنگی امیدوار بود و یا بیان کرد که اتاق جنگ تشکیل شده است .

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #