به بهانه مقاله اخیر روزنامه شیکاگو سان‌تایمز؛
وقتی مستشاران آمریکایی با وجود عهدنامه مودت، حق توحش می‌گرفتند!/ فرصت‌ها و تهدیدهای رأی موقت دادگاه لاهه
در فیش حقوقی چند هزار مستشار آمریکایی درست در شرایطی که کشورشان با ایران پیمان مودت داشته است، حقی به نام «حق توحش» وجود داشته است![
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به گزارش خبرنگار مرآت، روز گذشته و در پی اعلام خبر صدور رأی موقت به سود ایران در دادگاه لاهه، ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که از عهدنامه مودت با ایران خارج می‌شود! رسانه‌های مختلفی در جهان به این موضوع پرداختند و تحلیل‌های گوناگونی ارائه دادند. روزنامه شیکاکو سان‌تایمز نیز در مقاله‌ای به ابعاد این تصمیم آمریکا پرداخت.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,در بخشی از این مقاله آمده است:«پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا ضمن محکوم کردن رأی دادگاه لاهه، گفته است که عهدنامه مودت میان ایران و آمریکا مهمل و بی‌معنی است. او در ساختمان وزارت خارجه به خبرنگاران گفته است ایرانی‌ها برای مدتی طولانی این عهدنامه را نادیده گرفته‌اند، ما باید دهه‌ها قبل از این پیمان خارج می‌شدیم. عهدنامه کم‌تر شناخته‌شده میان آمریکا و ایران یکی از انبوه عهدنامه‌های مودت بود که پس از جنگ جهانی دوم به امضا رسید؛ چراکه دولت‌های ترومن و آیزنهاور سعی داشتند صف پیوسته‌ای از دولت‌ها و ملت‌ها را در برابر اتحاد جماهیر شوروی تشکیل دهند. همچون بسیاری از عهدنامه‌ها، این پیمان قرار بود به عنوان یک مشوق برای روابط اقتصادی نزدیک‌تر و تعدیل روابط دیپلماتیک و نیز تقویت پیوندهای کنسولی عمل کند.»
«بین ایران و آمریکا و دول متحده آمریکا صلح استوار و پایدار و دوستی صمیمانه برقرار خواهد بود» این جمله یکی از نخستین بخش‌های عهدنامه مودت میان ایران و آمریکاست که در سال 1955 میلادی(1334 شمسی) منعقد شده است؛ عهدنامه‌ای که بخش‌هایی از آن مربوط به حوزه بهداشت و درمان است و به خرید دارو و تجهیزات پزشکی مربوط می‌شود.
در بخشی از عهدنامه مودت آمده است:« هر یک از طرفین معظمین متعاهدین در تمام مواقع نسبت به اتباع و شرکت‌های طرف معظم متعاهد دیگر و اموال مؤسسات ایشان رفتار‌منصفانه و عادلانه مرعی خواهد داشت و از اتخاذ اقدامات غیرمعقول و تبعیض‌آمیزی که به حقوق و منافع مکتسبه قانونی ایشان لطمه وارد آورد خودداری خواهد نمود.»
تعهد بر رفع تضییقات در انتقالات پولی
در بند دیگری از این عهدنامه آمده است:«هیچیک از طرفین معظمین متعاهدین در مورد پرداخت و ارسال و سایر انتقالات پولی به قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر یا از قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر به قلمرو خود تضییقاتی قائل نخواهد شد.»
پیش از آن که نکاتی را درباره رأی دادگاه لاهه بیان کنیم، لازم بذکر است که در فیش حقوقی چند هزار مستشار آمریکایی درست در شرایطی که کشورشان با ایران پیمان مودت داشته است، حقی به نام «حق توحش» وجود داشته است! به این معنی که آن‌ها به دلیل سر کردن با ملتی وحشی باید حقوق بیش‌تری دریافت کنند! این جمله را برای کسانی نوشتم که به عهدنامه دوستی امضاءشده در رژیم سابق افتخار می‌کنند!
