مغزهای کوچک زنگ زده؛ فیلمی سیاه که تصویرگر نااُمیدی است

کارشناس و منتقد سینما فیلم سینمایی "مغزهای کوچک زنگ زده" را اثری توصیف کرد که در پرداختن به بحران هویت و مسایل اجتماعی،رویکردی سیاه و نااُمیدانه در بر دارد.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حجت الاسلام سید علی آتش زر در گفتگو با خبرنگار قم فردا با اشاره به اکران این روزهای فیلم سینمایی "مغزهای کوچک زنگ‌زده" به کارگردانی و نویسندگی هومن سیدی و تهیه‌کنندگی سعید سعدی ابراز داشت: این فیلم محصول سال 96 سینمای ایران است که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته نیز در برخی بخش ها جوایزی را نصیب خود کرد.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

وی افزود: آنچه در نگاه اول قابل توجه است این که فیلم متفاوتی را بر روی پرده مشاهده می کنیم که چه در فرم و چه محتوا این تفاوت محسوس است اما آن چیزی که به خصوص در این فیلم بسیار به چشم می خورد، نحوه ارتباط با مردم و تماشاگر است از این حیث که این فیلم ، اثری نیست که به گونه ای اوقات فرح بخشی برای مردم ایجاد کند.

آتش زر اضافه کرد: البته ناگفته نماند که "مغزهای کوچک زنگ زده" ممکن است از جهاتی باعث جلب توجه در گیشه شود اما در کل چندان خوشایند تماشاگران و مخاطبان نخواهد بود و به نظر نمی رسد که همچون برخی فیلم های مثلاً کمدی به فروش چندان بالایی هم دست پیدا کند.

,
,
,
,

وی بیان داشت: با این حال جالب است که همین فیلم عنوان بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را نیز به دست آورد ، منتهای مراتب باید توجه داشت که اساساً مخاطب جشنواره فیلم فجر با عموم مردم از حیث گرایش و سلیقه تا حدودی متفاوت است چرا که معمولاً در جشنواره کسانی به تماشای فیلم های سینمایی می روند که نگاه خاصی به سینما دارند و فیلم به عنوان فیلم برایشان حایز اهمیت است.

وی گفت: برپایه قواعد گیشه ی سینما، اگر فیلمی تنوع فرمی داشته باشد تا حدی می تواند باعث جلب مخاطب شود با این وجود این فیلم از حیث مضمون ، بسیار سیاه و تاریک است و در سراسر فیلم این سیاهی و ناامیدی چه در ابتدا، چه در میانه و چه حتی پایان بندی مضمونی نیز مشهود است و گویا سرانجام شخصیت اصلی قصه به هیچ اُمیدی ختم نمی شود.

این منتقد سینما همچنین افزود: از سویی چنانچه داستان این فیلم در ایران می گذرد و بازیگرانش نیز ایرانی هستند اما هیچ هویتی از ایران در آن وجود ندارد و به نظر می رسد که کارگردان از برخی فیلم های غربی گرته برداری کرده و یک فیلم گنگستری کوچه بازاری و پایین شهری را ساخته که با همه تلاش کارگردان گویا هیچ نشانی از هویت ایرانی ندارد و در ضمن هیچ معضل و یا مشکل و یا مساله ای را از جامعه ایرانی بیان نمی کند.

وی ادامه داد: از سوی دیگر مشاهده می کنیم که همه شخصیت پردازی ها و ماجراها در فیلم به گونه ای است که گویا قضایا در خلأ می گذرد و لذا یک بی هویتی تمام بر کل فیلم سایه گسترده است که از نگاه تماشاگر حرفه ای و منتقدان مغفول نمی ماند.

وی خاطرنشان کرد: بی شک آنچه قابل توجه است این که تماشاگر بعد از این فیلم با یک تیرگی و ناامیدی در کلیت اثر مواجه می شود که این مساله به خصوص در بحث هویتی در زیرساخت مضمونی اثر نیز قابل رویت است.