پیمان مودت؛ آن‌گاه تلاش برای براندازی نظام!
آمریکا در حالی که با ایران پیمان دوستی داشته، از طریق سفارتخانه‌اش در اندیشه براندازی نظام نوپای ایران هم بوده است و باز همزمان، با سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران، 290 نفر از مردم بیگناه و غیرنظامی ایران را به شهادت رسانده و طرح‌ریزی آغاز یک حمله نظامی به مراکز حساس ایران را در طبس صورت داده است. بنابراین بر خلاف ادعاهای پمپئو، در طول تاریخ این آمریکا بوده که همواره خصومت خود را با ایران نشان داده است و هرگز بابت بدخواهی‌ها و اهانت‌های خود، از مردم و دولت ایران عذر نخواسته است.
آمریکا بر خلاف مفاد عهدنامه مودت، رفتار عادلانه‌ای با اموال ایران نداشته است و در مواضع بسیاری نسبت به بلوکه کردن ثروت ایران اقدام کرده است. جالب این‌جاست که این کشور، وقیحانه از اموال بلوکه‌شده خود ایران به عنوان یک ابزار و یک امتیاز برای مذاکره با ایران استفاده کرده است!
اما با همه این‌ها باید درنظر داشت که فسخ عهدنامه مودت یکی از منفعلانه‌ترین تصمیمات ایالات متحده در چند سال اخیر است. با خروج آمریکا از این معاهده دقیقا چه اتفاقی می‌افتد؟ و نبود این معاهده چه تغییری در رفتار آمریکا در قبال ایران ایجاد خواهد کرد؟ از این گذشته نیت آمریکا از طرح‌ریزی این معاهده هم جالب توجه است. آن‌ها می‌کوشیدند در معارضه خود با بلوک شرق، یاران بیش‌تری بیابند؛ همین!
اما چرا رأی دادگاه لاهه و خروج آمریکا از عهدنامه مودت مهم است؟ پاسخ روشن است: چون ایران می‌تواند از این اتفاقات استفاده تبلیغاتی کند. آمریکا بی‌تردید رأی دادگاه لاهه را اجرا نخواهد کرد؛ چراکه ضامن اجرای رأی موقت دادگاه، شورای امنیتی است که آمریکا در آن حق وتو دارد؛ بنابراین تنها چیزی که برای ایران باقی می‌ماند استفاده تبلیغاتی است.
رأی دادگاه لاهه می‌تواند دستاویزی برای فشار بیش‌تر بر ایران باشد
این رأی البته آسیب‌هایی هم دارد. مثل این که در رأی دادگاه، طرفین از تشدید تنش‌ها منع شده‌اند؛ بر این اساس اگر ایران تصمیم بگیرد که از برجام بی‌ثمر خارج شود، این خروج، دستاویزی برای نهادهای بین‌المللی خواهد بود تا فشارها را بر ایران تشدید کنند. نگارنده سخنی نیز با کسانی دارد که رأی دادگاه لاهه را یک دستاورد دیپلماتیک می‌دانند.
اگر سوءتفاهم نمی‌شود باید بگویم که حقیقت آن است که تعامل دولت جمهوری اسلامی با آمریکا شبیه تعامل زن و شوهری است که در بدو به خانه بخت رفتن کارشان به دادگاه می‌افتد! رأی دادگاه لاهه برای دولت یک دستاورد نیست؛ چراکه حسب اظهارات رئیس‌جمهور در تبلیغات انتخاباتی، قرار بود ما با «کدخدا ببندیم» کاری که آسان‌تر از بستن از اروپا بود اما در نهایت کارمان به دادگاه کشید!
از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کنید
این هدفی نبود که دولت برای آینده تعاملات خود با آمریکا پیش‌بینی کرده و به جامعه القاء کرده بود. نقطه کنونی تعاملات ایران و آمریکا، نقطه‌ای است که ایران جبرا به آن رسیده است. حتی هنوز هم اگر برخی از دولتمردان مجال پیدا کنند مایلند که در برابر آمریکا نرمشی نشان دهند تا مشکل آب خوردن مردم را حل کنند! اما به هر حال باز هم شایسته تأکید است که ایران می‌تواند از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کند تا علاوه بر داخلی‌ها، مردم جهان نیز بدانند که آمریکا قابل اعتماد نیست. روند کنونی، آغاز افول هیمنه آمریکا در چشم جهانیان است.
انتهای پیام/
در بخشی از این مقاله آمده است:«پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا ضمن محکوم کردن رأی دادگاه لاهه، گفته است که عهدنامه مودت میان ایران و آمریکا مهمل و بی‌معنی است. او در ساختمان وزارت خارجه به خبرنگاران گفته است ایرانی‌ها برای مدتی طولانی این عهدنامه را نادیده گرفته‌اند، ما باید دهه‌ها قبل از این پیمان خارج می‌شدیم. عهدنامه کم‌تر شناخته‌شده میان آمریکا و ایران یکی از انبوه عهدنامه‌های مودت بود که پس از جنگ جهانی دوم به امضا رسید؛ چراکه دولت‌های ترومن و آیزنهاور سعی داشتند صف پیوسته‌ای از دولت‌ها و ملت‌ها را در برابر اتحاد جماهیر شوروی تشکیل دهند. همچون بسیاری از عهدنامه‌ها، این پیمان قرار بود به عنوان یک مشوق برای روابط اقتصادی نزدیک‌تر و تعدیل روابط دیپلماتیک و نیز تقویت پیوندهای کنسولی عمل کند.»
«بین ایران و آمریکا و دول متحده آمریکا صلح استوار و پایدار و دوستی صمیمانه برقرار خواهد بود» این جمله یکی از نخستین بخش‌های عهدنامه مودت میان ایران و آمریکاست که در سال 1955 میلادی(1334 شمسی) منعقد شده است؛ عهدنامه‌ای که بخش‌هایی از آن مربوط به حوزه بهداشت و درمان است و به خرید دارو و تجهیزات پزشکی مربوط می‌شود.
در بخشی از عهدنامه مودت آمده است:« هر یک از طرفین معظمین متعاهدین در تمام مواقع نسبت به اتباع و شرکت‌های طرف معظم متعاهد دیگر و اموال مؤسسات ایشان رفتار‌منصفانه و عادلانه مرعی خواهد داشت و از اتخاذ اقدامات غیرمعقول و تبعیض‌آمیزی که به حقوق و منافع مکتسبه قانونی ایشان لطمه وارد آورد خودداری خواهد نمود.»
تعهد بر رفع تضییقات در انتقالات پولی
در بند دیگری از این عهدنامه آمده است:«هیچیک از طرفین معظمین متعاهدین در مورد پرداخت و ارسال و سایر انتقالات پولی به قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر یا از قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر به قلمرو خود تضییقاتی قائل نخواهد شد.»
پیش از آن که نکاتی را درباره رأی دادگاه لاهه بیان کنیم، لازم بذکر است که در فیش حقوقی چند هزار مستشار آمریکایی درست در شرایطی که کشورشان با ایران پیمان مودت داشته است، حقی به نام «حق توحش» وجود داشته است! به این معنی که آن‌ها به دلیل سر کردن با ملتی وحشی باید حقوق بیش‌تری دریافت کنند! این جمله را برای کسانی نوشتم که به عهدنامه دوستی امضاءشده در رژیم سابق افتخار می‌کنند!
پیمان مودت؛ آن‌گاه تلاش برای براندازی نظام!
آمریکا در حالی که با ایران پیمان دوستی داشته، از طریق سفارتخانه‌اش در اندیشه براندازی نظام نوپای ایران هم بوده است و باز همزمان، با سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران، 290 نفر از مردم بیگناه و غیرنظامی ایران را به شهادت رسانده و طرح‌ریزی آغاز یک حمله نظامی به مراکز حساس ایران را در طبس صورت داده است. بنابراین بر خلاف ادعاهای پمپئو، در طول تاریخ این آمریکا بوده که همواره خصومت خود را با ایران نشان داده است و هرگز بابت بدخواهی‌ها و اهانت‌های خود، از مردم و دولت ایران عذر نخواسته است.
آمریکا بر خلاف مفاد عهدنامه مودت، رفتار عادلانه‌ای با اموال ایران نداشته است و در مواضع بسیاری نسبت به بلوکه کردن ثروت ایران اقدام کرده است. جالب این‌جاست که این کشور، وقیحانه از اموال بلوکه‌شده خود ایران به عنوان یک ابزار و یک امتیاز برای مذاکره با ایران استفاده کرده است!
اما با همه این‌ها باید درنظر داشت که فسخ عهدنامه مودت یکی از منفعلانه‌ترین تصمیمات ایالات متحده در چند سال اخیر است. با خروج آمریکا از این معاهده دقیقا چه اتفاقی می‌افتد؟ و نبود این معاهده چه تغییری در رفتار آمریکا در قبال ایران ایجاد خواهد کرد؟ از این گذشته نیت آمریکا از طرح‌ریزی این معاهده هم جالب توجه است. آن‌ها می‌کوشیدند در معارضه خود با بلوک شرق، یاران بیش‌تری بیابند؛ همین!
اما چرا رأی دادگاه لاهه و خروج آمریکا از عهدنامه مودت مهم است؟ پاسخ روشن است: چون ایران می‌تواند از این اتفاقات استفاده تبلیغاتی کند. آمریکا بی‌تردید رأی دادگاه لاهه را اجرا نخواهد کرد؛ چراکه ضامن اجرای رأی موقت دادگاه، شورای امنیتی است که آمریکا در آن حق وتو دارد؛ بنابراین تنها چیزی که برای ایران باقی می‌ماند استفاده تبلیغاتی است.
رأی دادگاه لاهه می‌تواند دستاویزی برای فشار بیش‌تر بر ایران باشد
این رأی البته آسیب‌هایی هم دارد. مثل این که در رأی دادگاه، طرفین از تشدید تنش‌ها منع شده‌اند؛ بر این اساس اگر ایران تصمیم بگیرد که از برجام بی‌ثمر خارج شود، این خروج، دستاویزی برای نهادهای بین‌المللی خواهد بود تا فشارها را بر ایران تشدید کنند. نگارنده سخنی نیز با کسانی دارد که رأی دادگاه لاهه را یک دستاورد دیپلماتیک می‌دانند.
اگر سوءتفاهم نمی‌شود باید بگویم که حقیقت آن است که تعامل دولت جمهوری اسلامی با آمریکا شبیه تعامل زن و شوهری است که در بدو به خانه بخت رفتن کارشان به دادگاه می‌افتد! رأی دادگاه لاهه برای دولت یک دستاورد نیست؛ چراکه حسب اظهارات رئیس‌جمهور در تبلیغات انتخاباتی، قرار بود ما با «کدخدا ببندیم» کاری که آسان‌تر از بستن از اروپا بود اما در نهایت کارمان به دادگاه کشید!
از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کنید
این هدفی نبود که دولت برای آینده تعاملات خود با آمریکا پیش‌بینی کرده و به جامعه القاء کرده بود. نقطه کنونی تعاملات ایران و آمریکا، نقطه‌ای است که ایران جبرا به آن رسیده است. حتی هنوز هم اگر برخی از دولتمردان مجال پیدا کنند مایلند که در برابر آمریکا نرمشی نشان دهند تا مشکل آب خوردن مردم را حل کنند! اما به هر حال باز هم شایسته تأکید است که ایران می‌تواند از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کند تا علاوه بر داخلی‌ها، مردم جهان نیز بدانند که آمریکا قابل اعتماد نیست. روند کنونی، آغاز افول هیمنه آمریکا در چشم جهانیان است.
انتهای پیام/
در بخشی از این مقاله آمده است:«پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا ضمن محکوم کردن رأی دادگاه لاهه، گفته است که عهدنامه مودت میان ایران و آمریکا مهمل و بی‌معنی است. او در ساختمان وزارت خارجه به خبرنگاران گفته است ایرانی‌ها برای مدتی طولانی این عهدنامه را نادیده گرفته‌اند، ما باید دهه‌ها قبل از این پیمان خارج می‌شدیم. عهدنامه کم‌تر شناخته‌شده میان آمریکا و ایران یکی از انبوه عهدنامه‌های مودت بود که پس از جنگ جهانی دوم به امضا رسید؛ چراکه دولت‌های ترومن و آیزنهاور سعی داشتند صف پیوسته‌ای از دولت‌ها و ملت‌ها را در برابر اتحاد جماهیر شوروی تشکیل دهند. همچون بسیاری از عهدنامه‌ها، این پیمان قرار بود به عنوان یک مشوق برای روابط اقتصادی نزدیک‌تر و تعدیل روابط دیپلماتیک و نیز تقویت پیوندهای کنسولی عمل کند.»
«بین ایران و آمریکا و دول متحده آمریکا صلح استوار و پایدار و دوستی صمیمانه برقرار خواهد بود» این جمله یکی از نخستین بخش‌های عهدنامه مودت میان ایران و آمریکاست که در سال 1955 میلادی(1334 شمسی) منعقد شده است؛ عهدنامه‌ای که بخش‌هایی از آن مربوط به حوزه بهداشت و درمان است و به خرید دارو و تجهیزات پزشکی مربوط می‌شود.
در بخشی از عهدنامه مودت آمده است:« هر یک از طرفین معظمین متعاهدین در تمام مواقع نسبت به اتباع و شرکت‌های طرف معظم متعاهد دیگر و اموال مؤسسات ایشان رفتار‌منصفانه و عادلانه مرعی خواهد داشت و از اتخاذ اقدامات غیرمعقول و تبعیض‌آمیزی که به حقوق و منافع مکتسبه قانونی ایشان لطمه وارد آورد خودداری خواهد نمود.»
تعهد بر رفع تضییقات در انتقالات پولی
در بند دیگری از این عهدنامه آمده است:«هیچیک از طرفین معظمین متعاهدین در مورد پرداخت و ارسال و سایر انتقالات پولی به قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر یا از قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر به قلمرو خود تضییقاتی قائل نخواهد شد.»
پیش از آن که نکاتی را درباره رأی دادگاه لاهه بیان کنیم، لازم بذکر است که در فیش حقوقی چند هزار مستشار آمریکایی درست در شرایطی که کشورشان با ایران پیمان مودت داشته است، حقی به نام «حق توحش» وجود داشته است! به این معنی که آن‌ها به دلیل سر کردن با ملتی وحشی باید حقوق بیش‌تری دریافت کنند! این جمله را برای کسانی نوشتم که به عهدنامه دوستی امضاءشده در رژیم سابق افتخار می‌کنند!
پیمان مودت؛ آن‌گاه تلاش برای براندازی نظام!
آمریکا در حالی که با ایران پیمان دوستی داشته، از طریق سفارتخانه‌اش در اندیشه براندازی نظام نوپای ایران هم بوده است و باز همزمان، با سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران، 290 نفر از مردم بیگناه و غیرنظامی ایران را به شهادت رسانده و طرح‌ریزی آغاز یک حمله نظامی به مراکز حساس ایران را در طبس صورت داده است. بنابراین بر خلاف ادعاهای پمپئو، در طول تاریخ این آمریکا بوده که همواره خصومت خود را با ایران نشان داده است و هرگز بابت بدخواهی‌ها و اهانت‌های خود، از مردم و دولت ایران عذر نخواسته است.
آمریکا بر خلاف مفاد عهدنامه مودت، رفتار عادلانه‌ای با اموال ایران نداشته است و در مواضع بسیاری نسبت به بلوکه کردن ثروت ایران اقدام کرده است. جالب این‌جاست که این کشور، وقیحانه از اموال بلوکه‌شده خود ایران به عنوان یک ابزار و یک امتیاز برای مذاکره با ایران استفاده کرده است!
اما با همه این‌ها باید درنظر داشت که فسخ عهدنامه مودت یکی از منفعلانه‌ترین تصمیمات ایالات متحده در چند سال اخیر است. با خروج آمریکا از این معاهده دقیقا چه اتفاقی می‌افتد؟ و نبود این معاهده چه تغییری در رفتار آمریکا در قبال ایران ایجاد خواهد کرد؟ از این گذشته نیت آمریکا از طرح‌ریزی این معاهده هم جالب توجه است. آن‌ها می‌کوشیدند در معارضه خود با بلوک شرق، یاران بیش‌تری بیابند؛ همین!
اما چرا رأی دادگاه لاهه و خروج آمریکا از عهدنامه مودت مهم است؟ پاسخ روشن است: چون ایران می‌تواند از این اتفاقات استفاده تبلیغاتی کند. آمریکا بی‌تردید رأی دادگاه لاهه را اجرا نخواهد کرد؛ چراکه ضامن اجرای رأی موقت دادگاه، شورای امنیتی است که آمریکا در آن حق وتو دارد؛ بنابراین تنها چیزی که برای ایران باقی می‌ماند استفاده تبلیغاتی است.
رأی دادگاه لاهه می‌تواند دستاویزی برای فشار بیش‌تر بر ایران باشد
این رأی البته آسیب‌هایی هم دارد. مثل این که در رأی دادگاه، طرفین از تشدید تنش‌ها منع شده‌اند؛ بر این اساس اگر ایران تصمیم بگیرد که از برجام بی‌ثمر خارج شود، این خروج، دستاویزی برای نهادهای بین‌المللی خواهد بود تا فشارها را بر ایران تشدید کنند. نگارنده سخنی نیز با کسانی دارد که رأی دادگاه لاهه را یک دستاورد دیپلماتیک می‌دانند.
اگر سوءتفاهم نمی‌شود باید بگویم که حقیقت آن است که تعامل دولت جمهوری اسلامی با آمریکا شبیه تعامل زن و شوهری است که در بدو به خانه بخت رفتن کارشان به دادگاه می‌افتد! رأی دادگاه لاهه برای دولت یک دستاورد نیست؛ چراکه حسب اظهارات رئیس‌جمهور در تبلیغات انتخاباتی، قرار بود ما با «کدخدا ببندیم» کاری که آسان‌تر از بستن از اروپا بود اما در نهایت کارمان به دادگاه کشید!
از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کنید
این هدفی نبود که دولت برای آینده تعاملات خود با آمریکا پیش‌بینی کرده و به جامعه القاء کرده بود. نقطه کنونی تعاملات ایران و آمریکا، نقطه‌ای است که ایران جبرا به آن رسیده است. حتی هنوز هم اگر برخی از دولتمردان مجال پیدا کنند مایلند که در برابر آمریکا نرمشی نشان دهند تا مشکل آب خوردن مردم را حل کنند! اما به هر حال باز هم شایسته تأکید است که ایران می‌تواند از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کند تا علاوه بر داخلی‌ها، مردم جهان نیز بدانند که آمریکا قابل اعتماد نیست. روند کنونی، آغاز افول هیمنه آمریکا در چشم جهانیان است.
انتهای پیام/
در بخشی از این مقاله آمده است:«پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا ضمن محکوم کردن رأی دادگاه لاهه، گفته است که عهدنامه مودت میان ایران و آمریکا مهمل و بی‌معنی است. او در ساختمان وزارت خارجه به خبرنگاران گفته است ایرانی‌ها برای مدتی طولانی این عهدنامه را نادیده گرفته‌اند، ما باید دهه‌ها قبل از این پیمان خارج می‌شدیم. عهدنامه کم‌تر شناخته‌شده میان آمریکا و ایران یکی از انبوه عهدنامه‌های مودت بود که پس از جنگ جهانی دوم به امضا رسید؛ چراکه دولت‌های ترومن و آیزنهاور سعی داشتند صف پیوسته‌ای از دولت‌ها و ملت‌ها را در برابر اتحاد جماهیر شوروی تشکیل دهند. همچون بسیاری از عهدنامه‌ها، این پیمان قرار بود به عنوان یک مشوق برای روابط اقتصادی نزدیک‌تر و تعدیل روابط دیپلماتیک و نیز تقویت پیوندهای کنسولی عمل کند.»
,«بین ایران و آمریکا و دول متحده آمریکا صلح استوار و پایدار و دوستی صمیمانه برقرار خواهد بود» این جمله یکی از نخستین بخش‌های عهدنامه مودت میان ایران و آمریکاست که در سال 1955 میلادی(1334 شمسی) منعقد شده است؛ عهدنامه‌ای که بخش‌هایی از آن مربوط به حوزه بهداشت و درمان است و به خرید دارو و تجهیزات پزشکی مربوط می‌شود.
,در بخشی از عهدنامه مودت آمده است:« هر یک از طرفین معظمین متعاهدین در تمام مواقع نسبت به اتباع و شرکت‌های طرف معظم متعاهد دیگر و اموال مؤسسات ایشان رفتار‌منصفانه و عادلانه مرعی خواهد داشت و از اتخاذ اقدامات غیرمعقول و تبعیض‌آمیزی که به حقوق و منافع مکتسبه قانونی ایشان لطمه وارد آورد خودداری خواهد نمود.»
,تعهد بر رفع تضییقات در انتقالات پولی
, تعهد بر رفع تضییقات در انتقالات پولی, تعهد بر رفع تضییقات در انتقالات پولی,در بند دیگری از این عهدنامه آمده است:«هیچیک از طرفین معظمین متعاهدین در مورد پرداخت و ارسال و سایر انتقالات پولی به قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر یا از قلمرو طرف معظم متعاهد دیگر به قلمرو خود تضییقاتی قائل نخواهد شد.»
,پیش از آن که نکاتی را درباره رأی دادگاه لاهه بیان کنیم، لازم بذکر است که در فیش حقوقی چند هزار مستشار آمریکایی درست در شرایطی که کشورشان با ایران پیمان مودت داشته است، حقی به نام «حق توحش» وجود داشته است! به این معنی که آن‌ها به دلیل سر کردن با ملتی وحشی باید حقوق بیش‌تری دریافت کنند! این جمله را برای کسانی نوشتم که به عهدنامه دوستی امضاءشده در رژیم سابق افتخار می‌کنند!
,پیمان مودت؛ آن‌گاه تلاش برای براندازی نظام!
, پیمان مودت؛ آن‌گاه تلاش برای براندازی نظام!, پیمان مودت؛ آن‌گاه تلاش برای براندازی نظام!,آمریکا در حالی که با ایران پیمان دوستی داشته، از طریق سفارتخانه‌اش در اندیشه براندازی نظام نوپای ایران هم بوده است و باز همزمان، با سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران، 290 نفر از مردم بیگناه و غیرنظامی ایران را به شهادت رسانده و طرح‌ریزی آغاز یک حمله نظامی به مراکز حساس ایران را در طبس صورت داده است. بنابراین بر خلاف ادعاهای پمپئو، در طول تاریخ این آمریکا بوده که همواره خصومت خود را با ایران نشان داده است و هرگز بابت بدخواهی‌ها و اهانت‌های خود، از مردم و دولت ایران عذر نخواسته است.
,آمریکا بر خلاف مفاد عهدنامه مودت، رفتار عادلانه‌ای با اموال ایران نداشته است و در مواضع بسیاری نسبت به بلوکه کردن ثروت ایران اقدام کرده است. جالب این‌جاست که این کشور، وقیحانه از اموال بلوکه‌شده خود ایران به عنوان یک ابزار و یک امتیاز برای مذاکره با ایران استفاده کرده است!
,اما با همه این‌ها باید درنظر داشت که فسخ عهدنامه مودت یکی از منفعلانه‌ترین تصمیمات ایالات متحده در چند سال اخیر است. با خروج آمریکا از این معاهده دقیقا چه اتفاقی می‌افتد؟ و نبود این معاهده چه تغییری در رفتار آمریکا در قبال ایران ایجاد خواهد کرد؟ از این گذشته نیت آمریکا از طرح‌ریزی این معاهده هم جالب توجه است. آن‌ها می‌کوشیدند در معارضه خود با بلوک شرق، یاران بیش‌تری بیابند؛ همین!
,اما چرا رأی دادگاه لاهه و خروج آمریکا از عهدنامه مودت مهم است؟ پاسخ روشن است: چون ایران می‌تواند از این اتفاقات استفاده تبلیغاتی کند. آمریکا بی‌تردید رأی دادگاه لاهه را اجرا نخواهد کرد؛ چراکه ضامن اجرای رأی موقت دادگاه، شورای امنیتی است که آمریکا در آن حق وتو دارد؛ بنابراین تنها چیزی که برای ایران باقی می‌ماند استفاده تبلیغاتی است.
,رأی دادگاه لاهه می‌تواند دستاویزی برای فشار بیش‌تر بر ایران باشد
, رأی دادگاه لاهه می‌تواند دستاویزی برای فشار بیش‌تر بر ایران باشد, رأی دادگاه لاهه می‌تواند دستاویزی برای فشار بیش‌تر بر ایران باشد,این رأی البته آسیب‌هایی هم دارد. مثل این که در رأی دادگاه، طرفین از تشدید تنش‌ها منع شده‌اند؛ بر این اساس اگر ایران تصمیم بگیرد که از برجام بی‌ثمر خارج شود، این خروج، دستاویزی برای نهادهای بین‌المللی خواهد بود تا فشارها را بر ایران تشدید کنند. نگارنده سخنی نیز با کسانی دارد که رأی دادگاه لاهه را یک دستاورد دیپلماتیک می‌دانند.
,اگر سوءتفاهم نمی‌شود باید بگویم که حقیقت آن است که تعامل دولت جمهوری اسلامی با آمریکا شبیه تعامل زن و شوهری است که در بدو به خانه بخت رفتن کارشان به دادگاه می‌افتد! رأی دادگاه لاهه برای دولت یک دستاورد نیست؛ چراکه حسب اظهارات رئیس‌جمهور در تبلیغات انتخاباتی، قرار بود ما با «کدخدا ببندیم» کاری که آسان‌تر از بستن از اروپا بود اما در نهایت کارمان به دادگاه کشید!
,از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کنید
, از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کنید, از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کنید,این هدفی نبود که دولت برای آینده تعاملات خود با آمریکا پیش‌بینی کرده و به جامعه القاء کرده بود. نقطه کنونی تعاملات ایران و آمریکا، نقطه‌ای است که ایران جبرا به آن رسیده است. حتی هنوز هم اگر برخی از دولتمردان مجال پیدا کنند مایلند که در برابر آمریکا نرمشی نشان دهند تا مشکل آب خوردن مردم را حل کنند! اما به هر حال باز هم شایسته تأکید است که ایران می‌تواند از این شرایط بهره‌برداری تبلیغاتی کند تا علاوه بر داخلی‌ها، مردم جهان نیز بدانند که آمریکا قابل اعتماد نیست. روند کنونی، آغاز افول هیمنه آمریکا در چشم جهانیان است.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه